Joop Kuijer

Volgens mij was het een jaar of tien  geleden dat hij ineens met zijn  zoon meekwam.  Ik herinner me dat hij toen tegen mij zei dat hij vond dat het toch echt niet kon zijn dat zo’n oude club eenvoudig ging doodbloeden. Dat proces was inderdaad toen begonnen. Iedere keer weer een toer om een team voor de externe bij elkaar te krijgen. Hij zei dat hij er zelf niks van kon, van schaken, maar dat er dan tenminste weer een lid bij was. En hij was ook zo vriendelijk om  indien nodig gewoon aan het achtste bord  plaats te nemen om zo de schande van een reglementaire nul te voorkomen.

Altijd opgewekt! Altijd tijd voor een praatje. Hij vertelde mij -toen hij 85 was of zoiets – dat de mij van vroeger welbekende zoon Paul gepensioneerd was, een huis in Nederland gekocht had  en uit Genève terug zou keren naar Nederland en dat zijn vader nu even de keuken daar  voor hem aan het verbouwen was.  Ik opperde bezorgd dat hij wel een beetje moest uitkijken met zijn hartproblemen, en dat dat op zijn leeftijd wel heel aardig van hem was, maar toch iedere  keer een eind rijden, en wellicht toch te zwaar werk. Dat was hij niet met me eens. Nee , ik voel me best en ik doe het allemaal heel kalm aan, en ik vind zulk werk nu eenmaal leuk. Ik heb mijn hele leven met mijn handen gewerkt! Dan heb ik wat te doen. Ik weet nog dat ik een beetje verbijsterd was.

Een hobby van hem was biljarten. Lang trof ik hem bijna iedere week in ‘De Kloek’ Hij stond daar in de horecaruimte  biljartles te geven. Dat heeft hij heel lang volgehouden, ook toen hij zelf fysieke klachten had aan zijn handen. Hij ging gewoon door. Volgens mij altijd. Hartproblemen? Oogproblemen?  Doorgaan!  Ik zag hem bezig als ik op weg was naar de fitnesszaal, en ging dan even naar hem toe om een praatje te maken. Daar nam hij dan altijd even de tijd voor. De laatste tijd miste ik hem daar. Ik vond dat geen goed teken.

En nu is hij er niet meer. Een mooie leeftijd, 91 jaar. Opgenomen in de wegtrekkende lange stoet van mensen die ik bewonderde. Om zijn altijd aanwezige vriendelijkheid, zijn doorzettingsvermogen, zijn hulpvaardigheid, zijn optimisme, zijn gelijkmatigheid. Een mooi mens.

Gezien de foto uit 2012 die ik van hem heb met een aanminnige kleindochter, was hij ook een gewaardeerde opa !

Alweer iemand om te missen.

We wensen de familie veel sterkte toe.

Eddy Saraber