Er wordt gestart met een verlate prijsuitreiking. Herman was er even niet vóór de zomervakantie maar krijgt alsnog zijn prijs voor de beste prestatie van ons viertal in de externe competitie, benevens zijn onwankelbare trouwe opkomst, ook bij slecht weer, zijn doorzettingsvermogen en zijn onverwoestbare humeur, ook bij nederlagen.

Daarna gaan de mannenbroeders aan de slag.

Ronde 1

Ron is gauw klaar met Gerrit. Ik ga even wat vergeten spullen thuis ophalen en als ik na 20 minuten terug ben, is het al voorbij.  Een klassieke aanval op Gerrit’s koningsstelling. Idem Bert tegen  Ab, ook al voorbij. Bert offerde een pion en kreeg dat dankzij bereidwillige medewerking van Ab ruimschoots beloond.  Maar Paul zit dan nog te zwoegen tegen Tjibbe, die offert een pion voor een opmars met vrijpionnen.  Het lijkt een goede keuze, maar Paul ontsnapt nog net met remise. Knappe prestatie van Tjibbe.  Peter staat een pion voor tegen Herman. Maar het wordt een spannende situatie, en later lijkt Herman gewonnen te staan, maar hij accepteert remise. Hij had namelijk niet veel tijd meer op zijn klok.

Ronde 2

Onze kampioen Ron is nog wat te sterk voor Tjibbe.  Die raakt tegen Ron een stuk kwijt zonder voldoende compensatie en dan gaat het van kwaad tot erger. Toch weet hij lastig te blijven. Maar Ron weet intussen ook wel dat je tegen dit heerschap absoluut moet blijven uitkijken. En dat doet hij.

Paul flikt Ab een kunstje, wat stukwinst oplevert. Herman strooit wat stukken rond en dat vindt zoon Martin wel prettig. Na afloop staat de halve club (nou ja dat zijn er maar vier) bij zijn bord om hem privé-les te geven. Hoe het beter had gekund. Gerrit houdt lang stand tegen Bert. Die offert een stuk voor wat pionnen.  O.a. een vrijpion.  Is dat wel genoeg? Ik dacht van niet. Maar het lijkt toch te werken. Gerrit wordt gedwongen een stelling te accepteren van T+L tegen D en een pion extra. Ja, dat is nog niet zo simpel te winnen. Maar Bert heeft ook nog wat meer tijd. In tijdnood slaat Gerrit een inmiddels vergiftigde dame, waarna Bert middels  promotie wint. Knappe valstrik van Bert.

Ronde 3

Peter houdt lang stand tegen Martin. Maar in een nog speelbare stelling laat hij zich pardoes mat zetten. (Maar zie Peter’s reactie. Uw wepmeester hield zoiets kennelijk voor onmogelijk! Dus: ) Correctie: Martin liet zich pardoes mat zetten !!!!

Ik zie Paul een stuk weggeven tegen Gerrit . Zijn aangevallen loper heeft geen vluchtvelden meer. Foutje, bedankt! Daar heeft Gerrit verder geen moeite meer mee.

Ttjibbe  ervaart dat hij met onze echte top het nog moeilijk kan krijgen. Bert zet een koningsaanval op touw waar een normaal mens niet van terug zou hebben, maar Tjibbe voorlopig nog even wel. Ik ben er nu wel achter dat Tjibbe vooral goed is in actief verdedigen. Hij lijkt op een back die de aanvaller die hem gepasseerd is miraculeus toch nog twee  keer in de weg staat. Toch raakt Tjibbe een kwaliteit achter. Wel heeft hij een loperpaar. Ook nog niet zo simpel te winnen voor Bert. Maar er is uiteindelijk een blundertje van Tjibbe voor nodig om toch de winst te kunnen laten noteren.

Ook nu toont Herman tegen Ab wat te weinig respect voor zijn eigen houtjes. Ab gaat als een warm mes door de boter. Al vrij vlug ziet Herman er terecht geen heil meer in.

Tot volgende week!

Na 2 avonden:

Traditiegetrouw starten met een simultaan door de clubkampioen. Voor hem een soort straf  voor het lelijk vernederen van zijn clubgenoten in het vorige seizoen. Leuk vindt geen enkele kampioen het, maar ja, het hoort er nu eenmaal bij.

Soms wel leuk voor de deelnemers. Gelukkig voor Ron zijn het er maar acht. Dat is nog een beetje te overzien. Maar ja, die zijn meestal niet van plan zich zo maar te laten onderschoffelen.

Mathijs wel. Die kijkt meer op zijn foon dan op zijn bord. Verliest twee stukken door onzorgvuldig spel. Ron offert er een terug met de bedoeling  het daarna simpeler in het eindspel te kunnen winnen. Dat valt dan wel een beetje tegen. Maar goed. Meer dan stevig spartelen kan het toch niet worden. Ron speelt het uit op zijn routine.

Peter is wel diep geconcentreerd. Maar raakt desondanks al snel een stuk achter en dus kost deze partij de te beklagen simulzwoeger ook niet al te veel energie mee. Voor Ron een formaliteit. Ook op routine.

Dat is de partij tegen Herman zeker niet. Niet  omdat die de opening zo sterk speelt, maar omdat wit al snel een mooie  aanvalspositie mag opbouwen en dan natuurlijk ook wel graag die fraai in de aanval wil winnen. Je kunt zo’n enorme voorsprong in ontwikkeling toch niet uit je handen laten vallen. Liefst een offer! En dat vereist rekenwerk! Maar dat wit het ging winnen stond wel allang tevoren vast.

(1) Ron-Zwaansr

De aardigste partij vanavond vond ik die tegen Zwaan Junior.Zwaan jr staat een beetje passief en Ron gaat over tot aanval.

Ron: Tegen Martin bewust 1. d4 gekozen in de hoop op een Colle Zukertort en die kwam er! Dat is vermoedelijk mijn beste partij geweest (en tegen Frank). De Pbd7 opstelling is daar passief en m.i. niet zo goed, in veel gevallen is e6 dan een zwak punt en kan er daardoor bijvoorbeeld niet f6 worden gespeeld. Ik ga Pe5, Df3 en Dh3 spelen als dat kan. …….  Martin moest nu zijn koningstelling verdedigen met g6, maar dat is een belangrijke verzwakking.

Ron doet het fraai. Met een offertje op g6. Even lijkt het of Martin  nog kan ontsnappen maar Ron heeft verder gekeken en ziet dat als hij oplet hij altijd het paard op g7 gaat winnen. Een bekend detail, bijv. uit de Colle. Maar ook dan lijkt zwart toch nog wat te hebben om nog wat te  spartelen. (meer ook niet) Hopelijk vergist Ron zich ergens? Dat doet hij inderdaad! Ron ziet ‘bijna mat’ in 1 over het hoofd! Maar hij kan het zich veroorloven. De stelling is voor zwart niet te redden.

(1) Ron simul – Zwaan jr

Tot zover de winstpartijen van de simultaangever. De rest is lastiger.

Als latere binnenkomer begeep ik niet waarom zowel bij Matthijs als bij Gerrit Ron’s koning op f1 staat. Een raar experiment? Later schrijft Ron me dat hij Koningsgambiet speelde, met het niet helemaal correcte 3. Lc4 . Ja dan snapte ik het zelfs.  Zeker de theoretisch minder bevlogene speelt dan gelijk Dh4+ (niet slecht, maar veel vaker wordt Pf6 gespeeld). Matthijs gaat in de fout. Gerrit lijkt even een heel klein beetje in problemen te raken (dacht ik, maar Ron denkt er anders over) maar  Ron profiteert niet echt en Gerrit staat in middenspel stevig en gelijk. Wel moet hij even stevig denken over ‘to b2 or not to b2’. En Ron neemt dus genoegen met remise.

(1) Ron-Dok

Bert laat zich in de opening nog minder in problemen brengen. Met een bord vol stukken accepteert Ron remise. Voor een simulspeler ook een tactische zet, als je weet hoe zwaar het hier gaat worden om meer te bereiken. Als er nog veel andere, betere mogelijkheden zijn bij de andere deelnemers. Je moet bij zulk arbeid je krachten weten te verdelen.

Ron: “Bert speelde een soort van Dame-Indisch tegen mijn c4 en hanteerde een voor de simultaangever lastige tactiek. Niet laten provoceren, gewoon alleen maar verdedigen en afwachten. In onze slotstelling had ik denk ik Dg2 gedaan en dan f4. Ik sta dan misschien nog wel ietsjes beter. Ik zou het geen salonremise willen noemen.”

Al gauw gaat Ron ook tegen Frank in de aanval. Die lijkt dan ook  wat in problemen te geraken. Maar hij kiest voor een vlucht naar voren en maakt het erg ingewikkeld. Lukt het?

Ron:  “Frank was een complexe partij, allebei soort van Catalaanse opstelling, waar hij mij provoceerde met Ph5 en Lf5 en ik h3 en g4 ging spelen. Vervolgens kwam er dus een zeer verkrampende pion van mij op h6 (g4-g5-gxh6, hij kon niet lekker terugnemen op g5)! Frank ging daarna heel scherp in de tegenaanval en er waren vele dreigingen. Volgens mij pareerde ik die heel goed. In onze slotstelling sta ik na Lf4-e3 (!) nog altijd pion voor en dreig Tf7 schaak. In onze na-analyse vonden we voor zwart geen goede verdediging, maar mogelijk was die er (eerder) nog wel. Het was echter de laatste partij, warm en nogal laat, dus remise ook ok. Het gaat ook om de lol en een gezellige avond zoals Bert terecht aangaf. Maar dan had ik wel wat meer pils aanbiedingen voor de zwoegende simultaanspeler verwacht.”

(1) Ron simul – Frank

Paul houdt met wat moeite stand in gelijk eindspel (dacht ik) : remise

Maar Ron ziet het anders: “Alle lof voor Paul. Die speelde werkelijk heel erg goed en kwam echt gewoon veel beter tegen mij te staan. Ik moest alle zeilen bijzetten om nog stand te kunnen houden. Hij liet zich echter verleiden tot een eindafwikkeling, waarin hij géén pion won en er inmiddels zoveel materiaal was geruild, dat remise toen terecht was. Maar ik heb geen enkele kans op winst of voordeel gehad. Met dit halfje was ik heel erg blij.”

Al met al een plezierige start van het nieuwe seizoen. En voor Ron, die met 6-2 (en ongeslagen) best heel tevreden mocht zijn. Duidelijk werd ook dat bij onze topborden de krachtsverschillen niet zo groot zijn dat een simultaangever daar nog gemakkelijk van kan profiteren. (Over Martin hebben we het nu even niet. Dat was een bedrijfsongeval.)