Alle berichten van Eddy Saraber

Echt schaak, ronde 4

oktober 25, 2019 Eddy Saraber

Wat me alweer verbaasde: hoeveel sterker Martin en Frank spelen dan ze deden toen ik zelf nog actief was. Wat me aan het eind van mijn Beemster loopbaan nog wel eens een keertje lukte, zou ik nu niet meer voor elkaar krijgen. Ik ga het niet uitproberen, maar ik denk dat ik niet meer van ze kan winnen. Ik ben dus op tijd gestopt met wedstrijdschaak.

Ik kan nog wel van het spelletje genieten. Deze avond vooral van Frank-Bert en van Martin-Ron. Omdat lang onduidelijk bleef wie er beter stond, maar de spanning door de speelzaal gierde. En echte blunders uitbleven. Bij Martin bleef het enerverend tot diep in het eindspel.

Dat was een beetje anders bij Herman tegen Gerrit. Het was wel een poosje spannend, maar de partij werd toch al snel beslist door ernstige missers.

En Paul raakte naar eigen zeggen wat in de knoei tegen Ab, maar ook daar beslisten fouten.

Paul: Ik moet wel zeggen dat ik niet goed heb gespeeld (eufemisme). Dacht nu eens geen geijkt Siciliaans te spelen, maar iets wat ik wel vaker zie spelen (door echte schakers). Helaas sloeg het nergens op en omdat Ab zo vriendelijk was om zijn aanval op mijn koningsstelling niet door te zetten, bleef me een smadelijke afgang bespaard. (Komodo: ‘Tikkie overdreven’)

De partij van Martin tegen Ron volgde ik met bewondering. Daar zaten vanavond twee echte schakers. Martin zag af van zijn Engelse hobby, en stapte onbekommerd in Ron’s Siciliaanse voorkeur. Daar is al moed voor nodig. Ron heeft natuurlijk de variant die hij ervan kiest al een beetje bestudeerd. Martin moet al gauw helemaal afgaan op zijn intuïtie. Dat doet hij goed. Bij zet 9 raakt hij zijn witte voordeeltje kwijt, maar meer ook niet. Bij zet 15 ( …. Lb7) had hij het Ron weer wat moeilijk kunnen maken, maar hij houdt het liever overzichtelijk. De hele partij wordt het evenwicht niet echt doorbroken. Ron heeft steeds een heel klein beetje meer initiatief, doet knappe zetten, maar Martin speelt knappe antwoorden. Ook Ron moet uitkijken!

Ron: Vervolgens krijgt hij dus opeens toch heel vervelende dreigingen met een offer op e6, Pf5 en/of Pxb5. Mijn koning staat nog niet veilig, rocheerde pas op zet 22. Maar volgens mij kon 16. Pxe6 dus niet omdat ik na fxe6 dan De7 als verdediging heb. Of zagen Martin en ik dat verkeerd? Komodo: “Nee hoor, jullie hebben gelijk!”

Toen ik dacht dat het intussen echt wel remise werd, toverde Ron in het eindspel nieuwe dreigingen tevoorschijn. En toen werd het Martin toch alsnog te moeilijk.

Ron: ‘ In het op zich heel leuke eindspel vroeg ik mij af of ik eerst niet op c1 moest nemen en dan Pb4 met dreiging van zowel Pd3 als Txd4. Maar tijdnood begon ook al mee te spelen. Maar misschien kon daarop Tc7 of iets anders? Bij mij is ergens nog mat achter de paaltjes mogelijk. Ik weet niet of hij het daarna beter kon doen, maar ik kwam toch heel snel gewonnen te staan.’

Uiteindelijk was er dus toch nog een witte fout nodig bij de 29^e zet om echt ‘gewonnen te staan’.

Ron: ‘De eindstelling is grappig, ik win een kwaliteit of krijg een gewonnen loper tegen paard eindspel.’

Ook bij Frank- Bert viel een poosje veel te beleven.

Frank speelde alweer zijn geliefde ……. Mag ik niet opschrijven van Jos, want ‘de vijand luistert mee’. Ik kan me niet voorstellen dat Bert niet weet dat je daar het beste een heel snel ….d5 tegenover moet zetten. Dat weet hij best, maar misschien vindt hij dat het spel dan te snel vervlakt. Andere voortzettingen kunnen inderdaad best wel, maar dan heeft wit toch wel wat initiatief. Zwart moet inderdaad al heel gauw heel erg diep denken om alles overeind te houden. Maar dat lukt, en uiteindelijk staat zwart zelfs een fractie beter. Wellicht omdat er veel tijd in het denkwerk is gaan zitten, en misschien ook omdat de helden intussen wat vermoeid zijn geraakt, besluiten ze hier tot een vredelievend slot na een oorlogszuchtige, niet al te lange partij.

Nog iets over de partij Paul-Ab.

Paul was niet tevreden over zijn spel. Maar het verging hem toch wel goed, vond hij, omdat Ab zijn aanval op de witte koning niet doorzette. Dat klopt. Ab deed hetzelfde als vorige week. Zichzelf opsluiten achter zijn pionnen, en zo geen enkel initiatief overhouden. Paul werkte daar braaf aan mee, want meende terecht dat hij zelf dan meer mogelijkheden tot initiatief had aan zijn rechter zijde van het bord, met zware stukken in stelling brengen en oprukkende pionnen. Dat was wel juist, maar het schoot toch niet heel erg op. Ik heb destijds geschreven over Nimzowitsch’ opvarttingen over het blokkeren van een vijandelijke vrijpion met een stuk. Liefst een paard. In deze partij gebeurt iets grappigs. Ab blokkeert de vrijpion (op een bord nog vol stukken) met zijn Koning. Ja, hoe moet wit nu verder? Alles schijnt alles te dekken bij zwart. En Paul komt net als vorige week in een situatie waarin hij natuurlijk sterk gaat overwegen om dan maar een stuk tegen een pion te offeren. Maar is dat wel voldoende?

Paul durft het niet aan, waarschijnlijk nog niet helemaal hersteld van zijn ervaring tegen Castricum2. Maar een loperoffer is hier wel degelijk erg dodelijk.

Dit offer blijft nog zetten lang opnieuw mogelijk, maar nee. Paul verkiest een rustig spel, met gewoon pionwinst op h5 en t.z.t. oprukkende pion over de h-lijn. Maar ook dit schiet niet heel erg op. Wat nu? Paul gooit het over een andere boeg. En revancheert zich tenslotte. Met toch alsnog een stukoffer! Nog mooier. Want nu een torenoffer!

Dit fraaie reeksje wilde ik u toch niet onthouden!

Bij Herman-Gerrit leek al gauw de spanning uit de lucht, maar toch werd het nog even boeiend. Was Gerrit’s aanvallende 17 … Dh4 toch wat te overmoedig? Nou ja, met een stuk vóór moet dat toch kunnen. Had nu ineens Herman toch nog wat? Daar is nog lang over nagekaart. Maar uiteindelijk bleek het toch niet genoeg om een nederlaag af te wenden.

Herman zag in deze fase best heel veel, zag ook goed dat g4 erin zat. Had het wel beter één zet eerder kunnen spelen, had het stuk beter teruggewonnen, maar had dan toch ook een mindere stelling gehouden.

En nu dus weer de hartelijke groeten van uw wepmeester en zijn leermeester. Tot de volgende ronde!

Interne competitie

ronde 3, 19 oktober 2019

oktober 20, 2019 Eddy Saraber

Wit	Zwart	Uitslag
Gerrit van Dok	–	Frank de Geus	0-1
Martin Zwaneveld	–	Herman Zwaneveld	1-0
Matthijs Groot	–	Ab Hauer	0-1
Ron de Vink	–	Bert Kuijer	1-0
Peter van Putten	–	Afwezig met geldige reden
Paul Verkooijen	–	Oneven

Ranglijst bijgewerkt t/m ronde 3

Nr	Naam	Punten	Wa	Gsp	Gw	Rm	Vl	Af	Perc
1	Bert Kuijer	32,00	15	3	2	0	1	0	66,7
2	Ron de Vink	29,67	14	3	1	2	0	0	66,7
3	Martin Zwaneveld	29,00	13	3	2	0	1	0	66,7
4	Peter van Putten	25,67	12	1	1	0	0	0	100,0
5	Frank de Geus	22,00	11	2	1	1	0	0	75,0
6	Herman Zwaneveld	19,00	10	1	0	0	1	0	0,0
7	Ab Hauer	15,33	9	3	1	1	1	0	50,0
8	Gerrit van Dok	14,33	8	3	1	0	2	0	33,3
9	Matthijs Groot	13,17	7	2	0	0	2	0	0,0
10	Paul Verkooijen	10,00	6	1	0	1	0	0	50,0

Interne competitie

Openingsperikelen

oktober 16, 2019 Eddy Saraber 2 reacties

Er waren nogal wat openings-perikelen vanavond (14 oktober). Ab was even kwijt dat je na 1.e4 e5 2. Pf3 vooral geen …f6 moet spelen, omdat je dan na Pxe5 eigenlijk wel weer de stukken in de doos kan doen.

Wonderbaarlijk genoeg was Matthjs dat ook even vergeten. Ab, die er daarna ook even niet aan dacht dat hij in de opening vooral met zwart zijn stukken snel moet ontwikkelen en rocheren, raakte – zonder mogelijkheden tot enig initiatief- opgesloten achter een stèrk aan dammen herinnerende soort ‘hekstelling’, met een ernstig gebrek aan manoeuvreerruimte. En Matthijs maakte daar goed gebruik van. Na zet 35 staat wit 2 pionnen voor, is zwart zijn rochade kwijt, en dringen de zware stukken zijn stelling binnen. Maar Matthijs kan die weelde niet dragen. Hij wordt wat te gemakzuchtig, en verknoeit zijn stelling grandioos naar remise, en laat zich daarna zelfs naar de slachtbank leiden. Zagen we vorige week Ab al miraculeus aan een nederlaag ontsnappen, nu deed hij dat nog even dunnetjes over.

Ook Martin was m.i. een tikkie gemakzuchtig in de opening die door zijn verwekker Herman tien zetten lang uitstekend werd gespeeld. ‘Ach’ dacht Martin, ‘vergeleken met mijn ouweheer is mijn hoeveelheid schaakervaring omgekeerd evenredig aan mijn tekort aan levensjaren, dus ik zie wel.’ Na Martin’s beroerde zet 11 f4??? kreeg onze vriendelijke senior een schitterende kans om onze enthoustaste junior een lesje te leren. Helaas zag hij dat niet en daarna kreeg onze jonge Zwaneveld verdorie nog gelijk ook. In enkele zetten werd de bejaarde Zwaneveld onder de voet gelopen.

Gerrit behandelde het Frans van Frank wel erg timide. Hij weet kennelijk niet dat als je het Frans niet steviger aanpakt (ja, helaas, met een heel kleine beetje theorie-kennis) je al gauw je witte voordeel kwijt bent en zelfs de kwade kans loopt al gauw een aanvalletje op je af te krijgen. Daarom speelt Frank het zo graag. Dus dat ging nu ook zo. Maar Gerrit had het geluk dat Frank het wel wat al te enthousiast aanpakte en voor de aanval –als al gauw bleek- iets te voortvarend een stuk offerde tegen 2 pionnen. Daar ging Gerrit eens goed voor zitten en met zijn inmiddels sterk spel ging het er steeds beroerder voor Frank uitzien. Uit de gezichten die Frank naar mij trok, bleek me dat hij dat zelf ook drommels goed door had.

Doch in inmiddels totaal gewonnen stelling was Gerrit zo vriendelijk plotsklaps een toren als kadoaanbieding beschikbaar te stellen. Wat ik knap vind van deze clubgenoot is dat hij na zoiets nog gezellig zit te glimlachen om zijn eigen blunder. Het klinkt wel minder uitbundig door het vertrek dan zijn bekende schaterlach als hij net iets gewonnen heeft, maar toch. Een reactie waar menigeen een voorbeeld aan kan nemen (ondergetekende wellicht alsnog).

Bij Ron tegen Bert speelde de openingentheorie ook nogal een rol. Via listigheid van Ron verzeilde die partij in een stelling waar Ron zich veel beter op had voorbereid. Waarschijnlijk ook op een stelling die je bij Bert eerder zou verwachten, een Pirc. Maar die verwachtte dat op zijn beurt weer, en deed het dus anders. Maar dat hielp dus niet. Maar ja, Bert is niet de eerste de beste, dus ook zonder veel ervaring ermee deed hij het goed. Na zet 6 heeft wit echt helemaal niks. Ook al suggereert Ron achteraf anders.

Maar dan doet Bert het een beetje verkeerd. Met een zet die ik er prima vind uitzien, maar het achteraf niet blijkt te zijn. Ik moet zeggen dat Ron dat prachtig aanpakt. Zijn 7^e zet is een vondst. Ik fluisterde hem toe: “Volgens mij geef je nu gewoon een pion weg!” Hij schudt zijn peinzend hoofd ontkennend. Ik zag zijn fraaie voortzetting niet. Ik vermoed Bert ook niet. Die verzinkt nu in zwaar langdurig gepeins. Ik denk dat hij hier ook even de moed verloor. Want zeker na een betere 11^e zet was hij nog niet helemaal kansloos geweest. Maar zoals het nu ging, vooral na zijn voor mij niet goed te begrijpen 15^e zet was dat wel het geval. Na de 16^e zet geeft hij terecht op. Dan is er geen vreugde meer aan te beleven.

Kortom: kort maar hevig allemaal.

Wellicht ten overvloede, nog maar eens de in de schaakliteratuur gebruikelijke analysetekentjes.

Interne competitie, Standen

Stand na ronde 2

oktober 13, 2019 Eddy Saraber

Wit	Zwart	Uitslag
Bert Kuijer	–	Externe wedstrijd	1-0
Ab Hauer	–	Externe wedstrijd	½-½
Frank de Geus	–	Afwezig met geldige reden
Gerrit van Dok	–	Externe wedstrijd	0-1
Martin Zwaneveld	–	Externe wedstrijd	1-0
Herman Zwaneveld	–	Niet gespeeld buiten schuld
Peter van Putten	–	Niet gespeeld buiten schuld
Matthijs Groot	–	Niet gespeeld buiten schuld
Ron de Vink	–	Externe wedstrijd	½-½
Paul Verkooijen	–	Externe wedstrijd	½-½

Ranglijst bijgewerkt t/m ronde 2

Nr	Naam	Punten	Wa	Gsp	Gw	Rm	Vl	Perc
1	Bert Kuijer	25,00	15	2	2	0	0	100,0
2	Peter van Putten	17,00	14	1	1	0	0	100,0
3	Martin Zwaneveld	15,67	13	2	1	0	1	50,0
4	Ron de Vink	14,67	12	2	0	2	0	50,0
5	Herman Zwaneveld	13,33	11	0	0	0	0	0,0
6	Frank de Geus	13,17	10	1	0	1	0	50,0
7	Gerrit van Dok	13,00	9	2	1	0	1	50,0
8	Ab Hauer	10,33	8	2	0	1	1	25,0
9	Matthijs Groot	9,83	7	1	0	0	1	0,0
10	Paul Verkooijen	7,00	6	1	0	1	0	50,0

Externe competitie

Zwijnerij

oktober 11, 2019 Eddy Saraber 6 reacties

Ik doel op de thuiswedstrijd tegen sc-Castricum N2. Nee, ik bedoel even niet dat er verschrikkelijke of smerige of akelige dingen gebeurden, en ook niet dat de veestapel gehalveerd moet worden wegens CO-uitstoot, of de varkensvleescomsumptie moet worden gehalveerd om die vreselijke dieronvriendelijke varkensfokkerijfabrieken een halt toe te roepen. Moet wel natuurlijk, maar daar gaat het even niet om. Nee, ik bedoel dat die maandagavond 7 oktober er zo verschrikkelijk gezwijnd werd. Heel soms door hen, maar meestal door ons.

In een vorig wedstrijdverslag over een ontmoeting met Castricum schreef ik dat ik eigenlijk niks heb met die plaats, maar wel met de mooie omgeving ervan. Ik had ook geen mooie herinneringen aan hun schaakclub. In onze archieven heb ik een zwaar bevochten gelijkspel van ons team gevonden, maar meestal ontluisterende nederlagen.

Maar na 7 oktober 2019 is er ineens wel één een beetje leuke herinnering. Wegens die zwijnerij. Waar we niet echt trots op kunnen zijn. Maar wat misschien wel heel belangrijk zal blijken voor onze toekomst.

Oh wat zag het er lang belabberd uit.

Eerst maar even een globaal overzicht om u de spanning te laten meebeleven. En daarna nog wat diagrammen van highlights.

Gerrit stond al snel 2 pionnen achter.

2S7A7067WEB
‘Dat wordt een zwaar avondje.’

Ab dacht weer in een vluggertjestoernooi te zitten en zag kans met zijn Formule1- snelheid vanuit een redelijke stelling in een verloren eindspel te geraken. Dat was dus vast en zeker al heel vroeg 0-2. Jos zag weer kans met zwart met een obscure variant voordeel te verwerven. En in een prenataal stadium remise aan te bieden vanuit een intussen (met zwart!) wat betere stellingl Na zet 13! Het had nog zo mooi kunnen worden! Maar goed, hij zat aan het eerste bord en was vanmorgen al om 5 uur op. om naar Arnhem te vertrekken, en moest ook nog heen en weer vandaag, dus sterk vermoeid, en misschien was het dus toch wel verstandig. Maar goed, na 3 partijen in een half uur theoretisch al met 0,5-2,5 achter staan is niet hoopgevend.

2S7A7058WEB
‘Wel wat vroeg om gelijk naar huis te gaan. Ik ga maar wat les geven.’

Intussen begon het ook al duidelijk te worden dat Bert’s stelling er wat moeizaam begon uit te zien.

2S7A7061WEB
Bert: ‘Ik vind het maar een brak bordje”

Gelukkig was het nog wel een beetje leuk om naar de borden van Paul en Ron te kijken. Paul kreeg een Pirc-verdediging te bestrijden. Daar weet hij niet heel veel van (waarvan wel eigenlijk?) maar hij deed het redelijk. En zoetjes aan leek hij wel wat initiatief te ontwikkelen in de vorm van wat aanvalsdreiginkjes. Ron was ook bezig tegen iets Pirc-erigs, maar het was duidelijk dat die wel wist wat hij deed. Met een heel vroeg f2-f4! Zelf speel(de) ik dat ook maar het liefst tegen Pirc of KoningIndisch. Aan die borden dus geen ellende. Bij Martin en Bert K. II was alles nog onduidelijk.

Ik ging me maar een half uurtje verpozen met mijn tablet.

Daarna leerde een nieuwe rondje kijkbegerigheid me :

Ab zat een poos goed te spelen, begon in het eindspel te knoeien, verloor nog een pion, en toen niemand meer een stuiver over had voor zijn stelling, ging Ab over tot een wanhoopsoffensiefje, offerde nog een pion, om zelf ook een vrijpionnetje te creëren, en warempel toen verknoeide zijn tegenstander op zijn beurt de winst. Daarna stond ineens Ab op winst. K+ D tegen K+ L + tot de 3^e rij opgemarcheerde vrijpion. Die had Ab m.i. van promotie kunnen afhouden, met wat moeite. Maar Ab scheurde alsmaar jolig de bochten om en raakte van de weg af. Paul Harmse mocht van hem toch zijn pionneke promoveren. En zo kwam Ab zelfs achter te staan met een curieuze stelling: wit: K+ D tegen zwart: K+D+L. En toen besloten ze maar tot remise. Terecht, want (m.i.) is dat dan voor zwart echt niet te winnen. Zo’n uitslag was in ieder geval stukken beter dan we vroeg in de avond hadden verwacht. Wat een toestanden allemaal. In 54 zetten van beiden in totaal een klein uurtje. Ik had graag wat kritieke stellingen van dat eindspel op de site gezet, tot leeringhe ende vermaeck, maar helaas ging het met Ab’s notatie ergens mis, en ik kon het zelf niet meer foutloos reconstrueren. Als ik weer eens meer tijd heb zal ik er nog eens wat op puzzelen.

Maar Gerrit ging inderdaad al vroeg in de avond als voorspeld aan de vroeg opgelopen averij tenonder. Die hoopte natuurlijk nog wat reddende listen te kunnen bedenken in de fase van het spel waarin hij het sterkst is, maar dat ging niet door. Zijn tegenstander Nico Kemp (175 elopunten minder dan Gerrit), speelde het eindspel uiterst secuur en foutloos. Hij nam geen enkel risico. Hij zette zwart tenslotte ook nog volkomen vast, met zo’n stelling waarin die geen vin meer kan verroeren. Doet hij dat wel dan is hij die vin ook gelijk kwijt. Gerrit realiseerde zich dat een nog grotere achterstand dan 2 pionnen zelfs hem geen perspectief op redding meer bood, en gaf op.

Ron speelde ook heel secuur. Hij had intussen een fraaie aanvalsstelling opgebouwd. Ik begon wel een beetje te vrezen voor zijn klok. Maar gelukkig voor hem tikte die van Hans Leeuwerik ook steeds sneller door. Logisch, want de druk op diens stelling werd zijns inziens zo groot , dat hij maar besloot tot een dameoffer tegen Toren en Loper. (Gek genoeg was dat op dat moment juist even niet echt nodig.) Maar dit offer zou zijn ondergang gaan worden. Dachten we allemaal. Dat varkentje ging Ron wel even wassen.

Bij Paul werd het ineens heel spannend. Zijn aanvalsdreiginkjes waren veranderd in verschrikkelijke dreigingen en Wim Pool vond dat hij genoodzaakt was zijn koningsstelling verder te verzwakken, waarna ik watertandend begon uit te zien naar een in de lucht hangend paardoffer. Als Paul dat nu maar zag! Of moest hij eerst een pion slaan en dat offer nog even in de koeling houden? Maar kon zwart dan misschien nog maatregelen treffen. Ik dacht van niet. Ja dat even uitstellen was misschien nog beter. Nou ja, even geduld. Paul zou wel goed uitrekenen in welke volgorde de karbonaadjes op de grill moesten worden gelegd. Na enig nadenken dacht Paul kennelijk dat gelijk dat paardoffer tegen 2 pionnen goed genoeg moest zijn. De zwarte koningsstelling leek dan gatenkaas, en als dat ging tegenvallen waren die twee pionnen er ook nog. Ik zag ook pas na het offer dat het effect van direct Pxg5 inderdaad ging tegenvallen. Zo slecht stond die zwarte Koning nou ook weer niet! Ook Paul’s gezicht begon te betrekken. Als hij een laatste de koning beschermende pion ging opruimen kon zwart zijn dame geven tegen 2 torens, en nog steeds zonder direct winnende mogelijkheden voor wit. Dat was pech! Pool leek hier toch nog goed weg te komen. Hij zwijnde. Nou ja, een beetje, want ik denk wel dat hij vantevoren had bekeken dat wit het wel goed moest doen en niet zoals het nu ging, want dat hij er anders toch nog goed mee weg kwam! En ik zag even later dat hij nu zelfs beter stond. Ging Paul dat nu nog verliezen? Dat zou wel enorm vervelend zijn voor het team. Die Dame van hem werd voortdurend door die Torens belaagd. Maar die wist wel steeds nog een plekje te vinden. En zwart zag kennelijk niet hoe zijn volgens prof.dr. ir K. betere spelletje nu nog te winnen. Dat zou minstens nog heel veel tijd kosten en dat had hij niet meer. Dus remise. Paul keek opgelucht. Maar toch jammer. Hij was wel heel erg dicht bij de winst.

En ja hoor, alweer een nederlaag tegen die Castricumse slagers leek in aantocht. Gemiddeld 80 elopunten lager dan wij, maar op het beslissende moment zetten ze er absoluut vakkundig het hak mes in.

Ron stond gewonnen, maar werd waarschijnlijk toch nerveus, kreeg wat haast, wat net even te ‘voorzichtig’ na zijn prachtige precieze partij, zag wellicht wolven en beren op de weg, en kon de winnende voortzetting(en?) niet vinden. En de klok begon te dreigen. Hij had het bij zet 37 er helemaal mee gehad, en waarschijnlijk ook met zichzelf, en accepteerde in nog steeds veel betere stelling maar remise.

Nou dat ging dus weer een afgang worden. Stand nu 2-3.

2S7A7063WEB
‘Ik word hier niet blij van’

En op de resterende borden was het ook niet erg smakelijk : Bert z’n schnitzeltje bleef ongaar, Bert Keizer z’n kluif bleef een hele kluif, en Martin zijn schijnbaar smakelijke varkenshaasje begon zelfs ineens een beetje bedorven te rieken. Brrrrr !

Maar hierna begon dan ineens ons grote zwijnen!

Eerst bij Bert, die dankzij een misser van zijn tegenstander op de 34^e zet eindelijk even uit de narigheid raakte en ineens wat beter kwam te staan, waar de tot hier sterk spelende Egbert Kooiman een beetje door van slag scheen te raken. Want in een iets mindere stelling waarin nog wel te vechten was, sloeg hij op de 37^e zet de plank mis en gaf op de 38^e zet zelfs een toren weg.

Daarna was Hemmo Dekkers, de tegenstander van Bert Keizer, zo vriendelijk, na zijn zeer vakkundige koningsaanval, in een totaal gewonnen stelling, zijn dame weg te geven.

En tenslotte werd Martin, na een potje met de rug tegen de muur en later zelfs vanuit een compleet verloren stelling waar zijn tegenstander Han Duinker gelukkig te weinig van profiteerde, in een nog steeds iets mindere stelling ook verblijd met de dame die zijn tegenstander pardoes weggaf.

En zo won ons clubje onverdiend met 5-3 van Castricum. Vooral omdat die charcutiers dit keer veel te oneerbiedig omgingen met hun vrouwelijk personeel.

Nu maar wat voorbeelden van zwijnerijen wederzijds, maar vooral van ons:

Zwijnerij van hen: Ron laat de directe winst liggen:

‘Ik heb inderdaad niet geslapen. Zelden heb ik zo’n fraaie aanvalspartij opgezet. Zijn stukken werkten niet samen. Als ik gewoon Lg5 (!) doe of Tg2 (‘s nachts uit mijn hoofd) i.p.v. het verleidelijke f5 heeft hij tegen f5 dan geen enkele verdediging meer! Dit maakt dat ik met wedstrijdschaak wil stoppen, ook omdat ik later in tijdnood nog Ph5 mis.’

Zwijnerij van hen :Paul laat goede kans op de winst liggen:

Zwijnerij van ons: Bert

Grote zwijnerij van ons: Martin:

De grootste zwijnerij van ons: Bert Keizer

Nu nog enkele gewoon interessante (voor mij) stellingen:

Eerst de slotstelling van Ron. Op gevaar af dat hij zijn dreigement te stoppen met schaken dan echt gaat realiseren. Hoewel …. Hopelijk voor ons is hij nu weer wat uitgerust en wat reëler. Grootmeesterlijk is het nog steeds niet steeds, maar een Elo van 1905 is toch echt niet gek voor een amateur.

Uit de partij van Martin zijn allerlei mooie, ingewikkelde stellingen te destilleren.

Ik pak maar wat:

Uit de partij van BertKeizer

Je ziet zo’n aanval komen aanstormen en je weet dat het heel nauwkeurig schaken gaat worden als je dat wilt overleven. Ik zag hoe Bert dat ging proberen en het leek me wel vernuftig. Maar achteraf was het dat toch niet zo.

Dat was het dan weer. Vorig jaar wonnen we ook onze eerste partij , maar zagen toch kans zwaar in de degradatie-zone te geraken. Dit jaar maar beter!?

De eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Aris de heer