Er was maar weinig belangstelling. Logisch, want velen moesten natuurlijk elders kadootjes laten uitpakken door kinderen of kleinkinderen. Slechts drie partijen. En Hans Pelt was de witte Piet vanavond, die het lekkers mocht uitdelen. Dat deed hij voortreffelijk. En hij bleef de hele avond, wat opmerkelijk was. Meestal blijven die Pieten maar heel even, en weg zijn ze weer, op weg naar andere hunkerende adressen.

Er waren hier maar weinig echte presentjes vanavond. Alleen even iets leuks voor Bert, laat op de avond, en ook wat kleine surprises voor Gerrit. Sven kreeg niks cadeau. Maar waarschijnlijk omdat hij een kruis sloeg (echt!) ,bij zet 20 ,was de goedheiligman hem toch goed gesint. Sorry, spelfoutje, gezind natuurlijk

Je zou op zo’n  avond toch wel wat Spaans verwachten, maar de Ruy Lopez had men heden thuisgelaten.

Geen grote cadeaus dus, maar wel veel smakelijk strooigoed.

Van Fjodor en Gerrit kan ik daar niets van laten zien. Fjodor schrijft nooit iets op. Niemand zou trouwens aan dat Slavisch   iets hebben. En Gerrit zijn notatie vertoonde  te snel al  onoplosbare mankementen. We zullen het dit keer nog door de vingers zien, maar als het vaker voorkomt gaat dat in het Grote Boek, en hoeft hij volgend jaar niet meer op surprises te rekenen. Want die waren er nu nog wel voor hem. Hij verknoeide namelijk grandioos zijn opening, liep forse materiële achterstand op. Fjodor speelde lang echt overtuigend. Maar onze brave Gerrit deed daarna enorm zijn best om alles weer goed te maken. Fjodor vond dat kennelijk zo ontroerend dat hij nu zelf voor sinterklaas ging spelen. Hij begon met stukken te strooien. Die natuurlijk smakelijk  geconsumeerd werden.

Wouter hield lang stand tegen onze voormalige meervoudige clubkampioen. Het kostte Bert veel denkwerk om iets tastbaars uit zijn KoningsIndisch tevoorschijn te toveren. Het werd ook mij snel duidelijk dar ook Wouter een poosje goed weet waar het om draait in deze opening.

Hij staat gewoon  goed na zet 10. Maar

  nu 11. Le3 kan wel maar lokt wel 11 ….  Pg4 uit. Dus was eerst 11 h3 en daarna Le3 logischer geweest. Zelfs het tempoverlies na 11. Le3 met daarna direct 12. Lg5 of zelfs 12. Lc1 is beter dan je loperpaar kosteloos prijs geven met 12. De2.

Omdat zwart hierna niet op d4 pakt, blijft de schade toch beperkt. Dat zou niet het geval moeten zijn na 14. c5? (14 d5! De standaardzet tegen het KI).

 Maar na het mindere 14 …dxc5  15 dxc5 (d5!! ) Pe6! komt er desondanks nog wat leven in de zwarte brouwerij. Veel is het niet, doch Wouter moet wel flink gaan nadenken.

 Dat nadenken lukt goed, want tot hier houdt wit  redelijk stand.

Maar dan gaat het mis.

  Als ik als toeschouwer geen flauw idee meer heb hoe zwart verder moet, gaat Bert bij zet 24  een toren op d4 zetten. Als wit die slaat, wordt de zwarte koningsloper heel sterk. Hoeft niet gelijk rampzalig te zijn, maar misschien wel lastig. Maar dat vindt Wouter kennelijk ook.  Dus die slaat niet. Maar toch  beginnen ook nu de zwarte stukken hinderlijk op te dringen. En dat wordt wit te veel.

  Na 28 De2 (Lf1!) Gaat zwart met ragfjjne zetjes de druk verhogen , tot het konijn langskomt. Het paaskonijn? Nee natuurlijk niet, toch niet in December!?, Nu gewoon een marsepeinen sinterklaaskonijn?

Pang !

 32. Lxc4 Dxc4  33 Dc2? (Maar er is niks meer)

Txd1 34  Dxd1 Dxc3 en de rest kun je aan Bert wel overlaten. Helaas voor wit gaat eeuwig schaak er niet inzitten. Na Dd8 kan Lf8 ertussen.

Martin  tegen Sven, dat werd voor mij weer een verbluffend  sinterklaaskadootje in surprise-verpakking. Werd Martin vorig jaar kampioen met een degelijke stijl, beetje als die van een wetenschappelijke verhandeling, dit jaar heeft hij meer het fantastisch sprookjesachtige,  de stijl van de alchemist ( die van lood goud probeert te maken in zijn pruttelende kolven en retorten. ) Het werd alweer een heksenketel. Sven nam het initiatief daartoe:

  Eventuele tochtige hoeken in de koningsstelling neemt men voor lief. Vooruit, aanvallen ! Niet dat benauwde, laat dat maar aan Louis van Gaal over. En Martin ging er gretig op in.

 Waarom laat hij 8. Pb5 toe? (eerst 7.  …. Ld7 !?)

  8  …, e5   Oh daarom. Kan dat echt? Het ziet er wel leuk uit. Maar is het genoeg? Ik  sta erbij en kijk ernaar. Ik stel me voor : 9 dxe5 a6 10 exf6 axb5 11 fxg7 Lxg7 en dan zit ik aan mijn horizon.  Dat zal op die manier wel niet goed zijn. Zwart heeft geen koningsstelling meer en een pion minder, en de pionnen die hij heeft zijn allemaal geïsoleerd. Tot die gevolgtrekking komt Martin kennelijk ook. Dus die speelt 9 ….Pe4 Oef! Dat is een offer. De toren op a8,  of minstens een kwaliteit als zwart dat paard in de hoek later zou kunnen terugpakken. En dat moeten we nog maar zien.

 9. ….. Pe4  Leuk was nu geweest 10. Dxd5! DXd5 11 Pc7+Kd8 12. Pxd5 en wit staat op winst.  Maar Sven speelt 1o. e6. Ook leuk!

Zwart had zijn acrobatiek nu kunnen voltooien met 10. Lc5! Waarna mijn stokvisje een bijna gelijke stand aangeeft. In een  stortvloed van adembenemende varianten. Verderop daarvan een levend diagram.

Maar Martin slaat  10…… fxe6 En Sven pakt op a8. 11. Pc7+Kf7  12 Pxa8

Zwart staat nu een toren achter. Ik zie het niet meer zitten voor zwart. Maar ja, je weet het nooit met die alchemist uit Middenbeemster.

Tot zet 19 volgen wederzijds leuke zetten (ik kan toch niet alles laten zien) maar wit komt steeds beter te staan. Martin heeft intussen steeds meer  zijn toevlucht gezocht tot een heksenketel. Zo eentje  waar heksen hun toverdrankjes in brouwen.

  19. … Pd4!? Leuk, maar helaas niet voldoende

Hier zie ik Sven demonstratief een kruis slaan voor hij zijn volgende zet doet. Echt. Die kan het ook allemaal niet overzien. Op hoop van zegen! 20. 0–0–0. Lang niet de beste maar goed genoeg en beter te overzien dan het 20. Dg3! van de computer. Dat is niet geschikt voor gewone stervelingen. Nu volgt een reeks van wederzijds meestal noodzakelijke zetten  (La3+ 21.Kb1 Pxf3 22.Txd8+ Kxd8 23.Pxf3 Lf5+ 24.Ka1 Ld6 25.Td1  25…Ke7 26.Te1 Txa8)  en dan heeft warempel Martin toch zijn  toren terug en na een wat mindere (eindelijk) 28^e zet van wit is het zwarte nadeel sterk geslonken.

  Mijn computerwijsneus geeft hier het voor de hand liggende La3 als voldoende voor grote kans op remise.  

Maar hierna speelt Martin te snel de volgende 2 zetten, die hem de partij kosten.

28. Lc7? (La3!?) Le3 een valstrik  29 Te8?? (Pe4!?)

30 ….  Lc5 !!  En zwart moet opgeven.

Een boeiende partij : wit opent agressief, zwart neemt groot risico, mist de beste en raakt in ernstige materiële achterstand. Met ijzeren doorzettingsvermogen blijft hij vechten, ziet toch kans  remise-mogelijkheden te verwerven, en trapt dan in een valstrik.

Van de beginsituatie waar alles al uit voorkwam alsnog een levend diagram:

Einde bericht. Veel succes as maandag.

eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Pos	Naam	Prt	W	R	V	Score
1	Ron de Vink	11	6	4	1	275,5
2	Thomas Broek	9	7	1	1	259,8
3	Bert Kuijer	9	4	4	1	239,7
4	Hans Pelt	12	5	3	4	221,3
5	Frank de Geus	7	5	1	1	214,3
6	Martin Zwaneveld	12	5	1	6	189,5
7	Gerrit van Dok	11	4	2	5	187
8	Sven Damen	10	4	3	3	185,8
9	Ab Hauer	8	4	0	4	131,5
10	Matthijs Groot	5	3	1	1	117,8
11	Paul Verkooijen	4	2	1	1	108
12	Wouter van Waardt	7	3	0	4	107,8
13	Fjodor Brahar	8	2	1	5	97,5
14	Doeko Wilms Floet	4	2	1	1	84,3
15	Peter van Putten	8	1	0	7	75
16	Nico de Koning	10	0	0	10	72,5
17	Hugo Ent	3	0	1	2	59,3

Nr.	Wit	Zwart	Resultaat
1	Wouter van Waardt	Bert Kuijer	0-1
2	Sven Damen	Martin Zwaneveld	1-0
3	Fjodor Brahar	Gerrit van Dok	0-1

Alweer schaars bezet speelzaaltje. Zit iedereen naar WK foebelen te kijken? Hier veel leuker. Niks geen tiktak, opzij leggen, en weer terug. Niks geen defensief geaarzel. Gewoon de lange pass de diepte in!

En dan nu even de Nabeschouwing! Van zo’n vroeger enigszins bekende speler die nu alleen nog maar wat verouderd ervaringsgebabbel kan ventileren:

Ab vermorzelde Nico, die een vorkje overzag en daarna vakkundig in een matnet werd geholpen. Niet zozeer mooi  maar wel grappig.  Helaas vergat ik de notatie te kieken, en dus geen plaatjes ervan.

Niet zozeer mooi, maar wel bewonderenswaardig hoe Gerrit aan Sven demonstreerde dat een sterk loperpaar minstens een kwaliteit waard is.

In onderstaande stelling had Sven nu beter de witte loper kunnen slaan om later volgende narigheid te voorkomen.

  12 …. cxb5? (Pxb3) 13. Ld5!

En enige zetten later

16. dxe5  dxe5 17. La7! Met winst van een kwaliteit. De kracht van een loperpaar!

Dat Gerrit vanavond goed in vorm is, bewijst m.i. zijn zet in onderstaand diagram.

Wit speelt hier 21. Tfd1!  Menigeen zou hier Pg3 spelen, waarna zwart een pion wint.  Dus 21. Tfd1 is veel mooier.

21…Txe2 22.Td7! Lg5 23.Tcd1 h5 24.Txb7

En daarna liet Gerrit zien dat hij zijn voordeeltje zelfs tegen de aanvalskwaliteiten van een daarna natuurlijk supergemotiveerde Sven vast kan houden. Omdat Sven vandaag niet zo in vorm was verloor hij ook nog een pion en  zette Gerrit alles bekwaam in winst om. Een verrassende uitslag!

Niet zozeer bewonderenswaardig, maar wel dapper dat Martin het aandurfde een Blackmar-Diemer op het bord te zetten. Omdat Hans daarna in gepeins verzonk, begreep ik dat die er weinig theorie over paraat had. Goed teken voor Martin, waarvan ik weet dat die de hele serie artikelen die ik er destijds over op de site zette  gelezen heeft. Maar gaandeweg werd mij duidelijk dat Hans helemaal geen theorie behoeft. Hij speelde een variant, die ik – na zelf minstens 100 partijen met die opening te hebben gespeeld – de minst plezierige voor wit vind. Met c6 en Lf5. (Ziegler-variant. Ook in het recentste boek in mijn kast over de Diemer (Christov Scherer,Everyman chess) wordt van 9 varianten dit de lastigste voor wit genoemd.)

  Scherer geeft hier  veel materiaal over 8. Pe5 en 8.Pg5.  De laatste vindt hij beter.  Stockfish ook. Martin speelt 8. Lg5. Daarover schrijft Scherer ‘too quiet to cause Black any serious problems.’ En geeft 8. ……Le7   en Martin speelt 9. Ph4? Het idee is niet slecht, maar nu echt te vroeg. Dat speelde Martin. Beter De2. Want  …..

  Lxc2! 10. Dxc2 Dd4+ met flink voordeel voor zwart. Hans zag dat niet en speelde  9. ……  Lg4. Wat ook nog wel goed is, maar wel minder goed!

Inderdaad werd het al gauw zwaar piekeren voor Martin. Maar geen medelijden, je weet dat dat kan gebeuren als je die idiote Diemer gaat navolgen. En Martin weet dat er zich erg chaotische taferelen op het bord kunnen gaan afspelen, en daar houdt hij van.

Hans speelt het allemaal heel goed, en Martin staat al spoedig ongemakkelijk, en weldra straal-verloren.

  Bij voorbeeld: 17…f5 18.Pc3 Tg8+ 19.Kf2 Lg5 20.Tg1 Dd6 etc.

Na de 20^e zet moet zwart maar even lang rocheren, en daarna wordt de slechte positie van de witte koning en de superieure posities van zwarts lichte stukken wit natuurlijk spoedig te machtig.

  Maar dat doet Hans niet. Hij speelt 20. … Pg3 en is dan ineens bijna al zijn voordeel kwijt.  21. Pxg3 hxg3+  22. Kg2  (Kxg3 Lh4!)

  22. …..  0-0-0 Geen winststelling meer, maar wel nog gelijk!

23. Txf7 Dd6

  24. Dh7  Logisch toch? Maar bij de post mortem stelden de heren al vast dat het eigenlijk niet goed was.

Dus is daar het moment waar  iedere Diemer-fan op wacht. Foutjes van zwart, in een lastige stelling, en ineens staat zwart verloren.

Met 24 …. Dxd4  schaak overleeft zwart. (Omdat hij pion a7 dekt, wat hierna essentieel blijkt, omdat wit dan geen matcombinatie meer heeft. ) Maar hij speelt 24. …. Th8 ??

  24 …..  Th8 ???  En nu gaat zwart mat! Mooi hoor!  U ziet het toch ook?! Ik zet het onder dit artikel nog even zwart op wit. Kunt u eerst even zelf zoeken. Train uw voorstellingsvermogen.

Wat voor foebelers Frankrijk-Brazilië zou betekenen, is voor ons Thomas-Ron. Dat gaat wellicht al een beetje om de titel. Ron speelt de Kan-variant  van het Siciliaans. Er was vroeger in de Reguliersbreestraat in A’dam een juwelier met een reclame: ‘Wat Kan kan Kan alleen.’    Ron’s Kan kan het echter niet. Hoewel hij een interessante zet Ld6 speelde. Zijn loper blokkeert de d-pion,  maar daar staat mogelijkheid tot activiteit tegenover.

  Maar hij wordt langzaam tot passiviteit gedoemd, want alle actieve zetten worden door wit succesvol voorkomen. ( ….. Lb4 bijv.) Het leidde tenslotte tot pionverlies, en de zwarte stelling bleef ook nog kwetsbaar. Thomas won.

Commentaar Thomas:

In dit soort varianten kan Lb4 wat hinderlijk zijn voor wit dus 6. a3 is een nuttige zet. Bovendien betekent het geen tempoverlies, want In het vroege middenspel volgt toch vaak a2-a3 om de opmars b2-b4 te ondersteunen.

  Na 9. Ld6 heb ik een tijdje naar Pdb5 (of Pcb5) gekeken. Het lijkt speelbaar   11.Pcb5, ab5 12. Pxb5,De5 13. Ld4 , Dg5 en daarna g3 en zwart moet het stuk teruggeven.

Maar ik dacht met ‘normale ‘zetten ook wel een prettige stelling te kunnen bereiken. Tegen de oerdegelijke maar ook tactisch handige Ron leek me het iets te veel risico. In de Lichess database vond ik nog een partij die verder ging met 12 .. , Pc6. In de daar op volgende fase blijft wit een fractie beter staan maar veel stelt het niet voor.

 18. …. d5 19. cxd5

De ‘break’ d5 is in dergelijke stellingen een zet die je met zwart wel moet spelen, ook al is het niet goed, zoals onze trainer Job altijd zei. De timing van deze opmars is zeer belangrijk en de kille analyse-machine vindt 18… Pf8 wat veiliger maar begrijpelijk is het wel.

Op 19 cxd5 geeft deze niet terugslaan als beste aan, maar e5. Je moet er maar opkomen!

Gelukkig uiteindelijk weer revanche kunnen nemen na een nederlaag en een partij die dat net zo goed ook had kunnen zijn en hiermee een ‘Angstgegner’–complex voorlopig voorkomen!

Commentaar Ron:

Neem aan dat je de partij nog van Thomas krijgt. Ik had helaas nog niet op hem gerekend, want moet die variant nog nader bestuderen. Het is een moeilijke variant voor zwart.
9…, Ld6 leek me wel leuk om te proberen en na 10…, Lf4 wat niet de beste is daar, had ik op 11. Pb5 gehoopt met wilde complicaties (maar het is nog gelijk dan).
Nu kwam ik gewoon vast te staan en zag niet hoe ik moest breken. 18…,d5 is niet goed. Ik had moeten blijven afwachten met Pf8.

18. … d5

Ik hoopte op gelijk 19. e5 want kan dan tussendoor op c4 slaan.

Maar Thomas gaat niet in de fout. Vervolgens ben ik kansloos.
Hij fabriceert een grappig mat op het eind.

  36 ..  Pxg5? 37. Pf5  en mat op de volgende zet.

Terechte winst.

Oplossing van de hersenfitness (Martin-Hans) in dit artikel

24…Th8?  25.Lxe6+ !!!  Kb8 (Dxe6 26 Tc7 en ook nu volgt mat) 26.Txb7+ Ka8 27.Txa7+ Kb8 28.Db7# mat

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden

Pos	Naam	Prt	W	R	V	Score	Wrde
1	Ron de Vink	11	6	4	1	268	30
2	Thomas Broek	9	7	1	1	253,5	29
3	Bert Kuijer	8	3	4	1	214,7	28
4	Frank de Geus	7	5	1	1	206,5	27
5	Hans Pelt	12	5	3	4	196,5	26
6	Martin Zwaneveld	11	5	1	5	181	25
7	Gerrit van Dok	10	3	2	5	164,6	24
8	Sven Damen	9	3	3	3	154,8	23
9	Ab Hauer	8	4	0	4	123	22
10	Matthijs Groot	5	3	1	1	117	21
11	Paul Verkooijen	4	2	1	1	110,3	20
12	Wouter van Waardt	6	3	0	3	104	19
13	Fjodor Brahar	7	2	1	4	92,5	18
14	Doeko Wilms Floet	4	2	1	1	85,3	17
15	Peter van Putten	8	1	0	7	71	16
16	Nico de Koning	10	0	0	10	68,8	15
17	Hugo Ent	3	0	1	2	58,8	14

Nr.	Wit	Zwart	Resultaat
1	Thomas Broek	Ron de Vink	1-0
2	Martin Zwaneveld	Hans Pelt	1-0
3	Gerrit van Dok	Sven Damen	1-0
4	Nico de Koning	Ab Hauer	0-1

Het was erg rustig in de zaal afgelopen maandag. Slechts 4 partijen. De helft van wat maximaal mogelijk is. Maar wat er op de borden gebeurde, vergoedde veel. Remises kwamen er alweer niet voor. En in 3 van de 4 partijen werd geofferd of dreigt te worden geofferd.  Offers voor de aanval. Offerfeest dus.

Het offer van Ron tegen Gerrit leek correct en lag ook wel voor de hand. Maar het blijft altijd spannend. Maar hopen dat je niet iets over het hoofd ziet. Ron speelde met een theoretisch  onvervalste klassieke Konings-Indische opstelling, waar Gerrit zijn eigen fantasietje tegenover zette. Die was erg ongevaarlijk, maar ook niet desastreus. Ron wilde winnen, maar de stelling begon er steeds tammer uit te zien. Ron ging over op blufschaak. Dus met zetten die niet allemaal even geweldig zijn, maar met de bedoeling verwarring te zaaien en vragen op te roepen.

  14. ….. Th5 !?

En later

19. Pe2 Die paardjes van Gerrit springen wat vreugdeloos rond in ‘de bak’. Liever dartelen ze buiten. Maar daar ziet Gerrit even niets in.

19 …. Pg4 !?

En nu krijgt Ron’s bluf succes. Want als een wit paard nu ook eens iets belangrijks had willen doen, had het met 19 Pg3 zwarts aanvals-aspiraties volkomen kunnen frustreren. Maar wit speelt 19 h3. De mogelijkheid van een offer is niet moeilijk te zien. Ik zelfs zag het direct. Maar om zeker te weten of het correct is, is weer een ander verhaal. Ron nam er de tijd voor.

 Leuk toch!

Ron: Het is altijd lastig spelen tegen iemand die zich ingraaft. Maar weer van geleerd. 8…, Pd5 (of c6) is veel beter. En ik moet natuurlijk niet op f3 ruilen, 13…., d5 is aangewezen. Ik zag dit plan pas te laat, was alleen maar gefocust op aanval richting zijn koning. 19.., Pg4 is bluf, hij kan daarop Pg3 gevolgd door Pf3 spelen. 19…., c6 is objectief beter. Maar ik hoopte op 20. h3? waarna het offer op f2 beslissend is.

Martin  nam tegen Peter ook kleine risico’s.  Maar ook hier met de bedoeling vragen op te werpen en verwarring te zaaien.

Misschien wilde Martin een Blackmar -Diemer tegen Peter, maar als zo vaak wordt het dan Frans.  Peter doet het niet onaardig. Ik vind echter de zet 5 …… c4 niet geweldig.

Kreeg ik nogal eens in een Colle.  Ook soortgelijke zet c5 met wit in Slavisch bijv. ook niet. Het lijkt wel wat, maar valt daarna tegen. Zwart ontwikkelt ook zijn stukken daarna te langzaam. Martin staat na zet 12 prachtig.

En het wordt het spannend. Martin vervalt in gepeins.

Hij zal best  naar het offer  13. Pxf7 Kxf7 14  g4 gekeken hebben. Mij leek het wel wat. Maar Stockfish  wijst het af. Martin ook.(terecht, wegens 14 ..…..Dh4!) Hij speelt gelijk 13 g4. Goed genoeg, naar vreemd genoeg is Lxf5 veel beter 13……  exf5 14.Dxd5 Dxd5 15. Pxd5 Lxd2 16. Pf3! Lh6 17. Pb6  Nou ja, dat is voor gewone stervelingen niet te zienl

Hierna ziet Peter het niet meer. Hij vlucht , maar naar de verkeerde plaatsen. (Hoewel de goede plekken? Die zullen hem ook niet meer redden.)

13. …. 0-0? (Lxc3 !?) 14. Dh3  (Is een ‘gegeven’ paard op f5 niet in de bek kijken ook een offer?) Te8? ( maar h5 of h6 helpt ook niet meer)  15. Dxh7  Kf8 16. Dxf7 mat

Een mooie stelling voor de liefhebbers.

Hieronder kunt u zien wat de computer er allemaal in waarneemt.

Was dit ales al mooi om te zien gebeuren, nog mooier was de partij Hans-Sven.

Tegenwoordig schijnt bijna iedereen in onze club de Philidor te willen uitproberen. Zelfs Sven hanteert hier iets Philidor-achtigs. Hans pakt het wel goed aan. Tot zet Maar na 8. Pe2? krijgt Sven toch wat voordeel. Rond zet 15 verdampt dat, en bij zet 17 Lc5? (Te8!? ) zal Hans met vreugde hebben vastgesteld dat er een koningsaanval aan de horizon gloorde. Voor hem althans. Hij ziet zoiets, ik niet. En Komodo 14 ook niet. Het  is ook niet de beste. Maar prof.mr dr K. stelt wel vast dat het volgende offer niet hoeft te winnen, maar ook niet hoeft te verliezen. En het is natuurlijk wel kansrijk omdat je met zwart zoveel te bedenken krijgt dat het gemakkelijk mis kan gaan. En het is natuurlijk prachtig om te zien allemaal.

17. Lxh6 !!!!!!!!!

Begrijpelijk dat Sven het er niet beter op maakt met zet 18 en 20, want het wordt erg lastig. Maar chapeau voor Hans, hoe die dit verder behandelt. Vanwege de artistieke schoonheid hieronder live!

De partij Ab-Matthijs was iets minder spectaculair. Ab stond lang wel goed maar rond zet 25 ging hij strategisch in de fout en met een eenvoudige manoeuvre die Ab kennelijk gemist had won Matthijs een pion. Daarna bleek toevalligerwijs Ab’s stelling zo verdacht dat hij nog een pion verloor. Opvallend constant ging Matthijs dit eindspel met 2 pionnen meer winnen.

Ik kreeg de partij opgestuurd door Matthijs maar moest hem met de hand zet voor zet naspelen in mijn computerprogramma. Ik heb goed kunnen zien waar iets mis ging bij een van beiden. Maar toen ik nu zover was als u nu ziet, bleek zijn ingevoerde partij voor mij onvindbaar. Foutje van mij,  bedankt. Omdat ik nu even geen tijd meer heb om hem opnieuw in Komodo in te voeren helaas nu geen diagrammen. Volgende keer zal ik beter opletten.

Meer heb ik niet. Maar het was absoluut een mooi feest .

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.