Afgelopen maandag ons nieuwe schaakseizoen weer geopend met een simultaan door kampioen Thomas Broek. Hij moest het opnemen tegen 12 tegenstanders. Waaronder niet de minste. Bijvoorbeeld 3 van onze ex-kampioenen. En 2 kandidaat-kampioenen. En hij deed het geweldig. Tegen die ex-kampioenen scoorde hij 2 uit 3. Tegen de kandidaat-kampioenen 1,5 uit 2. En in totaal scoorde hij 9,5 uit 12. En in hoog tempo. Niemand hoefde lang te wachten. Wat wel eens hinderlijk kan zijn bij een simultaan. Nee hoor, om half negen werd er gestart en om tien uur al kon alles worden opgeruimd. Een formidabele prestatie!
Er waren jonge gezichten bij en een mij onbekende mijnheer, waarvan ik vergat de naam te vragen. Maar daar hielp Thomas me later aan: Nico.
Thomas schreef:
‘Het was leuk om bij de simultaan ook een paar nieuwe gezichten te zien. Zo kon ik onze nieuwe medebewoner Nico enthousiast maken om mee te doen en ook de spontane aanmelding van een jeugdige schaker uit de nieuwbouwwijk geeft toch weer hoop voor de bloei van onze gezellige vereniging.De opkomende jeugd verweerde zich dapper en kan zich troosten met de wetenschap dat over een paar jaar de rollen wellicht omgedraaid zijn…’
Van de jongeren : Dit is Elliott.
Hij deed het goed. Bleef dapper doorknokken nadat Thomas had aangetoond dat een zwarte koningsloper naar d6 spelen als pion e7 er nog staat bijna altijd fout is en op schadelijk tempoverlies neerkomt en dat dan al genoeg is om tegen een sterke schaker in het nadeel te geraken. Dat werd hem ook nog duidelijk uitgelegd door zijn buurman Frank. Dus leerzaam. Aardige jongen die Elliott. En met een goede schaakmentaliteit. Kan die niet blijven?
En daar was Joris ook weer. Die kreeg ook schaakles. Van Thomas natuurlijk, met nadere toelichting van buurmannen Martin en Frank.
Ja, hier zit niet veel muziek meer in.
Tegen de sterkste tegenstanders was het spelverloop wisselend.
Tegen Marc schoot het niet erg op, zat een winst er met een gambiet tegen diens Leningrader Hollands echt niet in, maar ineens door een tactische grap verloor Marc een dame. Die zie je nooit zulke fouten maken. Dus ook hem is niets menselijks vreemd.
Tegen Martin gng het eenvoudiger. Die zag al bij zet 12 even een simpel antwoord over het hoofd en verloor dus een stuk. Hij wist nog wat stuip te trekken, maar ja ..
Tegen Paul speelde Thomas een Evans-gambiet. Ik zag Paul ooit in een externe wedstrijd daar eens fors mee de mist ingaan. Hij zei me toen na afloop: Ik moet toch weer eens een boekje inkijken. Waarschijnlijk is dat er niet van gekomen, want erg prettig zag het er ook nu niet uit voor hem. Vond ik. Maar ineens trok nu de mist op en werd het toch remise. Paul was zichtbaar verrast en blij met de wending. Zie hem glimmen!!
(Commentaar Thomas: Onze aanwinst Marc was natuurlijk ook een grote uitdaging. Een op een is tegen hem al lastig maar nu zou ik helemaal een zware dobber krijgen. Ik probeerde gelijk scherp te spelen met het Litissin gambiet van het Hollands, maar Marc gaf de pion snel terug en daarna was ik niet zo tevreden. Ik was al blij voor mijn gevoel wat remisekansen te hebben door de ongelijke lopersdie er in zaten, tot ik plots middels een tussenschaak de zwarte dame kon opsluiten.
Tegen Martin was ik na de opening minder tevreden, een zwakke pion op d4 bleek een zorgenkindje. Helaas voor hem bleek de pion winst uit te lopen op drukverlies. Martin kon het geslagen paard niet terugslaan ivm dameverlies door een aftrekschaak Lb5+.
12.0–0 Pxd4?? 13.Pxd4 Ld7 [13…Dxd4? 14.Lb5+ met damewinst!]14.Pde2 [en dus stukwinst]
Hij hield nog een tijd stand maar moest zich in het verre eindspel gewonnen geven.
Tegen Paul speelde ik Evans en kon de gambietpion met wat voordeel terug veroveren. Maar ik liet te vroeg dameruil toe en ik denk dat het evenwicht daarna niet echt serieus verbroken was, remise dus aan het eind van de avond.)
Thomas – Paul (10…f6)
11. Dd4? Dxd4
Tegen Ron verliep het lang goed voor Thomas. Ik zag het ook aan het gebruikelijke bedenkelijke gezicht van Ron. Hij zat nog net niet somber nee te schudden wat je ook vaak aan hem ziet. Maar ineens klaarde de lucht en zijn gezichtsuitdrukking op, en werd het remise. Hij kon niet nalaten mij mede te delen dat hij zelfs beter stond, maar het wel mooi vond zo.
(Ron schreef me:
I.p.v. g5? was f5 voor mij een ramp geworden. Ik vond dus niet dat ik winst verdiend had, maar na die fout van Thomas wel heel lekker gespeeld met mijn loperpaar.)
Thomas – Ron (19…Lf7)
20. g5 ? ( f5!)
(Commentaar van Thomas:
Ron leek het aanvankelijk voorzichtig aan te pakken in een Koningsfianchetto, maar na een schijnoffer in het centrum verscherpte de strijd. Ik moest kiezen tussen twee opmarsen (f4-f5 of g4-g5) en koos de minste. Ron kreeg kansen met het loperpaar en bood in het eindspel remise aan, weliswaar in een betere stelling, maar het verzilveren hiervan zou nachtwerk betekenen.)
Het verzet van Ab tegen Thomas’ theoretische superioriteit leidde tot groot enthousiasme bij buurman Martin en bij mij. “Kijk toch eens hoe goed Ab kan schaken als hij eens niet als een schaak-Verstappen zit te spelen.” Dat kon nu natuurlijk niet want hij moest gewoon wachten tot Thomas weer arriveerde voor de volgende zet. Wij rekenden al op een remise!
Helaas voor Ab liep het toch niet goed af. Een fout leidde eerst tot stukverlies en daar na stortte alles in.
(Commentaar van Thomas:
Tegen Ab bracht de opmars f4-f5 en een mataanval de overwinning.)
Volgens mij raakte Frank fors in de problemen, maar kon hij met mazzel toch nog ontsnappen en werd het zo op wonderbaarlijke wijze toch remise!
(Commentaar van Thomas:
Tegen Frank was eveneens een lastige partij waarin ik mogelijk wel beter gestaan heb, maar zeker weet ik dat niet.(Ik wel, Eddy)Uiteindelijk werd de vrede ook hier getekend.
Ik zag dat Peter al vrij vlot in ernstige moeilijkheden raakte, te wijten aan een vernielde koningsstelling. Brrr…….
(Commentaar van Thomas:
De opening ging tegen Peter voorspoedig maar daarna kwam de tactiek om de hoek kijken. Ik hoorde geluiden dat hij een goede kans gemist had (?????? Eddy) en dat zou heel goed kunnen. Zoals het liep, kreeg ik een eindspel met een loper tegen wat pionnen meer en streek hij uiteindelijk de vlag.
In een wederzijds rustige opzet kwam Nico in het vroege middenspel in de problemen, verloor een stuk en uiteindelijk bracht een vrijpion op de d-lijn de beslissing. Hij heeft wel genoten van de avond en met al biedt dat hoop voor twee nieuwe aanwinsten voor de vereniging! )
Wouter deed het prima tegen de snode aanvalsplannen van Thomas. Materieel bleef het heel lang gelijk. Je zag wel dat de druk op zijn stelling groeide. Toen er bijvoorbeeld ineens twee torens verbonden op de 7e rij stonden. Aan Wouter komt de eer toe pas als laatste van de aanwezigen de strijd te hebben moeten staken. En niet omdat hij met een stuk achter toch bleef doodspelen in de hoop op een fout van de simultaangever, maar omdat het toen pas nodig was.
Maar een opzienbarend succes was er voor Gerrit. Die bezorgde Thomas zijn enige verlies. OK, al vroeg op de avond ging die fors in de fout (gut, ook Thomas is dus niets menselijks vreemd) , maar Gerrit zag wel kans om de voorsprong van een stuk tegen 2 pionnen vast te houden.
(1) Thomas – Gerrit
Elke mogelijkheid om het spel ingewikkeld te maken werd direct geëlimineerd. Halverwege de speelavond zag Thomas in dat hij het niet zou redden tegen onze eindspel-fan.
(Commentaar Thomas:
Gerrit had een mooie avond, want in een Philidor verdediging liet ik heel knullig een loper opsluiten. Gerrit profiteerde en mijn pogingen nog wat spel te maken werden door hem vakkundig in de kiem gesmoord. Dit bleek gelukkig mijn enige nederlaag)
En dus scoorde onze champion 9,5 uit 12. En dat gebeurde zo op het oog op geheel ontspannen wijze. In flink tempo, af en toe grinnikend, en ook wel grappend, werden de punten verzameld. Heel prima, dat mag hij nog eens doen.
