Alle berichten van Eddy Saraber

Jeugd competitie

Eindstand jeugd ’13-’14

Slot van seizoen '13-'14

 

 

We hebben een nieuwe Jeugdschaak-kampioen.

Na de promotie van Marco naar de Senioren heeft Sven laten zien dat zijn 2de plek vorig jaar alleen gebaseerd was op zijn schaakkunde.

Hij heeft dit jaar slechts drie keer verloren en dat waren dan ook vooral leermomenten, om het in de toekomst beter te doen.

In de laatste partij konden Niels en Sven allebei het kampioenschap nog winnen en hun partij liet dat ook zien!. Beiden  bouwden hun stelling goed op,  lang voordat er enige vorm van aanval op het bord te zien was.

Helaas speelt de druk in zo'n laatste partij een grote rol en ook wat dat bettreft liet Sven zien een terechte kampioen te zijn, door geen fouten te maken. Niels die nog genoeg kansen had, bleek in de na-analyse, had daar meer moeite mee, en gaf onnodig een stuk weg in een toch wel moeilijke stand.

Sven heeft dit seizoen vaker met dit bijltje gehakt en liet dan ook geen steek meer vallen.

Gefeliciteerd Sven   namens Aris de Heer.

 

Prijsuitreiking op maandag 2juni. 

Voor iedereen ligt er een leuk aandenken klaar.

 
 

eindstand 2013-2014

 

Pos

Naam

Prt

W

R

V

Score

1

Sven Damen

27

23

1

3

2279

2

Niels Kuijer

29

22

1

6

2132

3

Jasper Ittmann

28

22

0

6

2090

4

Koen Maij

28

18

2

8

1703

5

Amber Lagerburg

27

12

4

11

1310

6

Jeffrey van Lienen

29

13

1

15

1214

7

Max van der Kuyt

28

13

0

15

1149

8

Vincent Smit

29

11

0

18

1020

9

Sipko Metselaar

29

9

2

18

885

10

Nico Gao

30

2

5

23

429

11

Joey Prins

23

0

4

19

271

12

Onno

5

2

0

3

214

13

Younis Al Jabiry

2

1

0

1

72

14

Youssef Al Jabiry

2

0

0

2

0

Interne competitie

Helpers weg, laatste ronde

En dan gaan de boksers er nog even flink tegenaan. De schakers ook trouwens. Helaas heb ik deze week niet zo veel tijd, en dus moet ik toch proberen het verslag kort te houden.

Ron deed zijn uiterste best om weer  een keer van Bert te winnen. Om te beginnen speelde hij e4, wat m.i. bij ons voor het eerst was. Bert bedacht dat hij het dan ook wel eens anders kon proberen. Geen Siciliaanse Paulsen, maar Caro- Kann. Ook ooit een lijfopening  van de familie Kuijer. Ik zou de sporen moeten natrekken om te achterhalen of alleen Paul dat altijd speelde, of ook Bert. Dat kan ik in mijn boekjes echter niet terugvinden, omdat ik zelf vrijwel nooit 1.e4 speelde. (En na mijn 1. d4 volgde vroeger echt vaak Hollands, al ontkent Bert dat. Ik heb vijf partijen tegen Bert met Hollands teruggevonden . Nee mijn geheugen is zo slecht nog niet.)
Reuze grappig dat de heren -waarschijnlijk onbewust- beiden zwaar theorie speelden. Nu is de theorie van de Caro Kann niet erg ingewikkeld, maar toch ….  Ron vond zijn 11e zet c4 een experiment. Maar in PowerBook staan nog 17 partijen met die stelling. Pas na de 15e zet Lc3 kan ik geen voorgangers meer vinden. En dan pas volgt de eerste zet die Houdini (een beetje) afkeurt  15 …..  0-0-0. Maar Ron kan er niet echt veel mee en na zet 21 g4 is de stand nog steeds gelijk.

30RonBert1
Maar 21 … Kb8? blijkt levensgevaarlijk en dat toont Ron direct aan. Het wordt nu even heel spannend: 22. Td6  De7 (kan slechter) 23. Thd1  ( Ld2!?) hxg4  (het enige) 24. fxg4 (Dd3!!)  Dxh4  25. Dd2?  (Df3!  )

30RonBert2

Volgens Houdini had Bert hier kunnen ontsnappen met 25 …  Tc8. Heel vreemd. Er gaat in veel varianten nog een witte pion verloren en blijkbaar kan zwart alle heerschappij over de d-lijn aan wit overlaten, want  na Pf5 komt wit niet verder. Verbazingwekkend.
Bert speelde hier 25 … Kc8 waarna Houdini mat in 8 aankondigt, maar Ron met 26. g5 evenzeer gaat winnen. Na 26 …. Pf5 volgt 27 Txd8 en uit.  Dus moet 25 … , Txd6  26. exd6 en de zwarte stelling stort in. Na nog 6 zetten geeft Bert op. Het was maar een bescheiden foutje, maar tegen Ron viel vanavond niet op te boksen.

Paul nam kleine risico's om het leuk te maken tegen Gerrit. Bijv. niet rocheren. Pionnen op de koningsvleugel laten opmarcheren. Maar het haalde niet al te veel uit.

30PaulGerrit
En na een al te voorvarend 13 …..  Pg4  14 f5?  (fxe5! gevolgd door Tg1) kreeg Gerrit het initiatief en stond op punten voor.
(Gerrit:  Ik maakte een fout met 13. Pg4. Gelukkig voor mij werd dit niet door Paul afgestraft. Volgens Bert had ik op mijn 15e zet Dg5 beter eerst de loper kunnen ontwikkelen en naar dat veld brengen.
Ik zie nog niet direct of dat wat had uitgemaakt.  (Houdini vindt dat ook een tikje beter) In een voor zwart iets betere stelling (volgens beoordeling Bert) werd op de 21e zet besloten tot remise. (Begrijpelijk) )

Was dit dus uiteindelijk een eenvoudig verhaal dat als een nachtkaars uitging, bij Marko-Martin was  het "hectisch" (volgens Marko). Bij zet 8. beging hij een beginnersfout  en verloor een pion en de rochade. En stond dus "in hogere zin"  verloren.  Doch ….  op de 12e zet gaf zwart zijn voordeel pardoes weer weg.

30MarkoMartin1
Na 12 … 0-0 zit zwart op rozen.
Zwart speelde echter  12 ….  Pe7?? Waarom zwart denkt hier zijn rochadestelling te kunnen laten verwoesten is mij een raadsel. 13 Pxf6+  gxf6  14. Dh5  ( 14. Dd6! is nog sterker!)  d5  15. Td1! Dc7 16. Lb3!  

30MarkoMartin2
en ik zou hier zelf misschien ook gedachtenloos  16 ….   Le6? gespeeld hebben (Tg8!?), maar het deugt niet. Het is een leuke combinatie, maar met een groot lek. 17. exd5 Pxd5 18. Lxd5 Lxd5 19. Txd5 en wit staat een stuk voor, omdat 19 …. , Dc4 niet klopt. Zwart wint dan geen toren terug na eenvoudig 20. Td3!  Als Martin bij zet 16 al zijn zet 19 in gedachten had en zet 20 niet meer gezien had, is dat zeer vergefelijk. Als Marko na zet 16 al gezien had dat de combinatie bij zet 20 een lek had, is dat prachtig.

30MarkoMartin3
en wat er nog volgt is ook niet misselijk:
20  ..  e4? maar ach het is eigenlijk al uit  21. De2!  f5 (Martin is nu een aangeslagen bokser en hangt in de touwen) 22. Td8+  Txd8  23. Dxc4 zwart geeft op.
Marko heeft een half seizoen zitten verknoeien, maar kijk, aan het eind leeft hij op. Remise tegen Bert, winst tegen Martin. Toch weer een aanstormend talent?
   
Marco speelde goed tegen Frank. Zijn resultaten vallen nu al een poosje niet mee, maar de oplettende toeschouwer ziet dat hij wel meer van het spel gaat begrijpen. Na een ernstige fout is Frank bij zet 14. eigenlijk al geklopt.

30MarcoFrank1
Bij zet 17. had Marco kunnen gaan incasseren: wit staat een stuk voor en dat krijgt zwart niet terug omdat hij toevallig even de witte dame aanvalt  17 Lxf6  Pxd4 18. Lxe7
Maar Marco speelt  17. De3?  en staat dan nog steeds beter, maar niet meer zoveel als had gekund. 17. ….    hxg5 Frank gaat er nog eens goed voor zitten en maakt geen echte enkele fout meer. Marco wel.

30MarcoFrank2
Zwart staat inmiddels een tikje beter. Maar na 24 Td4  is dat nog niet desastreus. Maar wit speelt 24 f4? , denkt een stuk te winnen, maar dat had zwart zien aankomen. Wit  ziet een tussenzetje over het hoofd. 24 …. Dc6+ Gelukkig voor Marco maakt Frank onvoldoende gebruik van zijn mogelijkheden (25. Kf2  Pf3! met aanval op toren en dame) en dus is de stand bij zet 27. nog lang niet hopeloos. Maar dan overziet  wit een familieschaak met paard en verliest zijn dame.
Dus toch op het beslissende moment nog net iets te kort naar de details van de stelling gekeken.

Dat was de laatste ronde. Met opmerkelijke partijen van Marko, Marco, en Ron. Geen avondje om me te vervelen.

Schaak diversen

Befaamde krijger van Caïssa gesneuveld

Er is voor mij een stoet van honderden mensen op weg. Zo op 't eerste oog hebben ze niets gemeen. Mannen en vrouwen, driftig of rustig en weloverwogen, vriendelijke types maar ook knorrige, ze zijn timmerman of hoogleraar. Het zijn schoolmeesters, voetballers, acteurs, opvoeders, schilders, schrijvers en schakers.
Geen enkele overeenkomst? Jawel! Dat ze veel of een beetje voor mij betekenden. Dat ze eigenschappen of vaardigheden bezaten die ik ook graag wilde hebben. En dat ik ze allemaal zo voor mijn geestesoog kan oproepen. En dat is maar goed ook. Want een andere overeenkomst is dat ze allemaal dood zijn.
Jan E. Haijer (1922) heeft zich bij het eind van die lange stoet aangesloten. Ik kan hem hier nu nog even uitzwaaien. Ik weet niet zeker of hij nog terugzwaaien zal. Of hij me nog zou kennen. Ik denk het toch wel.
Vijf jaar geleden kwam hij de (schaats/schaak)kantine van Aris de Heer binnen voor een externe wedstrijd van Caïssa 3. "Dag mijnheer Saraber"  zei hij. Ik stond paf. Ik schaakte ooit twee jaar bij Caïssa. Toen al een grote vereniging.  Zo groot dat je er maar weinig leden wat beter kende. En het was  intussen meer dan twintig jaar geleden!
Hij had toen  in 2009 een Elo van tegen de 1700. Hij moet 87 jaren oud geweest zijn. Hij verpletterde Gerard  Maas al snel en liep de rest van de avond onvermoeibaar belangstellend rond te drentelen. (Hij had dat jaar bij Caïssa-3 een score van 81% in de externe.)
Bij Caïssa mocht ik een keer tegen hem spelen. Jan 1988. Ik was net weer met schaken begonnen en overschatte mijn eigen schaakmogelijkheden tomeloos. Die vriendelijke, nette, maar ontegenzeggelijk veel oudere mijnheer (66 vond ik toen oeroud) moest ik als heel vitale net-50-er toch gemakkelijk kunnen hebben. Ik was zowiezo waarschijnlijk beter in de opening.
Hij speelde Nimzo-Indisch. Een beetje een tegenvaller. Niet bepaald het degelijkste deel van mijn openingenrepertoire. Als scholier speelde  ik altijd 4. Dc2, maar won er zelden mee. Ik had later een beetje rondgekeken bij 4. Lg5. Minder gebruikelijk. Wist hij vast niet!
Dat  viel tegen. Ik stond al gauw wat minder. Ik had op de klok veel tijd nodig om me uit lichte problemen te worstelen.  Eindelijk stond ik op de 38e zet een klein pionnetje voor. Maar met een enorme achterstand op de klok en inmiddels een fors respect voor m'n oeroude  tegenstander. Hij was vast ook heel goed in het eindspel. Tandenknarsend bood ik remise aan. Hij nam het aan. (Later las ik dat hij dat meestal niet deed. Zijn principe was: vechten tot de laatste snik.)
Minzaam voegde hij me toe: "U speelde wel een heel erg oude variant. Nog van de jonge Timman!".  "Jjja" stotterde ik en dacht  "Verrek, hij heeft er wel verstand van."
Iets later ontdekte ik dat hij prachtige stukjes schreef voor de clubkrant van Caïssa. Veel over vroeger. Toen hij nog bordenjongen was bij het roemruchte Staunton-toernooi  van 1946. (Botwinnik won het toernooi. Euwe werd tweede.) En dat hij in 1938 bij het al even befaamde AVRO-toernooi als knaap een hand had gekregen van de superkampioen Capablanca. Maar  veel ging over schakers die ik ook nog had bewonderd. En over clubgenoten van Caïssa.


   HaijerImg044WEB

Toen ik las dat  zijn  mooiste verhalen waren gebundeld en uitgegeven onder de titel "Krijger op 64 velden"
dacht ik gelijk :"Dat moet ik hebben."
Het is een prachtig boekje. Ik heb er de laatste dagen weer met veel plezier in zitten grasduinen. Haijer schreef verzorgd Nederlands, vlot en leesbaar, had humor, was zeer belezen (hij bezat een antiquariaat gedurende het werkzame deel van zijn leven), en bleef ondanks dat alles zeer bescheiden.

Een voorbeeld dus.
Met eigenschappen en vaardigheden die ik ook zou willen hebben. Ik weet dat zijn verhaaltjes me voor ogen stonden toen ik voor de website van Aris de Heer ging schrijven.

Daar gaat de stoet. Alweer iemand om uit te zwaaien. Het lijkt wel of het er op mijn leeftijd steeds meer worden.  Ik moet zeggen dat me dat behoorlijk begint te frustreren.

Ik hoop dat Haijer in de stoet Appel ontmoet, en veel andere afgereisde voorbeelden waar ik over schreef : Buddingh en Bomans, Rob Hartoch, Fischer en Bronstein, Tabe Bas, enz. Kunnen ze daarboven wellicht nog een partijtje spelen. Zonder klok natuurlijk. Tijd bestaat daar niet. Zeggen ze. 

Interne competitie

Progressie

Daar wachten we al jaren op. Gaat langzaam. Vaak bijna onzichtbaar. Maar jawel, die is er toch wel.  Soms lijkt het helaas zelfs even op regressie. Maar toch ….  Heel langzaam, maar gestadig, stijgt het niveau. Afgelopen maandag was zo'n dag. Daar liet zich even iets feestelijks waarnemen. Allereerst was daar de nieuwe Elo-ratinglijst: Bert,  Paul, Stefan, Gerrit, Eddy en Frank handhaven zo ongeveer hun rating. Maar Ron stijgt nog wat verder. Het is niet veel, maar het zicht wil ook wat. 19,90 euro is aanzienlijk goedkoper dan 20 euro. En 2003  ziet er echt veel leuker uit dan 1989. En Martin blijft omhoog kruipen en zit nu toch wel heel dicht bij die andere psychologische barrière, die van 1700.
Alleen bij Marko wil het nog niet echt. Maar dat komt ook doordat hij in de externe vaak zwakkere spelers treft. En vaak met zwart. (Dat komt ook door onsportief gedrag van de wepmeester.)  Daar valt minder aan te verdienen. Bovendien speelt hij beter tegen sterkere tegenstanders. En dat was vanavond dus het lichtpuntje. Hij moest het opnemen tegen Bert. En hij deed dat voortreffelijk. Toegegeven, Bert vond dat hij moest winnen en nam wat risico om de remisemarge te omzeilen. Maar toch. Marko liet zich niet wegbluffen, hield het hoofd koel, en toen hij remise aanbood haastte Bert zich om dat aan te nemen. Beter kon het voor hem niet worden, hoogstens slechter.
En dan was er die modelpartij van Martin tegen Ron. Ik heb er mijn sterkste schaakprogramma's op losgelaten en mijn uitvoerigste databases, maar kon geen fout ontdekken. En dat in zo'n verschrikkelijk subtiele Siciliaanse stelling, die eigenlijk alleen maar geschikt is voor professionele schakers. Zo'n stelling waarvan ik dan denk : laat maar zitten, hier begrijp ik toch niks van. Ron bood op de 19e zet remise aan omdat hij er geen plan meer in kon bedenken. En wat een lef, Martin nam het niet eens gelijk aan. Even later deed hij dat toch maar.
Beide underdogs van de hierboven gememoreerde partijen deden daar verstandig aan. Beiden willen later op de avond nog wel eens een flinke steek laten vallen en daarmee het  mooie nijvere breiwerk van een hele avond naar de ratsmodee te helpen. (Of rasmodee? Het staat niet in mijn woordenboeken)

Regressie was er ook. Marco zit even in een dal. Nu men ingesteld raakt op zijn rapidtempo blijft het succes een beetje uit. Hij zal – zoals deze week Paul liet zien- echt wat langer moeten gaan denken.

En Peter ...  ?  Die heeft  zoveel goede partijen  tegen sterke tegenstanders gespeeld dat hij met recht tegen zijn vrouw mocht zeggen: "Ik heb alweer verloren maar nu pas bij de 40e zet!! Ze zeggen dat ik heel erg voouit ga!" Maar na deze ronde moest hij helaas antwoorden: "Ik ben moe. Ik ga naar bed. Morgen hebben we het er nog wel eens over."

Enkele m.i. leuke details:

1. Bert-Marko
Marko speelde Dame-Indisch. Bij zet 6 slaat Bert cxd5 en dan kan zwart uit 5 antwoorden kiezen.

29BertMarko1
A.   6. ….   exd5 is de beste. Een bezwaar lijkt dat de loper op b7 nu aan invloed verliest. Maar misschien is dat toch maar tijdelijk.  (Eigenlijk is een en ander het logische gevolg van Marko's 5 …. d5. Wat veel gespeeld wordt, maar vanwege die beknotte loper-actieradius nog vaker  5 ….  c5  met als mogelijk gevolg 6. Pc3 Le7 7. 0-0 cxd4  8. exd4  0-0)  Wellicht wordt na exd5 t.z.t. veld e4 een mooi veld voor een zwart paard.
B.   6 ….  Pxd5 is misschien ook nog wel redelijk
C.   6 ….  Dxd5 wil niemand spelen want dat geeft een tempo weg (Na 0-0  komt Pc3).  
D.   Marko speelt hier 6 … , Lxd5.
Maar ook dat geeft een tempo weg. (Als je tenminste gesteld bent op "het loperpaar". En wie is dat niet?)  Dientengevolge staat na zet 8 Pc3 , Lb7 wit wat beter.
En na een serie sterke zetten van wit denk ik dat Marko graag zijn tegenstander had aangeboden om van kleur te ruilen.

29BertMarko2
Na 16. Pg4! Lg5  17. f4  en 18. Le3 staat wit er mooi bij. Maar Bert probeert het vlugger:  16. Dd2 wat er dreigend uitziet, maar Marko de gelegenheid biedt zich koel en actief te verdedigen. 16 .. , Lxf6 17. Dh6+  Kg8  18. exf6  Dxf6  19. Lf4  (Lg5!?) Pd7 en na 20. Lxc7 Tfc8  21. Lf4 Txc3 vindt prof. dr. H. de zwarte stelling zelfs wat beter :   -0,60.
Hierna vindt onze belofte (ja ja, nu durf ik wel weer) steeds de beste zetten tot zet 26. En daarna toch in ieder geval steeds goede. Bert raakt zoetjesaan wat verder in de problemen.
Na zet 30. Td2? veroorlooft Marko zich remise aan te bieden. Dat wordt gretig aangenomen. Men zit achteraf nog flink na te analyseren "Misschien had ik toch nog wat door moeten spelen!" verzucht ons "aanstormend talent" (ja ja, dat is nu wel weer verantwoord).

29BertMarko3
Na 30. …. Tac8 voorziet prof. mr. dr. H. heel ingewikkelde voortzettingen die allemaal nogal gunstig zijn voor zwart.
Bijv. 31. h3  b4  32. Lg3  Tc1  33. Tde2 Txe1+  34. Pc3 met duidelijk voordeel voor zwart .
Maar ja. Als het tegen tien uur loopt, en je als 'belofte voor de toekomst' dit seizoen al ontelbare partijen op dat tijdstip alsnog hebt vergokt, is zo'n remiseaanbod richting een 'kampioen van het verleden'  misschien zo gek nog niet. Persoonlijk heb ik daar alle begrip voor. Hetgeen vooral Bert volmondig zal kunnen beamen. ("Tegen Eddy is het nooit moeilijk. Als hij gewonnen staat, biedt hij remise aan.")

2. Martin-Ron

Na 1. e4 c5  2.Pf3 d6  3. d4 cxd4  4. Pxd4  Pf6  5. Pc3  a6 is 6. Lc4 de derde na 6. Lg5 en 6. Le2 , maar ook heel veel gespeeld (5411 partijen in mijn database)  6 ..  e6  7.  0-0 Le7

29MartinRon1
Nu blijkt  uit mijn archieven dat de meeste grote jongens hier   8. a4 of  8. Lb3 spelen.   En Grossmeister H. zelve?  Grappig, die is het helemaal met Martin eens: 

8. Le3!?  b5  9. Ld3 (Lb3!?)  Lb7

Deze stelling komt nog  één keer voor in PowerBook 2014 : Te Kolste – Bogoljubow  1925.  0-1

Wikipedia: Jan Willem te Kolsté 1874 – 1936. Te Kolsté was a Dutch chessmaster.  He participated many times in unofficial and official Dutch championships, and won at Utrecht 1907, …..  ,  and took 5th at Nijmegen 1921 (Max Euwe won).   He played for The Netherlands in 1st Chess Olympiad at London 1927.
Efim Bogolyubov (Bogoljubow) 1889 –1952 was a Russian chess grandmaster who won numerous events and played two matches against Alexander Alekhine for the world championship.   The Bogo-Indian Defence chess opening (1.d4 Nf6 2.c4 e6 3.Nf3 Bb4+) is named after Bogolyubov. "When I am White I win because I am White. When I am Black I win because I am Bogolyubov." Bogolyubov means "beloved of God" in Russian.

Bovenstaande heb ik maar ingevoegd opdat u even weet op welk niveau onze clubgenoten hier spelen!

In de diagramstelling ging die Nederlandse schaakmeester verder met 10. f3 en later De2 en Td1. Maar verloor!   Martin had dit natuurlijk bij zijn gedegen voorbereiding gezien en komt met het scherpere 10. f4 !? en 11. Df3 Dit zijn van die razendmoeilijke, subtiele stellingen waarin je erg diep moet graven om het goede plan te vinden. Rond de 15e zet krijgt de belangstellende toeschouwer het vermoeden dat Martin het ook niet weet en maar een beetje afwacht.

29MartinRon2
15. Ld2
"Omdat ik zocht naar een mogelijkheid om f5 te spelen, en dat kon na g6 niet meer." antwoordde Martin op mijn verzoek om een kleine toelichting op 15. Ld2. Het grappige is dat Houdini hier nog steeds  als beste zet  15. f5 suggereert! Dus Martin's plan was wel goed, en konsekwent, maar het was wel lastig te zien dat 15. f5 ook nu toch kon! Het beste na 15. f5  is

15 .. , e5  16. fxg6 !? hxg6  17. Dh3 en de stelling is gelijk.
Minder is
15 .. , exf5?  16. Pxf5! (gewoon offeren dat paard) gxf5 17. Dxf5 en de dreigingen Ld4 en/of e5 zullen zwart te machtig worden. Aanvallluhhh!
Maar dat ziet toch geen mens. Nou ja, Bogoljubow misschien. Dat was nogal een aanvals-speler.
15 …  , d5  Waarschijnlijk had Ron dat hier ook gespeeld, net als in de partij  16. exd5 Pxd5  ( …. Lxd5 17. Dh3) 17. fxe6 fxe6  18. Dg4  met gelijk spel.
Na volstrekt logische zetten na 15 Ld2 , namelijk  15. …  d5  16. e5  Pe4 17. Le3 b4  is de stand nog steeds erg gelijk.

29MartinRon3

18. De2 ligt voor de hand. Martin speelde 18. Pb3 waarna Ron de spanning er nog even in had kunnen houden met 18. …  a5 !? en later a4. Tot mijn lichte verbazing ging Ron hier over tot afruil van de paarden. 18.  ..  Pc5   19.Pxc5  Lxc5  Misschien omdat hij hoopte dat Martin een grapje niet zou zien : bijv. 20. h3 ?? d4 met stukwinst.  
Maar zoals gezegd, er is toch progressie in onze vereniging! Daar trapt een Martin natuurlijk niet meer in:  20. Df2! En na 20.  .. , Tac8  (Tfc8!?) staan er weliswaar nog veel stukken op het bord, maar dat maakt het alleen maar extra moeilijk om hier een goed plan te bedenken. Ron had geen zin in risicovolle pogingen en Martin kon best trots zijn op zijn remise.

Marco gaf tegen Paul bij zet 16. gewoon, pardoes, lichtzinnig, twee pionnen weg in een best nog redelijke stelling die vanuit het Engels een nogal Konings-Indische aanblik was gaan bieden. En op de 21e zet gewoon, lichtzinnig, pardoes een kwaliteit, en op de 27e zet pardoes lichtzinnig, gewoon een dame. Zoals ik al zei, het recept is duidelijk: langer nadenken. (Op je handen gaan zitten). Hierna kon Paul nog anderszins een beetje echt gaan schaken. Bijv. tegen de vanavond oneven Frank. Die trouwens vanavond nog heel wat meer had om over te knarsetanden.

Gerrit trof een Peter in mindere vorm.

"Hierbij mijn schaakpartij met wit tegen Peter. 1. d4 d5  2. Pf3 Pf6  3. e3 b6  4. c4 La6  5. Da4+  Was niet zo tevreden over mijn 5e zet Da4. Was wel een erg vroegtijdige dameruil." Klopt, maar echt slecht was het niet.

29GerritPeter1  
Peter maakte de beslissende18.  fout met 16. ….. xd4.
16 ..  cxd4  17. Txc8 Txc8 18. Pe7+  Hierna is zelfs een Peter kansloos!
Achteraf bleek ik bij het vervolg mijn gewonnen toren geen enkele keer te hebben gebruikt, misschien alleen als achtergronddreiging." 

En dat was het dan weer.
Denkt u nog eens na over 'miniaturen', ergens in uw notatieboekjes? Of in uw schaakbibliotheek?
Binnenkort begint het zomerreces van AdH en dan moet ik toch wat te doen hebben.

 

Overzicht voor ronde 29

Wit

 

Zwart

Uitslag

Bert Kuijer

–

Marko Bosnjak

rem

Martin Zwanenveld

–

Ron de Vink

rem

Gerrit van Dok

–

Peter van Putten

1-0

Joop Kuijer

–

Afwezig met geldige reden

 

Stefan Vink

–

Afwezig met geldige reden

 

Marco van Wijk

–

Paul Verkooijen

0-1

Frank de Geus

–

Niet gespeeld buiten schuld

 

 

Nr

Naam

Punten

Gsp

Gw

Rm

Vl

Perc

1

Ron de Vink

429,33

27

14

12

1

74,1

2

Bert Kuijer

403,00

28

15

9

4

69,6

3

Paul Verkooijen

374,67

27

12

10

5

63,0

4

Gerrit van Dok

315,33

28

6

13

9

44,6

5

Martin Zwanenveld

308,17

23

10

5

8

54,3

6

Marko Bosnjak

270,67

22

6

8

8

45,5

7

Frank de Geus

232,67

18

8

4

6

55,6

8

Marco van Wijk

232,67

22

5

3

14

29,5

9

Peter van Putten

172,17

18

3

1

14

19,4

10

Joop Kuijer

87,67

6

0

0

6

0,0

11

Stefan Vink

66,00

5

3

1

1

70,0

 

Externe competitie

Ronde 7 Extern: Feyenoord – Go Ahead Eagles 5-0


Ext7StefanWEB Stefan, man of the match

Er zijn van die sportuitslagen die een verkeerde voorstelling van zaken teweegbrengen. De Rotterdamse voetballers ontsnapten in de eerste helft aan gevaarlijke uitvallen van hun Deventer tegenstanders, die niet echt onder de indruk waren van de laatste resultaten van de Kuip-bewoners, en er fris tegenaan gingen. Pas in de tweede helft ging het resultaat er draconisch uitzien. 5-0 En werd het dus toch wat men noemt een geflatteerde nederlaag.

Aris de Heer – Aartswoud2 2-6

had daar ook wel iets van. En nu heb ik het even niet over het gemis van goalgetter Pellè wegens een rode kaart voor onfatsoenlijk gedrag. Inderdaad om soortgelijke reden lieten topsterren bij Aris de Heer verstek gaan. Maar ook Aris de Heer moest het met de opstelling van een geduldige bankzitter (Joop bij ons) kunnen redden. Nee , ik bedoel het wedstrijdverloop.

Met verwisseling van zetten trok Jasper Selemeijer listig onze Bert in een soort Blackmar-Diemer-gambiet.

 7EXT

5 ….. exf3 6. Pxf3

Ron: "Hoewel het nergens om ging werd ik ook niet echt blij om de andere partijen. Bert liet zich in Blackmar-Diemer lokken. Dat is niet erg als je het kent. "

Maar m.i. was het voor Bert zowiezo niet erg. Aanvankelijk leek wit wel wat compensatie voor de geofferde pion te hebben, maar zeker niet meer dan bijna voldoende. Bij zet 19 ging hij er onzorgvuldig mee om. Tot zet 24 heeft zwart niks te klagen. Dan – maar dan is de openingsfase al lang voorbij – we zitten in de tweede helft – kiest hij een wat mindere en trekt wit naar voren. De zwarte achterhoede komt licht onder druk te staan. Een paniekreactie van een centrale verdediger (kwaliteitsoffer: 25 … Txd5) leidt slechts tot grotere problemen. Maar om nu te zeggen dat er fraaie doelkansen worden gecreëerd, nou nee. Een puntendeling hoort nog zeer wel tot de mogelijkheden. Doch (pas) bij zet 33, zenuwslopend dicht tegen het einde van de reguliere speeltijd, raakt de zwarte verdediging het kalme overleg kwijt en wordt nog slechts met lange halen uitverdedigd. Een verkeerd plan in tijdnood. Zwart doet daarmee zichzelf alsnog de (club)das om. Een wel een beetje verdiende, maar toch ook weer niet superverdienstelijke, overwinning van wit. Zwart kon best met opgeheven hoofd het speelveld verlaten.

Iets dergelijks bij Paul. Die kiest tegenwoordig wel vaker -vorige week nog- een voor hem experimentele opstelling tegen het Siciliaans, met een extra aanvaller op het middenveld. 3.c4!? Ik verdenk onze tegenstanders ervan dat ze waarnemers op onze tribune hebben gezet (idioot groot aantal bezoekers van onze website vorige week!) en dat Michel Verweij zich voorbereid had. Hij speelde de door mij vorige week aanbevolen overgang naar een soort (want pion op c4) Draak. Wegens gebrek aan ervaring ermee begon Paul wat te rommelen, en grijpt zwart het initiatief. Ook bij Paul dan maar een kwaliteitsoffer, maar bij hem wèl zinvol. Die mooie zwarte Draak-loper geruild tegen een nog inactieve toren. Echter, bij zet 20. pakt hij , naief als hij kan zijn, een pionnetje mee vlak bij de hoekvlag, daarmee onvoldoende lettend op een paard dat stiekem het speelveld had betreden, en op zijn beurt een pion onder zijn hoeven dreigde te vertrappen. Gelukkig overzag zijn tegenstander dat hij op zijn beurt met een kwaliteitsoffer duidelijk voordeel had kunnen bereiken. ( 21. …. Txc4 22. bxc4 Pb3) Nu werd de knol voor hij verdere schade kon uitrichten door aansnellende terreinknechten van het veld verwijderd. Ook hier resteerde nu, net als bij Bert, een stelling met kwaliteitje achter tegen een pion. Nog lang niet duidelijk. Maar dan ….  de openingsfase is al lang voorbij, we zitten in de tweede helft, de stelling is totaal gelijk, en – alweer- een puntendeling gaat tot de mogelijkheden behoren. Wit denkt ten onrechte zijn tegenstander op eigen helft te kunnen vastzetten met druk over de zwarte velden en verspeelt daarbij twee keer achter elkaar de bal en biest dan zijn tegenstander de gelegenheid voor een prachtig ogende razendsnelle counterattack.

7ExtPaul

28 …. f4! 29. g3? Tf5!

Dan is de wedstrijd gespeeld. Ernstig geblesseerd moet de belangrijkste speler van wit (de dame) naar de kant. Paul geeft op. Een leuke slotactie van de Aartswouder, maar echt een smetteloze overwinning, nou nee. Toegegeven, ook wit kon hier niet echt met opgeheven hoofd het speelveld verlaten.

Ext7MartinWEB   Martin als Houdini (de boeienkoning dus)

Martin stond tegen Marcel Kuiper, na een vreemde Siciliaan zonder e4 ( tactisch plan van hun trainer?) en zonder Pf6 (te korte warming up? ) al na zijn 6e zet compleet verloren. (Houdini: +- ( 3.38) ) "Ja, inderdaad, chaos" en hij glimlachte verontschuldigend naar me. De zwarte spelers liepen elkaar in de weg, de zwarte koning was veel te ver uit zijn doel. Gelukkig waren de witten kennelijk ook zwaar geschrokken: al direct op winst, luttele minuten na het eerste fluitsignaal. Ze deden aanvankelijk absoluut, volkomen, totaal niets, met hun ongelofelijke veldoverwicht. In wanhoop probeerden de zwarten het maar met een valletje. Een valletje van niks. Ze deden namelijk ook nog een pionnetje in de aanbieding. Speculeerden op de luie hebzucht van die jonge verwende profs aan de overzijde. Die dachten dat ze al gewonnen hadden. Verder te beroerd om zich nog in te spannen. De witte fans ergeren zich daar regelmatig aan. En verdomd, ook deze veel te goed betaalde gozers liepen niet, maar wel erin! Het thuispubliek op de tribune veerde overeind:

 7ExtMartin

Want na 9 …. Pe7 kwam 10. Dxf7? ( i.p.v. 10. c3 of 10. Ld3 ) en na Dxe4 11. Le2? (Le3!?) Dg6! kregen de zwarte fans weer moed. Weliswaar was nu na 12. Dxg6 hxg6 beter dan het gespeelde Pxg6, maar toch. Zwart "was weer terug in de wedstrijd". Martin speelde verder verbazend goed. Zocht activiteit voor zijn stukken. Kreeg nu zelf veldoverwicht. Wit werd tot een afwachtende houding op eigen speelhelft gedwongen. Na zet 25 geeft Houdini: "gelijke stand"! Hoe is het mogelijk? Weliswaar zijn er twee licht geblesseerde pionnen op de damevleugel, en heeft wit nog twee lopers in het veld, maar voorlopig zijn de zwarte paarden nog fitter, de zwarte torens sneller, en zijn de zwarte pionnen sterk aanwezig op het middenveld.

Bij zet 27 mist zwart een kans voor open doel (kwaliteitswinst na 27. … , Pe3!) met minstens een prachtige kans op puntendeling.

Nu gaat zich de geweldige krachtsinspanning van de eerste helft wreken. De vermoeidheid begint – ook nu, akelig dicht bij het einde van de reguliere speeltijd- een rol te spelen. Na een mindere 28e zet is er nog niets verloren, na de 30e zet is er weer een leuke kans (….. Pf4!) voor zwart, waarna een witte loper om pionverlies te voorkomen voortijdig zou moeten worden vervangen en wit dus zijn later wellicht sterker wordende loperpaar zou missen. Maar de zwarten lopen inmiddels op hun tandvlees, de reservebank is leeggeraakt, geregeld moeten spelers met kramp worden behandeld, en dus wordt ook een unieke kans bij zet 31 gemist.

7extMartin2

De zwarte flankverdediger schiet naast voor open doel.  31. …. Pe3 schaak, en na Pxd1 gaat wit hoogstwaarschijnlijk verliezen.

Na 31 …. Pf5 ?? 32. Lf2+ !! Pe3 33. Kd2 verliest zwart een kwaliteit of een stuk.

Maar ook de opgeveerde verwende jonge witte profs blijken overmoeid. 32. Lxf5?? en na …. Pe3+ en Pxf5 heeft wit vrijwel niks meer. Maar de zwarten strompelen nu over het veld, want ook deze derde kans wordt gemist. Na 31. … Pxc3 blijft zwart een stuk achter, en dan kunnen dus zelfs deze zwaar overschatte en overbetaalde witte ventjes nog wel winnen.

Dat waren dus nu al drie lichtelijk geflatteerde overwinningen voor de gasten.

En we gaan nog even door! Frank past ook in dat rijtje. Met dit verschil dat zijn zwarte team al vrijwel direct gelijkwaardig was aan dat van de tegenstander. Dat speelde wat te gemakkelijk 'tiki-taka' (Barcelona) tegen een wat gevarieerde Svesnikov. Omdat zwart eerst 4. …. a6 speelde in plaats van Pf6 is 5….. e5 eigenlijk wat te vroeg (dus met het paard nog op g8)

7extFrank1

omdat nu wel 6 Pf5! gespeeld kan worden. (Wat na 4…. Pf6 5. Pc3 e5 6. Pf5? niet kan wegens 6 …. , d5! en nu kan Dd1 niet slaan op d5, want er is geen paard dat haar dat belet)

Maar wit kijkt niet verder dan zijn Svesnikov-neus lang is en speelt 6. Pf3. (Dat is natuurlijk wel een voordeel van 4 …. a6, dat nu het geijkte Pdb5 niet kan.) Nu staat zwart na 6 ….. Pf6 7. Ld3? (weer tiki-taka) heel bevredigend. Mogelijk beginoffensiefje van wit is verdampt. Een bevrijdend … d5 zit in de lucht. De 15e zet van Frank is wat minder, maar wit profiteert niet. 23e zet idem. Integendeel, wit gaat in de aanval, de witte verdedigers overschrijden de middenlijn, en verwaarlozen hun defensieve taken. Wat Frank haarfijn aantoont. Bij zet 29. dreigt wel even grote narigheid als de centrale verdedigster uitglijdt in het strafschopgebied

7extFrank2

29 …. , Dd6?? 30. Th8 + Lxh8 31 Dxf7+ Lg7 32 Dg8 mat. Maar wit ziet het niet, haalt beide dames van het veld (30.Dxd6? Txd6), en dan is er niet veel meer aan de hand. Zwart blijft iets beter staan, krijgt ook nog een kans voor open doel maar – ook hier: akelig dicht bij het einde van de reguliere speeltijd- het schot mist richting (35. ….. Pc1 i.pv. 33 …. Pf4). De stand is daarna ongeveer gelijk. Wit speelt door, maar niet alleen maar om onsportief van een gunstiger stand op de klok te profiteren. De stelling is nog interessant, lastig en beide partijen zouden nog kunnen winnen. Als het onherroepelijke eindsignaal klinkt, werpen enkele zwarte spelers zich wenend ter aarde. Hoe is het mogelijk dat deze partij toch nog verloren ging? Zo gaat het soms in de sport. Zelfs de fans op de tribune applaudiseren. Aan strijdlust heeft het de zwarten niet ontbroken. Ook niet aan kwaliteit. Maar ja. Wel aan een beetje geluk.

Viel bovengenoemde teamleiders al weinig te verwijten, de overige vier kunnen we alleen maar loven.

Joop hield lang kranig stand. Diep geconcentreerd tuurde hij op het bord. Hij keek maar één keer op. Om mij een gemene blik toe te werpen. (Terecht, ik begreep hem. ) Hij moest tegen een tegenstander met ongeveer 500 Elo-punten meer. Diep geconcentreerd lukte het hem om twee uur lang niets cadeau te doen aan zijn opponent. Die had wel heel veel geduld nodig. Eindeloos de bal rondspelen, en maar wachten op een misser. En ja, die kwam. Een ongelukkige situatie, gevolgd door een schot in eigen doel. Jammer, maar helaas.

Ext7Joop1

Joop kon het plezier er wel van inzien. Zijn tegenstander ook. Wij ook.

 

Zelfs Ron reageerde vol waardering: Pa Kuijer deed het lange tijd best goed. Helaas is de partij op mysterieuze wijze uit mijn kamera verdwenen. Geeft niet, we weten zo ook wel dat Joop zichzelf overtrof. Waarschijnlijk was ook de sensor zo onder de indruk dat hij vergat deze prestatie vast te leggen. Opvragen aan Joop kon niet, want die had niets genoteerd. Zijn tegenstander(Ron Vlugt) vond dat niet erg. Ook een aardige man dus! 

Aan Gerrit lag de dikke nederlaag ook niet. Hij kreeg een Orang Utang – opening (Sokolsky) voorgeschoteld. (1. b4) Toevallig een van de weinige openingen waar hij zich zelf wel eens theoretisch mee heeft beziggehouden. ("Openingentheorie? Daar heb ik zo'n vreselijke hekel aan!") Maar na drie zetten is zijn tegenstander al uit database PowerBook 2014. Geeft niet, Gerrit kan wel zonder.

7ExtGerrit1

Na wit's vreselijke 15e zet (Pa4) kan hij een prachtige assist geven. (Een stuk winnen of twee pionnen! 15 …. cxb5 16. cxb5? Lc2!) Die ziet hij even niet staan (15 …. Td8?), maar het loopt evengoed nog even best aardig. Echter, dan stokken de combinaties. Onnodig balverlies. 15 …. Td8 16. Db3 cxb5? 17. Dxb5 Lc2 18. Pxe5 Wit wint een pion. Bij de 21e zet geeft hij wit de gelegenheid om naar een veelbelovend eindspel af te wikkelen met een pion meer, een betere pionnenstelling, en het loperpaar. Die denkt dat het mooier moet kunnen, gaat pingelen, en loopt zich vast op de zwarte verdediging. Toch blijft zwart onder druk. Dat mannetje minder op het veld mis je toch. Wat wit niet weet, is dat Gerrit in de slotfase pas echt plezier in het spelletje gaat ontwikkelen, vooral als hij achter staat. Ron Vlugt (1736 (zijn Elo, niet zijn geboortejaar) ) moet na veel gedoe met zware stukken proberen een eindspel te winnen met alleen Dames en pionnen aan dezelfde kant van het bord (4 tegenover 3) . Dat is lastig. Voor iedereen, dus ook voor Ron. Zo'n dame duikt steeds weer ergens anders op, trekt zich niets aan van straatverboden, en blijft die koning stalken. Moedeloos geeft wit die pion dan ook nog weg. Dan is het remise. Gerrit glundert. "Ik had het wel moeilijk" Destemooier zo'n gelijkspel. Ron V. zal aan het eind van de avond niet al te vrolijk in de spelersbus zijn gestapt.

Voor onze eigen Ron stond er aan het eind van de avond geen comfortabele spelersbus. Nijdig in zichzelf mopperend beende hij naar huis.

Ron: "Ik zal gelijk maar reageren. Ik vind dit dus BALEN! Dit is nu precies de reden dat ik vroeger gestopt ben met schaken. Speel je een goede partij -weer bracht de London iemand in problemen- , was blij de tijdcontrole gehaald te hebben, maar verklooi je het op zet 37! "

 7ExtRon1

"Zat daar te bedenken dat ik c6 en d5 moest spelen, dacht dat de volgorde niet zoveel uitmaakte, maar toen ik 37. c6deed, zag ik direct dat dan 37…, Te6 kon. Weg mooie dubbele vrijpion. Na eerst 37. d5 kunnen de pionnen niet gestopt worden, hij kan wel beide pionnen winnen ten koste van zijn loper, maar dat is natuurlijk ook niet voldoende. Hun eerste bordspeler zei dat hij gezien het partijverloop lange tijd een 0 voor hen ingecalculeerd had."

"Ik had dus met een klein trucje met zet 32 pion c6 gewonnen en daarna is het normaal gesproken m.i. uit. Moet je wel natuurlijk nog wel even nauwkeurig blijven spelen. Wijt het ook aan vermoeidheid."

Desondanks, aan onze debacle was Ron natuurlijk al helemaal niet schuldig. Zonder zijn professionele keeperswerk was het alleen maar nog erger geworden.

Waar het zeker ook niet aan lag, was de man van de match: Stefan. Ons enige licht- en winstpunt. Ron: "Stefan zag ik weer eens goed spelen, die jongen moet gewoon vaker komen."

Er zijn sporters die af en toe even moeten stoppen, om daarna nog sterker terug te komen.

Bij zo'n optreden van Stefan moet ik altijd denken aan Marco van Basten, die na een poosje verhinderd te zijn geweest op een EK de sterren van de hemel speelde. (1988 Met het Nederlands landenteam dat notabene Europees kampioen werd. )

Hoe ook Stefan zich nu weer over het veld bewoog, die elegantie waarmee hij elk uitgestoken been ontliep, slidings ontweek, de knapheid waarmee hij zag waar de zwakke plekken van de tegenpartij waren, en natuurlijk die techniek om zo schitterend te scoren! Prachtig. Bijna kunst.

Zelfs qua uiterlijk lijkt Stefan een beetje op van Basten. Ja, vind ik wel!

Al bij zet 1 probeerde Stefan (wit) zijn tegenstander in de war te maken. 1. Pc3 (De Van Geet opening. De bedoeling is om de witte openingskeuze nog even uit te stellen, en af te laten hangen van zwart's eerste zetten.) In dit geval werd het een Philidor. Waarin Stefan zich veroorloofde op d4 met de dame terug te nemen. En om die dame op de diagonaal a1-h8 te kunnen handhaven offert Stefan zelfs met Lb5 zijn loperpaar op. Zo te zien niet zo'n slecht idee. Toegegeven, zijn tegenstander is niet te beroerd om Stefan daarbij een handje te helpen. Hij verzuimt bijv. bij zet 12 te rocheren. Ja, daarna hoeft het niet meer. Na zet 14 staat Stefan al bijna op winst, en bij zet 16 al helemaal. Hij wint een stuk. Ron van Putten wordt gewoon van het bord geblazen. Maar ja, Stefan moet dan toch wel steeds de beste zetten doen.

 7ExtStefan1

16. Pb3 c4 17. Pc5 Dc6 18. Pxe4

En ook hierna doet Stefan dat dan ook voortdurend. Krakend storten de resten van de zwarte ambitie in. Bij zet 21 zou zwart al kunnen opgeven. Hij doet dat niet. Bij zet 24. maakt S. met mat een eind aan zijn lijden. Een miniatuurtje dus.

6-2 voor Aartswoud2.

Ik vind echt: het lijkt veel erger dan het was. Eerlijk is eerlijk, ze waren sterker, maar dat wisten we van te voren.

Al met al mogen we niet ontevreden zijn met ons eindresultaat in dit competitiejaar: een vijfde plaats in de tweede klasse, in de middenmoot. Nooit echt in degradatiegevaar verkeerd. Ik heb de indruk dat Aris de Heer sterker is geworden. Marko, Frank en Martin zijn verder gegroeid. Ron was een duidelijke versterking van onze top. De anderen werden zeker niet zwakker. De toekomst ziet er zonnig uit.

Als we nu ook nog eens een paar aanstormende talenten zouden kunnen strikken! Feyenoord haalde jonge talenten uit Brazilie. Is dat geen leuk idee voor ons?

31-03-2014 Aris de Heer  – Aartswoud 2                2-6    
1   Bert Kuijer  1776  –   Jasper Seelemeijer  1921 0-1
2   Ron de Vink  1996  –   Tobias Hendriks  1867 rem
3   Martin Zwaneveld  1682  –   Marcel Kuiper  1782 0-1
4   Paul Verkooijen  1768  –   Michel Verweij  1800 0-1
5   Frank de Geus  1682  –   Gerco Stapel  1764 0-1
6   Stefan Vink  1610  –   Ron van Putten  1726 1-0
7   G. van Dok  1609  –   Ron Vlugt  1736 rem
8   Joop Kuijer    –   Lukas Boots  1704 0-1
   1731    1787