Bij ontstentenis van onze wedstrijdleider een avondje vluggeren.

1.  Ron                            6 uit 6  !!!
2. Bert                            4
3. Martin                       4
4. Frank                         3,5
5. Ab                               1
6. Herman                     0

Ranglijst bijgewerkt t/m ronde 14

Eerste ronde van het jaar 2019.    En er gebeurde gelijk van alles.

Martin heeft tegenwoordig iets met het Skandinavisch. Maar dat is een opening waar je wel wat van moet weten, want anders raak je al gauw in de problemen ten gevolge van gevaren voor je (te) vroeg in het spel gespeelde Dame. Daarom werd later het Marshall-gambiet bedacht met 1. e4 d5  2. exd5 Pf6  ( i.p.v. … Dxd5). Met nog meer combinatiemogelijkheden. Maar ook daar moet je wel wat studie aan wijden, want anders kom je ook daar gemakkelijk mee in de problemen.  (Ik speelde het drie keer tegen Frank de Geus. Eindscore 1,5-1,5. De laatste keer in 2007 verloor ik er zelfs vrij kansloos mee. Derhalve dus daarna er weer een beetje van afgestapt. Maar nooit helemaal. Tegen Martin zelf speelde ik het vier keer. Mijn eindscore 4-0. Misschien is dit stukje historie uit zijn schaak-oertijd  (rond 2008) voor hem een aansporing om toch eens zelf aan 2. … Pd5!? te gaan denken?)  Deze variant is wel wat overzichtelijker en beknopter dan de hoofdvariant, waar Martin nu mee experimenteert. Gelukkig voor hem weet Paul er ook niet veel van en dus bleef de stelling tamelijk lang behoorlijk (voor wit dus onbehoorlijk) gelijk. En juist als Paul in beter vaarwater verzeilt bij zet 12. geeft hij zijn voordeeltje weg. En komt zelfs in moeilijkheden.  Afgezien van een wat mindere 15^e zet raakt Martin nu in zijn element en kan hij er lustig op los combineren. Dat was nu precies de bedoeling  van zijn openingkeuze. Na zet 16 Lf4?  (Lc3!?)

  14Martin1

16. ……  Td8!   17. Td2  Pc2!  mooi!

    14Martin2

Hoe wit ook slaat op c2, hij verliest zijn Dame.

18. Ke2

  14Martin3

18. … Ld3 ?????  geeft gewoon een stuk weg.  19. Txd3 dankuwel alstublieft!

Na lange postmortem-studie met de andere jongens vertelde Martin mij dat 18. …. Ke7! hier wint! Interessant. Ik zou daar niet zo gauw aan denken. Maar ja. de torens op de 8^e rij zijn nu verbonden. De penning van het paard op e5 en de nog slechtere positie van de witte koning blijft een rol spelen. Een leuke is hier bijvoorbeeld    :  19. h4 Pe4!

  14Martin4

20. Txd8 Txd8  21. Dxc2 Pg3+  en dag Dame.

20. Td7+ Dxd7  21. Pxd7 Pc3+ en zwart wint de dame terug en blijft een toren voor  

….. Pe4 speelt in veel andere  varianten een rol, maar ook het belagen van de dekkende witte loper. Met g5 of Ph5. En de penning van het paard op e5 blijkt  dodelijk.

Een prachtige variant. Een schaakjuweeltje.

Maar opgemerkt dient te worden dat Prof Dr K  in  diagram 14Martin2 ook 18. …. Txd2 als winnend kwalificeert   19. Dxd2 Pe4    en  ook 19. Kxd2 0-0 en de zwarte aanval op die zielige uit de koers geraakte koning blijft dodelijk.

Paul werd er niet warm of koud van. Zijn bekende uitspraak ( ‘Ik hoef tegen Martin nooit zenuwachtig te worden, want vroeg of laat maakt hij toch een blunder!’) werd ook nu weer bewaarheid. Met zijn 18^e zet …. Ld3 ? verknoeide Martin ineens alles. De heren hebben na afloop nog lang  zitten studeren op die stelling om de wel winnende voortzetting voor zwart te vinden. Na zijn fout was Martin zomaar pardoes een stuk kwijt en ineens totaal kansloos.

Ook veel spektakel bij Matthijs tegen Herman. Bij zet 9 mist Herman een eenvoudig pionnenvorkje en verliest een stuk. Hij zwoegt moedig verder. Matthijs zou het nu met rustig denkwerk al afruilend moeten kunnen winnen, en daar lijkt het ook lang op , maar bij zet 21. is het zijn beurt voor een forse misser.

  14Herman1

Na 21. Dxd4 is er niets aan de hand voor wit, en hij kan de partij op  zijn sloffen gaan winnen. Maar hij speelt 22. cxd4?? en daarmee brengt hij zelf zijn Dame ineens in grote problemen! Die heeft geen goede velden meer.  En Herman ziet het!!! Plotsklaps staat hij nu op winst.  21. ….   Tae8!  22. Df3 (kan niet anders) Dxd4+  ! 

   14Herman2

23. Kh1 Te3!  wint een stuk terug  24. Dd1? (kan beter, maar ook na andere zetten (Pb3!?) blijft zwart  gewonnen staan.)

  14Herman3

 24. ….  Dxd3 Sterk. Maar nog veel sterker is 24. …. Txd3! omdat wit dan nog een paard verliest. 25. Pf3 Txd1 26. Pxd4 Txd4!  Doch ….  heel heel langzaam verzandt de zwarte aanval en nota bene bij zet 34. is de stand weer gelijk. Maar Matthijs is er niet tevreden mee en verzint -als de Tom Poes van onze schaakclub-  een list, die niet heel gevaarlijk zou zijn, als Herman op juiste manier had tegengesparteld.

  14Herman4

Maar dat doet hij niet, en dan nota bene staat ineens Matthijs weer op winst. Er dreigt mat via Dxf7 en Df8. En de loper op h3 staat en prise. Dus er is nu maar één zet mogelijk:   34. ….  Lf5 35. g4! dus dat kost een loper, want die mag niet weg wegens mat? Of niet?

  14Herman5

Hier mist Herman de zetten die de zaak hadden kunnen  redden, nl  35. ….  De4!  36. gxf5  Dg4+  37. Tg2 Dd4+ met remise door eeuwig schaak (want Kh1? dan Txf1 mat)   en na 37. Kh1 ook eeuwig schaak, nu na De4+.

Trouwens ook 35. … De3  en 35. Dd1  waren voldoende voor remise.  Toegegeven: een behoorlijk lastige stelling met flink wat rekenwerk.

Herman speelt 35. ….  De8 ???   en dat geeft geen tegenmogelijkheden na gxf5. Wit staat weer op winst. En dat wordt nu dan toch wel de uitslag. Een zeer enerverend potje. Ook al schaak je dan nog niet al te exact, het blijft een mooi spel.

Ron tegen Gerrit was ook wel spannend, maar op een andere manier. Heel lang geen spectaculaire combinaties. Ron deed het rustig aan, op zijn London rust tegenwoordig steeds vaker een brexit. Het was nu een vertraagd Engels.  

“Ik had geen zin in London tegen Gerrit en wilde eens wat anders.”

In de opening ging het dus lang gelijk op. Op de 13^e zet maakt Gerrit een strategisch foutje. Met zijn13. …  e6-e5 geeft hij veld d5 uit handen. Na nog twee kleine missertjes op de 13^e en 15^e zet krijgt Ron een verschrikkelijk  mooie stelling. 

”Maak maar afbeelding van de stelling met mijn paarden op e5 en d5. Uniek.“

 14Ron1

De stelling is mooi, en Ron ruikt winst, maar heel simpel is het niet.  Dus dat wordt weer heel heel lang denken.  Hij staat op winst, maar hoe? Met veel denkwerk vindt hij wel de hele avond steeds de beste voortzettingen. Maar Gerrit ook!  Ron tegen mij: “Gerrit is een taaie!” Het witte voordeel is er, maar wil maar niet nog groter worden, en de witte klok tikt maar door. Pas rond zet 36 als er al echt tijdnood dreigt, krijgt Ron de echte troeven in handen.  Gerrit is dan eindelijk murw gemanoeuvreerd, en Ron’s aanval resulteert dan zonder hem nog veel tijd te kosten bij zet 42  in een een eindspel met 2 witte pionnen meer. Dan geeft Gerrit terecht op.

Frank nam lang met zwart geen risico’s tegen Peter. Probeerde daarna wel met een lange rochade en opstomende pionnen op de  koningsvleugel wat initiatief te krijgen. Gebruikte dat vooral om veel af te ruilen. Hij weet (waarschijnlijk) dat Peter niet op zijn best is in het eindspel. Maar hij bereikt er lang weinig mee. Maar inderdaad, bij zet 31 en 32 geeft Peter in het eindspel twee pionnen weg.

  14Peter1

31. f4??  fxe4  32. dxe4? Lxc4 (en dat is nummer 2)

Geslaagde tactiek van Frank, en jammer voor Peter die de hele avond goed partij had gegeven.

  2S7A4974WEB

Peter, met zijn deskundige personeel – al jaren in dienst- ,  verbijsterd  zoekend naar zijn twee spoorloos verdwenen pionnen.

Bert tegen Jos zou enigszins verbijsterend zijn geweest, als we Jos niet langer kenden dan vandaag. Na zijn alweer erg ongebruikelijke opening staat Bert al gauw beter. Maar laat dat dan ook gauw weer glippen, en brengt dan bij zet 13. een vreemd pionoffer. Dus weer krijgt Jos gelijk met zijn suspecte openingen, waar hij tegenstanders mee op een verkeerd been zet. Ik na afloop: “Bert ik begreep dat pionoffer niet goed”  Bert: “Nee, ik ook niet. Ik gaf gewoon een pion weg”.  Het vervolg laat zich raden. Jos had al aangekondigd dat hij vroeg naar huis wilde. Als hij bij zet 18 zijn voordeel nog verder heeft uitgebouwd en winst voor hem niet zo moeilijk meer kan zijn, biedt hij remise aan. Maar hij gaat voorlopig nog niet naar huis. Voert daarna lange gezellige gesprekken met een dankzij dit late kerstkadootje volkomen relaxed ogende  Bert.

Al met al een wel een gezellige jaarstart.

Ik wens alle Aris de Heer-leden een gezond en interessant 2019. Als u het iedere maandag zo leuk maakt, blijf ik nog even de verslagen schrijven.

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.

foto groter of beter, klik erop!

Ja, het schaakjaar  2018 zit er al weer op. Dus geen interne compettitie, maar een vluggertjestoernooitje. Meestal ga ik dan lekker naar huis want er kunnen geen partijen bewaard blijven, en dus heb ik niet veel zinvols te doen. Maar nu bleef ik. Want het werd gelijk al spectaculair. Meestal wint Ron die toernooitjes, en soms Bert. Een enkele keer Frank. Maar nu leek het erop of het eens anders zou kunnen gaan lopen.

Martin en Jos schoten direct succesvol uit de startblokken.  Jos won eerst van Bert en toen van Ron. Die nota bene een mat in één zet over het hoofd zag.  Martin won knap van een te aanvalslustige Bert.

Daarna werd het heel spannend omdat Martin ook van Jos won. Die weer eens een van zijn goochelacts tevoorschijn had getoverd, waar ook Martin niet echt goed van terug had. Iets niet nader te benoemen, met 4. … Dh4. Maar toen het erop leek dat Jos ook Martin ging fijn stampen, gaf hij een stuk weg.  Ook nu – als trouwens de hele avond- demonstreerde Jos dat hij weer opnieuw een heel sterke, agressieve schaker aan het worden is. Hij verzon nog veel vernuftigs om het Martin moeilijk te maken, die met een stuk meer toch wankelde, maar die toch bij de tijd bleef. Ging Martin nu dit toernooitje winnen?  Nee, want in de laatste ronde stond hij heel goed tegen Ron, maar verloor toch.

Er viel voor de toeschouwer weer veel te bewonderen. Prachtige aanvalsreeksen en formidabele misgrepen.  En enge klok-momenten.

Veel liep uiteindelijk als verwacht.

Peter amuseerde zich hoorbaar kostelijk. Het feit dat hij gewonnen stond tegen Ron was voor hem veel belangrijker dan dat hij nul punten scoorde.  Herman kreeg tijdens en ook na zijn partijen veel les. Dat iemand op die leeftijd nog zo leergierig kan zijn!  Ab won van de personen van wie hij hoort te kunnen winnen en verloor van heel veel andere personen en concludeerde dat hij misschien wat moest gaan studeren, maar dat hij daar niet zo veel zin in had.

Frank kon dit keer de vluggertjesavond  niet winnen omdat hij al vrij spoedig van Ron en Jos verloor. Toch kwam hij nog flink terug. Zeker nadat hij van Martin had gewonnen. Zo eindigde hij weer eens gelijk met hem. Die twee vrienden zijn al jaren aan elkaar gewaagd.

Martin redde het dus net niet, omdat hij in de laatste ronde verloor van Ron. Die zo toch ook nog wel tevreden mocht wezen over zijn verrichtingen vanavond.

Bert was heden niet in zijn doen. In voetbaltermen: hij eindigde in het rechter rijtje. Ik geloof niet dat ik dat vaak heb zien gebeuren. Gelukkig leek hij er niet erg onder te lijden. Misschien nam hij wel bewust meer risico’s dan anders.  Gewoon voor de lol.

Jos en Ron eindigden in punten dus gelijk, maar op grond van het onderling resultaat won Jos toch het toernooitje. Misschien dat enig plezier daaraan ontleend  er ook verder toe bijdraagt dat hij nog een poosje onze gelederen blijft versterken. En dat er voor Ron ook nog wat spannends te beleven blijft. En voor Bert natuurlijk.

1.     Jos                  6 uit 7

2.     Ron                 6

3.     Frank              5

4.     Martin             5

5.     Bert                3

6.     Ab                  2

7.     Herman          1

8.     Peter              0