Het einde nadert

Nee, niet van ons schaakclubje. Daar wil ik het nu even niet over hebben.

Nee, niet van uw verslaggever. Zal wel zo zijn, maar zou ik graag nog even willen uitstellen.

Nee, niet van onze sociale idealen. Hoewel … deze ronde werd gespeeld op de Dag van de Arbeid , 1 mei. En veel optochten en rode vlaggen heb ik niet gezien.

Nee, niet van uw plezier in het schaken.  Ik heb veel vrolijke gezichten gezien deze avond.

Misschien kwam dat ook door weer de aanwezigheid van een Purmerender: Warner de Weerd. (Elo ong. 2200)  U weet, Warner beschikt over een vrolijke lach, die hij gul weet te etaleren. Deze avond ook. Ik zag trouwens op een tafel zijn artikel liggen, waarin hij een lans breekt voor ons behoeftige schaakgezelschapje. Mooi stuk! Daar werd ook ik weer een beetje vrolijk van. Waar gaat dat in gepubliceerd worden?

Het begon eigenlijk al vroeg. Er was om half acht bijna geen jeugd. Schoolvakantie!  Wie er was, zag zijn potje becommentarieerd door senioren. Die er zo veel vrolijke aandacht aan gaven dat hij zelf er het grappige niet meer zo goed van kon inzien. Dat vond ik dan wel weer wel grappig.

IMG_0145WEBH  0154WEB

(Foto groter, om de vrolijkheid beter te zien, of beter? Erop klikken!)

Toen de klokken werden aangezet voor het serieuzere werk, werd het heel even een beetje stil en ernstig.

IMG_0152WEB  0152WEB

IMG_0154WEBH  0154WEB

IMG_0146WEB  0146WEB

Maar slechts heel even. Na een half uurtje kwam het plezier alweer ruimschoots tevoorschijn.

Van Jasper natuurlijk, die altijd vrolijk is. Vooral als hij slechter staat.  Dat had nu wat langer geduurd, want hij hield het   17 zetten goed vol tegen Paul. (Toen had hij als gebruikelijk weer iets met een paard.) Zijn vrolijkheid bewerkstelligde wel dat hij zijn partij niet meer goed kon noteren. Aangezien Paul zowiezo altijd al onleesbaar noteert, kon uw handschriftdeskundige er dit keer echt geen chocolade meer van maken, en dat is jammer, want nu moet hij u de details van Paul’s lollig uit de mouw geschudde aanval schuldig blijven.

Martin liep weldra glunderend rond omdat hij met een eigenlijk niet helemaal correct pionoffer met zwart in de 2. … Pf6 -variant van het Skandinavisch toch Ron een beetje in verwarring had gebracht. Die ging zeeën van tijd gebruiken om verre zwarte dreigingen het hoofd te kunnen bieden. Ik keek ernaar en dacht dat Ron als hij heel erg goed oplette er zeker wel remise uit zou kunnen halen. Maar meer …..? Thuis demonstreerde Dr. K. me dat dat onjuist was: ook zoals Ron het deed, was het goed genoeg voor beter spel van wit. Hij won tenslotte, ook al omdat Martin hem daarbij af en  toe een handje toestak.

En spoedig klonk weer de smakelijke  lach van Gerrit door de Beemster Eetkamer. Die uitte zo zijn genoegen over zijn zwarte aanpak, waardoor Frank ondanks langdurig nadenken alsmaar geen kans zag om winstmogelijkheden aan te boren. Maar die bleef hardnekkig de remisevoorstellen van Gerrit negeren.

Natuurlijk had ik mijn bandrecordertje weer thuis laten liggen en was  ik met mijn kamera weer net even te laat. Maar ik vond een oudere foto van zo’n pretmoment, waar u zeker iets in zult herkennen:

IMG_8305bWEB  8305WEB

Pas aan het eind van avond was het de beurt aan Frank om te glimlachen. Voor echte hilarische lol was hij te uitgeput na een lange avond manoeuvreren en  misschien ook een beetje beschaamd omdat hij voor de winst aangewezen was op ongelofelijke mazzel.

Bert is niet zo’n pretmaker, maar keek toch zeker al gauw opgewekt om zich heen. Omdat hij langdurig  Warner’s Koning-Indische aanpak in toom hield. Hij trof het dat Warner een opening speelt waar hij zelf veel ervaring heeft, met zwart. Omdat Bert met wit hierin altijd de scherpste varianten vermijdt, en Warner weet wat hij doet, werd het toch best wel gelijk een interessante opening. 1. d4 d6 (dat zie je tegenwoordig veel in deze volgorde) 2. Pf3 (om even af te wachten wat het gaat worden, maar nu krijgt zwart de mogelijkheid om het gelijk even aan te scherpen) 2. .. Lg4!?  Wit zal hier niet zo veel ervaring mee hebben, maar doet het verder prima.

Maar 13. Lg5 is wat minder duidelijk, maar zwart profiteert er niet van. (Zie verderop. ) Het gaat allemaal mooi gelijk op. Bij de bar lispel ik naar Bert : “Dit ga je vanavond redden!” Maar bij zet 23. Te1 gaat het een klein beetje mis. Nog niks ergs, maar Warner krijgt wat initiatief en nu wordt snel duidelijk waarom hij een 2200-speler is. Hij maakt het zijn tegenstander in het eindspel geduldig en gedurig een beetje lastig. Nu hoor ik ook hem af en toe gezellig lachen. Nog steeds is de situatie voor wit niet heel ernstig. Maar bij zet 27. volgt een zet die echt niet zo goed is, en dan staat hij al gauw met de rug tegen de muur. Bert verzint veel vernuftigs, maar het mag niet baten. Na zijn 31e zet staat hij verloren. Warner schuift het eindspel rustig en bekwaam uit.  Na zet 38 geeft wit op.

Nu nog wat vrolijke, soms lachwekkende details:

Martin-Ron

 Na 1. e4 d5 2. exd5 Pf6

25Martin1  25Martin1

Na 3. d4  (de beste) moet zwart nu (helaas) gelijk de pion met Pxd5 terugslaan. Martin speelt hier 3. ..  c6  Die zet kan wel de opmaat naar een leuk gambiet zijn als wit 3. c4? had gespeeld. Omdat dan na slaan met 3. … dxc6 4. Pxc6 wit praktisch nooit meer tot d4 zal komen en zwart voor het pionoffer mooie ontwikkelingsmogelijkheden krijgt. ( e5!, Lf5 , Lc5) Natuurlijk hoeft wit niet op c6 te slaan. Maar dan wordt het de Panov-variant van de Caro Kann.  En als zwart daar een beetje naar gekeken heeft, is dat ook (niet meer) zo gevaarlijk. (  Biiv. 3. c4  c6  4. d4  cxd5 5. Pc3  e6  6. Pf3  Lb4 ).  Als gezegd is na 3. d4 de zet c6 niet zo goed, en dat speelt Martin dus wel. 4. dxc6 Pxc6  5. c3  (5. Pf3 is nog iets gebruikelijker om 5. … e5 even tegen te houden , maar wordt later toch ook vaak gevolgd door c3) Na wederzijds allerlei normale ontwikkelingszetten staat wit gewoon een pion voor zonder dat zwart echt compensatie heeft.

25Martin2  25Martin2

Waarschijnlijk kan wit hier het beste even verder ontwikkelen, maar gaat nu te snel tot daden over.  8. Lxc6? bxc6 en dan blijkt zwart toch nog wel aardig wat compensatie te hebben. Na wit’s 10e zet (Pa3 !?) geeft Komodo  gelijkspel (0.00).

25Martin3  25Martin3

Maar wel een spannende stelling. Zwart moet wel aanvallen. Ik zag dit aan en dacht “Speel maar 10. … Le4 ! En dan zie je wel weer verder. “  Dat deed Martin dan ook. En dat blijkt dan volgens Komodo precies de verkeerde. Wit heeft te veel stoorzenders in de lucht.  11. ….  Le4? 12. Pc4!  (om die lastige loper op d6 onschadelijk te maken) 12. Pg4? Waarschijnlijk al tegen beter weten in.  Pxd6 13. Dxd6 13. g3  (Te1!?) en het schijnbare stormpje is volledig geluwd.  Als zwart het dan in zijn op de 15e zet dan maar  laat ontploffen  (“Dan liever de lucht in” riep van Speijk in 1831 en liet zijn kanonneerboot exploderen. Dat bracht hem de dood en de heldenstatus. Dat laatste is voor Martin nog niet weggelegd.)

25Martin4  25Martin4

15. … f5?  (….   Lf5!?)  16. Lf4!  Boem! 16. … e5  17. dxe5 En dat was dan een tweede pion! Martin rommelt nog 16 zetten door, maar krijgt totaal geen kans meer.

Troost voor Martin: wel geestig potje.

Bert-Warner

Als al vermeld,na de 13e zet (Lg5?  13. f3!? ) is er voor uw weinig getalenteerde verslaggever  iets onduidelijks:

25Bert1   25Bert1

Waarom nu niet 13. …  exd4  14. cxd4  dxe4  15. Pxe4 Tfe8! 

Zwart speelt 13. …  h6  en na 14. dxe5 is er niks aan de hand voor wit.  14. …  hxg5 15. exf6 Pxf6  16. exd5  Dxe2  17. Lxe2  Na een wat minder gelukkige 25e zet lijkt wit in de problemen te raken. Maar door iets minder accurate afhandeling door zwart valt het allemaal nog wel mee. Maar het gaat echt mis na zet  27.

25Bert2  Bert2

Na 27. Lc2?  (La2 ziet er niet leuk uit, maar is wel veel beter) Pxb2  raakt wit een belangrijke pion kwijt. Hij rekende denkelijk op wat tegenspel na 28. axb5 maar krijgt veel te veel last van de zwarte vrijpion op de a-lijn.  Na 31. Pxg5? (begrijpelijk, maar maakt de zaak er niet beter op) is het snel voorbij.

25Bert3  25Bert3

31.  ….  a3  32. Lb1  La5! En na verlies van de enig overgebleven  troef op b6 is het uit.

Frank-Gerrit

Ondanks vele pogingen en geduldig manoeuvreren krijgt wit geen voordeel. In tegendeel, na zet 26 staat zwart eigenlijk best beter. Maar na zet 29. (Dh5?) is dat over, en is de stand gelijk.  Maar rond zet 32 doemen nieuwe zorgen op voor wit:

25Frank1 25Frank1

33. Dg3 ? Dameruil en eindspel met een open torenlijn voor zwart, dat ziet  Gerrit natuurlijk helemaal zitten. (Df2!)  33. … Dxg3 !  34. Kxg3 Ta2!  35. Tb1 (niet leuk, maar zal wel moeten)   Nog steeds geen reden tot vreugde voor Frank. Hij staat eigenlijk met de rug tegen de  muur.  Maar gelukkig voor hem: Gerrit profiteert onvoldoende. En dan krijgt Frank dan toch nog de wind mee. Ik vermoed dat Frank in tijdnood begon te raken, en als zo vaak juist zijn tegenstander zich daarvan in de zenuwen stortte.  In volkomen gelijke stelling gaat Gerrit ineens fouten maken.

25Frank2  25Frank2

50. …. c6 ? (Le2!  51. Txb4 Lxf3! 52. Kxf3  Kxd5 en dit moet remise  worden) 51. dxc6  Kxc6? (Lxc6 Txb4  Th6 is wat beter, maar natuurlijk ook niet voldoende)  52. Tf7 (?) (52. Txb5!! Kxb5  53. Pd4+  Kc5  54 Pxf5 en zwart gaat zijn toren verliezen)

25Frank3  25Frank3

Na 52.  … Kd5 is er ook nu nog niet veel aan de hand.  Doch …….   52. …. Le2????  53. Pd4+ en zwart verliest zijn loper. Pfffffff. Wat een mazzelaar die Frank. Wat een pechvogel die Gerrit.

Dit was wel weer een grappige ronde. Ik ben benieuwd of de uitslagen van vandaag nog iets aan de posities aan de kop kan veranderen.

Want het einde nadert.

Van de competitie ’16-’17 dus.