Uw reportage-slaaf schitterde door afwezigheid bij de uitwedstrijd tegen Waagtoren. Maar gelukkig kreeg hij aardig wat materiaal toegezonden. Dus toch een verslagje.

Ik was een beetje ziek, en de gedachte  aan wat u daar te wachten stond  in Alkmaar, hielp niet erg bij het genezingsproces. Bijna iedere speler van Aris de Heer ging een tegenstander treffen met  minstens  100 elopunten meer. Alleen Kanon Ron zou daarvan verschoond blijven. Ik rekende op een stevig pak slaag. Weliswaar was er vorig seizoen een wonder gebeurd bij de ontmoeting met die kaasmannen. We wonnen daar nota bene. Maar ik had toen het idee dat dat tengevolge van een opeenhoping van mazzelmomenten  gebeurde, en niet echt verdiend was. En waarschijnlijk ook een gevolg van geweldige onderschatting door die Alkmaarders.  Wat ook wel een beetje bleek uit hun verslag op hun site. Maar zulke wonderen gebeuren niet elk jaar.  Want dan is het ook geen wonder meer. En de tegenstanders zouden ons dit keer dus wel serieuzer nemen.

Toen ik doorkreeg wat er afgelopen dinsdagavond gebeurd was, was ik dan ook verheugd en verbaasd. Het had toch zomaar een nieuw wonder kunnen worden! Als …..

Als ….  we een schaker op het 8^e bord hadden gehad. Bijv. Matthijs   i.p.v. de niet verschenen Ab.  Die laatste bezorgde ons dus wel direct een reglementaire nul.

Als Paul gewonnen had i.p.v. verloren, wat er heel erg ingezeten heeft.  

19.Txb4? [19.a5!! wint! Db7 20.Tab1 (20.Tb2!?)depenning over de b-lijn is dodelijk  20…Txb3 21.Txb3 Lb5 (21…0–0 22.Db2!) 22.Txb4! Lxe2 23.Txb7 en stukwinst]  19…Dxb4

Citaat Paul:   ‘ik was me alleen blind aan het staren op Tc2 (i.p.v Tc3). Toen ik xTb4 speelde zag ik direct 20. …  Db2, te laat.    19. a5 en daarna Tab1 was waarschijnlijk beter geweest.‘

20.Ld2? Hij had bij zet 19 bedacht door de penning minstens de kwaliteit  terug te verdienen, maar er zit een adder onder het gras [20.Dxa6!?] 20…Db2! (de adder)En nu zit wit zelf in een pennning! De loper mag de zwarte toren niet slaan!

Het had een wondertje kunnen worden als het waar is wat Martin suggereert:

‘Bert Kaizer vond zichzelf in een solide stelling tegen een tegenstander die enorm in tijdnood kwam. Om de stelling ingewikkeld te houden gaf Bert een kostbare pion met de hoop om zijn tegenstander door de klok te duwen. Echter hield deze met seconden op de klok stand, had Bert eerder remise geboden dan hadden we niet meer kunnen winnen maar had hij een terecht half punt gekregen.’

Maar Bert Kaizer is het daar niet helemaal mee eens:

‘Ik heb na afloop de partij nagespeeld op mijn computer en ik stond minder solide dan ik dacht. ‘     ‘De tegenstander zat inderdaad wel in flinke tijdnood. Ik zag dat hij geforceerd een pion kon winnen. Ik vond het niet erg want ik wilde een zeer ingewikkelde stelling op het bord houden. Hij legde die avond wel 150 keer zijn notitieblaadje recht, ik concludeerde hieruit dat hij vrij zenuwachtig was.  Vroeg of laat moest hij door de mand vallen. Dat hij meerdere pionnen zou gaan winnen had ik niet echt voorzien of wilde ik niet zien. Hij wist toch geforceerd diverse stukken af te ruilen zodat de stelling minder ingewikkeld voor hem was. Hij stond toen 2 pionnen voor met ieder nog een Dame.’

 ‘Een remise aanbod heb ik nooit overwogen omdat ik in een team speel en omdat Aris de Heer achter stond in de tussenstand.’

Een wondertje? Bijv. als nu klopt wat  Bert1 schrijft:

‘….eindigde in remise nadat ik (redelijk) groot voordeel over het hoofd zag.’

Ik weet niet of het klopt.  Komodo ziet dat na een zet of 20 zwart inderdaad voortdurend behoorlijk wat beter staat. Maar waar Bert ‘het redelijke grote voordeel over het hoofd zag’ kon ik zo gauw niet vinden. Zal wel weer aan mij liggen.

Had Ron een wondertje kunnen bewerkstelligen?

Na zet 24 staat hij duidelijk beter. Hij manoeuvreert geduldig en vakkundig. Met slimme zetten worden zijn stukken naar de mooiste velden gedirigeerd. Hier is een vakman aan het werk. En na zet 30 is dan ook materiaalverlies voor zwart onvermijdelijk.

Zwart verliest een kwaliteit op d6 of een pion op c5. Mooi! Supergrootmeesterlijk schaak. Maar  helaas, als vaak, Ron is een perfectionist en dat werkt vaak goed, maar kost hem ook vaak heel veel bedenktijd.     

  ‘Ik kwam in vreselijke tijdnood helaas, in de slotstelling sta ik gewonnen, maar bood remise aan gezien de tijd (5 tegen 28 ).’

En ze zitten pas bij zet 30. Dus gelijk heeft hij.  Ik denk dat Rob Freer het opgelucht geaccepteerd zal hebben.

Bij Martin zat winst er niet in, maar hij was terecht tevreden over zijn partij.

‘Ik ben hier blij mee, tegen zo’n tegenstander een solide partij! ‘   ‘Ikzelf en Bert speelde eigenlijk typische zwart-partijen tegen een sterke tegenstander. We komen niet beter te staan, maar kunnen met secuur en solide spel wit geen kansen geven. Beide partijen eindigden in remise’   

Komodo suggereert dat Guido Florijn de halve partij wel iets prettiger stond, en aan het eind zelfs iets beter. Wit lijkt wat meer mogelijkheden te hebben voor plannetjes voor zijn goed geposteerde stukken, en zwart kan eigenlijk alleen maar in een verder stabiele stelling afwachten.

Maar Martin heeft gelijk:  het was secuur en bood weinig echte kansen.

Maar  dat het toch bijna een wondertje was geworden, in de vorm van een gelijkspel tegen Waagtoren,  was dan vooral gekomen door the man of the match van deze avond: Gerrit !

Die speelde tegen de Caro Kann op de rustige afwachtende manier die we van hem kennen. Hij ruilde na 1 e4 c6 2 d4 d5  direct al   3 exd5. (En natuurlijk niet als ouverture tot de erg scherpe Panov-variant 3 …..  cxd5  4. c4! Maar gewoon wegens zijn principe: overzichtelijk houden! Meer als Carlsen dan als Kaparov.)  Maar hij kreeg toch zo met normale stukontwikkeling (en vermijding van tempoverliezen!) eigenlijk al spoedig iets beter spel.

Dan kiest Jan Poland een voor mij onbegrijpelijk plan: Mijns inziens zal dat later blijken tot zijn ondergang te leiden:

16. ……  Lxe5 ?  17. dxe5    Waarom geeft iemand zonder noodzaak zijn loperpaar op? Maar vooral: waarom creëert iemand eigenhandig zulke zwaktes over de zwarte velden in zijn koningsstelling?

De ondergang komt dan bij zet 27.

27.Lf6! Ja, dat krijg je ervan als je die fianchettoloper zomaar op de mestvaalt deponeert. Is er nog wat te doen tegen het vreselijke Dh6 ?  

27…f4 zal de trein niet helemaal op de rails krijgen, maar dan valt er nog wat te piekeren. 28.Kh1 (28.b3? Db6+ 29.Kf1 Dxb3 iets beter voor zwart! ) 28…Db6 29.Dxd5 Le6 30.Dd2 h6 Beter voor wit!

Maar zwart blunderde :  27. …  Th4? Dankuwelalstublieft 28.Lxh4    Gerrit: ‘Zwart had het hier kunnen opgeven maar ging nog heeeeeeel lang door.’

Toegegeven Gerrit kreeg het op een presenteerblaadje aangeboden, maar toch:

• Hij stond al vrij snel beter en hield dat de hele avond vast
• Deed nergens iets verkeerd, jawel, een foutloze partij
• Zag direct het leuke presenteerblaadje
• Wikkelde ‘heeeel lang’ alles keurig af
• Was de enige die zijn partij won

Dus: Man of the match ! Van de partij van Koen weet ik bijna niks. Ron schreef: ‘Koen hield goed remise.’ Meer ervan is niet bij mij gearriveerd. Ik kan er dus alleen maar van zeggen dat Koen ons flink geholpen heeft om een dragelijke uitslag mogelijk te maken.  Tegen een speler met 1824!  Bedankt Koen. En graag tot de volgende keer. Hopelijk dan niet op je bridgeavond.

Dus niet alweer een wonder. Wel verlies. Maar wel met een betere uitslag dan waar we een beetje op rekenden. Wellicht dat de bordpunten nog een positieve rol kunnen gaan spelen.

En schaakvrienden:  Hartelijk dank voor al die bijdragen waardoor dit verslagje toch mogelijk was.

Resteert naast lichte voldoening nog even te kijken naar wat er nu fout is gegaan met Ab.

Bert Kaizer suggereert dat er ook iets niet ideaal was met de organisatie:

‘Overigens was het een beetje slordig van de teamleider dat er geen enkel adres van de uitspelende club bijstond. Geen telefoonnummer van de locatie en geen telefoonnummer van de teamleider zelf.’ ‘Ik was naar de Gulden Vlies gereden, waar alles dicht was. Gelukkig kon ik na veel moeite het adres achterhalen en vrij kort na het begin was ik aanwezig. Een speler ontbrak van ons, kwam dit omdat hij het nieuwe adres niet wist?’  

Dit was het dus weer. Tot spoedig. Hoop ik.

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden.

Winters kennen we niet meer. Kwamen vroeger de vrienden uit Heiloo in de donkere dagen voor Kerstmis  nog wel met de arreslee naar Midden Beemster voor een gezellig potje schaak, dat kan niet meer. Oude winters, die zijn vandaagdedag alleen nog maar te zien in het Singermuseum  in Laren. Tot 5 januari 2020. En daar kun je je eveneens vergapen aan ‘ (slecht)  Weer en wind’. Maar zulk weer kennen we wel nog steeds, en maar al te goed. En dat zal nog wel erger worden. Zeggen ze. Ze beweren dat Middenbeemster binnenkort alleen nog maar per vaartuig te bereiken zal zijn. Geeft niet, tegen die tijd is Aris de Heer al lang van de aardbodem verdwenen.

Maar ja,  dat toch nog maar heel even uit te stellen, dat  was afgelopen maandag onze belangrijke missie. Niet zo’n belangrijke missie als die van de deze maandag eveneens startende Klimaattop, maar toch. Een belangrijk  missietje dus, maar wel van ons. En met veel minder kans op ruzies onderling als daar in Spanje. Het ging hier vast ook wel spannend worden, maar voor ons wel, als altijd tegen Oppositie, best wel gezellig.

Die  ouwe Heilose vrienden. Maar waar was hun  boegbeeld, mijn voorbeeld, Peter Folkertsma?              Ongeveer even stokoud als ik. Maar nog steeds achter het bord. Hij wel. Maar nu dus even niet. (Waarom niet? Toch nu al niet ……… ? Alsjeblieft niet hè !?).  

Ja gezellig, maar we moeten wel winnen. Met winst zouden we de omringdijk verhoogd hebben die ons moet beschermen tegen de dreiging van degradatie. Dan zijn we weer een seizoen veilig. Daartoe weer een beroep gedaan op onze zzp- dijkwerkers, Bert 2 en Jos 1. En met hun hulp moet dat dan kunnen tegen Oppositie. Lukte vroeger ook meestal tegen die ouwe vrienden. Aardige jongens. Die laten dat wel even toe.  Die helpen ons wel even. Dan hebben we dit seizoen drie keer gewonnen, en kunnen we ons rustig laten omverblazen door de tornado van Purmerend en laten wegspoelen door de tsunami van Waagtoren.

Ik kwam wat later. Sorry dat ik het zeg, maar ik had nog wel een uurtje langer kunnen wegblijven. Er gebeurde heel lang nergens iets spannends. Nergens iets dat kon wijzen op het echt gaan realiseren van onze positieve  streefcijfers ten behoeve van het goede schaakklimaat, waar we nog jaren mee vooruit zouden kunnen. Nou ja, alleen bij Frank leek het erop. Die was duidelijk van plan om het – anders dan bij BV Nederland tot nog toe-  niet te laten bij gepraat over de doelstellingen van een mooi akkoord, maar echt te gaan handelen.   Risico’s nemen. Investeren. Al bij zet 7 was duidelijk dat hij absoluut wilde aanvallen. Jammer dat zijn tegenstander Jan Jonkheer  voorlopig  genoeg alternatieve energie in huis had om die plannen te dwarsbomen.  Bert1leek al heel snel wat onder druk te staan en had heel veel tijd nodig, Jos haalde wel even toch weer een bijna gelijke stelling uit zijn goocheldoos, maar was daarna de gebruiksaanwijzing even een beetje  kwijt,  Gerrit zat heel erg alles wat complicaties zou kunnen opleveren uit de weg te gaan. Bij Bert2 was al na 6 zetten sprake van ernstige  kustlijnerosie, Ron zat zich hoofdschuddend af te vragen hoe hij zomaar in zoveel stikstof had kunnen  verzeilen, bij Martin stond  het bouwprojekt nog lang stil. Ging duidelijk even duren voor een degelijk Pfas-onderzoek zou kunnen plaatsvinden.  Bij Paul was gelukkig wel iets te bespeuren van ooit  wat dadendrang zou kunnen worden , maar voorlopig bleven ook daar de trekkers nog even op het erf.

Voorlopig nog heel lang weinig wind en weinig zonneschijn,  dus een dreigend tekort aan groene  energie.  Tegen mijn gewoonte in werd ik er nog niet zenuwachtig van. We maakten het al een paar keer mee dat we noodgedwongen langzamer rijdend, pas laat op de avond toch bij ons doel arriveerden. Nu hopelijk ook. Dat het niet altijd van vroemvroem kan gaan, dat begrijpt tegenwoordig iedereen, zelfs Rutten.

En warempel. Er werden  nu ook nu weer later op de avond  wat minder fossiele resultaten zichtbaar. Bert had zijn bouwwerk met een grote tijdsinvestering toch nog goed weten te isoleren. Remise. Leek mij ter plekke een meevaller, maar de analyse later leerde dat het eigenlijk al een poosje minder ernstig was geweest dan het leek. Gerrit leek zelfs ineens even kansen op meer te krijgen, maar dat bleek een beetje gezichtsbedrog. En toen kon hij erg gemakkelijk en terecht afwikkelen  naar remise. Ook dat spaarde voor de rest van de avond veel energie uit.

En Ron zag kans om toch die ongewenste  CO2-uitstoot wat terug te dringen. Remise. Ook wel beetje een meevaller.  Maar een ongelofelijk belangrijk resultaat  voor onze eigen bondsklimaatplannetjes boekte Bert2. Die stond echt na 6 zetten door een misser in de opening er totaal hopeloos voor. Bijna net zo beroerd als de nieuwe stikstofwet er voor staat  nu de Eerste Kamer hem moet goedkeuren. Ook bij Bert2 dacht ik : dat gaat echt nooitniet lukken. En toch. Hij ontsnapte, omdat zijn tegenstander de winst langzaam maar onherroepelijk op de sterk gezwollen rivier liet wegdrijven.

Maar toch. Vier remises, waarvan wel enkele een meevaller, maar toch, dat is toch wel erg klimaatneutraal. Is er ergens nog zon te zien? Hebben we nog ergens een paar voordelige zonnepanelen die kunnen helpen om een dreigende zeespiegelverhoging tegen te gaan?

Ja, bij Frank , die creëert in de aanval kansen, raakt ze even kwijt, krijgt ze weer terug. Houdt er twee pluspionnen aan over, en met niet al te veel tijd meer over op de klok schuift hij het eindspel naar winst in blitz- tempo. Kijk dat zijn de activisten die je nodig hebt, wil het nog ooit goed aflopen op onze planeet! En Paul krijgt loon naar werken na een hele avond zeer geconcentreerd en m.i. vrijwel foutloos spel. Hij wint een stuk. Zijn trekkers zijn nu ook uitgereden, voor een demonstratie.  Om iedereen te laten zien: Je kunt best alle wegen blokkeren voor twee oprukkende verbonden vrijpionnen.  Een demonstratie, van degelijk schaak. Jos vecht, maar redt het niet. Zijn tegenstander heeft ook twee oprukkende vrijpionnen. Paul kon daar een extra stuk tegenover stellen. Jos kent die luxe niet.  Die vecht, maar voor een verloren zaak.   Al met al staan we toch een punt voor. Als Martin kans ziet remise te houden, dan hebben we gewonnen.

 2S7A7172_1WEB

Het zijn aardige jongens, die uit Heiloo, maar natuurlijk niet gek! Ook zij kunnen een gelijkspel best gebruiken. Zij hebben ook geen zin in degradatie. Dus Dick Oostrom , die al vanaf zet 10 wat beter staat, maar bij zet 37 Martin de gelegenheid geeft om eindelijk een beetje terug te komen, gaat er in de tijdnoodfase , heel heel laat op de avond, nog eens goed voor zitten. En dan gebeurt wat we al heel lang in de externe niet met Martin hebben zien gebeuren. Die maakt een foutje bij zet 38 in de tijdnoodfase. en dat blijkt desastreus. En na nog een foutje bij zet 39 wint Oostrom resoluut. Ook aardige man, maar dus toch iets minder. Maar zijn winst was wel verdiend. Martin kreeg weinig kansen.

Trouwens het gelijke spel was zowiezo voor Oppositie verdiend! Die konden tevreden en opgewekt naar huisl We hopen ze volgend jaar toch nog in de 2^eklasse opnieuw te treffen. Dan moeten ze wel met elektrische automobielen komen. Maar dat doen ze wel. Het zijn heel aardige jongens.

Heilloze missie? Het zal moeten blijken of onze geringere dijkverhoging van vanavond nog wel voldoende is voor een klimaatneutraal resultaat. Of we wel genoeg gedaan hebben om een Amersfoort aan Zee – achtige situatie te voorkomen. Maar ach … we zien wel.

Hieronder nog wat illustratief materiaal:

Allereerst een recent door mij geschoten plaatje waaruit blijkt waarom die Heiloose burgers zulke aardige mensen zijn. Het is daar gewoon rustgevend mooi. Zeker in de herfst:

1 dec. 2019, landgoed Nijenburg bij Heiloo

Maar nu terzake. Dus over schaken:

Ron- André van der Ark

 RonOppositie 4  ….  fxe4

Ron: ‘Ik ben blij met ons gelijke spel, maar absoluut niet met mijn partij. Waarom krijg ik toch varianten die ik liever niet zie? Had ik maar voor een gambiet gekozen (5  f3) i.p.v. 5. Pxe4.’  (Eddy:  Het Staunton-gambiet in het Hollands)

Ron: ‘Hij verhinderde helaas Dg5 met h6 en ik zag hem het thematische e5 voorbereiden. Ik moest daarop wel d5 spelen. Volgens mij, als hij nu zijn opzet rustiger voorbereidt, en voorkomt dat ik later Lb5 kan spelen om zijn in die stelling sterkere paard te ruilen, krijg ik het heel moeilijk. Nu zag ik g3 gevolgd door Lb5! en dat ik daarna mijn paard naar e3 kan spelen, die daar gewoon heel sterk verdedigend en min of meer onaantastbaar staat. Vanaf toen remise aangeboden, wat hij uiteindelijk accepteerde. M.i. was het toen ook gelijk. ‘ Eddy:‘Zo is het!’

Frederik Smith – Bert Kaizer

6 …  e6???  is desastreus. Wit speelt 7. Pdb5 en zwart kan niet verhinderen dat dat beest naar d6 hopst! Dat wordt daar een heel erg vervelend paard.

Het blijft voor zwart lang een bloedstollende stelling. Maar Frederik Smith blijkt ook maar een mens: Eindelijk komt er toch wat lucht voor Bert2 bij zet 15:

Zwart kan dat akelige paard nog steeds niet slaan, omdat wit na  15  …  Pxd6 16. Lc5 ! speelt. Dan wordt het middel erger dan de kwaal. In plaats van een paard komt er dan een minstens even vervelende loper op d6. En zwart speelt daarom 16 …  b6! Nu moet het paard wel weg. Maar het is zeer de vraag of het gespeelde 17. Pxc8 dan wel het beste is. Na Pb5 blijft het paard nog steeds lastig en als hij gedwongen wordt naar d4 te vertrekken, dan doet hij daar ook nog van alles.

Toch houdt wit nog steeds wat voordeel (loperpaar !).  Tot zet 20.

Zet 20 . La6? Leidt slechts tot grootscheepse stukkenruil. Na 20 … Pxe3  21. Txe3 Tcd8 was het snel terecht remise. Beter was geweest: 20. Lg5! f6  21. Lg4! Pc7 22.Lf4. Wit behoudt het loperpaar en wat initiatief.

Kees Jongkind – Bert

Wit’s stelling speelt al de hele avond wat gemakkelijker. Komodo ziet licht voordeel voor wit. Maar inderdaad ik zag het iets te somber. Bert had gelijk. Heel erg is het niet.

Jongkind – Bert

Gerrit- Richard Sauer

Sauer vond dat hij in de stelling hieronder beter stond. Dat betwijfelde ik. Komodo geeft me gelijk. Gerrit staat wat beter, maar gelooft daar zelf wat te weinig in. Zet 32 , maar vooral het ruilen op zet 34 kon sterker.

Martin- Dick Oostrom

Martin ging in de fout  bij zet 38 en 39. Hij meldde me zelf al achteraf hoe hij het bij zet 38 beter  had kunnen doen.

Simon Smit – Jos

Jos meldde me dat hij zijn partij helemaal niks vond, en dat hij – mede i.v.m. zijn voorlopig even niet meer beschikbaar zijn – me binnenkort een leuker potje gaat opsturen.

Daarom laat ik een fragment uit zijn partij maar even achterwege. Ik vond trouwens wel frappant dat hij alweer in de opening kans zag een en ander van zijn alweer een wild avontuur toch een beetje te compenseren. Pas later ging het echt fout. Moet vermeld worden dat Simon Smit echt een heel sterke schaker is, die al jaren de onbedreigde kampioen van Oppositie is. Die trapte echt nergens in!

En last but not least:

Paul- Cor v. Etten

Paul stond lang niet veel beter, zelfs iets minder, maar krijgt de wind in de rug rond zet  18. Paul speelt vanavond zeer geconcentreerd.

Met een stuk meer gaat het natuurlijk wel lukken.  Toch moet hij nog wel even oppassen want er komen wat pionnen in het centrum aanstormen:

27. Lh4 e4 en stel je voor dat wit nu even dat pionnetje meepakt  28. Txd4 ???  Txd4  en dat is torenverlies voor wit, want die mag niet terugpakken wegens Tc1 mat!  Daarom speelt Paul eerst even 28  h3 ( “Was ist ein Mensch ohne Ventil? “ zei Tarrasch (geloof ik))  en wint daarna zonder problemen.

Frank- Jan Jonkheer

De opening vond ik heel boeiend. Twee spelers die om de beurt proberen de platgetreden paden te vermijden. Dat leidt tot een stelling die als schaakprobleem in de krant zou kunnen. Als Frank hier had doorgezet (Hij heeft er wel naar gekeken , denk ik, maar durfde het niet aan. Te diep.) had het prachtig kunnen worden. Kijk ernaar, en geniet!

 Nu nog een lange weg te gaan. Maar Frank gaat die weg. Rustig, maar vastberaden. En met succes ! Tot zet 19.

19. Dxf5 Wel netjes, maar kan nog sterker:    Prof Dr Ir K.  geeft hier :

19.Pxd5!+–   (2,25)  19…Pxd4 20.Pxe7+ Dxe7 21.Dd5+ Pe6 22.Th3 c6 23.Dd6

Hierna schiet het even niet meer op, en geeft wit zelfs wat kansjes weg op wat meer gelijk spel voor zwart, maar die ziet dat gelukkig af en toe ook niet. Maar toch. Na een plan met een voor mij een beetje onbegrijpelijke koningswandeling staat het helaas ineens volkomen gelijk! Maar dan blijkt al dat maar moeten verdedigen toch zwart niet in de kouwe kleren te zijn gaan zitten, want hij maakt een forse fout. Wit kan ineens gebruikmakend van de eenzame positie van de zwarte Toren op h5 een heel belangrijke pion winnen!

26   …  Lf5 ??  27.Df3!!  Lg6 28.Dxd5+ Dxd5 29.Pxd5

Erg voor zwart is ook nog dat Frank hem kan dwingen tot nogal wat stukkenruil en dan -met nog weinig tijd- een niet erg moeilijk Toreneindspel ingaat met 2 pionnen meer.

Dat schuift hij moeiteloos naar winst!  Ik denk toch: Frank the man of the match.

Ron:  Brrr….ik had geen fijne avond …….  Hulde aan Paul en Frank weer. 

Laatste correctie moet nog plaatsvinden.

_________________________________________________________________________

Simon Smit (1854) – Jos Lohmann (1815)             0 – 1

---

Ron de Vink (1904)-  Andre van der Ark (1578)  ½ – ½

---

Kees Jongkind (1774)-   Bert Kuijer (1790)          ½ – ½

---

Paul Verkooijen (1773)-  Cor van Etten (1554)      1 – 0

---

Dick Oostrom (1625)- Martin Zwaneveld (1704)    0 – 1

---

Jan Jonkheer (1540)- Frank de Geus (1692)            1 – 0

---

Bert Kaizer (1671) – Frederik Smith (1518)             ½ – ½

---

Richard Sauer (1415) – Gerrit van Dok (1551)         ½ – ½

---

---

Totaal

Gemiddelde rating: 1738

Gemiddelde rating: 1607

4 – 4

Na 80 jaar ben ik nog steeds nerveus als ik me naar zo’n ontmoetingscentrum moet begeven, waar hèt wellicht kan gaan plaatsvinden. Wel een beetje optimistische spanning, maar toch. Zou hij wel komen? Of gaan we voor niks? Het weer is niet lelijk.  Het is zelfs volle maan. Dus daar zal het niet aan liggen. Maar er is zoveel meer onzekerheid in de wereld dan toen ik vier was. Zou die zwarte Piet wel zwart zijn. En zou iemand van ons groepje makkers hem vanavond misschien toegestopt krijgen?  Niet te hopen. In de auto kon zelfs hun wild geraas me niet helemaal gerust krijgen.

Maar ja hoor. Hoera! Hij kwam. Met kadootjes voor bijna iedereen. Bijna iedereen heel blij. Hadden gekregen wat ze diep in hun hart hadden gewenst, maar waar ze nog niet echt op hadden durven rekenen. Des te schrijnender voor die twee die het zakje met wat zout kregen. Schrale troost : Niemand nam het ze kwalijk. Ze hadden wel in ieder geval erg hun best gedaan. Na het feest deed iedereen zijn best om ze wat op te beuren. “Je hebt het spel echt wel goed gespeeld, maar ja het was vanavond echt gewoon te moeilijk. Het stond nu eenmaal al genoteerd in het Grote Boek, dus dat onheil was gewoon niet af te wenden.”

Moet wel worden vermeld dat ook vanavond de kadootjes weer erg ingewikkeld waren ingepakt. De meesten van ons clubje waren met toenemende wanhoop  de hele avond bezig met het uitpakken. En velen zullen gevreesd hebben dat er tenslotte na al die inspanning alleen een briefje zou worden gevonden,  met een nul erop of soortgelijke ongein.

Alleen Ron bleef dat bespaard. Na 15 minuten wist die al dat het voor hem een heerlijk avondje ging worden. Zijn kadootje was eigenlijk nauwelijks ingepakt. Je kon zelfs met het papier eromheen al zien wat er in zat. Een vol stuk na zet 5!

Maar verder…..  Gerrit begon als gewoonlijk weer te voorzichtig en stuitte daarom al gauw op veel kleverig plakband. En het bleef maar voortduren. Heel taai allemaal. Taai-taai bijna. En pas na heel veel geduldig prutsen met nerveus trillende handen kwam laat de surprise op tafel: een prachtige raadsheer. Bijna antiek. Een aanwinst voor zijn vitrinekast. Een van de makkers wees me erop dat Gerrit als altijd zulke heel nerveuze fysieke trekjes vertoonde in zulke situaties. Dat was mij nooit opgevallen. Wel dat hij als een kind zo blij kan reageren bij ontvangst van zulke kadootjes. Nu dus ook. Maar hij is te goed opgevoed om hier in aanwezigheid van  zoveel  beduusd kijkende vreemde speelgenootjes zijn ons allen bekende schaterlachje te laten klinken Doch een brede glimlach week de rest van de avond niet meer van zijn gelaat. Begrijpelijk. Hij kon hierna opgewekt gaan genieten van het gepeuter van anderen.

Bij Martin viel het ook nog wel mee. Hij pakte het maar weer op zijn Engels aan. En we weten na al dat Brexit-gedoe dat dat vaak nogal onoverzichtelijk is. Kreeg hij wat, of kreeg hij niks? En ineens was daar toch wat lekkers. Twee marsepeinen pionnetjes. Leuk en smakelijk. Hij kon er gelijk van gaan genieten. Zeker toen zijn tegenstander  dat gesnoep niet wilde aanzien en dus gelijk maar opgaf.  Beetje snel. Maar Martin troostte hem :” Ja, je hebt gelijk,  met die twee erbij had ik me vanavond echt wel weten te verzadigen.”

Jos mocht vanavond zijn bekende eerder hem geschonken goocheldoos weer gebruiken. Die heeft daar  intussen zoveel trucjes mee geleerd. Ook hoe je een in ontbijtkoekviezigheid  verpakte koning moet bemachtigen. Hij verloor en passant wat gereedschap. Een pion.  Ik begon te twijfelen. Ja ik zie zijn paardje nog wel heen en weer huppelen.  En we weten nu wel dat hij erg handig is met het resterende gereedschap, maar ja dan is er ineens weer wat weg. Veel stukkenruil. Dat maakt het uitpakken er niet eenvoudiger op. En hola, daar gaat nog een pion. Ik vrees dat het toch allemaal vanavond zijn huisje voorbij gaat rijden. En dan ineens  is daar weer zo’n ongelofelijke truc. Kan hij toch nog een halfje uitpakken? Ja hoor. En zijn tegenstander is kennelijk net als ik zeer verbijsterd. Die gaat hem van de schrik nog een handje helpen. Jos komt bij me langs met zijn gebruikelijke vraag: “Hoe staat het er verder voor?” “ Nee alsjeblieft Jos, je gaat nu echt geen remise aanbieden. Echt niet!” “Ja maar een overwinning is helemaal niet verdiend!” “Dat zal best, maar we hebben die punten hard nodig Jos! “ “Hmmmm “  Maar hij krijgt de tijd niet. Zijn tegenstander steekt zijn hand al uit om hem te feliciteren.  O kom er eens kijken!  Dat doen er dan velen. Daar ligt hij. Die wat smoezelig geworden witte koning. Maar toch een heel mooi  onverwacht presentje.

Ron maakt het zich mijns inziens veel te moeilijk. Die blijft mooi in de aanval willen winnen, maar had gewoon veel stukken kunnen ruilen en dan op zijn  sloffen wat minder fraai maar normaal gewoon winnen. Nu wordt het nog een beetje van zijn bekende steunen, hoofdschudden,  en tijd verspillen. Maar uiteraard dat kadootje van zet 6 gaat niet verloren. En dus wint hij natuurlijk.  

Hebben we dan echt Jos z’n punten hard nodig? Toch wel.

Herman doet wat we van hem verwachten. Heel lang goed spelen, het zijn tegenstander het behoorlijk lastig maken, en dan toch helaas verliezen. Hij stelt ons niet teleur. Maar wel voor raadsels. Al zo goed spelen en dan toch iedere keer weer gaat het mis. Enfin, eens is dat over!

Bert staat twee pionnen achter. Paul won een stuk, maar gaf het daarna ook weer weg. We zullen  al blij zijn als hij een halfje in zijn schoen vindt, maar je weet het niet.  

En Frank. Waar die mee bezig is? Hij zit veel in het buitenland. Ook in zijn openingen. Vanavond naar Sicilië in plaats van naar Frankrijk. Maar om hem nu in de zak naar Spanje te zien afvoeren. Dat vinden we geen prettige gedachte. Maar het lijkt erop of dat gaat gebeuren. Zijn koningsstelling is een ruïne. Te veel stukken zijn niet ontwikkeld. Daar valt vast geen chocolade meer van te maken. Laat staan een chocoladeletter 1.

Maar dan ineens!

Paul lijkt eindelijk toch een oplossing te vinden. Zijn tegenstander ziet heel veel, maar speelt de hele partij al veel te gehaast. En dus af en toe onnauwkeurig. En soort Limmense versie van Ab. Paul wikkelt ineens vlot de verpakking af. Met een vol verwachting kloppend hart zien wij het gebeuren.  Naar een eindspel met 2 pionnen meer. En dat is dus toch gewonnen.

Frank  worstelt zich een uitweg uit zijn misère. Rommeldebommel, wat een gestommel. De  tegenstander wordt nu op zijn beurt zelf ingepakt. Met wat fraaie (eindelijk) eindzetten doemt Frank hem tot bewegingloosheid.  En wint! Hij kan nu zijn vanavond zo verschrikkelijk moeizaam bijeengeraapte pepernoten gaan nuttigen.

Zo die klus is geklaard. Iedereen tevreden.

Maar Bert niet. Die ziet heel knap kans om met twee pionnen achterstand tegen een schijnbaar onaantastbare verdediging toch nog tegenspel te creëren. Het is al elf uur. Hij maakt het spelletje heel heel ingewikkeld. De hele optocht is bijna gepasseerd. De Limmense Pieten zijn al begonnen met afschmincken.  Alleen Bert zit er nog. Beide spelers aardig al wat tijdnood. Minstens vijftien kijkers om hen heen. Iedereen denkt na Bert’s magistrale 30e zet  dat ook zijn welhaast Lohmanniaanse tovertruc toch nog een schitterend kado zal gaan opleveren. Maar helaas helaas … !  Zijn tegenstander is of een aanstormend talent, of toevallig vanavond in topvorm, of is hij die onbekende hoge schaakpiet die in vermomming is aangetreden, want jasses wat speelt die vent sterk! De hele avond al! Hoezo 200 elo-punten minder! Niks van te merken. Dus die vindt de moeilijkst vindbare oplossingen, ook in tijdnood. Alles ziet die slimme Piet, zich vergissen kan hij blijkbaar niet. Na 32  zetten moet Bert opgeven. Een magistraal optreden, van beiden. En gezien de totaaluitslag is er absoluut geen reden Bert de zwarte Piet toe te spelen. Gelukkig maar. Hij zal het hier al moeilijk genoeg mee hebben.

We kunnen naar huis. Dat was een heerlijk avondje. Zou hij wel komen? Ja hoor. Hij kwam. Wie of wat? Die voor ons zo noodzakelijke overwinning!

Wij kunnen zingen en springen en zo blij zijn. Iedereen wil nog wel even nakaarten. We zij nog lang niet moe, maar ja, we moeten naar ons bedje toe. Morgen weer een dag.

Bovenstaand relaas schreef ik op zonder nog de surprises op mijn kamera te hebben uitgepakt, en zonder nog mijn nep-sint (sorry: wepsint) te hebben geraadpleegd. Gewoon eigen kinderlijke enthousiaste beleving.

Wat de wepsint me thuis nog opleverde gelieve u hieronder aan te treffen:

Het supersnelle kadootje voor Ron, en hoe het ook simpeler had gekund, en hoe het toch een mooie aanval werd. Niet moeilijk, maar wel grappig. Niet zo leuk voor Dirk Aafjes.

Gerrit’s kadootje in nog steeds geen superleuke stelling

40 …. Le7 ???  (Komodo geeft  40 …  g5 41 fxg5 Lxg5met ietsje beter voor zwart)  41. Dxe7  Dankuwel alstublieft.         

Uit de toverdoos van Jos:

Ron:  ‘Jos werd gewoon overspeeld. Na Pxc5 i.p.v. Pxf6 kan hij inpakken. Nu won hij vervolgens alsnog met mazzel. ‘   Ja zo kun je dat ook noemen, maar ik vond het meer toveren. Alsmaar blijven loeren op tactische mogelijkheden en dat het dan nog lukt ook!

Paul weet dat kadootjes krijgen leuk is,  maar kadootjes geven ook.

Kadootje krijgen :

Wit speelt  26. Ph2 ??  ( 26. Dg2! En wit staat nog steeds heel erg gelijk) 26 ..  Tf2 ! wint een stuk. Het paard op h2. Wit zal dan hopen dat hij dat zwarte paard op zijn beurt ook in het nauw kan brengen, maar dat kan niet echt.

Kadootje geven (jammer genoeg zonder gedicht) :

Paard toch gevangen? Welnee. 30  ….  f5 !  31 gxf6 en passant  Pxf6

31. … Pe3?  en dus  dankje sinterklaasje 32. Dxe3

Ron: ‘De partij van Paul begreep ik niets van, hij wikkelde wel fraai af toen hij 2 pionnen voor stond.’

Het waren er intussen drie. En de witte piet begrijpt dat hij zonder dame tegen drie pionnen extra echt nergens meer op hoeft te rekenen. En dat weet Paul ook. Vandaar :

40. … Df6! 41. Dg3  Df2 en wegens de dreiging op c2 of b2 moet wit wel  ruilen. En hij geeft dus op. Ik vond het sinterklaaspapier van de verpakking wel origineel. Misschien kan Paul het bewaren voor een volgende gelegenheid. Als we volgend jaar tegen sinterklaas weer moeten zwoegen om in de tweede klasse te blijven.

En hoe werd bij Martin hard aan de deur geklopt? Of eigenlijk halfzacht geklopt?

In de stelling na zet 19 staat wit een fractie beter volgens de wepsint. Dat zal wel komen door die achtergebleven pion. Klein gebrek geen bezwaar: die dubbelpion van wit. Maar dat gaat pas in een eindspel een rol spelen. Nu doen ze nog goed werk.

Er dreigt natuurlijk Pa4! Zwart haast zich om extra dekking met zware stukken voor c6 te gaan regelen. Doch ziet iets over het hoofd. 19..  Dc7 ?? 20 Pxd5 Achjee! Die pion op c6 staat gepend! En als hij dan de penning opheft en na 20. …. Lxd3 21. Dxd3 alsnog slaat op d5 met  21. .. cxd5 gaat die er toch ook weer af 22. Lxd5 en omdat zwart dan even later eerst wat moet doen aan de dreiging Tb7 gaat ook de pion op a6 er nog af. Dat vond zwart wel genoeg.

En dan nu over Frank. Hij en Martin zeiden me na afloop dat Franks stelling niet zo slecht was als het eruit zag.

Maar hoe  lukte het Frank dan toch om zich uit die  narigheid los te worstelen. Daarvoor had hij de volledige medewerking van zijn tegenstander voor nodig.  Frank kon lang niet veel meer doen dan afwachten. Maar dat was voldoende.

Hoe het bij Herman ging, kan ik (alweer) niet goed bekijken, want ergens gaat het in zijn notatie mis, en meestal kan ik dat met de notatie van de tegenstander dan wel weer rechtbreien, maar deze tegenstander had helemaal zijn partij niet genoteerd. Dat mag niet. En zeker niet in een wedstrijd voor de bond, en daar had Herman tegen kunnen protesteren. Maar die wist dat niet.

Ik wil Herman wel nog even erop wijzen dat hij het bekende schijnoffer had kunnen brengen, waarna zwart gelijk tevreden mag zijn met zijn stelling.

Commentaar van Ron:  ‘Jammer dat Herman zijn truc niet speelde die hij geleerd heeft van Jos. Daar was zijn tegenstander vast ingetrapt. Maar Pa4 is geen zet in Italiaans, ik had gewoon Le7 gespeeld (en daarna a6 met dreiging b5). Maar ach Herman deed zijn best.’

En dan heb ik het lekkerste voor het laatst bewaard. Vroeger begon ik al direct na het begin van strooiavond aan de marsepein en de chocoladeletters. Maar nu heb ik gewacht. Nu dus pas het lekkerste. Voor mij althans. Voor Bert waarschijnlijk minder. Die houdt vast niet van dit soort lekkernijen.

Een geweigerd damegambiet dat tot en met zet 11 gewoon in de theorie staat. Maar dat weten deze kemphanen waarschijnlijk niet, hebben ze ook niet nodig, kunnen ze zelf wel uitvinden. Wit staat een fractietje beter. Dat hoort zo.

Echter bij zet 17 geeft Bert gewoon een pion weg. Een blundertje. Denk ik. Als het niet zo is hoor ik het wel. En nog erger, daarna gaat er nog een witte pion van het bord af. Dramatisch. Nu is er een fors Elo-verschil, dus denk je, nou het is Bert, dus wellicht weet hij het toch te redden. Maar leuk is anders. Bert gaat de rest van de avond in diepe concentratie. Hij speelt verder geweldig constant. Maar helaas zijn tegenstander ook. Toch wordt het bij de 27^e zet heel erg spannend. Bert wint een pion terug. En heeft ineens ook prachtige aanvalkansen! Wat een prestatie! En daarna wordt het feest. Dat wordt mede veroorzaakt doordat beide spelers intussen in tijdnood beginnen te geraken. Speel het na! Het is … nou ja dat zei ik al. De pepernoten vliegen in het rond.

Als we nu nog ergens een puntje pakken gaan we het ook dit jaar redden in de 2^e klasse. Dat moet ergens nog wel één keertje lukken. Met hulp van de mannen op de reservebank. Wat niet wegneemt dat ik de nieuwe regeling van de nhsb niet kan toejuichen. Moet je zo’n team van Purmerend zien. Gemiddelde Elo:  1920. Dat is toch niet leuk meer. En bij de Waagtoren is dat niet veel anders. Daarbij vergeleken zijn onze BertK2 en Jos en Koen maar kleine jongens. (Maar o wat zijn we blij met ze.)

Eindcorrectie moet nog volgen

Bord 1 Dirk Aafjes (1465) Ron de Vink (1904) 0 – 1

Bord 2 Tars Wanders (1471) Jos Lohmann (1815) 0 – 1

---

Bord 3 Barry Blekemolen (1597) Bert Kuijer (1790) 1 – 0

---

Bord 4 Robin Rommel (1440) Paul Verkooijen (1773) 0 – 1

---

Bord 5 Remi Aafjes (1525) Martin Zwaneveld (1704) 0 – 1

---

Bord 6 Gert-Jan Hafkamp (1549) Frank de Geus (1692) 0 – 1

---

Bord 7 Hans de Goede (1441) Gerrit van Dok (1551) 0 – 1

---

Bord 8 Samer Alrayes (1321) Herman Zwaneveld () 1 – 0

---

---

Gemiddelde rating Vredeburg: 1476 Gemiddelde rating Aris de Heer: 1747

totaal 2 – 6

Ik doel op de thuiswedstrijd tegen sc-Castricum N2. Nee, ik bedoel even niet dat er verschrikkelijke of smerige of akelige dingen gebeurden, en ook niet dat de veestapel gehalveerd moet worden wegens CO-uitstoot, of de varkensvleescomsumptie moet worden gehalveerd om die vreselijke dieronvriendelijke varkensfokkerijfabrieken een halt toe te roepen. Moet wel natuurlijk, maar daar gaat het even niet om. Nee, ik bedoel dat die maandagavond 7 oktober er zo verschrikkelijk gezwijnd werd. Heel soms door hen, maar meestal door ons.

In een vorig wedstrijdverslag over een ontmoeting met Castricum schreef ik dat ik eigenlijk niks heb met die plaats, maar wel met de mooie omgeving ervan. Ik had ook geen mooie herinneringen aan hun schaakclub.  In onze archieven heb ik  een zwaar bevochten gelijkspel van ons team gevonden, maar meestal ontluisterende nederlagen.

Maar na 7 oktober 2019 is er ineens wel één een beetje leuke herinnering. Wegens die zwijnerij. Waar we niet echt trots op kunnen zijn. Maar wat misschien wel heel belangrijk zal blijken voor onze toekomst.

Oh wat zag het er lang belabberd uit.

Eerst maar even een globaal overzicht om u de spanning te laten meebeleven. En daarna nog wat diagrammen van highlights.

Gerrit stond al snel 2 pionnen achter.

Ab dacht weer in een vluggertjestoernooi te zitten en zag kans met zijn Formule1- snelheid vanuit een redelijke stelling in een verloren eindspel te geraken. Dat was dus vast en zeker al heel vroeg 0-2. Jos zag weer kans met zwart met een obscure variant voordeel te verwerven. En in een prenataal stadium remise aan te bieden vanuit een intussen (met zwart!) wat betere stellingl  Na zet 13!  Het had nog zo mooi kunnen worden! Maar goed, hij zat aan het eerste bord en was vanmorgen al om 5 uur op. om naar Arnhem te vertrekken, en moest ook nog heen en weer vandaag, dus sterk vermoeid, en misschien was het dus toch wel verstandig. Maar goed, na 3 partijen in een half uur theoretisch al met 0,5-2,5 achter staan is niet hoopgevend.

Intussen begon het ook al duidelijk te worden dat Bert’s stelling er wat moeizaam begon uit te zien.

Gelukkig was het nog wel een beetje leuk om naar de borden van Paul en Ron te kijken. Paul kreeg een Pirc-verdediging te bestrijden. Daar weet hij niet heel veel van  (waarvan wel eigenlijk?)  maar hij deed het redelijk. En zoetjes aan leek hij wel wat initiatief  te ontwikkelen in de vorm van wat aanvalsdreiginkjes. Ron was ook bezig tegen iets Pirc-erigs, maar het was duidelijk dat die wel wist wat hij deed. Met een heel vroeg f2-f4! Zelf speel(de) ik dat ook maar het liefst tegen Pirc of KoningIndisch.  Aan die borden dus geen ellende. Bij Martin en Bert K. II was alles nog onduidelijk.

Ik ging me maar een half uurtje verpozen met mijn tablet.

Daarna leerde een nieuwe rondje kijkbegerigheid me :

Ab zat een poos goed te spelen, begon in het eindspel te knoeien, verloor nog een pion, en toen niemand meer een stuiver over had voor zijn  stelling, ging Ab over  tot een wanhoopsoffensiefje, offerde nog een pion, om zelf ook een vrijpionnetje te creëren, en warempel toen verknoeide zijn tegenstander op zijn beurt de winst.  Daarna stond ineens Ab op winst. K+ D tegen K+ L + tot de 3^e rij opgemarcheerde vrijpion. Die had Ab m.i. van  promotie kunnen afhouden, met wat moeite. Maar Ab scheurde alsmaar jolig de bochten om en raakte van de weg af. Paul Harmse mocht van hem toch zijn pionneke promoveren. En zo kwam Ab zelfs achter te staan met een curieuze stelling: wit: K+ D tegen zwart: K+D+L. En toen besloten ze maar tot remise. Terecht, want (m.i.) is dat dan voor zwart echt niet te winnen. Zo’n uitslag was in ieder geval stukken beter dan we vroeg in de avond hadden verwacht. Wat een toestanden allemaal. In 54 zetten van beiden in totaal een klein uurtje. Ik had graag wat kritieke stellingen van dat eindspel op de site gezet, tot leeringhe ende vermaeck, maar helaas ging het met Ab’s notatie ergens mis, en ik kon het zelf niet meer foutloos reconstrueren. Als ik weer eens meer tijd heb zal ik er nog eens wat op puzzelen.

Maar Gerrit ging inderdaad al vroeg in de avond als voorspeld aan de vroeg opgelopen averij tenonder. Die hoopte natuurlijk nog wat reddende listen te kunnen bedenken in de fase van het spel waarin hij het sterkst is, maar dat ging niet door. Zijn tegenstander Nico  Kemp (175 elopunten minder dan Gerrit), speelde het eindspel uiterst secuur en foutloos. Hij nam geen enkel risico. Hij zette zwart tenslotte ook nog volkomen vast, met zo’n stelling waarin die geen vin meer kan verroeren. Doet hij dat wel dan is hij die vin ook gelijk kwijt. Gerrit realiseerde zich dat een nog grotere achterstand dan 2 pionnen zelfs hem geen perspectief op redding meer bood, en gaf op.

Ron speelde ook heel secuur. Hij had intussen een fraaie aanvalsstelling opgebouwd. Ik begon wel een beetje te vrezen voor zijn klok. Maar gelukkig voor hem tikte die van Hans Leeuwerik ook steeds sneller door. Logisch, want de druk op diens stelling werd zijns inziens zo groot , dat hij maar besloot tot een dameoffer tegen Toren en Loper. (Gek genoeg was dat op dat moment juist even niet echt nodig.) Maar dit offer zou zijn ondergang gaan worden. Dachten we allemaal. Dat varkentje ging Ron wel even wassen.

Bij Paul werd het ineens heel spannend. Zijn aanvalsdreiginkjes waren veranderd in verschrikkelijke dreigingen en Wim Pool vond dat hij genoodzaakt was zijn koningsstelling verder te verzwakken, waarna ik  watertandend begon uit te zien naar een in de lucht hangend paardoffer. Als Paul dat nu maar zag! Of moest hij eerst een pion slaan en dat offer nog even in de koeling houden? Maar kon zwart dan misschien nog maatregelen treffen. Ik dacht van niet. Ja dat even uitstellen was misschien nog beter. Nou ja, even geduld.  Paul zou wel goed uitrekenen in welke volgorde de karbonaadjes op de grill moesten worden gelegd. Na enig nadenken dacht Paul kennelijk dat gelijk dat paardoffer tegen 2 pionnen goed genoeg moest zijn. De zwarte koningsstelling leek dan gatenkaas, en als dat ging tegenvallen waren die twee pionnen er ook nog. Ik zag ook pas na het offer dat het effect van direct Pxg5 inderdaad ging tegenvallen. Zo slecht stond die zwarte Koning nou ook weer niet! Ook Paul’s gezicht begon te betrekken. Als hij een laatste de koning beschermende pion ging opruimen kon zwart zijn dame geven tegen 2 torens, en nog steeds zonder direct winnende mogelijkheden voor wit. Dat was pech! Pool leek hier toch nog goed weg te komen. Hij zwijnde. Nou ja, een beetje, want ik denk wel dat hij vantevoren had bekeken dat wit het wel goed moest doen en niet zoals het nu ging, want dat hij er anders toch nog goed mee weg kwam! En ik zag even later dat hij nu zelfs beter stond. Ging Paul dat nu nog verliezen? Dat zou wel enorm vervelend zijn voor het team. Die Dame van hem werd voortdurend door die Torens belaagd.  Maar die wist wel steeds nog een plekje te vinden. En zwart zag kennelijk niet hoe zijn volgens prof.dr. ir K.  betere spelletje nu nog te winnen. Dat zou minstens nog heel veel tijd kosten en dat had hij niet meer. Dus remise. Paul keek opgelucht. Maar toch jammer. Hij was wel heel erg dicht bij de winst.

En ja hoor, alweer een nederlaag tegen die Castricumse slagers leek in aantocht. Gemiddeld 80 elopunten lager dan wij, maar op het beslissende moment zetten ze er absoluut vakkundig het hak mes in.

Ron stond gewonnen, maar werd waarschijnlijk toch nerveus, kreeg wat haast, wat  net even te ‘voorzichtig’ na zijn prachtige precieze partij, zag wellicht wolven en beren op de weg, en kon de winnende voortzetting(en?) niet vinden. En de klok begon te dreigen. Hij had het bij zet 37 er helemaal mee gehad, en waarschijnlijk ook met zichzelf, en accepteerde in nog steeds veel betere stelling maar remise.

Nou dat ging dus weer een afgang worden.  Stand nu 2-3.

En op de resterende borden was het ook niet erg smakelijk :  Bert z’n schnitzeltje bleef ongaar, Bert Keizer z’n kluif bleef een hele kluif, en Martin zijn schijnbaar smakelijke varkenshaasje begon zelfs ineens een beetje bedorven te rieken. Brrrrr !

Maar hierna begon dan ineens ons grote zwijnen!

Eerst bij Bert, die dankzij een misser van zijn tegenstander op de 34^e zet eindelijk even uit de narigheid raakte en ineens wat beter kwam te staan, waar de tot hier sterk spelende Egbert Kooiman een beetje door van slag scheen te raken.  Want in een iets mindere stelling waarin nog wel te vechten was, sloeg hij op de 37^e zet de plank mis en gaf op de 38^e zet zelfs een toren weg.

Daarna was Hemmo Dekkers, de tegenstander van Bert Keizer,  zo vriendelijk, na zijn zeer vakkundige koningsaanval,  in een totaal gewonnen stelling, zijn dame weg te geven.

En tenslotte  werd Martin, na een potje met de rug tegen de muur en later zelfs vanuit een compleet verloren stelling waar zijn tegenstander Han Duinker gelukkig te weinig van profiteerde, in een nog steeds iets mindere stelling ook verblijd met de dame die zijn tegenstander pardoes weggaf.

En zo won ons clubje onverdiend met 5-3 van Castricum. Vooral omdat die charcutiers dit keer veel te oneerbiedig omgingen met hun vrouwelijk personeel.

Nu maar wat voorbeelden van zwijnerijen wederzijds, maar vooral van ons:

Zwijnerij van hen: Ron laat de directe winst liggen:

‘Ik heb inderdaad niet geslapen. Zelden heb ik zo’n fraaie aanvalspartij opgezet. Zijn stukken werkten niet samen. Als ik gewoon Lg5 (!) doe of Tg2 (‘s nachts uit mijn hoofd) i.p.v. het verleidelijke f5 heeft hij tegen f5 dan geen enkele verdediging meer! Dit maakt dat ik met wedstrijdschaak wil stoppen, ook omdat ik later in tijdnood nog Ph5 mis.’ 

Zwijnerij van hen :Paul laat goede kans op de winst liggen:

Zwijnerij van ons: Bert

Grote zwijnerij van ons: Martin:

De grootste zwijnerij van ons:  Bert Keizer

Nu nog enkele gewoon interessante (voor mij) stellingen:

Eerst de slotstelling van Ron. Op gevaar af dat hij zijn dreigement te stoppen met schaken dan echt gaat realiseren. Hoewel ….  Hopelijk voor ons is hij nu weer wat uitgerust en wat reëler. Grootmeesterlijk is het nog steeds niet steeds, maar een Elo van 1905 is toch echt niet gek voor een amateur.

Uit de partij van Martin zijn allerlei mooie, ingewikkelde stellingen te destilleren.

Ik pak maar wat:

Uit de partij van BertKeizer

Je ziet zo’n aanval komen aanstormen en je weet dat het heel nauwkeurig schaken gaat worden als je dat wilt overleven. Ik zag hoe Bert dat ging proberen en het leek me wel vernuftig. Maar achteraf was het dat toch niet zo.

Dat was het dan weer. Vorig jaar wonnen we ook onze eerste partij , maar zagen toch kans zwaar  in de degradatie-zone te geraken. Dit jaar maar beter!?

De eindcorrectie moet nog plaatsvinden