We zijn weer echt begonnen.  Nu maar hopen dat het weer eens een normaal seizoen wordt zonder rare onderbrekingen ten gevolge van virale aanvallen, onbetaalbare energiekosten, bezetting van Onder de Linden door een leger agrariërs, of door verwoesting door een tornado, een overstroming, of een burgeroorlog of …… weet ik veel. We verbazen ons tegenwoordig nergens meer over, toch?

En wat gaat het worden met de externe competitie? Ik heb er nog niks over gelezen. Wacht de NHSB tot ze zeker weten dat de apenpokken geen lockdown zullen opleveren?

Onze interne competitie ging een tikkie moeizaam van start. Drie van onze meest gerenommeerde krachten verontschuldigden zich achteraf voor het ‘er hun hoofd nog niet goed bij’   hebben. En van de schakers die geen excuus prevelden, waren er minstens drie ook nog niet geheel uit hun zomerslaap ontwaakt.

Gelukkig zorgden Hugo en Peter voor wat leuke verrassing. Peter hield verbazingwekkend Frank lang af van winstpogingen en Hugo overspeelde nota bene Martin. Jawel, u leest het goed, overspeelde Martin!!!

Wel jammer dat beiden niet echt loon naar werken kregen. OK, Frank schrijft dat hij een slechte partij speelde die hij maar snel moet vergeten, maar Peter die natuurlijk niet helemaal foutloos speelde, overtrof vanavond toch echt zichzelf.  Hij schreef me dat bij een materieel gelijk eindspel, zijn loper zijn -wegens op de verkeerde kleur staande- pionnen niet kon verdedigen en Frank’s paard zijn lieve pionnekens dus van het bord kon schoppen. En hij dus verloor. Het was dus heel leerzaam allemaal, maar toch niet helemaal loon naar werken. Maar zijn opvatting is niet helemaal terecht. Want zijn fout was eigenlijk dat hij de witte koning toestond het centrum te bereiken. Pas toen begon het pionnendrama.

Hugo gooide zijn zeer verdiende winst laat op de avond in de prullenbak door slechts één onnauwkeurigheid. Wat Martin naar mij toe ontlokte “remise, weggesleept voor de poorten van de hel.” Daarmee Hugo zelf oneerbiedig vergelijkend met de drommel, de droes, de satan zelvers. Hij speelde wel duivels goed vanavond! Toch volgende keer eens naar zijn schoenen kjjken. Bokkenpoten? Ik geloof er niets van.

Hij stond na verkeerde ontwikkelingszetten van Martin en heel goede antwoorden van hemzelf bij zet 12 al volkomen gewonnen.

Hij deed niet altijd de allerbeste zetten maar wel altijd heel goede. En de inmiddels ontwaakte Martin gaat toch niet opgeven, maar toch maar doorknokken. En dan krijgt hij nog zijn zin ook:

 Na 33 …. De6? wordt tot remise besloten. Wel terecht. Komodo geeft aan dat zwart nog heel goede kansen had behouden met 33. … f4!

Hans en Gerrit vertoonden zelf geen teken van slaperigheid, maar hun opening wel.  Ze speelden een Italiaanse variant die te boek staat als Giuoco Pianissimo.

Mijn Italiaans is niet meer wat het nooit geweest is, maar ik heb het opgezocht en het zou betekenen ‘zeer zacht, langzaam spel’. Grootmeester Nunn speelde het wel eens. Carlsen en Caruana een heel enkele keer als ze op remise uit waren.  Het wordt dus door echte schakers nu nog maar zelden gespeeld. Het staat bekend als saai. Moeilijk voor beide partijen om ergens initiatief te krijgen. Dat is dan vaak ook niet zonder gevaar.  Hans probeert het toch, en staat al gauw een heel klein minimaal tikje beter. Maar rond zet 25 begint hij de grip een beetje kwijt te raken. En bij zet 28 overziet hij heel sterke zet, die Gerrit wel ziet.

28. …. Kh7?  29 d4!! en ineens zit zwart in moeilijkheden.

Daarna wordt het heel interessant. Kwam het van de warmte of was het het angstzweet dat Hans blik dreigde te vertroebelen. Bij zet 30 staat zwart absoluut, compleet, straal, verloren. Volgens prof. Mr Dr K. Maar vreemd genoeg niet na de zet 31. Te6 die Hans, ik, en waarschijnlijk ook Gerrit als dodelijk voor zwart ervoeren.

Dus werd het spektakel gewoon toch remise. Toen ik na afloop tegen Hans zei dat ik de stelling helemaal niet vetrouwde voor zwart, en thuis eens ging kijken hoe wit dat met die gevaarlijke penning had kunnen winnen, zei Hams grinnikend: “Doe maar niet!”. Hij geloofde kennelijk ook dat hij verloren stond.

Doeko tegen Nico maakte wel duidelijk dat we allemaal aandacht aan ze moeten gaan geven om hun spelpeil snel te verhogen. In de eerste plaats aan hun opening. Doeko speelde na 1. e4 e5 2. f3??  Ik heb geprobeerd uit te leggen dat dat een heel zwakke zet is.

En dat het in de volgende stelling

niet handig is om 4. d3 te spelen Omdat dan je koningsloper voorlopig weinig mogelijkheden heeft om aan de strijd deel te nemen. Een andere raad die we kunnen geven is voor je een zet doet de tijd nemen om te trachten echt alle dreigingen en mogelijkheden van de andere partij waar te nemen. Dat kost tijd, maar dat moet nu eenmaal, wil je sterker worden.  Met 12. h4 geeft wit onnodig een pion weg. En met 13. …. Pxf3 geeft zwart een paard weg. Rond zet 26 raakt zwart nog verder de draad kwijt. Hierna speelt Doeko verder vrij constant en sterk, en tenslotte mist Nico in slechte stelling een mat in 1.

33. … Tg8  34. Txh7 mat

Dus niet alleen naar je eigen plannen kijken maar vooral ook veel tijd besteden aan wat je tegenstander voor mogelijkheden heeft. Welk van je stukken staat onvoldoende gedekt en kan geslagen worden.

Ron mailde commentaar op zijn partij met Bert.

Bert en ik zijn dus allebei niet scherp, want hij mist het praktisch winnende Pg5 in de partij en ik in de slotstelling Pg4 (maar ik zou Lf7 hebben gedaan). Dan dus terecht remise. Verder best wel leuke pot.

Slotstelling:

Het grappigst aan deze partij vond ik de doldrieste opening die Ron op het bord zette. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Maar Ron zegt dat het een naam heeft in de schaakwetenschap.  1. d4 c5 2. d5 f5 !?

Zo, dat was de eerste ronde.

Tot de volgende keer!

eindcorrectie moet nog plaatsvinden