De Sint hield z’n intocht in Aartswoud. 

Dat zou natuurlijk een heerlijk avondje worden! De jarige heiligman die kadootjes ging uitdelen aan brave schakertjes. 

Nou, dat laatste ging op grote schaal gebeuren.

0686bWEB

GROTERE OF BETERE FOTO'S. kLIK EROP!

Niels  was de eerste vreemdeling die verdwaald was zeker. Op de 10^e zet speelde hij weer die bijna altijd dubieuze zet in het Slavisch  (zie vorige website-verslag) :

  Niels1

Te vroeg 10. c5?  Daarbij zachtjes een sinterklaasliedje neuriënd :  ‘Wiedewiedewiet, ik hoor Eddy wel maar ik zie hem niet.’  Daarop volgde nu natuurlijk gelijk 10 … e5! Als destijds al enkele malen door mij geopperd. En als je dan daarna ook nog eens 11. Te1  speelt  (i.p.v. 11. dxe5 Pxe5 12. Pxe5 Txe5  13. Tb1 met ook dan nog beter spel voor zwart, maar vooruit, je krijgt misschien later toch nog wel wat lekkers in je lege schoen.) Na 11. Te1? roep je stukverlies middels de vork … e4 over je af.  “Ik was er met mijn hoofd niet bij”  was zijn verweer. Dat zal wel kloppen, want daarna gaf hij ook nog een kwaliteit weg.  Hij leek in niets op de Niels van een maandje geleden.

Frank  kreeg het met zijn Slavisch met een niet erg overtuigend plan toch wat lastig tegen de degelijke opzet van zijn tegenstander.  Die gelukkig toch ook weer niet altijd even konsekwent opereerde. En toen werd Frank wat overmoedig. Het kan toch niet zomaar zo’n saaie remise worden. Die hebben we de afgelopen week wel genoeg gezien in NewYork. Frank:  “Ik kwam niet voor niets bij het vallen van de avond helemaal uit Denemarken, waar ik deze dag moest wezen voor een andere intocht!  ‘Ja hij komt, door donkere nachten, in zijn wagen o zo snel!’  En dat zal wit weten ook.” 

  Frank1

Zijn paardje huppelt  ongeduldig op en neer: 16. …  Pg4?  Die begreep ik niet erg. Zal wel het ‘Je moet toch wat!’ geweest zijn.  Wat is er nu tegen gewoon 17.  h3?  Vort, terughuppelen jij! Moet dan h3 te zijner tijd een verzwakking blijken?  Is dat de geheime bedoeling? Geen idee. Maar vreemd genoeg het werkt wel een beetje. Wordt de tegenstander een beetje zenuwachtig en bang dat deze roetpiet minder begrijpelijke plannetjes met hem heeft? 17. Lf1? Die begrijp ik ook niet. Wat doet dat nu weer?  Is dat om pion c4 te dekken?  Dat is onnodig want als zwart op c4 slaat, gaat pion e4 eraf en dat is een zwarte lastpost minder. Of wil wit zijn loper actiever opstellen en naar e2 spelen? Maar h3 is toch ook een mooi plekje voor de raadsheer. Ik voelde weer iets van de opwinding die me beving toen ik kleuter was, en al dat mysterieuze gebeuren  op zo’n sinterklaasavond niet erg begreep. 17. … Dg5?   ‘Je moet toch wat!’    18. h3 Hèhè.  18. ..  Pf6  En wat is er nu wezenlijk veranderd? 19 Kh2?  (Komodo geeft hier: 19. c5  en daarna met b4 en a4 op de damevleugel het initiatief pakken. ‘Die manoeuvres van zwart op de koningsvleugel, dat is toch allemaal maar verzinsel. Een sinterklaasverhaaltje waarin alleen heel jonge schakertjes nog geloven.’ )  19. .. h5! Als wit nu alsnog op de damevleugel gaat optreden wordt het misschien nog wel leuk. Het witte en het zwarte initiatiefje  zouden elkaar in evenwicht houden.  Maar wit laat zich intimideren. Hij is te voorzichtig. ‘Je moet toch uitkijken met zo’n regenboogpiet.’  Zwart krijgt heel heel langzaam toch wel iets in handen.

  Frank2

24. Lc1?? Weer begrijp ik het niet. Goed dat ik ermee gestopt ben. Ik word echt te oud voor dit spelletje. Wat doet dit tegen dat dreiginkje? Zie, ginds komt de stoomboot, over de h-lijn.   ( 24. Kh1!? niet heel erg indrukwekkend, maar heeft tenminste nog wat nut: de koning weg om uit die penning door Lc7 te geraken.)  24. .. h4! 25 Ld1 Gelukkig die snap ik. Zo dekt de dame de velden f2 en g2 en maakt de weg vrij voor eventueel noodzakelijke manoeuvres richting koningsvleugel middels Pe2 , en/of De2, en/of Dg2.  25. .. hxg3 niet slecht. Maar Komodo10  vindt dat het eigenlijk tijd wordt om er nog een aanvallend stuk bij te halen.  Beter 25. Pe7!? op weg naar f5. En daarna hxg3.

  Frank3

26. fxg3

En nu komt er een prachtig kado uit de zak van sinterklaas. Met gedicht: ‘Sint heeft lang lopen denken, wat hij Herman Pomstra nu kon schenken, Piet zei: dat zie ik zo, doe hem een lopertje kado”.  26. .. Lxg3 ??????  De omstanders kijken verbijsterd naar dit lieve vriendelijke gebaar. Na 26 … Pe7!  houdt de zwarte blufpiet  het betere spel, moedig bijeen gesprokkeld.  27. Txg3.    Zwart geeft op. ‘Ik heb me verrekend!’ stamelt hij nog.

  0689bWEB

Bronstein speelde eens de voor hem ongebruikelijke Engelse Opening als  een eerbetoon voor zijn gastheren,   omdat hij op dat moment in Engeland aan een toernooi deelnam. Je zou dus verwachten dat er vanavond veel Spaans op de borden zou verschijnen. Maar dat was niet zo. Paul bijvoorbeeld kreeg een avondje Weens voor zijn kiezen. Minstens zo oud als de bisschop zelf. En nog steeds wel leuk! 1. Pc3 Pf6 2 e4 e5 4 3. f4  waarna 3. d5 een prima zetje  is. Maar na het gespeelde 3. …   d6 en 4. … Lg4  blijft het toch wat gezelliger voor wit. Dat waren dus de pepernoten, voorafgaand aan de echte pakjes, later op de avond. Langzamerhand komt er voor wit nog meer wat lekkers en wat zoets op het bordje.

 Paul1

Komodo vindt dat wit na 9. d4 er heel braaf bij staat. En na eerst 10. 0-0 ook heel netjes. Maar wit weet het nu ook niet meer zo goed en speelt 9. d3 en dan heeft zwarte piet (sorry, andersgekleurde piet)  na 9. … Pe5 niet veel meer te vrezen.  Wit blijft zijn best doen, met Pe5 en g4, om ons hart vol verwachting te doen kloppen.

  Paul2

Ron schreef me een paar dagen later:  ‘Paul snapte ik niet, tegen de storm in kort rocheren? Waarom? En als je dat doet moet je het daarna veel actiever spelen.’ Dat idee had ik als toeschouwer zonder computer ook al.  Komodo vindt echter een lange zwarte rochade niet nuttig en meent dat er na zet 14. toch echt nog niets aan de hand is.

Paul3

Volgens Komodo begint de narigheid pas bij zet 20:

  Paul4

Nu krijgt Marcel Kuiper zijn kado.  20. .. g5 ?? Een ernstige verzwakking van de koningsstelling.  Het is zo’n ouderwetse surprise: een pak in de grootte van een koelkast waaruit je na het verwijderen van drie jaargangen kranten en een liter stroop een mooi gouden sieraadje moet vinden.  Marcel Kuiper begint welgemoed aan die opdracht, maar zijn bevende vingers hebben moeite om al dat plakband eraf te krijgen. Af en toe moet Paul een beetje helpen. Wit verdubbelt de torens op de h-lijn, laat ook de andere pion opstomen. Bijna heeft wit de klus geklaard. Maar dat laatste plastic, dat vereist toch nog wel wat nadenken. Niet zomaar de schaar erin en de inhoud beschadigen! Maar het lukt:

  Paul5

25. Tf2! Pf7  ( 25. .. Tf7 26. Thf1 Dg7 27. Pf6+)  26. Pf6+ en zwart geeft op. Ook dit was toch een mooi kadootje, al kostte het wat meer moeite om het uit te pakken. Maar de ontvanger was er zichtbaar blij mee. “Dank je wel!” riep hij tevreden naar de pakjespiet.

0681bWEB

En nog was de pakjesregen niet voorbij. Ook de tegenstander van Ron werd goed bedacht.   “Ik heb op zich heerlijk gespeeld. Heb wel VAN ALLES gemist. Ik heb op zet 21. echt ruim een half uur naar het prachtige Pf5 gekeken. Daardoor kwam ik later in enorme tijdnood en als klap op de vuurpijl bied ik in totaal gewonnen stelling remise aan! Ongelooflijk, maar het maakte toen voor onze club niet meer uit.”

Ron speelde heel sterk en constant. Al na zet 11. staat hij zichtbaar beter. En na zet 20:

Ron1

En hij heeft gelijk. Een mooie stelling: 21. Pf5! 

Een paar variantjes :

• 21.Pf5 gxf5 22.fxe5 Pxe5 (22…dxe5 23.Dg5+) 23.Dg5+ Pg6 24.exf5+-
• 21.Pf5 Dc5 22.fxe5 dxe5 23.Pxe7+ Dxe7 24.Lg5+-
• 21. Pf5 Lf8 22.fxe5 dxe5 23.Lxf8 Txf8 24.Dh6 gxf5 25.Txf5+-

Ron speelt echter 21. Pf3  Ook nog wel goed. Zwart blijft onder druk. Maar bij zet 22, bij zet 23, en bij zet 26 mist wit de beste zetten. Desondanks houdt hij de beste kansen. Maar als gebruikelijk bij onze Ronaldus: ten koste van veel tijd! Het wordt voor hem een gevecht tegen de minuten. Desalniettemin, na zet 35 rest zwart niet meer dan de hoop dat de sint geen tijd meer heeft en nodig naar huis moet. Onder luidkeels gezang natuurlijk: “Luister naar ons afscheidslied”.  De enige manier om daar nog wat plezier aan te beleven is:

  Ron2

42. Df1  onder het mompelen van een zwaar teleurgesteld  “Ik bied remise aan”.

Verbazingwekkend dat er na een volle avond schaken  nog zoveel op het bord staat! En wit accepteert dit kado met vreugde. Liever had hij een ander kadootje  gekregen, een vallende klok bijvoorbeeld,  maar hij is te sportief en te fatsoenlijk om de goede gever daar een verwijt van te maken. Komodo laat zien hoe het gewonnen had kunnen worden: De Dame gaat van f1 naar h1. Daarna zit o.a. Lc5 in de stelling en de zwarte Dame raakt overbelast. Die moet het paard op h7 helpen bewaken, maar ook pion d6. En als zwart op c5 neemt, gaat de dan ontstane vrijpion op stap: d5-d6. Met rampen als gevolg.

En Martin? Was ook daar sprake van een kadootje? Misschien. Maar dat is wellicht wat te simpel gedacht. Ron: “Martin heeft kansen gemist en speelde positioneel op gegeven moment slecht e4, kwam met remise weg.”

Martin speelde weer Engels, kreeg gelijk 1. f5 ten antwoord. Een zet die ik ook eens tegen hem deed en ermee verloor! Zijn commentaar destijds : “Ik ben nooit zo bang voor 1 ….  f5, want dan komt er toch een gat in die koningsstelling en een leuke diagonaal a2-g8.” Misschien is dat een beetje te simpel. Martin koos weer voor zijn handelsmerk: zo snel mogelijk b4. Omdat nu zwart zijn koningsloper niet fianchetteerde is dat hier niet zo riskant.

Is 10. e4 echt positioneel slecht? Ik denk ook van wel.

  Martin1

Wit staat er gezellig bij. Maar na 10.  e4?    Met meer of minder geruil in het centrum, altijd wordt de werking van die mooie loper op g2 sterk gehinderd! Die stond zo mooi Maar het zal wel even duren voordat die weer mee mag spelen met zijn vriendjes. Zwart staat daarom gelijk beter en het duurt tot zet 16 dat wit ook weer wat te vertellen krijgt. Maar toch blijft die witte koningsloper  het witte plezier vergallen. Zelfs als wit een pion weet te winnen. Totdat ….

  Martin2

Met Dh5 kan zwart een paar kleinigheden dreigen: Pe5 staat aangevallen, ruim baan voor een toren naar e8 of d8, en misschien wordt Pe2+ nog iets? Maar  zwart zet de dame naar de andere kant  van het  bord. Dat is niet handig   22 . ..  Da4?. Want dan is veld g6 niet meer gedekt.  23.Pg6! En nu volgt een heel boeiend maar heel moeilijk potje. Beide partijen hebben mogelijkheden.  De loper op g2 ontwaakt omdat zwart toestond dat zijn blokkerende pion op e5 door het paard werd geslagen. Maar de zwarte stukken doen ook allemaal mee. En zwart staat een pion voor! Van zet tot zet verschuift het voordeel. Van wit naar zwart, van zwart naar wit.

   Martin3

Gaat wit toch winnen?  30 Lh3 !! Eindelijk kan die ook meespelen. En hoe! Kan nu 30 …  Lxh3 ondanks kwaliteitsverlies (Dxe8)  wegens toenemende dreigingen tegen de witte koning? Als dat niet kan, moet de Dame terug naar c6 om e6 te dekken. En dat doet zwart niet graag, omdat hij dat stuk natuurlijk niet bij de aanval op de witte koning wil missen. En Tde7 kan natuurlijk ook niet omdat die toren niet op e6 kan terugnemen wegens Dxg7 mat! Ja ja, er stond ook nog een leuke loper op b2! Wat een heerlijke stelling. Het is dus niet zo dat Martin  met remise goed wegkwam. Hij speelt dus hier 30. Lf3?  Dat durf ik toch wel een klein kadootje te noemen. Niet Martin, maar Peter Couwenhoven komt hier goed weg! De stelling wordt zo ingewikkeld dat beide partijen om de beurt sterke zetten missen. Ik vind wel dat Martin bewonderenswaardig agressief bezig blijft. Hij is in deze fase echt even een beetje sterker dan zijn tegenstander. Het zwarte paard op e2 is zijn doelwit. Na zet 33. staat hij echt op winst.

  Martin4

34. Tb4-b3! Die toren stond even aangevallen. Maar ook …..   waar moet dat zwarte paard nu naartoe? Doch Martin speelt het niet! Maar ook na het wel gespeelde 34. a3 blijft de stelling gevaarlijk voor zwart. Na de 35^e zet mist Martin nog een kans om alsnog dat zwarte paard naar de slager te verbannen. (met –alweer- Tb3!) En daarna grijpt zwart de kans om zijn paard in veiligheid te brengen. Die mag eindelijk op stal om samen met de schimmel van de sint bij te komen van de emoties. Nu vervlakt het spel snel. En na 38. Kg2? zien beide heren in dat de lol er wel een beetje af is. Maar wat was het een spektakel! Beiden konden mijns inziens  vrolijk zijn over de afloop. “En ze zingen en ze springen en ze zijn ….” Nee, je kunt niet zeggen dat Martin goed weg kwam met remise. Ze kwamen beiden goed weg. Je kunt niet zeggen dat Couwenhove hier een kadootje kreeg. Ze gaven elkaar kleine kadootjes!! En een heleboel nog wel!

In de andere partijen werden geen kadootjes uitgereikt. Gerrit speelde een echte partij! Met zwart, en natuurlijk Philidor.  (Als die eens een Siciliaan zou spelen, zou ik mijn kamera uit mijn handen laten vallen van de schrik.) Na de 7^e zet is wit door zijn theorie heen, en heeft zwart niet veel meer te vrezen. (Ja, zo blijft het bij Gerrit natuurlijk de Philidor, tot in eeuwigheid.)  Daarna gaat het vrijwel gelijk op. Soms heeft wit een heel klein beetje meer, en dan weer zwart. Maar echt adembenemend wordt dat niet.

Na 30 zetten waardeert Komodo de stelling als 0.00! Ja, meer gelijk kan niet.

  Gerrit1

Maar toch. Ik maakte me wat zorgen. Gaat die pion op b4 eraf? Die toren op e7 staat er wat onbeholpen bij. Hoe kun je die activeren? Maar Gerrit had het al lang zien aankomen.

Gerrit: “Van belang is mijn keuze na 26. Dxe4 terug te nemen met fxe4. Mijn keuze was ingegeven door de idee dat ik anders weinig meer kon doen tegen het ophalen van mijn b4- pion.” (ES: Die witte toren stond bij zet 26 nog op f3. Dus knap gezien! ) ‘Wit maakte vervolgens een fout met 30. g3. Hierdoor kon ik 30. ..  e3+ spelen en kwam hij aan het veroveren van pion b4 niet meer toe.’  Komodo vindt 30. g3 geen fout. Een andere zet zou 30. Ke3 geweest zijn. Maar ook dan is het goed dat  dankzij 26. fxe4  nu e3 mogelijk is.  30. Ke3 Pg3  31. Txb4 (toch) Pf5+ 32. Kf2 Ph4  en het rekenbeest vindt dit in alle varianten ook remise! Ondanks die pion meer. Een mooie stelling om eens lekker op te kauwen. Tussen de marsepein en borstplaat door.  Vooral als je wel van eindspelletjes houdt.

Resteren de  twee formaliteitjes van vanavond.  Jos en Bert. Beiden kennelijk niet gebrand op een hevige langdurige strijd.

  0682bWEB

Bert: ‘Hier mijn partij. Ik wilde wat anders proberen dan gewoonlijk. Dus ging ik voor g3 en Lg2.  Maar het bleef allemaal veel te tam om er echt iets van te kunnen maken. In plaats van 12. Lb2 had ik beter eerst 12. Pb3 kunnen doen (bleek vooral in de analyse omdat hij daar niet zo goed op gereageerd zou hebben). Maar ook dan was er niets aan de hand bij goed spel van de tegenstander.’ Neemt niet weg dat Komodo  na 23 zetten toch een klein voordeel voor wit signaleert. Met een bord vol stukken. Maar de heren besluiten tot remise en zitten een goed deel van de avond gezellig samen te analyseren.

0700bWEB

Hoe Jos het iedere keer weer voor elkaar krijgt om aan een hoog bord, en vaak met zwart, na een handvol zetten de tegenstander remise te laten accepteren, is mij een raadsel. Ik zie het nooit gebeuren, want het heeft altijd al plaatsgevonden als ik binnenkom. Bedreigt hij ze? “Als je dat niet accepteert ga ik allerlei afschuwelijke dingen over je aan sinterklaas vertellen? “ Koopt hij ze om? Of heeft hij nog van vroeger zo’n enge reputatie dat ze maar gauw ja zeggen. Zegt hun wedstrijdleider tegen ze: ‘Buiten staat zijn knokploeg van antipieten op je te wachten, dus geef hem zijn zin maar.‘  Of roert hij ze tot tranen met een verhaal over een zwaar ziek kind waar hij snel naartoe moet om het te troosten en te bemoedigen? Of over de op handen zijnde geboorte van zijn kind, nou ja dat gelooft niemand, van zijn kleinkind. Of zaait hij twijfel over zijn gezondheid?  Ik weet het niet. Ik herinner me dat ooit mijn tegenstander, de bekende betonmiljonair  Pagel van Koningsclub Bergen, me helemaal van mijn à propos bracht door zwaar te gaan zitten zuchten, met een gekweld gezicht  zijn voorhoofd te masseren, mij om een asperientje te vragen, en halverwege de avond remise voor te stellen. Wat ik accepteerde hoewel ik gewonnen stond. Waar ik dus mijn hele verdere leven spijt van heb gehad.

Wel weet ik dat het bij Jos meestal na een wilde gambietachtige opening gebeurt. Dit keer ook, maar het was toch weer wat anders dan anders. Niet Jos koos voor herrie in de tent, maar zijn tegenstander. Die koos voor de Orang Oetan – opening.  1. b4 !?!   Ook wel beschaafder de Sokolsky-opening  genoemd. Niet populair bij de betere schakers. Rob Bijpost vermoedde wrsch. wie hij tegenover zich zou krijgen en nam aan dat hij het met een traditionele opening  niet zou gaan redden. En koos voor een  verrassingswapen. Maar Jos was niet verrast. Die wist nog van vroeger wat je dan kunt doen, om snel het gif uit die opening te halen. Eigenlijk is alles wel goed  (1. d5, 1. e5 of 1. Pf6), maar je moet er dan wel wat van weten, want het kan scherp worden. Maar de keuze van Jos is doodlogisch en simpel te onthouden. Om die reden heb ik zijn variant ook zelf ooit uitgezocht,  om iets eenvoudigs te hebben om tegen Gerrit te spelen. Gerrit, notabene Gerrit, die experimenteerde een poosje met 1. b4.   

1. b4!?  c6  2. Lb2 Db6! (gelijk aanvallen dat gekke ding) 3. a3 a5  4. c4  axb4 

  Jos1

5. c5  Dc7 (Dxc5?  axb4 met torenwinst!) 6. axb4 Txa1 7. Lxa1 b6  8. e3  La6

Tot zover alles theorie! Ik vermoed dat wit het verder niet meer wist en geen zin had om tegen een theorieboek verder te spelen. En Jos vond vanavond  toevallig dat het leuk was om heel vroeg weer naar huis terug te keren. (“Hé Jos, ben je nu al weer terug?” “Ja, ze vierden daar pakjesavond, en daar houd ik niet zo van!”) Remise na 8 zetten. Een record, zelfs voor Jos, dat in het grote boek van de zwarte bisschop zal worden bijgeschreven.

Voor ons derdewereld-clubje  niet erg. Tenslotte konden die halfjes een nog veel beschamender uitslag  een heel klein beetje voorkomen.

Maar desastreus werd  de uitslag wel.

  0712bWEB

 

We wonnen er niet één! Omdat er heel veel kadootjes werden uitgedeeld.  Nou ja, voor de gezelligheid. Voor een keertje. Maar zo kon het natuurlijk zeker voor ons geen heerlijk avondje worden!

ESWEB

Dit kiekje werd me opgestuurd door de webmaster van Aartswoud. Sta ik er ook eens op!

Toen ik wegging kon ik in de zaal die knechten horen lachen. ‘Wie slim speelt krijg lekkers, wie stom is de roe.’

Enigszins aangeslagen parkeerde ik wat onhandig uit, zag een klein paaltje niet, en reed mijn voorbumper een beetje aan gort. Maar een beetje schade kost tegenwoordig gelijk duizend euro.  Gelukkig ben ik allrisk verzekerd.

Of ik ook zo goed verzekerd ben tegen zulke nederlagen van ons schaakclubje, betwijfel ik. Als dat nog een keer gebeurt, kunnen ze zingen:  “Zou die goede vent wel komen, nu hij het weer zo lelijk vindt.”

Nee, vanavond scheen de maan niet door de bomen.

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden

 

Nee, die combinatie bedenk ik ter plekke zelf. Al die plaatsen in Noord-Holland hebben tegenwoordig hun eigen onzinnige drankjes en hapjes: Ik ken een biertje Beemster Blond, een Beemster Kaasje,  (zelfs een Beemster Frietje bij Chris) en een Rijper Bittertje.

En die naam Bakkum is prachtig, en lijkt me zeer geschikt voor smakelijke combinaties als Bakkummer Bollen,  Bakkummer Bittertje (let op die prachtige alliteratie),  en voor Bakkummer Kermis, Bakkummer Oorlog. Dat laatste bestaat echt, maar geen idee wat het betekent. Het heeft iets met hun kermis te maken.

Natuurlijk, Bakkum is daarmee beroemd geworden!

En natuurlijk met zijn camping vol gevluchte Amsterdammers. En natuurlijk met zijn schaakclub. Eigenlijk net als wij een “derde wereld”-clubje. Balancerend op de rand van de afgrond qua ledental. Maar in leven gehouden door het enthousiasme van de velen van die enkelen.

(En de plaats Bakkum heeft – ontdekte ik onlangs –  één van de in NoordHolland zeer, zeer,  zeldzame mogelijkheden tot schaak op de middag, voor veteranen!)

Ze kwamen, de Bakkummers,  afgelopen maandagavond voor een smakelijk hapje en afzakkertje.

De week ervoor :  “Paul, weet je dat 31 oktober Marco en Jos niet kunnen, Marko veel te ver weg is, en Sven gedeserteerd. Hoe denk je een team bij elkaar te krijgen?”  “Oh, dat is geen probleem. Met zes man kunnen  we dat ook nog wel winnen!”
Dit gesprekje vervulde mij met zorg.

Ja, ik had gezien dat ons Elo-gemiddelde iets hoger lag, maar dat dan onze laatste borden, zonder Elo, daarbij niet meetellen. En ik zag in hun team een paar sterke topborden, en verder -qua Elo-  nergens echt zwakke spelers, waar onze onervaren jeugdspelers een kans tegen zouden hebben. En ik herinnerde me nog heel goed de zeperd van vorig jaar, tegen hekkensluiter Volendam2, denkelijk tengevolge van onze tomeloze arrogantie en zelfoverschatting.

Gelukkig was daar ineens weer, na weken afwezigheid, onze hoop op betere tijden…..   : Niels Kuijer !!!  Maar die had natuurlijk even geen wedstrijdritme meer. En dan moest Jeugdige Jasper (Let alweer op die prachtige alliteratie! Ja, mijn gevoel voor klank en rijm is onovertroffen!) maar weer proberen op het achtste bord zijn privé-recept te bereiden: avondje lang met een stuk minder de tegenstander toch een te hoge bloeddruk bezorgen.

Al gauw bleek mijn zorg niet geheel onterecht, en Paul’s optimisme wel geheel lichtvaardig. Nee, dit werd geen amuse, geen smakelijk tussengerechtje, geen eitje. Dit werd stevige kost.

Ron de Vink viel met zwart als gebruikelijk weer als uitgehongerd aan, met 2. ….  f5 tegen het Engels, maar ontdekte al snel dat Henk van der Eng (1833) niet van plan was zich zomaar de kaas van het brood te laten eten.

Foto's groter en beter: op klikken!

Ik had het idee dat Paul zijn tegenstander wat te veel aanmoedigde om het voordelige en toch altijd gezonde menu van de dag te kiezen: rechtstreeks  op de zwarte koning af.

Martin leek weinig te bereiken met zijn Engelse schotel. Maar we weten dat Martin het meestal pas halverwege de avond echt lekker gaat vinden.

Gerrit had zich sterk vergist in de keuze van zijn gerecht tegen het Schots gambiet en zich vervolgens behoorlijk verslikt. Het zag ernaar uit dat dit partijtje hem heel zwaar op de maag zou gaan liggen.

Frank speelde onlogisch 3. exd5 met vrijwillige bevrijding van het Franse zorgenkind op c8, en dat tegen nota bene zijn eigen lievelingsrecept, het Frans. 

Jasper serveerde natuurlijk ook deze tegenstander op het dienblad een kwaliteit, en vond later dat hij dat toch nog een beetje moest garneren, zodat het op een toren leek. Tenslotte is een heel stuk weggeven zijn favoriete gerecht.

Alleen het spel van de familie Kuijer stemde tot tevredenheid. Niels deed na zijn  onsmakelijke  – al jaren geleden door mij slecht gerecenseerde éénsterren-zet  (1. d4, d5 2. c4 Pf6????? ) weinig meer fout, had het geluk dat zijn tegenstander van die openingsmisser niet erg profiteerde, en had spoedig een gezond en calorierijk bordje voor zich, en

Bert  moest proberen het (door hemzelf ook vaak aan zijn gasten voorgeschotelde) Koningsfianchetto te verorberen. Hij koos daarvoor een Joegoslavische variant van de Pirc, sterk gekruid met een 6. f4 !? Ik had al gauw het gevoel dat dat voor hem een kwestie zou worden van flamberen en snel afblussen.

Wat ging dat worden? Hoezo zwakker? Hun 3^e,4^e,5^e,7^e en 8^e bord hadden een hogere rating dan wij. En hun 6^e bord een ongeveer gelijke rating. Dus alle hoop op bord 1 en 2 gevestigd.

Pas rond 22.00 uur kwam er wat meer tekening in de strijd.

Gerrit had zijn voorgerecht tot ieders verbazing toch nog redelijk geconsumeerd, zijn hoofdgerecht netjes weggewerkt en begon nu opgewekt aan zijn favoriete gang, het dessert: een eindspel, met een vleugje winstmogelijkheid. Voor iemand als Gerrit althans.

Ook Frank lijkt na zet 18  een lekker stoofschoteltje in de oven te hebben gezet. Iets met een geïsoleerde pion van zwart, en een halfopen torenlijn van wit. Een heerlijke combinatie. Zou dat toch nog wat worden? In ieder geval lijkt er niet veel meer echt mis te kunnen gaan. Die zal  altijd remise hebben!

Bij Paul komen er ineens pittige specerijen op tafel: Schlosser offert een stuk voor een gepeperde  aanval.  Maar Paul lijkt te weten hoe daar mee om te gaan. Gewoon pureren en daarna blancheren en tenslotte een beetje gratineren.  Maar toch …..  Hij oogt wel zeer zelfverzekerd en koel als een glas champagne, maar als ik later zijn notatieboekje nodig heb, blijkt zijn handschrift vanaf hier volslagen onleesbaar te worden. Van de zenuwen natuurlijk!

Ron kookt ‘au bain Marie’ een listige aanval voor.  Met een paar stukken, van een goed jaar. Het kan bepaald niet à la carte. Zijn tegenstander wordt een beetje in het defensief gedrongen. Wordt dit een grand cru, met zoete afdronk? Voorlopig valt nog niet te zien hoe dat dan verder moet.

Martin lijkt rond zet 17 een enigszins mislukte hap voor zich te hebben staan. Zal niet meevallen om daar nog een Bourgondisch feest van te maken.

Bij Niels gaat het ineens hard: Na diens ongelukkige 15^e zet krijgt toch zijn tegenstander ineens de smaak te pakken en ondanks zijn ongelukkige achtergebleven e-pion dreigt hij er met zijn loperpaar een aanvalspecialiteitje ‘van de chef’ van te maken. Maar hij let even niet op, de boel brandt aan, en na zijn belabberde 20^e zet is ineens zijn product onverteerbaar. Niels veert op, en met een serie kordate handelingen gaat het hele witte p(l)annetje in de afvalbak, en creëert onze  leerling-kok een eigen verrukkelijk dessert. Voor de afwisseling niet met een Dame blanche, maar met een Dame noire.

Jasper haalt bij lange na zijn vorige lastpak-niveau niet. Hij bakt het nu echt al te bruin. Bleijendaal bezorgt hem eigenlijk een koekje van eigen deeg. Jasper wordt met eenvoudige oud-hollandse receptuur domweg ingeblikt.

Maar Bert ….. ? Hij proefde al vroeg de smaak van de overwinning, maar toch viel het hem niet mee. Zijn tegenstander deed er alles aan om Bert’s smakelijke, fijnzinnige gerecht in een onsmakelijke vette hap om te zetten. Maar dat lukte toch uiteindelijk niet. Pas na 50 zetten en vlak voor sluitingstijd kon de rekening worden opgemaakt. Dus toch, wil je tegen Bert stand houden, moet je uit nog een ander vaatje tappen.

Toen pas was ook duidelijk dat wij toch het zoet van de overwinning mochten smaken.

Want Martin kon intussen dankzij een zwakke 17^e zet van  Vermeulen ineens zijn smakeloze hap aan de hond voeren, en zelf weer trek krijgen. Maar aan het eind van de avond, na zet 28,  was hij toch zelf zo verzadigd dat hij met remise genoegen nam.

Het eindspel van Gerrit zag er wel hoopvol uit, maar zelfs onze eindspelfanaat kon  er toch geen chocola meer van maken. Ook remise. Frank kreeg aan het eind van de avond van zijn tegenstander nog een smakelijk digestiefje aangeboden, maar dat sloeg hij af. Ook hij was na een lange avond tafelen, geheel voldaan, met remise. Ron’s grand cru bleek toch een beetje naar de kurk te smaken. Hij had erg zijn best gedaan, een frisse melange van aanvalszetten op een bedje van degelijkheid op het bord getoverd, maar zijn tegenstander liet zich niet verleiden. Ook remise.

Maar Paul had intussen veel te veel lekkere hapjes van het bordje van Schlosser gejat, en die had dan ook geen trek meer. Gelukkig nog iemand die wint.

Toen we aan het eind van de avond de eindrekening opmaakten, bleken we tot onze verbazing toch met 5-3 gewonnen te hebben.

Maar de Bakkummer Bollebozen verdienen zeker Beemster Lof.  Zij zetten ons deze avond allerlei avontuurlijke gerechten voor. Waar heel wat aan te proeven en te smullen was. Het was zeker geen Beemster patatje met een Beemster bal.  En ook lieten ze ons het Bakkummer Bittertje poeven. Best een opwekkend drankje, maar toch wel met een klein beetje een nasmaak.  Het woord zegt het al.

Nog wat highlights:

Het geweigerde digestief bij Frank:

Na zet 18:

  BakkumFrank1

Komodo10 geeft hier 19. Tad1 met fors voordeel voor wit. Bijv. Lxg3  20. fxg3 Kg7 (paard op f6 staat in!)   21. Pxd5 Pxd5  22  Txd5  Frank schrokte te haastig en kreeg de hik : 19. Pxd5 Pxd5 20 Dxd5 en toen werd het al gauw remise.

Het bittere voorgerecht van Gerrit:

1 e4 e5  2. Pf3 Pc6 3. d4 exd4 4. Lc4 Le7? (theorie: 4 …  Pf6!  5 e5 d5! 6 Lb5 Pd7) 5. 0-0 d6  6. c3 (niet de beste, maar wel een leuk gambiet) Pe5 ?? (theorie: 6. …  Pf6 7 cxd4 Pxe4)  7 Pxe5  dxe5

    BakkumGerrit1

8. Dh5 is dodelijk! … g6  9. Dxe5  Pf6  10. Lh6 

Gespeeld werd  8. Db3 Ook eng! Maar minder dan Dh5  Le6 (de enige) 9. Lxe6 fxe6 (Ik zag deze stelling en gaf geen stuiver meer voor zwart! Wat een ellende!  Daar durf je niet verder naar te kijken!)  Maar wit durft niet op b7 te slaan en verknoeit zijn voordeel met 10 cxd4? exd4  11. Dxe6 (Dxb7) en na Dd6 doet zwart ineens weer mee.

Gerrit’s dessert:

  BakkumGerrit2

23.Kf2 zwart staat best een heel klein tikje beter, maar de winstkansen die Ron en ik tegen elkaar fluisterend (ssstttt!!!!) hier dachten te zien, bleken wel erg miniem, wat de gasten achter het bord gaan demonstreren  23…Td5! [Dat had ik ook gespeeld. Ze hadden het achteraf over 23…g5!? 24.Ke2 d3+ 25.Kd2 ( ‘een vrijpion is een crimineel en moet altijd en zo spoedig mogelijk geblokkeerd worden, liefst met een paard’  Nimzowitsch, 1926 maar met een koning mag natuurlijk ook) 25…Td4 26.Ke3 (26.Ta5 a6 27.Ta3 gxf4) 26…Tb4 en dit wordt ook remise]  24.Tfc1 Tfd8? [en nu wordt het wel erg remise] [laatste poginkje was geweest: 24…Txc5 25.Txc5 Tc8! dreigt b6] 25.Ke2 T5d7 remise [25…Txc5 26.Txc5 d3+ 27.Kd2 g5=]

Gerrit’s bloedeigen commentaar:  “Het gebrek aan theoretische kennis brak mij in het begin weer eens op. 6. …..Pe5 schijnt niet goed te zijn. Dat bleek. Ik kwam daardoor in ernstige moeilijkheden. Maar wit speelde 8 Db3. In de analyse achteraf bleek wit hier veel beter 8. Dh5 te kunnen spelen. Met 12. Dxd6 ruilde wit tot mijn grote opluchting de dames af. Volgens mij had wit hier met zijn dame nog wel  leukere dingen kunnen doen. Wit gaf na afloop aan bang te zijn geweest voor 23. ……g5. Heb daar wel naar gekeken maar zag er op dat moment geen voordeel in. Graag een analyse van jouw computer of dit voordeel voor zwart geeft.”  Zie daarvoor hierboven.

Jasper’s gegarneerde kwaliteit:

  JasperBakkum1

Jasper heeft met 11. Txb7? geslagen terwijl hij na het mindere 10.  … f6? Gewoon 11. e4 had moeten spelen of 11. c4 Nu werd met 11 …  Lb6! zijn toren ingesloten. Later verzeilt na wat omwegen de witte dame op a6, om Tb7 te dekken, maar dat maakt de zaak alleen maar erger na Lc8 en Pa5. Wat zijn tegenstander natuurlijk moeiteloos zag. Jasper had als een man (dat vergeten we wel eens, dat is hij toch al bijna!?) zijn fout moeten erkennen en met Tbxb6  axb6 gewoon de kwaliteit moeten geven. Maar hij liet de hele toren op b7 slaan. Wat gaat er nu toch in zo’n te weinig ervaren hoofd om?

Pittige specerijen bij Paul:

  BakkumPaul1

17.Tg3? (een moedig maar dubieus stukoffer,  beter gewoon 17 exd4!? =)  dxc3 18.Dh5 f5 19.bxc3 Kh8 20.Tg6 Tf7 21.g4 [21.a4] 21…Le4

  BakkumPaul2

En hier zal Schlosser wel hebben doorgekregen dat het biefstukje wel eens te taai zou kunnen blijken. Paul heeft niet eens de allerbeste zette zetten gedaan, maar dat was ook niet nodig! Hierna neemt Paul al of niet doodzenuwachtig het initiatief over, gaat zelf in de aanval en wit is, met een stuk minder, kansloos. Ik leg Paul’s eigen commentaar aan Komodo10 voor : “Weer een foutloze partij gespeeld, als gewoonlijk.” Komodo10 glimlacht vriendelijk “ Nou ja, foutloos ? OK,  voor een gewoon mens lijkt het er wel op!”

Vurrukkulluk nagerecht van Niels:

Met twee slechte zetten achter elkaar gunt wit in wat betere stelling aan Niels een stuk!

  BakkumNiels1

21 …  d4! Mag niet geslagen worden want dan hangt ineens van alles  22.e4 dxc3 23.Txc3 Dd7 24.Td1 Pd4 25.Dd3

  BakkumNiels2

25 …. Tad8! Slim 26.Tc4  ‘Zo win ik mijn stuk terug!’ Pe2+ ! ‘Mooi niet!’  27.Dxe2 Dxd1+ 28.Dxd1 Txd1+ opgegeven, want nu is wit een toren achter!

Ron’s frisse aanvals-mélange op bedje van degelijkheid

 BakkumRon1

Na 23 Dc1 Pg4 is dit de stelling  (Ik zag eerder ter plekke 22 … h5 gebeuren en dat leek me toen niet zo nuttig. Oprukken haalt weinig uit. Ik keek zelf naar Tf6 voor Th6, maar dat levert na Kh1 en Tg2 ook niet veel op.  Komodo vond ook h5 iets minder, had gelijk 22 … Pg4 gespeeld, en die h-pion maar laten staan. Maar geeft toch ook maar een klein voordeeltje.)

Nu loopt de aanval eenvoudig dood:

24.Tg2 Kf7? (24…h4!? wie h(a) zegt moet ook h(b) zeggen) 25.Kh1! Ph6 26.Dd1 Dg4 27.Pg1 Dxd1 28.Pxd1 en zonder dames is het snel remise!

Bert’s koekje van eigen deeg:

 BakkumBert1

Na 12  e5! zag ik grote overeenkomsten met mijn geliefde koningsindische vierpionnenspel, waar Bert derhalve ook veel ervaring mee heeft. Aanschouw die hulpeloze zwarte loper. Aanschouw die slappe zwarte pionnetjes op de damevleugel. Zie met vreugde die mooie halfopen lijnen voor de zware  witte stukken. Geef mij maar wit! Flamberen en afblussen dus. Maar dat viel dus tegen. Zwart vecht met alles wat hij nog heeft verder!

Maar Bert maakt geen echte fouten, en de druk op de zwarte stelling blijft. Na zet 38, minder zware stukken, maar nog steeds die gammele pionnetjes en die belabberde zwarte loper, en nu ook een pion minder.

  BakkumBert2

38 …   Pd4  en dit is de definitieve fout. (Eindelijk)   [38…Pa5 maar ook dat is niet voldoende]  39.Lxd4 cxd4 40.c5!  De witte koning stopt de zwarte vrijpion afdoende af, vooral omdat zwart geen zwarte stukken ter ondersteuning in de buurt kan krijgen. Maar de witte vrijpion, binnenkort ook ondersteund door een vrije b-pion, en met de belangeloze assistentie van de witte toren en loper, gaat het spel beslissen.

Oef!

Ideetje van Ron: ditmaal geen ‘man of the match’ maar een ‘family of the match’’:  de Kuijertjes.

 

        

 

(Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.)

 

31-10-2016	Aris de Heer			–	Bakkum			5 – 3
1		Ron de Vink	1883	–		Henk van der Eng	1833	½-½
2		Bert Kuijer	1830	–		Pim Hoff	1772	1-0
3		Paul Verkooijen	1741	–		Arno Schlosser	1779	1-0
4		Martin Zwaneveld	1682	–		Fons Vermeulen	1716	½-½
5		Gerrit van Dok	1652	–		Han Kemperink	1673	½-½
6		Frank de Geus	1655	–		Gren Noteboom	1642	½-½
7		Niels Kuijer		–		Hans Mantjes	1591	1-0
8		Jasper Ittmann		–		Jacob Bleijendaal	1504	0-1
			1740				1688

 

 

Het misschien wel beroemdste boek uit de Nederlandse literatuur begint aldus : " Jongens waren we.. .. Maar aardige jongens. Al zeg ik het zelf."  Het boek heet 'Titaantjes' en is van Nescio. Leerlingen plaatsten het vaak op hun boekenlijst. Logisch. Het gaat herkenbaar over jonge mannen die heel anders willen leven dan hun ouders, het is in eenvoudige taal geschreven, is grappig, en bovenal …. het is niet dik! En alle docenten Nederlands hemelen het op.

Ik moest aan  die  beginzinnetjes denken aan het eind van een avondje 'Trefpunt Heiloo'.  Alwaar Aris de Heer moest optornen tegen Oppositie. Aan het begin van de avond was ik er niet gerust op. Die club heeft wel dertig leden! Wij moeten heel erg ons best doen om er 8 bij elkaar te vegen.

In de loop van de avond gebeurde er voorlopig  niet veel dat een afzien van mijn normale, altijd op de loer liggende, zwartgalligheid zou rechtvaardigen. Maar na half tien begonnen er voor ons ook leuke dingen te gebeuren. En aan het eind van de avond wist ik hoe ik die Heiloo-ers het best zou kunnen tekenen: 'Jongens waren het. Maar aardige jongens!'

Net als de Titaantjes hebben die mannen van Oppositie  weinig op  met het hedendaagse haastige materialisme. En evenzeer zeldzaam in deze egoïstische  tijd: ze hebben bijna een overdosis aan sociaal gevoel. Die willen duidelijk anders leven.  Misschien dankt die vereniging daar haar naam wel aan!

De ongelofelijke vanzelfsprekendheid  waarmee ze ons – ja eigenlijk tegenwoordig een beetje een derde wereld-clubje – hun gulle donaties toestopten.  Niets was ze te veel: Bert had het moeilijk tot hij een toren kado kreeg van Simon Smit, ook Martins tegenstander deed het niet voor minder, Cor v. Etten stelde zelfs zijn dame belangeloos beschikbaar, iets dergelijks ondervond ook Gerrit tegen Herman Limmen, Kees Jongkind had er alle begrip voor dat onze Jos vroeg naar bed moest en steunde hem hartelijk door het accepteren van remise na 12 zetten in een stelling waarin  het spel eigenlijk nog moest beginnen, en last but not least, Peter Folkertsma gaf een paard, maar nog mooier, gunde Ron de winst door af te zien van zijn bijna absolute zege op de klok, waarop  Ron nog slechts een ruim minuutje had. Ongelofelijk sportief. Ik ben al jaren een fan van deze intelligente, maar bescheiden nestor, volg stiekem op internet zijn verrichtingen  als hij alweer ergens in Nederland aan een toernooi meedoet. Niet gehinderd door leeftijd of tijdelijk teleurstellende resultaten. Maar na deze demonstratie van zijn sportiviteit van vanavond vrees ik zelfs een stalker van Folkertsma te gaan worden. Paul Vonk steunde ook ons noodlijdend clubje, zij het op iets discretere wijze, door Paul, die dreigde zijn aanval te gaan verknoeien, geduldig de weg te wijzen  naar de winst. De enige die niet echt aan inzamelen voor een goed doel wilde meewerken was Matthijs Műhren. Wat niet wegneemt dat die in zijn speelstijl tegen Jasper toch wel dat eigenwijze, eigenzinnige van de titaantjes demonstreerde. Toen ik Jasper na afloop aansprak met 'Zo wildebras!' reageerde Matthijs direct trots: 'Maar dat ben ik ook!' En terecht! Hij gaf dan wel niks echt weg, maar zijn zetten leken nauwelijks op die van de meeste, keurige, saaie, conventionele schuivers. Er viel veel te beleven op zijn bord.Maar daar hielp inderdaad Jasper ook heel erg aan mee. Inderdaad, gewoon twee kwajongens  die aan het 'keten' waren.

En zo vertrokken we opgelucht uit Heiloo. Met een mijns inziens belachelijk  geflatteerde overwinning op zak. En een prettige herinnering aan heel aardige mensen aldaar. Niemand maakte zich daar druk om de nederlaag, van zichzelf of van het team. Iedereen grinnikte er maar een beetje om. Nou ja, Simon Smit deed een beetje geblesseerd, maar zijn gebaren van boosheid en zelfkastijding  waren niet op zijn tegenstander gericht en hadden toch meer iets van een bewust komische act. 

( foto groter of beter? Klik erop)

     IMG_0556bWEB

Jos was het eerste klaar. Hij moest met zwart optornen tegen een iets uitgestelde London: 1. d4 d5  2.Pf3 (het uitstel)  e6  3. Lf4 (alsnog) . Tot en met zet 8 komt het in mijn digitale boekwerkjes voor met positieve waardering, maar daarna ging Kees Jongkind op eigen benen verder. Zijn 9^e, 10^e , 11^e , 12^e zet waren echter geen van allen de sterkste en toen stond Jos gewoon ineens beter, althans volgens Ron en mijn digitale rekentuig.

  JosOppositie1

Komodo10 gaat nu verder met 12. .. cxd4  of 12. .. b5  of 12.  .. d6  met heel plezierige stelling voor zwart. (Dat paard op e5 zal spoedig moeten wijken, de loper op b7 is een juweel, de pion op f5 staat daar heel gezellig, en zwart heeft ook nog het loperpaar.) Maar Jos speelt hier 12. ..  Le4? Wat de mogelijkheid opent voor 13  Lxe4  Pxe4  14. d5! en als zwart slaat met exd5, wint wit na Dd3 die d5-pion of pion f5 weer terug, en is zwart enkele van zijn  voordelen kwijt geraakt.  Jos bood nu remise aan, na  12 zetten. Ik denk dat wit de nivellerende voortzetting nog niet zag, en nog steeds dacht dat hij slechter stond. Die accepteerde dus gretig. En Jos kon dus vroeg naar huis. ‘Morgen (vroeg) gezond weer op!’

Bert deed het rustig aan. Fianchetteerde als voor hem gebruikelijk met wit zijn koningsloper. Verder kreeg het ver weg iets van een klassiek damegambiet. Alles al eens eerder gespeeld  en in de databases te betrappen. Ook de volgende stelling:

  BertOppositie1

Nu vond Bert het tijd voor een gewaagd grapje. ‘Ik ga echt b2 niet dekken. Die zwarte dame komt op b2 natuurlijk in de problemen! Hoe , dat zien we dan later wel.’ Hij herinnerde zich natuurlijk mijn eerdere citaten ‘toebietoe or not toebietoe, dets the kwestjun!’ (Hort)  en ‘Sla nooit op b2, ook niet als het goed is’ (van wie eigenlijk ?) Die gezegdes zou Simon Smit natuurlijk ook wel kennen! Bert speelt 13. e4.  Maar Smit bekijkt het lang en degelijk en ….  slaat wel!! 13. .. Dxb2!  En Komodo is het in dit geval met hem eens. Vanaf nu moet Bert bewijzen dat hij genoeg compensatie heeft. En  dat lukt eigenlijk niet echt. Tot zwart vriendelijk zijn medewerking verleent met een wat mindere 17^e zet. Actief wit spel compenseert vervolgens die pion wel een beetje. Het gaat dus daarna min of meer gelijk op. Tot Bert met een wat mindere 27^e zet ( 27.  Lg2-f1 ) even uit de koers raakt.

    BertOppositie1

In deze explosieve situatie kan zwart zich 27.  .. Tab8  veroorloven. Met tegenspel. (bijv. via Tb1) Hij blijft dus een gezonde pion voor. Wit mag niet slaan op a5 wegens 28. .. Pf5! Een kwaliteit offeren op e6 is onvoldoende:  28.  Txe6  fxe6  29. Txg7 Kf8 30. Tg6 Pf5!! (daar is hij weer!)

Maar zwart verkijkt zich hier totaal!!  De blunder van de avond! In betere stelling.  27. .. Pc8?  Leuke paardvork! Maar er is niets tegen 28. Txa8 !! want zwart mag niet slaan op e7 wegens Ta8xd8+   Tjonge!

U ziet dat op het gezicht van de clubkampioen van Oppositie de verbijstering bij de post mortem nog niet geweken is. Ik heb mensen voor minder zien stoppen met schaken.

  IMG_0572bWEB

Of was de blunder van de avond die van Cor v. Etten tegen Frank? Nee, toch niet.   Want Frank stond inmiddels beter. En u weet : “als goede zetten ontbreken komen de slechte van zelf.” (Tarrasch)

  FrankOppositie1

29 .. g6 ?????

Maar voor het zover was moest Frank door de hel. Eigen schuld: een opening spelen waarvan je de theorie niet erg kent.

1 e4 e5 2 Pf3 Pc6 3. Lc4 Pf6 4. Pc3? (d3!?) Pxe4  ( mogelijk, wegens 5 … d5 )

  FrankOppositie2

5. Lxf7 Dapper, maar niet goed. In recordtijd worden de zwarte stukken ontwikkeld. En voor wit blijft het daarmee tobben. Wanneer kan wit eindelijk rocheren?  Nee, v. Etten weet duidelijk waar hij mee bezig is;

  FrankOppositie3

Maar nu beginnen er ook scheurtjes in de zwarte opzet op te treden. 12. .. d4 blijkt niet het sterkste plan (beter bijv. 12. .. Dd6 en Tad8 of ….  Dh4 (13.  exd5  Tad8  14. c4  Dxc4) . Nu komt een korte witte rochade weer in zicht! Als wit die d-pion kan afstoppen met een stuk op d3, blijft hij zijn eigen pion die vervelende loper op c5 barricaderen. En zo geschiedt. Frank speelt daarna sterk. Doet nergens rare dingen meer. Zijn stukken gaan geleidelijkaan steeds sterkere velden bezetten. Krijgen aanvalsmogelijkheden.

  FrankOppositie4

28  ..  Txd3  (zal wel moeten) 29 Txd3 (Hij houdt die dame liever nog even op g7 gericht!)  g6????  Want die zwarte  dame wil ook wel eens een ommetje kunnen maken en niet aldoor aan de dekking van g7 vast zitten.  30. Ph6 met damewinst. Al met al toch nog een hele prestatie van Frank.

  IMG_0558bWEB

Paul speelde met wit zijn Schotse opening niet supersterk. Miste een sterke 7^e zet (e5!). Maar kreeg na een mindere 12^e zet van Paul Vonk toch de touwtjes in handen. Met geduldig manoevreren bereikte hij bij zet 17 zelfs een prachtige aanvalsstelling, wat resulteerde in het volgende lekkers:

PaulOppositie1

19. Kh1 ?

Dialoogje tussen twee heren: Uw wepmeester: “Waarom speelde je geen 19 f6 !! ? Dan kan je na Lx6 met je toren slaan op f6. ” Paul: “Neeeeee, hij heeft toch een tussenschaakjeop c5!”   Uw wepmeester ”Nou en? Dan is die loper na Kh1 nog machtelozer in de verdediging. De witte dame omgroeperen en op weg naar mat!” Paul: “Nou nee hoor. En ik dacht. Die dreiging blijft er toch wel in.”

Nee dus! Na 19 Kh1 is zwart nog net op tijd met 19 .. Lf6! En eigenlijk heeft wit dan niet veel meer.

Nu ik dit schrijf geeft Komodo mij groot gelijk:  19. f6! Lc5+ 20 Kh1 g6 21. Dg5 Tfd8 (die toren moet daar weg om de loper met Lf8 ter verdediging te laten assisteren  22 h4! En de witte aanval dendert voort!     Maar goed. Zo ging het dus niet. Paul rommelt nog wat:  dan maar gelijk 20 h4? En na Tad8 of Tfd8 vindt Komodo notabene dat zwart iets beter staat. Maar zwart speelt 20 ..  Dd8? Na Tfd1!  met stukwinst kunnen nu de stukken wel in de doos! 21.  h5? 

   PaulOppositie2

Zwart kan nu 21. .. De7 spelen. Na 22. h6 Tfd8 23 hxg7 

Le8 komt wit niet verder. Een leuk voorbeeld van de eigenaardige omstandigheid dat een aangevallen koning soms ook achter een vijandelijke pion kan schuilen!

Gelukkig gaat nu zwart de mist in.  21. .. Lg5?? Na eenvoudig 22. Txd7 Dxd7 (dekking van Lg5 weg)  23. Dxg5 Dd8 gaf zwart op zonder 24. f6 met mat of dameverlies af te wachten.  Dat bedoelde ik dus toen ik vermeldde dat Paul V. de vastgelopen aanval van zijn naamgenoot heel discreet weer op weg hielp. Ook hij reuze sociaal dus.

Martin speelde een gave partij.  Ron schreef me: “Ik denk verder dat je Martin als man of de match mag bestempelen. Hij heeft volgens mij heel goed gespeeld (ik zat ernaast) en zag met bewondering hoe hij zijn tegenstander in de Leningrader van het Hollands overspeelde.”

Ikzelf weet nu dat ik -als ik ooit nog eens zou schaken- tegen Martin geen Leningrader meer zou spelen. Zijn opzet met heel snel b4 lijkt gewaagd  (steeds je dametoren in de gaten houden wegens die sluipmoordenaar op g7!) , maar is heel logisch (tegen f5 en het zwarte fianchetto: aanvallen op de damevleugel, net als in het KoningsIndisch) en lastig voor zwart.

  MartinOppositie1

Bedachtzame mensen zouden hier –safety first- eerst maar even 10. Lb2 spelen, maar Martin houdt van snelle actie. 10.  b5! Hij trekt zich hierna terecht niets aan van wat lichte dreiging op de koningsvleugel. Dat is geen storm maar een onschuldig briesje. Wits stukken staan al gauw veel beter.

 MartinOppositie2

Zwarts laatste zet 21. .. Tc8? maakte alles alleen maar erger. Hier kan wit met het voor de hand liggende Pxf5, gevolgd door Lf3! materiaal winnen en de zwarte koningsstelling ruïneren. Hij speelt echter 22. c5? Maar wit staat zo overheersend  (die akelige loper op d6 en die akelige vrijpion op e5 en die akelige zwakte op c6) dat  dat niet heel veel uitmaakt.  En na 22. .. Le6? (Pe6!? maar veel helpt het niet) 23. Da6!! wordt de situatie toch weer desastreus voor André van der Ark. Spoedig materiaalverlies wordt onvermijdelijk. Bij zet 27  gebeurt dat en het betreft een toren. Ik denk dat zwart hier niet in de gaten had dat hij een  toren achter stond. Zoiets geef je anders toch op! Martin en ik wisselden stiekem blikken van ongeloof. Of wilde zwart zo graag vissen in troebel water? Maar voor Martin was er niks troebels aan. Die zag het gewoon allemaal helder.  Gewoon in hoog tempo secuur uitschuiven. Pas bij zet 36 gaf wit op.

Folkertsma hield lang stand tegen Ron. Die voor de afwisseling eens een m.i. heel ouderwetse Benoni speelde, en van zijn geliefde  “wodka”-gabiet (Bert) afzag.  1. d4 Pf6 2. c4 c5 3. d5  e5!?  En dat dan zonder fianchetto. Wit sloeg en passant naar e6, wat me niet de sterkste lijkt. Na de 5^e zet zijn beide heren uit de theorie, maar zwart is wel het zwarte openingsnadeel al kwijt. Er volgt een stabiel partijtje. Waarin zwart heel langzaam een beetje voordeel verwerft. Dat ook weer even prijsgeeft. Maar dan knap terug verovert.

  RonOppositie1   

30  … Db6! 31. Dc2?  Peter F. zette zelf direct al een vraagteken achter deze zet in zijn notatieboekje. “Ik dacht dat c4 niet zou kunnen  omdat dan Txd4 zou volgen, maar zag daarna pas dat Db6 ook d4 blijft dekken.”  Tot zijn troost mag opgemerkt dat de opmars c4 toch niet goed is tegen te houden, ook niet met b3, wat we ten onrechte na afloop opperden.  Ron: “De stelling met mijn 3 fraaie pionnen op rij is wel leuk om af te drukken in het verslag, wat een mooie stelling was dat.”  Wit staat zichtbaar onder druk, enige paniek en verwarring volgt. Hij overtreedt de schaakwetten derhalve bij zet  33 Dc3, nog zonder bekeuring,  maar als met veel tegenwoordigheid van geest ontsnapping misschien nog net mogelijk is, volgt zet 37. Pe4? , met echt aanhouding en voorgeleiding.

  RonOppositie2 

Dat geeft het stuk op d4 weg.  P4f3 was nog heel speelbaar, beweert Komodo.  (Gek genoeg. Ik zou hier ook heel zenuwachtig van geworden zijn.)  Met een stuk meer zou het voor Ron een eitje moeten zijn. Ware het niet dat ……   u raadt het al ………  hij in hevige tijdnood zat. Maar Folkertsma is zo sportief om op te geven als Ron nog maar 1,24 minuten op de klok heeft. Pas daarna  kregen ze door dat de 10 seconden-bonus waarmee een zet wordt beloond op de klok niet stond ingesteld. Mede daardoor was Ron extra in tijdsproblemen geraakt. Toch een mooi partijtje, van beiden !

Analyse van de kwajongensstoeipartij van Jasper en Matthijs Mühren laat veel fouten zien. 1 e4 e5 2. d4  En gelijk weet Jasper het nu al niet meer . Een Noords, of Deens gambiet. Na de rare en slechte zet 2. .. Ld6 (staat de d-pion in de weg, Komodo10 crasht bijna van verbazing)  maakt Matthijs er een soort Göring-gambiet van, een variant van het Schots gambiet. En dat is heel goed gezien, want een sterk antwoord is daar d5, en dat kan nu niet. (En Jasper, gambieten moet je (bijna) altijd aannemen. Hoe vaak moet ik dat nog schrijven wildebras!) Wit houdt een pion minder maar heeft  een lastige voorsprong in ontwikkeling. Maar die speelt ook niet altijd even secuur en na de 14^e zet is er voor zwart niet veel meer aan de hand. Krijgt die drommelse junior van ons toch weer een beetje gelijk. Zal hij nog eigenwijzer van worden, vrees ik. En dan gaat hij over tot wat hij het liefste doet: aanvalluuuh! Maar wel een tikkie onbesuisd. Als vaak. Ach ja, je bent jong, en je wilt wat. Maar daar wordt Matthijs voorlopig niet nerveus van.

  JasperOppositie1

Dat wordt hij wel na 17 ..  h4 ??  Welja, een stukoffer. Dat wit gemakkelijk kan aannemen:  18.  fxe5 hxg3 19  Pf4!! gxh2+ 20 Kh1 en het zwarte tegenoffensief loopt dood. Maar ik moet toegeven, om dat allemaal uit te rekenen, dat is misschien wat teveel gevraagd.  Het is niet de eerste keer dat ik denk (in navolging van Jos) : “die drommelse junior,  enig gevoel voor een stelling is hem toch niet vreemd.” Alweer jaagt Jasper – als in vorige weken, en weer op zeer aanvechtbare wijze-  toch zijn tegenstander in de gordijnen! Matthijs houdt het simpel: 18.  Te3 en staat nog steeds beter, maar minder overtuigend. Het stuk op e5 wint hij dan toch , maar wel à raison van een eigen stuk, en een pion. Maar dan, na een onnauwkeurige 21^e zet van zwart, gaat die kwetsbare positie van de ongerocheerde zwarte koning de overmoedige eigenaar ervan toch parten spelen!

  jasperoppositie2

22.  exd6 (Pxc7!) Df5?? ( met c5 had zwart het nog een poos kunnen volhouden) 23. dxc7+  en Konmodo voorspelt mat in 8 of 9. Dat hoef je niet vantevoren allemaal uit te rekenen. Al die open lijnen voor werkelijk alle witte stukken,  maken dat je de weg vanzelf vindt. En dat lukt ook die andere wildebras, Matthijs :

23 ..  Ke8 24. Te3+

  jasperOppositie3

Kf8  25. Db4+  Kg8  26. Pe7+  Kh7  27 Dh4+  en mat in 1.

Daar moet je als jonge witspeler toch een enorme kick van krijgen!  “Dat heb ik hem toch maar mooi geflikt. Mij wacht een grote toekomst!”

En Jasper ? Ach, u weet, die blijft lachen  en het positieve van de wereld zien .  “Kijk Eddy, ik stond aan het eind niet eens een stuk achter zoals anders!”

En Eddy?   “Toch leuk allemaal!  Wat te weinig zelfbeheersing, maar wel gevoel voor  spanning en avontuur. Misschien wordt het toch nog wat, als we wat geduld hebben.”

Martin man of the match? En Gerrit dan? Ik heb het lekkerste voor het laatst bewaard. OK.  Gerrit deed het in het begin niet geweldig. Hij speelde de best speelbare en voor zijn doen niet al te saaie Tarrasch-variant in het klassiek damegambiet, maar kreeg langzamerhand toch moeilijkheden.  Gerrit: “Mijn 11e zet De5 was niet goed. Had de eenvoudige verdediging  12. Pf3 over het hoofd gezien. Had het gevoel dat ik na 17. b3 helemaal niet goed stond. Veel te veel in de verdrukking. Vraag me af of wit hier niet meer had kunnen bereiken met een volle aanval op de koningsvleugel.”  Misschien. Maar het is duidelijk dat Herman Limmen  (Ik ken hem, net als Folkertsma, dankzij toch best wel leuke ervaringen op het schaakbord in een ver verleden) na 21…… Dxb5 nog geen winnende, maar wel een prettige stelling heeft:

  GerritOppositie1

Maar dan gaat er iets fout: 22. Td8?  Ik had een computerprogramma nodig om vast te stellen dat dit niet de sterkste is ( 22. Pc5!) . Ik had zelf Td8 ook best leuk gevonden. En waarschijnlijk precies dezelfde denkfout gemaakt.  22. .. Lb7 (La6 kan ook) 23. Txe8 ??  (met de gedachte 23. ..  Taxe8 Pd6! Met tegenaanval op Dame en Toren) . Maar Gerrit had gezien:23.  Dxe8. Shit, dat plannetje gaat dan niet door. Nu staat Gerrit ineens een kwaliteit voor. En hij gaat er met zorg en geduld mee om. En dat leidt tot de volgende stelling bij zet 27:

  gerritOppostie2 

Wits laatste zet was 27. Tf1-c1! Logisch toch. Had ik ook gedaan! En dan komt Gerrit met een superhypermega- antwoord. Bijna geen menselijk antwoord. Wie dacht dat Gerrit eigenlijk meestal te lui is om iets echt uit te rekenen, die moet nu beschaamd voor zich kijken! U raadt het niet!!

28. ..  Tf8-b8!!!!!! Limmen zat hierna eerst ongelovig en later verbijsterd een kwartier naar het bord te kijken. Een  s c h i t t e r e n d e zet!! De zet van de avond. Wat zeg ik: de zet van de maand! Zoiets vurrukkuluks  heb ik in tijden niet gezien! Omdat de dame nergens de Toren op c1 kan blijven dekken  (29.Da1  Ld3! en de situatie blijft onveranderd. 29. Dc2 Dxc2 en wit mag niet terugslaan wegens mat op b1!). Maar wit kan toch leuk een schaakje geven, kan nooit kwaad. Zijn dame staat toch ook in?  29. Dxb8 Txb8 en nee , als we de dame slaan gaan we ook mat op b1!  En vernuftig 29. Pb7 (kost een paard maar ja) Txb7  30. Da1Dxc1 31. Dxc1 Tab8 en de dreiging Tb1 zorgt voor dameverlies of mat!

IMG0568bWEB

Gerrit kijkt er zelf ook van op                      

Conclusie: Martin was de  “man of the match”. En Gerrit de winnaar van 'de mooiste zet van de maand'-trofee.  Ik zou graag Gerrit hiervoor een gouden medaille geven , maar ja we kunnen niet aan de gang blijven. Hij kreeg er een maand geleden al twee.

De echte Titanen waren reuzen, in de Griekse mythologie. In onze taal werden het 'reusachtige, sterke, onverslaanbare figuren" Ze vochten wat af. Dat werd dan een 'titanenstrijd'

De Titaantjes waren Bavink, Koekebakker, Japie (o.a.) van Nescio. Dat waren 'aardige' jongens, die het leven eens anders wilden, niet die haast en die jacht op materiële geneugten.

Het werd me de volgende dag ineens duidelijk:

De mannen van Oppositie, die speelden deze maandagavond voor Titaantjes.

Die zeven mannen en die ene jongen van Aris de Heer speelden deze maandagavond de rol van de Titanen.

Toch wel een leuke rolverdeling. En voor ons best een leuke première.

 

 

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.

Ik heb nog een paar kleine onnauwkeurigheden in mijn verslag van de externe ontdekt en gerestaureerd. O.a. een foutief diagram bij de partij van Martin. Als u ook nog iets ontdekt, laat het me weten. Eddy

Als puber kwam ik graag in de bioscoop. Televisie bestond toen voor ons nog niet. Mijn record was drie films op één dag. Van de ene bioscoop gauw naar de andere.  In die tijd vertoonden ze slechts één film per bioscoop, wel meermalen per dag.  Dus rennen! Na de derde film had ik een beetje hoofdpijn.

Deze eigenaardig gewoonte ben ik gelukkig kwijtgeraakt. Maar nu tob ik nog met de hobby om naar schaakpartijen te willen kijken. Mijn record is daarin acht tegelijk. De een nog spannender dan de andere. Althans afgelopen maandag. Na afloop had ik weer een beetje hoofdpijn. Het is ook wel duurder dan in mijn pubertijd. Een kaartje in het "Stinkertje", toepasselijke bijnaam van het Ceintuurtheater, op de Ceintuurbaan in Amsterdam, kostte 60 cent.  Daar red ik het niet mee als ik na afloop mijn cognacjes ga afrekenen bij Chris. Maar nu zit ik dan ook de hele avond "Fauteuil de Balcon", of "Stalles". Dat kon ik toen niet betalen.

Het was maandag een mooie voorstelling. Het scenario was: remise spelen tegen Purmerend-3, dan eindigen we op de tweede plaats. Regisseur Verkooijen had voor een prima cast gezorgd. Weliswaar was steracteur Lohmann verhinderd, maar tegen de verwachting in hadden onze eigen Oscar- genomineerden Bosnjak en De Geus hun medewerking kunnen toezeggen. En als 'jeune premier' zou Sven Damen dienstdoen. Die onlangs nog een Gouden Palm won met snelschaken in het Middenpunt.

Op een splitscreen kon ik alle partijen tegelijk volgen. Allerlei verschillende genres. Marko speelde in een horrormovie.  Bij Martin  werd het een thriller. Bij Paul een wilde western. Gerrit excelleerde in een gezellige, onschuldige familiefilm. Bij Sven werd het een black comedy. Bij Frank was het een technisch volmaakt kostuumdrama, waarin het eigenlijk pas fout ging in de aftiteling.

Ooit mocht ik een voorstelling bijwonen met de 'Fishermen of Volendam'. Zo'n voorstelling waarin je het liefst na 20 minuten al de zaal wil verlaten. Dit wordt een waardeloze film vanavond. Maar ik zit in het midden van de rij. Hoe kom ik eruit?

Maar nu was dat heel anders. Vrijwel overal was het boeiend, en na een half uur begon ik al voorzichtig rekening te houden met  een serie bekroningen.

Martin hanteerde een script uit Hongarije: De Budapester. Maar tegenstander Reinders had dat draaiboek nog maar tendele gelezen. Bij zet 6 weet hij het verder niet meer zo goed, en gaat dan maar improviseren. Gevolg: Bij zet 10 heeft zwart zijn geofferde pion terug en staan zijn stukken er gerieflijk ontwikkeld bij. 

  7ExtMartin1

10. g4?

(Nadat ik dit schreef kwam een mail binnen van Martin waarin dat bevestigd wordt:  "Mijn partij, eigenlijk een heel blije opening voor zwart. Ik kom lekker ontwikkeld te staan en er kon mij niks gebeuren. Zet 9.Pd4 snapte ik in de partij al niet. Ik dacht eigenlijk 'Dg5 ligt zo voor de hand'. Dit is vast een truuk!  Na 10.g4 wist ik dat ik al veel beter stond, en dat ik nu ook de kans kreeg f5 te spelen. Ik zag echter wel al meteen dat d5 een zwak veld wordt, maar koos toch voor snelheid.")

Onze cowboy Marko behandelt de Siciliaanse bandiet-plannen van Meijer redelijk agresssief.

  7ExtMarko1

….  e5  9.Pdb5! a6? (0-0!?) 10.Lxf6 gxf6   Na Lxf6 staat d6 te weinig gedekt. Een 'voice over' vertelt me dat die verzwakking van de koningsvleugel en die achtergebleven d-pion  best een mogelijk doelwit  kunnen gaan vormen voor onze scherpschutter.

Alle andere acteurs, ook de debutant, spelen hun rol geïnspireerd en geloofwaardig. Niemand geeft zomaar een pion weg, zoals destijds vrijwel  iedereen deed bij ….. (Maar daar hebben we het nu niet meer over, die film is nu echt totaal verouderd. Eigenlijk een stomme film.)

Alles raakt nu even in een slowmotion – fase.

Na enige tijd wordt me duidelijk: Bert doet het kalm aan. Met wit, tegen notabene zijn eigen KoningsIndische/Pirc- rolprent. (Maar met  c3 ip.v. c4) 

    7ExtBert

Even een close up:  Als zwart hier 12. .. c4 speelt kan hem voorlopig niets gebeuren. Dat doet hij niet, hij speelt 12. ..  Tac8 en nu is Bert hem voor:   13. c4!  Dat levert wit een klein beetje mogelijkheid tot beweging. Niet direct een actiefim, maar toch. Kan wel even gaan duren. Want zwart kan wel zorgen voor levendige achtergrondmuziek.

Ron (zwart) beleeft de zoveelste make-over van zijn Najdorf-story!

  7ExtRon

Tot hier houdt de witte producer zich aardig aan zijn succesvolle voorbeelden, maar hier wijkt hij af. Meestal nodigt wit gewoon pion b5 uit naar b4 op te rukken  (na 0-0-0) , maar hier speelt wit gelijk  Pc3-d5. Waarna de pion op d5 de running gag blijkt te worden: Pxd5, (exd5) Lb7, Pdb6.

Ron:  "Mijn tegenstander had dus niet direct door dat hij altijd pion d5 gaat verliezen, maar hij kiest daarna dan wel de sterkste voortzetting met 12. Ld3 waarna Houdini de stelling nog altijd als gelijk beoordeelt, ondanks mijn pion voor."

Frank's partij kenschetste ik tevoren als een "volmaakt kostuumdrama". Dat deed ik om verschillende redenen: Bij hem speelde wit een stuk oude geschiedenis na: over de lichtelijk getikte Joseph Diemer die zowel politiek als schaaktechnisch er zeer dubieuze ideeën op nahield. En wegens Frank's degelijke aanpak daarvan. Die ging de bij het Blackmar-Diemer-gambiet nu eenmaal behorende explosieve filmeffecten uit de weg. Door de  gambietpion vrijwel direct terug te geven en zich zeer solide op te stellen.    1.d4 d5 2.e4 dxe4 3.Pc3 g6 

  7ExtFrank

Ik herinner me dat toen Paul dat eens tegen mij speelde, ik als witspeler diep teleurgesteld was. De lafaard! Wil je een keer vuurwerk, neem je een keer risico's door een absoluut ondeugdelijke opening te kiezen, krijg je zoiets!  Dat werd natuurlijk weer remise! Als je winnen wil met zwart ('Moet wit maar niet zo'n mal gambiet spelen!') en toch veel complicaties even uit de weg wil gaan, kun je  na  3. … Pf6  4. f3 exf3 5. Pf3  altijd nog 5. .. g6 spelen. De 'Bogoljubov-variant' . (Aldus benoemd door superkomiek Diemer in zijn boek "Vom ersten zug an auf Matt". Die Diemer en Blackmar waren eigenlijk een soort Laurel en Hardy van de schakerij.)

Maar goed, dat deed Frank dus niet. Na zijn zet 3. .. g6  heeft zwart niks, maar wit ook niet.  Na 13 zetten is er dus voor zwart geen  vuiltje aan de lucht. En wit had zich waarschijnlijk een wat komischer verhaallijn voorgesteld.

Bij Paul wordt het ook geen Bollywood. Geen flauwekul, geen glitter, gewoon kalmpjesaan, dan breekt (ook hier) de Pirc-film niet.  Na 22 zetten:

  7ExtPaul1

Alles dekt alles. Aan beide zijden. Hoe nu verder?  Is er wel een mogelijkheid tot enige suspense? Waar is de spanningsboog?

Bij Gerrit (zwart) een onschuldige familiefilm? Wit zoekt het met wat zetverwisselingen in een soort Colle. En verzeilt warempel in een variant waar ene David Rudel een boekje over schreef. In de hoop de intussen dood geanalyseerde Koltanowski-variant zo nieuw leven in te blazen. Hij noemde het dan ook de Phoenix-variant.

  7ExtGerrit2

Op deze stelling (1 zet later, wel met aan beide zijden gerocheerde koningen) hebben een paar maanden geleden Ron en ik zitten studeren. Moet wit nu de standaardzet Lb2 doen, (en proberen spoedig c4 door te zetten) of kun je al gelijk b5 doen? Hoe dan ook, beide partijen hebben aardig door hoe het ongeveer moet (Gerrit weet niets uit boekjes, dus dit is gewoon zijn eigen genialiteit, maar misschien dat Jan Bakels het boek ooit in handen heeft gehad.)

9.Lb2  a6 10.a4 Pe5 11.Pxe5 Lxe5

Ron mailde me dat hij dacht dat Gerrit slecht had gestaan. Dat moet ik met klem tegenspreken. Gerrit speelt gewoon vanavond één van zijn beste partijen van dit jaar. Misschien zelfs de beste. Geen overbodige voorzichtigheid, geen gemakzuchtige afruilacties, geen tempoverliezen, gewoon gedegen maar niet gespeend van enige agressie. Hij stond nergens slechter. Al gauw iets beter. En bouwde dat voortdurend verder uit.

Na ruim een uur gaat er al veel gebeuren. Het publiek begint op de stoelen te schuiven. Hier en daar klinkt gesis als er stiekem wordt uitgewisseld: "Ik denk dat hij gaat winnen!" Het wordt spannend.
Het eerst bij Martin. "Dat moet toch gewonnen zijn!" "Ssssstt!!" 

  Ext7Martin2

13.Tf1? (maar er is al niets goeds meer) Pb4! 14.Tb1? d5 [14…Tae8!] 15.Lg4

Ext7Martin3

"Zit toch niet zo te ritselen man!"  "Ik heb echt een pepermuntje nodig. Ik krijg er een droge keel van!"  "Pbd3+  en het is uit!" "Wat zit hij nou toch lang te denken? Dat is toch duidelijk." 15. … Pc2+ . "Shit! Hij ziet het niet!"   "Maar hij staat nog steeds gewonnen. Denk ik. Hoop ik. Wens ik."  16.Ke2 Pxg4 17.Dxd5+ "O jee, is dat wel in de berekening opgenomen?" Dxd5 18.Pxd5 Ph2

  Ext7Martin4

"Na een a3 kan dat paard op c2 niet meer weg!"  "Sssssstt"  "Ik houd dit even niet meer uit. Even ergens anders kijken." "Martin gaat toch best wel winnen! "

Bii Marko lijkt nu al de plot duidelijk te worden.

Wat een levendige story! Zoveel moed bij onze knappe jonge held. Marko laat zijn eigen koning op de tocht staan om zwart  het leven zuur te maken. Wit heeft ook open lijnen, een lastig paard. Dat moet een bloedstollende finale opleveren! Want zwart heeft ook wel wat. Recensent Houdini geeft 4 sterren voor wit. 

     Ext7Marko2

19.Lc4! Da5 20.Db2 Ld5 21.Lb3 met beter spel voor wit       (19.Pxb7 Db6 20.Db2 De3+ 21.Td2 met gelijk spel )  Maar wel een moeilijk  verhaal. Daar valt veel over na te denken  voor de ademloze bezoeker.

Ik zag Marko 19. De2 spelen. Ik werd er wel blij van. Die Marko toch! Ziet er logisch uit. De dame loert naar de halfopen g-lijn, en er dreigt Pxb7 omdat de toren dan de dame aanvalt (onder andere). Als hij nu gelijk de zet 19. Pxb7 had gespeeld. maakt dat dat er geen lastig paard meer op d6 staat. Misschien dat dat paard via f5  samen met een dame op g4 een leuk duetje in een succesrijke musical kan gaan zingen. Helaas, helaas, achteraf blijkt in de recensie van H. dat 19. De2 niet zo goed is, en waarschijnlijk het begin van een melodrama voor wit. Wit had toch 19. Pxb7 moeten spelen! 19. ..  Dc7 (niet eens de beste, maar goed genoeg voor licht voordeel voor zwart,  19. … Da5 is nog beter). En nu wordt duidelijk dat onze jonge acteur toch nog de ervaring mist om kalm te blijven in zulke zo moeilijke situaties: met 20. Df3 (dekt c3, en houdt een uitval richting zwarte koning er nog een beetje in) had hij misschien kunnen overleven.  Maar krijgt onze jonge belofte sterallures en verliest hij de voorzichtigheid uit het oog, of is het gewoon bluf uit wanhoop? :  20. Dg4+ ?

7ExtMarko3

Na 20. … Pg6 geeft H. nu 'groot voordeel voor zwart', in verband met ernstige dreigingen jegens de evenzeer op de tocht staande witte koning.  Gelukkig speelt zwart  20…. Kh8 en nu probeert wit met 21. Lc4 de ergste dreiging naar c3 te pareren, maar misschien was 21. Td3 toch nog iets beter. Hoewel niet voldoende.  21. ..Lxe4  ( Ld5 !!!!!?  ) 22. Dh4?? (fxe5! beter, maar zwart staat nog steeds superieur) Zwart overziet totaal 22. …  Tb1+  en na Kd2  verliest wit het paard op d6. Wat een boeiend spektakel, en uiteindelijk toch een horrorfilm voor Marko.

Bert verlieten we na de 13e zet met iets prettiger spel voor hem.  En dat blijft zo. Het schiet niet op. Bert ziet kennelijk geen mogelijkheden om iets te gaan avonturen. Geen zwaktes bij de tegenstander. Bij een bord vol stukken besluiten de heren bij de 19e zet tot remise.

  7ExtBert1

Ja hoe voelt de toeschouwer zich bij zo'n film met open einde? Beetje ongemakkelijk. Waarom laten ze nu niet even zien hoe dat afloopt? Je hebt als filmfanaat toch altijd een beetje behoefte aan een happy end.

Ron verliet ik bij zet 10. Die ging een pion winnen. Onderweg fluisterde hij me in dat dat niet goed geweest was. Dat is waarschijnlijk onjuist. Na zet 15. Df3 heeft zwart nog steeds wat betere vooruitzichten. Ik zie wel een probleempje. Zwart heeft nog niet gerocheerd.

  Ext7Ron1

Dat euvel denkt Ron resoluut en snel op te lossen 15. ……  0-0-0 . Misschien was nog wat geduld en na e6 en Lb4 (of Ld6) kort rocheren toch wat beter geweest. Dus, het blijft een beetje zwoegen: Ron: "Dat ik voor lange rochade koos was begrijpelijk, maar dan sta ik vervolgens wel vastgepind na f4-f5 en ik had al idee tijdens de partij dat dit niet goed voor mij was."

Met 17 …  Te8? overziet Ron een heel sterke zet:

Ext7Ron2

"Mijn tegenstander kon dus  nu heel sterk 18.Pe6 spelen i.p.v. zijn 18. Td3. Chapeau dat hij dat na onze partij direct opperde."   Houdini nog veel later: 18. Pe6!! omdat na 18. … fxe6  19. Txe6 het aangevallen  paard op b6 niet weg mag wegens Txd5!!  en zwart zal wel mat gaan! En als zwart dat paard dan maar met zijn koning dekt volgt Le3 met nog meer vuurkracht tegen dat beestje. Dat gaat verloren. Gelukkig zag wit dat allemaal niet. Zijn 18. Td3 lijkt gevaarlijker dan het is.

18. .. Kb7 19. Tc3  e5!  20 fxe6ep  Tce3  

  7ExtRon3

Dat Ron nu remise accepteerde, is begrijpelijk:  Ron:  "In de slotstelling staat hij volgens mij nog steeds iets beter, ik zou 21…, Lc5 hebben gespeeld, maar was dus blij zijn remisevoorstel te kunnen accepteren. Temeer omdat de andere partijen toen allemaal redelijk voorspoedig leken te verlopen." Daar is Houdini het mee eens. Dus Ron heeft zijn best gedaan, met zwart. Bijna een 'film noir'. Maar Kees Kerkdijk was gewoon te goed op dreef.

Nu verman ik me en ga kijken of bij Martin de griezelfilm al voltooid is. Ik kon het niet langer aanzien na zet 18.

  7ExtMartin4

19. Th1  Pf3  Inmiddels is Foppe Reinders door al dat agressieve geweld waarschijnlijk ontregeld. Hij kan het niet langer aanzien, sluit de ogen, probeert nog maar wat, en wacht op de dingen die komen gaan.  20 b4  De muziek zwelt aan voor een daverend slotakkoord:  20. .. Ld6  21. c5 Le5  22. h4?

  7ExtMartin5

Ik verdenk  Martin ervan dat hij nu een duivelse valstrik uitzet. Hij vroeg zich -denk ik- net als wij af waar dat 22. h4 voor moest dienen. "O wacht eens, hij wil misschien zijn toren naar h3 hebben om wits lastige Pf3 aan te vallen ….  Hij ziet waarschijnlijk niet dat  …..   Als ik nu een tempozetje doe, dat bovendien er logisch uitziet  (om mijn paard op f3 met 23. Ta8-f8 nogmaals te kunnen dekken)  , dan doet hij inderdaad misschien wel Th3. Zo wordt Martin's thriller ook nog een psychologisch drama:  22. .. Tf8-f7  23. Th3 ????  Pf1 schaak, vork en hebbes! Wit verliest een toren.

Zo:  na een uurtje zijn er 4 partijen uit, en de stand  is 2-2. We hebben aan gelijkspel genoeg! Op geen enkel van de resterende borden staat Aris de Heer slechter. In tegendeel.

Zoals gezegd: Gerrit  gaat lekker. Hij heeft aanknopingspunten.  Na zet 24:

  7extGerrit3

Nu wordt het een tekenfilm:  Hier bedenkt Tom een list tegen Jerry. Althans dat denkt hij:  25. De2, met aanval op a6. Maar als altijd is Jerry sneller en slimmer: 25. .. Pc3! Vork! Dat is een kwaliteit! Arme Tom! Dat is een klap voor hem, en we zien de sterretjes rond zijn poezenkop cirkelen. Hierna wordt nuchter denken lastig : 26. Dc2   Pxb1 27. Dxb1  Gerrit: "Ik denk dat hier 27. Lxh7 sterker was geweest. Dan heeft wit tenminste nog een aanval(letje) op de koningsstelling." Zo is het maar net. Hierna schuift Gerrit het vrijwel professioneel uit. Hij wint nog een pion, waardoor zijn eigen a-pion een vrijpion wordt, en gaat daarna zijn twee torens lekker laten samenwerken. Achteraf verweet ik hem dat hij mij toch nog nodeloos in de zenuwen had laten zitten. Een eindspel met een kwaliteit meer kan nog heel erg tegenvallen! Dat hij veel sterker had kunnen winnen. Dat hij een toren had kunnen winnen. Maar dat blijkt later lariekoek. Dat had de maestro zelf veel beter gezien. Sorry! Dat  hij bij zet 27. veel sterker had kunnen spelen! Dat blijkt waar, maar onbelangrijk! Jerry heeft voor zichzelf vastgesteld dat het nu ontstane eindspel met kwaliteit meer + een vrijpion, helemaal niet lastig te winnen is.

  7ExtGerrit4

37. ….   Tg2  Hier leek 37.  g6-g5 mij meer logisch, omdat er dan matdreigingen via de tweede rij ontstaan. En Houdini geeft mij gelijk. Maar Jerry ziet het anders:  Laat die domme kat maar ontsnappen. Ik grijp hem toch wel! 37. .. Tg2+ 38. Kf4 (dit kan nu dus wel)  Tgf2!  39. fxe6  Txf3+  40. Kxf3 fxe6. 

En ook dit eindspel blijkt toch kansloos voor wit. Ach ja, Jerry wint altijd. Hoera, nu kan ons niets meer gebeuren.

Want ook Paul's oorspronkelijke budgetdrama lijkt ineens een succes te worden.

  7ExtPaul2

23. La1? Die zet begrijp ik totaal niet.  ..  Le6??? Zijn tegenstander ook niet. Blunder!  24. Pxe5!  Dankuwelalstublieft! Het is niet alleen een pion die ineens niet meer voldoende gedekt staat, maar nu wordt het witte centrum ook ineens veel sterker. Het is een lust om te zien hoe Paul systematisch en met preciezie zijn ruimtevoordeel gaat uitbuiten.

 Ext7Paul3

Zwart kan weinig meer doen dan wachten op het moment dat wit een winnende afwikkeling heeft gevonden.  Bijv. 39. f4  of  39. d5  Maar dat vindt Paul niet artistiek genoeg. Je bent een kunstenaar of je bent het niet.  Onze Steven Spielberg creëert hier een stukoffer. (of schijnoffer?) 39. Lxh6!?. Na Kxh6  40. Df8+ Pg7 kreeg ik het een beetje benauwd. Ik zie het zo gauw niet meer. Is dit wel goed? Maar thuis roept recensent H.  hees en opgetogen : "Briljant!!! Geniaal!!"  41. Df6+  En alles wordt hier vrijwel à tempo gespeeld. Dat bedoel ik dus met 'low budget'. Er wordt  nauwelijks -inmiddels kostbare- tijd aan besteed. En dat raast maar door. En weer is het gewoon wachten op de beslissende klap! Na zet 50  (!!) :

Ext7Paul4

Wit heeft inmiddels ook al vier pionnen voor zijn geofferde stuk. Maar daar gaat het hem niet om!   Je zou hier 50. Ta3 kunnen spelen. ( Met de bedoeling Tg3!.) Waarop zwart zal denken: "Wat nou weer?"  Of gewoon 50 f4. Of desnoods Tf8. Maar wit gaat door met snelle low budget-zetten:  50. g4. Ziet er logisch uit, maar helaas het is het niet. Zwart ontsnapt nu:  50. ..  Dg5!!!  dekt h4, en dreigt Dc1 !!! Eventueel zelfs met mat!   Zelfs Paul's listige   51. f4 leidt niet meer tot winst. Maar gelukkig maar, wel tot remise. 51…  Dxf4  52. Dh5+  Kg7  53. Dh8+  en eeuwig schaak. Prachtige hervatting na de pauze. Bijna een  tearjerker. Net niet!  Jammer. Onze Alfred Hitchkock had het echt verdiend!

En ineens wordt het dan toch nog kritisch.

Sven speelt gelukkig geweldig. Hij speelt tegen de Siciliaan van die ouwe rot tegenover hem met verve zijn rol als aanstormend talent. Bij zet 19 staat hij nog steeds een fractie beter! Als zijn aanvalletje is afgeslagen schakelt hij moeiteloos over op een stugge verdediging. U weet dat is een moeilijke wending waar veel schakers grote moeite mee hebben. Toegegeven, zijn tegenstander weet het nu niet meer zo goed. Hij wil absoluut winnen, en zeker tegen zo'n jonge snuiter, die toch wel minder bedreven zal zijn in het eindspel. Maar zelf weet hij het ook niet echt, en mist geregeld sterke zetten. Op de klok zal hij niet kunnen winnen -wat zulke mensen dan nog graag willen uitproberen-  want Sven heeft zijn klok goed in de gaten gehouden. Na zet 55. Tc3! staat wit zelfs duidelijk beter!

7ExtSven2

55. .. Kg6??   Nu zou 56. c5!! heel goede kansen op winst bieden. Maar het gepeelde 56. Tg3+  is ook niet slecht. Ik begrijp niet dat zwart nu niet op het remiseaanbod van Sven ingaat. Die staat beter, maar het loopt tegen twaalven, en Sven wordt moe. Hij heeft formidabel gespeeld. Hij kan winnen, maar het eindspel wordt hem inderdaad nu in deze omstandigheden zwaar. Logisch!

7ExtSven3

Gewoon     66. exf6  Kg6 66 Tf3 zou moeten winnen. Maar het gespeelde 65 b7 is zeker voldoende voor remise. En na het gespeelde foutieve 65. .. fxe5 ?? zou 66. Txe5 toch weer moeten winnen! Zoals het gaat had het absoluut remise moeten worden. De notatie na zet 70 wordt voor mij onontcijferbaar. Hoe het verder ging weet ik niet. Maar Sven wordt door vermoeidheid overmand en verliest. Vreselijk! Dit had hij niet verdiend. Het is ook een beetje een onaangename kennismaking met de hardheid die het teamschaak soms gaat vertonen. Hij heeft zich een formidabele invaller getoond. Indrukwekkend vind ik vooral de rust en concentratie die hij -nu al- blijft uitstralen. Ik zag vanavond beslist geen kinderfilm. Die jongen kan een heel grote worden! Kwestie van tijd en ervaring.

Bijna "man of the match". Toch verloren!  Heel vervelend voor hem, maar ook nog voor de club!

Want Frank's 'historisch kostuumdrama' gaat een beetje de verkeerde kant uit. Bij zet 13 lijkt er niets aan de hand. Maar zijn tegenstander blijkt in de eindspelfase gewoon sterker. Als Frank een steekje laat vallen (bij zet 14, bij zet 21, bij zet 30 ) worden kleine voordeeltjes geheel of ten dele uitgebuit. En uiteindelijk bezwijkt Frank onder de onophoudelijke druk. Ron: "Maar helaas zou het dus op een m.i. onterechte nederlaag voor ons uitdraaien. Sven kon niet minimaal remise houden en Frank verloor het eindspel ook onnodig. Dat hebben we later met Pieter Hopman die aanwezig was nog genoegzaam geanalyseerd. " Ik heb met Houdini geen duidelijk onnodige verlieszetten kunnen vinden. Echte akelige fouten heb bij Frank niet kunnen vinden.  Die naamgenoot Van der Moolen mag dan rare historische kostuumfilm-openingen in zijn repertoire hebben zitten, hij kan wel schaken!! Vervelend voor Frank en voor ons om dat te moeten toegeven.

Ik ben het eens met Ron: de nederlaag (de laagst mogelijke:  3,5-4,5) komt als een beetje onrechtvaardig over. Paul maakte echt het spel, en had eigenlijk het recht te mogen winnen. OK, zijn tegenstander reageerde alert op het enige missertje dat Paul maakte. Sven had minstens remise moeten spelen. Ik vond de manier waarop hij werd uitgeput niet prettig overkomen. Dat Marko en Frank verloren, daar kan ik vrede mee hebben. Die werden gewoon overtroefd.

Mijn conclusie: we hebben goed en af en toe zelfs mooi gespeeld. Het was een spannende voorstelling.

We eindigen toch alweer mooi midden in onze groep in de 2e klasse. Hebben zelfs kans gehad op meer. (Heel stom dat we tegen hekkesluiter Volendam zo op ons gezicht gingen. (Maar dat is een oude stomme film))  Nog maar een paar jaar geleden was ik ervan overtuigd dat we in de 2e klasse kansloos waren. Nou nee dus. Alweer niet.

Wegens enorm  succes wordt deze voorstelling in dit theater nog een jaar geprolongeerd! Als ze onze topacteurs niet weglokken tenminste.

THE END

 

 

04-04-2016	Aris de Heer			–	Purmerend 3			3½ – 4½
1	8529532	Ron de Vink	1924	–	8464357	Kees Kerkdijk	1793	½-½
2	7185981	Bert Kuijer	1830	–	6166193	Rob Hahlen	1804	½-½
3	7826654	Martin Zwaneveld	1696	–	6181824	Foppe Reinders	1709	1-0
4	6808131	Paul Verkooijen	1735	–	6392309	Ton de Veij	1825	½-½
5	7803114	Frank de Geus	1644	–	8414340	Frank van der Moolen	1865	0-1
6	8459341	Marko Bosnjak	1493	–	8286267	Paul Meijer	1656	0-1
7	7268195	Gerrit van Dok	1628	–	7834574	Jan Bakels	1704	1-0
8	8580099	Sven Damen		–	7486655	Wim Dekker	1654	0-1
			1707				1751