16 oktober was het weer zo ver. Weer tijd voor een gezellig uitstapje van de kleine Aris de Heer- familie. Dat doen we af en toe om de verbroedering van de clubleden te bevorderen.

Het moest eigenlijk een tegenbezoek aan de Alkmaarse ‘kaasboeren’ worden. In maart dit jaar kwamen de Waagmeesters de Beemster kaasmakers op hun eigen terrein keuren. Maar ja dat was hun 8^e (achtste!!) selectie, met al wat bejaarde keurmeesters, en die proef doorstonden we moeiteloos. Maar nu zou het wel veel minder soepel gaan verlopen. Nu speelden zij voor eigen publiek , en hadden ze hun 2^e (tweede!) NHSB-selectie  opgeroepen. Dat scheelt nogal wat. Ik denk dat wij Beemsterlingen allemaal bevreesd waren voor een genadeloze  beoordeling van ons produkt en verlies van ons keurmerk.

U als trouwe lezer weet dat ik in mijn verslagen van de externe wedstrijden altijd probeer één thema voor mijn beeldspraak aan te houden. Ik doe dat nu al een jaar of tien, en dat gaat mezelf intussen af en toe een beetje tegenstaan, en bovendien krijg ik met een ernstig tekort aan nog ongebruikte thema’s te kampen. Binnenkort zal ik daar dus wel mee gaan stoppen en me weer als een normale, dus niet geestelijk gestoorde, verslaggever  gaan gedragen.

Nu nog niet.  Want Jos had nog een suggestie. Jos adviseerde voor ons gezellige clubuitstapje  dit keer eens een bezoek aan de Efteling. Dat zou wel een leuke ervaring kunnen worden. Daar ben ik heel heel lang geleden voor het laatst geweest met mijn jonge kinderen. Vandaagdedag zou het niet meer in me opkomen daar in mijn eentje (of tweetje) heen te gaan. Lange rijen wachtenden, gillende kinderen, patatstank, enz. Bah! Maar ach, zo samen, met zijn achten van Aris de Heer! Misschien wel eens gezellig. Misschien dat ook ons geloof in sprookjes, door vele jaren barre werkelijkheid flink gesleten, aldus weer wat gerestaureerd zou kunnen worden.

Nou, dat gebeurde. Maar pas helemaal aan het eind van ons uitstapje.

Enige angstige opwinding ging al door me heen toen we de speelzaal van Het Gulden Vlies betraden. Als bij een kind dat aan de hand van vader Paul het terrein van een sprookjespark betreedt. En de angstigheid werd nog erger toen we er een half uurtje oriënterend hadden rondgekeken. 

Foto's groter of beter? Klik erop!

2S7A4273WEB

Vader Paul liep met Gerritje al vrij snel het ‘Spookslot’ binnen. Paul zat daar al gauw met een abominabele pionnenstelling die in het eindspel als kansloos moest worden beschouwd.

DiaPaul1

en Gerrit met een benauwde stelling tegenover een actieve tegenstander, en dientengevolge met een pion minder.

  DiaGerrit1

Hoofdschuddend zag ik aan hoe Jos alweer interesse bleek te hebben voor de attractie ‘Fata Morgana’. In het verslag op de website van de Waagtoren wordt zijn aanpak niet al te vriendelijk gekenschetst  met :  ‘bizar spel’ . Ach wij zijn er intussen aan gewend dat Jos in de opening luchtspiegelingen opzoekt. In ons clubje kan dat misschien nog wel, maar tegen een Willem Meyles!?

  2S7A4276WEB

Ron liep ook al gauw mopperend rond. Was niet echt tevreden over zijn eerste zetten. Ron voelde zich als een volwassene in de ‘Oude Tufferbaan’. Die wist nu al zeker dat zijn klassieke model voorlopig met weinig tempo zou gaan voorttuffen.

En bij Martin zou het misschien nog langzamer gaan. Meer als in het ‘Kinderspoor’ . Daar ontwikkelde zich namelijkeen Gesloten Siciliaan, waar je als zwartspeler ook niet zo vrolijk van wordt omdat dat ook als je het goed aanpakt meestal veel geduld gaat vergen.

Ik vreesde nu al het ergste. Ging dit een voorstelling worden uit het ‘Sprookjesbos’? Van de wolf uit Alkmaar die minstens zeven geitjes ging opeten.  Gelukkig zag ik ook nog wel enkele leuke dingen gebeuren. Bert leek in een Geweigerd Damegambiet met rustig spel een prettige stelling te verwerven. Ik zag eigenlijk wel voor hem een rustige ‘Droomvlucht’ in het verschiet. Met elfjes en vriendelijke trollen aan zijn zijde . Voor deze attractie wordt ter plekke reclame gemaakt met “Je dromen kunnen werkelijkheid worden”.  Ik verwachtte dat dit hier wel zou kunnen gaan gebeuren.

DiaBert1

Het betrof in dit geval een droom over een zich langzaam af te tekenen koningsaanvalletje. Met twee mooie lopers, meer invloed in het centrum, tegen een zwarte stelling met weliswaar ook het loperpaar, maar één ervan maakte voorlopig een wat zielige opgesloten indruk.

2S7A4280WEB

Het leukst was al snel wat Bert2 (Kaizer)  ervan maakte. Het begon heel rustig met een Caro Kann. U weet wel die opening waarvan Jan Hein Donner vond dat die wegens lafheid verboden zou moeten worden. Toegegeven,  Bouma deed daar wat aan door niet uit de allerbekendste varianten te kiezen, en wel wat actie te zoeken middels zijn Dame naar a5. En toen nam Bert2 doodgemoedereerd een ticket voor de ‘Python’. Totaal geen last van hoogtevrees, niet benauwd voor dubbele loopings. En het werd voor uw toeschouwer, die zelf niet durfde, leuk om te zien.  Zelfs op vaste bodem voelde die af en toe zijn maag draaien, maar kon niet nalaten naar dit gebeuren te blijven kijken omdat het verschrikkelijk spannend werd. Ging onze Krooninvaller het hier even helemaal maken?

  DiaBert2-1

Ook leuk was om te zien hoe het Frank verging. Die ging eindelijk weer eens voor de Grand Prix in zijn Siciliaan.  Als de tegenstander op de hoogte is, wordt het meestal niet zo eng als het er voor beginners even uitziet. En deze tegenstander was wel op de hoogte. Maar nam toch  ineens een enorm risico bij zet 9.

DiaFrank1

9. …. Dxf4? 10. Pfg5 ! Natuurlijk! Heeft wit niet verder gekeken dan zijn neus lang is? Sprookje van Pinokkio?  10. …. De5 11. Pxf7!

Frank was niet te beroerd om de invitatie voor een tochtje in één van de vele griezelige achtbanen te accepteren. Hij koos voor ‘Joris en de Draak’. In de rol van Joris dus. Het werd een tocht met langzaam peilloos omhoog met aldaar schitterend uitzicht, en dan weer oerend hard omlaag de diepte in, met veel verbijsterend bochtenwerk. 

Toen Jos na een zet of vijftien het Fata Morgana verliet en bij me kwam informeren wat ik van de stand vond en ik zei dat ik dacht dat hij gewonnen stond, bleek ik hem verkeerd begrepen te hebben. Hij wilde de stand van ons hele team weten. O jee, dacht ik, die is van plan weer zijn hobby te gaan botvieren. De voor mij onbegrijpelijke hobby om in betere stelling remise aan te bieden.  Ik zei dat over de vooruitzichten voor ons team nog niets te zeggen was, maar dat ik niet erg optimistisch was. Het hielp niet. Hij bood toch remise aan. Gelukkig liet Willem Meyles zien wat ik een flink aantal jaren geleden ook al met hem beleefd had.  Dat is een vechter! Die heeft daar dan helemaal geen zin in. Tegen mij nam hij het destijds aan het eind van de avond aan na heel lang nadenken, omdat het echt niet anders kon, maar tegen Jos wees hij het af. Twee keer zelfs. Wat ik ook absoluut niet begreep. Maar achteraf gezien:  voor ons gelukkig maar!

Het werd voor mij daarna een lange avond met bijna overal lang wachten. Niet erg om in de rij voor de attractie te staan als je weet dat het daarna erg leuk wordt. Maar dat wist ik nu nog helemaal niet.

Bert dook het eerste op uit zijn attractie. Voor Bert was namelijk de Droomvlucht niet helemaal gelukt. Zijn aanvalsdroom ging geen werkelijkheid worden. Halverwege had hij dat wel door, stapte uit,  en zocht voortijdig de uitgang.

(Ron:  Bert speelde goed, maar accepteerde remise in een betere stand, ook gezien het verloop op de andere borden. Hij had toen al gezien dat ik moest winnen (wat een vertrouwen, maar waar is zijn killersmentaliteit?))

    DiaBert2

Hoezo ‘verloop op de andere borden’? Die borden boden toen nog niet een erg vreugdevolle aanblik. De meesten van ons trokken nog sippe gezichten naar me als ik langs kwam. Het leken net kinderen die van al dat sprookjesspektakel helemaal niet blij werden, maar vooral een beetje bang.

Behalve het bordje van Jos. Die was er noodgedwongen dan maar eens echt goed voor gaan zitten (dan maar geen remise,moet je het zelf maar weten) , en speelde verder een heel konsekwent sterk partijtje. Willem verzon veel, bleef inderdaad inventief en steeds een beetje gevaarlijk, maar Jos wist intussen eindelijk zeker dat hij nu op weg was naar een echte oase en niet naar een luchtspiegeling.

  DiaJos1

Na 17 a3? volgde gewoon Lxg2 Zwart staat op winst!

Ron: ‘Jos vond ik een zeer fraaie partij spelen (11. …Lc5!!!! Briljante vondst) maar hij moet in betere stelling en zeker met pion meer geen remise aanbieden.’   

Zo, nu hoor je het eens van een ander!

En Paul bleek verrassend bestand tegen de griezeligheden van het Spookslot. Aan het eind van de rit bleek zijn goed spelende tegenstander er wel ineens zo bibberig van te zijn geworden dat hij de niet al te lastige goede zetten van een echt gewonnen eindspel niet kon vinden. Verbazingwekkende winst van Paul.  Moeten we nu concluderen: ‘onverdiend’? Misschien. Maar zo kalm blijven in zo’n stelling tegen een sterkere tegenstander, dat is toch ook een verdienste. Helaas schrijft Paul altijd al onleesbaar, en aan het eind helaas zijn tegenstander in tijdnood ook, en ik kreeg dus het laatste deel van hun partij niet meer op mijn computer. Geen diagrammen dus mogelijk. Jammer, want Paul’s serieuze behandeling was mooi geweest om aan de wat minder studieuze schakers van ons clubje wat valkuilen en mogelijkheden van een pionneneindspel te laten zien. En dan zou hij niet meer hoeven te mopperen dat zijn briljante spel op de site altijd wordt overgeslagen.

Daarna begon weer een periode van lang nerveus wachten. Het zou toch niet gebeuren dat wij deze avond tot een goed of redelijk einde zouden gaan brengen. Frank leek totaal gewonnen te staan.  

 DiaFrank2

18 Dxg4?  Ja die witte dame zou  wel handig geweest zijn om het klusje af te maken. Frank zal wel dames ruilen omdat hij door de complexititeit van de stelling veel tijd is kwijt geraakt en het nu wat overzichtelijker wil laten worden, maar raakt zo toch veel voordeel kwijt.  (18.Df1!+– zou ijzersterk geweest zijn!   bijv.  Le5 19.Pxe5 Pxe5 20.Lf4!  Kxd6 21.d4!)

Frank: “Spannend, maar vol fouten. Had het mezelf veel makkelijker kunnen en moeten maken.” 

  2S7A4283WEB

Want ineens kantelde het beeld daar. 

  DiaFrank3

26. … Te2!!  27. Kg1 Txb2

Ik keek ernaar, en dacht  : ‘Zie je wel, dit is het begin van het einde’.  Want niet alleen bij Frank, maar ook bij Bert2 was het beeld aan het kantelen.  Dit wordt het eind van het sprookje, dacht ik. ‘Licht uit. En lekker slapen!’

Als naar het zich nu liet aanzien Frank, Gerrit en Bert2 gingen verliezen en Martin naar het zich liet aanzien remise maakte en Ron misschien toch niet kan winnen in die taaie stelling tegen die taaie tegenstander  wordt dit sprookje geen waarheid. Dan verliezen we ook de 2^e ronde van NHSB 2B.   Nu ja, geen schande, deze jongens zijn gewoon te sterk voor ons. Gemiddeld kleine 100 punten Elo sterker Ja, jammer dan. Volgende keer beter.

En dan, heel laat op de avond gebeuren er ineens toch wonderen.

Gerrit staat al heel lang zeer verloren, maar blijkt in de tijdnoodfase veel beter te kunnen vluggeren. Net als Paul blijkt hij beter tegen de griezeligheden van het Spookslot opgewassen. Ik sta er stomverbaasd naar te kijken.  Ik zie ineens weer andere onvermoede kwaliteiten van ons Gerritje. Zo snel en waakzaam als hij – wel met wat bereidwillige medewerking van zijn tegenstander- het beroerde eindspel omtovert in een winststelling, en daarna de wanhopige slimmigheidjes van zijn tegenstander doorziet en neutraliseert. En dan wint! Ongelofelijk. Ook hier:  Onverdiend? Misschien.  Maar toch. Wat een doorzettingsvermogen!

Bij Frank gebeuren dan ineens ook heel vreemde dingen. Die was in zijn achtbaan na een schitterend hoog uitzicht op winst, aan een razendsnelle val begonnen. De  tegenstander wurmde zich dus knap – met wat sportieve medewerking van Frank- uit zijn inmiddels al een halve avond lang heel machteloze en kansloze situatie. En daarna zit het voor Frank ineens allemaal tegen. Dat heb je vaak als je aanval vast loopt. Dan staan je stukken ineens minder goed. En wit staat  dus rond  zet 30 zelfs ineens verloren. Ook nog in forse tijdnood, zijn tegenstander niet echt.  Ik wilde er niet eens verder naar kijken. Ik kon het niet meer aanzien.  Wat een tragedie. Zag dus niet hoe de Waagtorense keurmeester op zijn beurt zijn winst vergooide en Frank aan zijn laatste scherpe bocht begon. Om tenslotte met hartkloppingen, duizelig, maar heel tevreden bij het eindstation te arriveren. Joris had nota bene toch de Draak verslagen.

DiaFrank4

Bewonder het wonder. Zwart staat  2 pionnen voor, er staan ongelijke lopers op het bord. En toch wint wit!   34. Lg5+ !  Ke8  35. d7+ zwart geeft op.

Dat het bij Bert2 nu toch nog minder plezierig uitpakt is voor de eindstand niet belangrijk meer.  Beetje onredelijk wat Bert overkomt. Wat viel hij prachtig aan. Wat was hij wakker gebleven de hele avond! Toegegeven : zijn tegenstander stond lang beroerd maar was absoluut niet van zins om het Bert2 gemakkelijk te maken en verzon steeds weer nieuwe gevaarlijke listen en noodsprongen. Maar Bert2 zag heel lang aldoor alles, en bleef maar geduldig en vernuftig duwen en loeren in de richting van de weinig comfortabel opgestelde zwarte koning. En staat tenslotte echt op winst. Bij zet 34.

  DiaBert2-2

Met bijv. 34. c6 ! 

Maar dat doet hij niet. Hij offert hij ten onrechte een stuk (of gewoon blundertje?),  34. Lxh6?? , en dan is zwart ineens  uit de problemen.  Die creëert dan ineens wat mogelijkheden voor zichzelf, en dan is helaas onze held (hij gaf lang de anderen het goede voorbeeld) te vermoeid van een hele avond loopings en kurkentrekkers in de Python , of te teleurgesteld,  om steeds de goede antwoorden te vinden waarmee in ieder geval toch nog een verdiende remise mogelijk was geweest. Ja, dan verliest zelfs de Kaizer zijn recht.  Hij staat na een ernstige fout bij zet 41. ineens op verlies. Het lukt hem niet meer om aan die situatie iets te veranderen. Jammer. Maar we kunnen niet op alle borden mazzel of rechtvaardigheid ondervinden.

Bij Martin zit er al de hele avond voor beide partijen weinig schot in. Want ze spelen beiden langzaam en voorzichtig. Alleen hun klok maakt enorme vorderingen. Mede daarom, denk ik,  besluiten ze bij zet 21. tot remise. Eigenlijk net op het moment dat Martin wat voordeel heeft gekregen. Hij zou nu eindelijk nog uit het Kinderspoor kunnen stappen en in de tijdnood de wildwaterbaan Piranja kunnen proberen.

  DiaMartin2

21. … dxc3! 22. Lf3  Lc5+ 23. Kh2 b5  24. axb5 axb5  25. Pe5 cxb2! 26. Tb1  Lb4!

Maar voor onze miraculeuze eindstand maakt het niks meer uit, en de klokken dreigen, en het is tegen twaalven. Het wordt hoog tijd voor Doornroosje. Vinden ze allebei.

En Ron wint tenslotte. Wat heeft die een sterke partij gespeeld vanavond. Hij is zelf maar ten dele tevreden. Maar dat zijn we van hem gewend. Anderen en ik zijn imiddels van mening dat zijn aandeel eigenlijk de enige echte evenwichtige schaakpartij van ons team was vanavond, en een van de zeer weinige echt verdiende overwinningen.

  DiaRon1

Ron:    “Even later Lxe4 verdient een uitroepteken, zijn enige sterke stuk moet weg, waarna mijn paard op e5 onaantastbaar is geworden. “

 20.Lxe4! dxe4 21.exf4 Txf4 22.0–0 Dd8 23.Dc1 Tf8 24.De3 Dd5 25.Ta1!

“Vervolgens is Ta1 weer erg sterk (niet Te1 om een pionnetje te winnen, terwijl je een heel sterke aanval kunt gaan opzetten en hij een kreupele loper blijft houden, daar heb ik ook 20 minuten over nagedacht).”

De eind-situatie :

  DiaRon2

Ron: ‘Ik bleef noteren met minder dan 5 minuten omdat mijn tegenstander nog maar 20 seconden had en ik het beslist moest gaan winnen (alleen even zeker checken dat hij geen eeuwig schaak had).’

38. …  Dd6+ 39. Kh1 Da3 40. c8D en tja hier kan zwart dus wel stoppen. Ron kan heel erg tevreden zijn.

Nawoord:

Ik las het verslag van zijn tegenstander op de site van de Waagtoren. Daarin vielen me een paar dingen op, en dat kan ik niet voor me houden. Wellicht gaat mijn loslippigheid me weer problemen opleveren. Maar ja, dat moet dan maar.

Ik probeer altijd in mijn verslagen te voorkomen dat de prestatie van tegen ons winnende tegenstanders wordt gekleineerd.  Natuurlijk hadden wij in deze wedstrijd heel veel geluk. Maar het valt op dat er in hun verslag werkelijk niet één prijzende opmerking richting het kleine dappere clubje Aris de Heer voorkomt. Integendeel de winst van de tegenstander van de verslagschrijver zelf werd volgens hem ontsierd door ‘psychologische oorlogvoering(?) ’   Nee, ik ken Ron inmiddels beter. Zijn gewoonte is af en toe iets aardigs te zeggen tegen zijn tegenstander. Dat is hoogstens zijn manier om de spanning die hij zelf erg voelt wat te neutraliseren.  Niet onsympathiek , vind ik. Minder sympathiek vind ik het om je eigen nederlaag alleen te verklaren door je eigen slecht spel en met geen woord te spreken over de kwaliteit van de zetten van je tegenstander. En ook daarnaast ook nog even als kleine verontschuldiging voor je nederlaag aan te voeren dat er in je tijdnood een storende flits was van een kamera.  (Sorry, sorry. Ging per ongeluk. Ik schrok me ook dood. Sorry. Maar die kamera is er wel voor een goed doel. Een aardig verslag mogelijk te maken. Heel vervelend, maar ja, gelukkig zitten we hier niet in de zaal met grootmeesters en broodschakers. Allemaal gewoon bevlogen liefhebbers.)  En daarnaast klagen over een onreglementair op het bord zetten van een dame na promotie door een ander dan de schaker zelf. Hoe lollig is het schaken dan nog als we zo het reglement nodig hebben om zulke kleinigheden aan te kaarten. Want misschien had hij er even bij kunnen vermelden dat hij op het moment dat die ongelukjes gebeurden al totaal verloren stond. En dat daarnaast ook nog zijn eigen tijdnood desastreus was. En Ron nog tijd genoeg had. Genoeg om nog zelf tien dames neer te zetten en om als dat dan nodig zou zijn geweest zelfs op tijd nog te winnen. Wat niet hoefde, want zijn winst was toch al, met een dame meer (!), onontkoombaar. Dat zagen zelfs alle simpele liefhebbers die er omheen stonden.

Het onaardigst vind ik tegen de achtergrond van bovengenoemd gebrek aan zelfs maar een greintje uitgesproken respect voor de prestatie van de tegenstanders een met instemming geciteerde mededeling  “Op dit niveau maak je dit soort ongein mee!” Dankuwelalstublieft! Dat kan er dan ook nog wel bij. Dus Aris de Heer speelde tegen een team van een veel hoger niveau dan zijn armzalige eigen niveau. Gezien het sportieve gehalte van dit verslag op de Waagtoren-site hoop ik maar dat wij nog heel lang ver onder dat  prachtige hoge Waagtoren N2- niveau mogen blijven zitten, op ons eigen simpele niveautje  .

Tot slot:

Het was een latertje geworden. Maar boeiend. We bleven rondhangen tot tegen de sluitingstijd van het park. Zelfs Jos bleef tot eind! Het was de moeite waard geweest. Klein duimpje was de reus te slim af.  Wij kunnen nu zomaar weer in sprookjes geloven.

De uitslag laat inderdaad een zwaar geflatteerde overwinning van AdH zien. Ik vind dat onze tegenstanders vaak eigenlijk sterker waren dan wij. Hoe kan zoiets? Misschien werden we inderdaad onderschat . Maar, zoals Paul het uitdrukte,  verschillende spelers van ons team hadden vanavond een ‘engeltje op hun schouder’ zitten. Wel leuk voor een keertje. In het verleden waren dat wel veel vaker boosaardige duiveltjes.

En op een enkeling na waren onze tegenstanders heel aardige mensen. Dat weet ik o.a. omdat velen (uiteraard) teleurgesteld, maar desondanks zeer vriendelijk en bereidwillig hun notatieformulieren aan me afstonden om me in de gelegenheid te stellen dit verslag te schrijven. Dank u daarvoor zeer hartelijk beleefd! 

Op naar onze volgende ronde. Weer naar een sprookjespark?

eindcorrectie moet nog plaatsvinden.

16-10- 2018	De Waagtoren N2			–	Aris de Heer N1			2 – 6
1	7758014	Alex Albrecht	1870	–	8529532	Ron de Vink	1890	0-1
2	7529522	Willem Meyles	1879	–	7366095	Jos Lohmann	1849	0-1
3	7504310	Leonard Haakman	1833	–	7185981	Bert Kuijer	1816	½-½
4	7824674	Guido Florijn	1851	–	6808131	Paul Verkooijen	1768	0-1
5	7649213	Dick Bouma	1739	–	7316276	Bert Kaizer	1662	1-0
6	7468362	Paul Toepoel	1819	–	7826654	Martin Zwaneveld	1654	½-½
7	7809285	Albert van der Meiden	1790	–	7803114	Frank de Geus	1677	0-1
8	7210137	Arjen Dibbets	1735	–	7268195	Gerrit van Dok	1588	0-1
			1814				1738