Toen Caïssa nog geheel op eigen benen stond, heb ik er een  jaar of vijf geschaakt. Na een langdurige abstinentie, na een nog veel langduriger lidmaatschap van ons toen nog niet zo kleine clubje in Middenbeemster. Dat had ik ooit moeten verlaten omdat AdH van de vrijdag naar de dinsdagavond verhuisde  en dan kon ik niet,  dan moest ik mijn lessen voor de woensdag voorbereiden. Waarom  ik zo nodig naar Hoorn moest toen ik het spel weer oppakte na mijn pensionering en niet gelijk terug ging naar mijn oude club? Omdat te veel mensen me daar nog kenden en te veel van me zouden verwachten. Ik vreesde dat er na tien jaar schaakcelibaat en tien jaar ouder worden maar weinig van mijn schaakmogelijkheden over zouden zijn. Ik wilde na mijn uittreden rustig weer op krachten komen in een omgeving waar heel weinig mensen me kenden. Naar Caïssa dus. Dat bleek een heel goede beslissing. Het was een fijne club. Mijn vrouw heeft met haar hobby een soortgelijke ervaring. Mensen uit De Streek zijn aardige mensen. Bij Caïssa kreeg ik al heel snel het gevoel dat ze vonden dat ik erbij hoorde. Iets van mijn vroegere schaakmogelijkheden, hoewel niet alles natuurlijk, keerde gelukkig langzaam een beetje terug. Caïssa bleek na een poosje voor mij maar één bezwaar te hebben: om 23.00 had ik geen zin om dat hele eind naar huis te rijden. Ik bleef dus te lang hangen, daar in die grote maar gezellige club, vooral als het buiten glad was, sneeuwde en koud was. Dus, besloot ik toen, was het tijd om terug te gaan naar Aris de Heer.  

Waarom schrijf ik dit allemaal? Ik weet bijna zeker dat ook enkele schakers van Caïssa onze site wel eens lezen, en dan heb ik nu eindelijk eens kunnen uitleggen waarom ik toch bij die fijne club wegging.

Ze kwamen vandaag bij ons langs. Zijn ze na de fusie met De Eenhoorn, die met dat vervaarlijKe kopuitsteeksel, nog sterker geworden? Gevaarlijk beest die Eenhoorn? Ach hij is niet echt, het is maar een fabeldier. En Caïssa is ook geen echte godin. Echte Griekse godin van het schaakspel? Welnee. Gewoon een verzinsel.  Van plusminus 1500 na Chr.

Maar ja, ik zag op de nhsb-site dat ze ook nu best wel in onze klasse een sterk team hebben.  Wij konden echter vanavond aantreden in onze sterkste opstelling. Sterker dan ooit, met Thomas en Marc.  Dus dat kon best spannend worden!

Spannend? Dat werd het eigenlijk niet. Ze kwamen naar ons met een qua gemiddelde Elo aanmerkelijk minder sterk team dan waarmee ze onlangs wonnen tegen Koedijk (4-2). Ik herkende uit mijn Caïssatijd alleen Fred Avis. Maar ik miste Bert Spil en Gerard Groot (die waren er wel in ronde 1),die ik graag nog eens de hand had willen schudden.

Het werd minder spannend, omdat al heel vroeg in de avond Avis zichzelf om zeep hielp tegen Ron’s  Larsen-opening, en al heel vroeg Marc met zwart profiteerde van een missertje van Van de Knol (in een CaroKann, puur theorie t/m/ zet 9) en zo een veelbelovende stelling verkreeg. Terwijl op alle andere borden onze mannen er na een uurtje redelijk bijstonden. Het altijd gehoopte initiatief in de Svesnikov bij Thomas liet wel even op zich wachten, maar toen die dat later door slim gebruik van zijn lopers toch kreeg, was er voor ons geen vuiltje meer aan de lucht!

Toen Marc korte tijd daarna inderdaad gewonnen had, begon later ook de stelling (Slavisch, Schlechter-variant) van Bert tegen Roos er lekker agressief uit te zien. Paul deed intussen erg zijn best, maar het zag er naar uit dat hij geen kans zag door de solide verdediging van zijn tegenstander te breken. Hij moest tegen zijn zin accepteren dat er steeds meer stukken geruild werden. Maar verlies, dat zag ik voor hem nou ook weer niet zitten. Bij Frank was ik daar wel even bang voor. Die raakte een pion kwijt tegen Coenradi, die echt sterk en ver boven zijn elo zat te schaken. En even later dreigde het toch ook even voor Paul tegen Druijf mis te gaan.  Even leek hij een pion te gaan verliezen. Maar zelfs als het echt fout zou gaan bij Frank en Paul, kon er eigenlijk voor ons team niets meer mis gaan, want  inmiddels had ook Thomas fraai gewonnen. Toen daarna Paul en Frank het beiden toch op remise konden houden stond het 4-1. Bert had dus remise kunnen aanbieden, maar had daar vanavond nu eens geen zin in. Hij stond mooi en was kennelijk vast besloten vanavond te gaan winnen. Daar leek het naar, toen ik helaas het slot niet kon afwachten. Omdat ik echt om 23.45 de bus moest gaan zien te halen. De volgende dag zag ik dat hij inderdaad gewonnen had. Zo werd het 5-1, een uitslag die geen mens had kunnen voorspellen. Misschien ook wel wat geflatteerd. En uw wepmeester, een bekende van deze verschrikkelijk grote schaakvereniging in Hoorn, vraagt zich af waarom Caïssa vanavond met een minder sterk N2-team kwam opdraven. Schakers genoeg daar! (70?)

Wat belangrijke momenten:

Voor een Avis een onbegrijpelijke misser in gelijke stand:

    Ron – Avis (20…h5)

20. ……  h5?? 21. Td5 en zwart  kan opgeven. Hij gaat mat of hij verliest een dame.

Tot laat op de avond  gingen de heren daarna diepzinnig hun deuntjes op de piano spelen.

  2S7A1236XWEBRon

De partij van Marc:

Marc maakt een begrijpelijke fout bij zet 14. Een leuke combinatie. Maar helaas niet  correct.

   Caissa – Marc (14.a3)

14. .. Pxd4?

Maar zijn tegenstander maakt er geen gebruik van, en het pakt toch nog goed uit voor zwart.

En niet erg lang daarna is de mooie slotstelling bereikt:

     Caissa – Marc (27…Tc2)

Wit geeft op.  28.. d3 is niet te voorkomen en flink materiaal-verlies  dus ook niet.

.2S7A1226WEBMarc

De fraaie combinatie van Thomas:

 . JP Hendriks – T. Broek (25.Tfe1)

25. Lf2! 26.Le3

[26.Lxc6 Lxe1 27.Pxe1 Le2 28.Tb1 Txd2 met kwaliteitswinst]

26…Lxe1 27.Txe1 [27.Lxc6 Txd1]27…Ld5! [en ook nu staat zwart een kwaliteit voor]

Van die pluskwaliteit wordt heel goed gebruik gemaakt

  JP Hendriks – T. Broek (33…Pxe5)

De zwarte stukken staan veel actiever. Overal dreigt pion-winst. Wit probeert 34. Ld4 maar geeft na 34. ..Pf3+ natuurlijk op.

 Frank:

In de Tarrasch-variant van het damegambiet kreeg Frank met wit geen voordeel. Toen het spannend werd, vond zijn tegenstander goede antwoorden en kreeg zelfs wat voordeel. Het moment waar ik ging vrezen voor wit was toen het onderstaande op het bord stond:

  Frank – Caissa (21.c5)

21. c5 was de enige manier geweest om de c-pion even te redden. Maar niet voor lang 21. …  Pb3 22. Tc2 en nu kan gewoon Txc5 volgen. Maar Coenradi wist wellicht hoe sterk Frank kan zijn en ging niet voor een pionnetje meer, maar voor een remise door herhaling van zetten. 22. .. Pa1! Tc1  23. Pb3 en Frank deed er verstandig aan dat maar te accepteren. Andere zetten waren nadelig!

  2S7A1228XWEBPaul

Paul:

De stelling waarin Paul het moeilijk leek te krijgen:

 Caissa – Paul (19…exd5)

16. Lxd5+  De penning van c6wellicht even overzien?

Maar de schade blijkt mee te vallen. Zwart krijgt er enkele zetten later pion e5 voor terug.

De eindstand lijkt misschien nog ietsepietsie wat voor zwart, maar zal voor onze eenvoudige geesten inderdaad wel remise worden :

  Caissa – Paul (28…g6)

Hoe kom je verder met zwart?

Bert:

In de tijdnoodfase werd er door beiden niet meer genoteerd. Dus van de eindzetten kan ik u niets aanbieden.

Wel de stelling waarin het er erg gunstig voor Bert begon uit te zien:

  Bert – Caissa (29.Pg4)

29. Pg4

De zwarte stelling is niet met droge ogen aan te zien. Toch  vraagt het nog heel wat heel precies spel van wit om de winst binnen te halen. Zwart speelt wel wat erg lang door, want ook nadat de volgende stelling is bereikt speelt zwart nog even verder, een toren achter plus 2 ponnen!

 Bert – Caissa (50…Dh7

Nu alleen nog even ‘De Hoek van Broek’:

Thomas:

Een inhoudrijke partij maandagavond met volop onderhuidse spanning. Tegen het zeer sportieve team uit Hoorn was het in ieder geval ook zaak om vooral niet naar Elo-ratings te kijken maar onthouden dat het veel meer dan vroeger onder invloed van de techniek een kwestie van voorbereiding is. Die nu van hoog tot laag beschikbaar is. Vóór de partij uiteraard.   De Sveshnikov is dan een goede keuze om de tegenstander en ook jezelf, dat wel, in een slangenkuil te lokken. Waarin kleine verschillen in de volgorde of de stelling een levensgrote consequentie kunnen hebben.

Even een lijvig boek van vd Wiel erbij gepakt. Over het opgeven van d5 is hij niet enthousiast omdat zwart in dit geval ook geen dubbelpion hoeft te accepteren.

 JP Hendriks – T. Broek (13.Df3)

Na 13. Df3 begint sowieso een fase van “wat moest je hier ook al weer doen?”. En altijd het idee dat de tegenpartij iets voorbereid heeft. In de tot mijn beschikking staande databases was 16. c3 de zet die ons in de berm deed belanden van de openingsttheorie. Ik vond nog een partij met 16. f4 die wit overtuigend verloor.

 JP Hendriks – T. Broek (16.c3)

De volgende moeilijke fase begon na 19. f4.

  JP Hendriks – T. Broek (19.f4)

I.p.v. het voorzichtige na 19. .. Lc5+ 20.Kh2. f6 was iets voortvarender geweest  20. dxe4 21. Lxe4, Pa5 of eerder Tfd8.

Ik wilde uiteraard met teambelang op het spel niet weer goochel-acts uitvoeren, want ontaardt het in een Tommy Cooper-act, dan heb je weer wat uit te leggen in de auto naar huis. Gelukkig hoef ik niet bang te zijn voor het in een rollator-gangetje strompelen naar mijn woonhuis dankzij vergevings-gezinde teamgenoten. Maar ik was druk bezig met de optie om wit mat te zetten op de h-lijn. (Eddy:??) Volgens Stockfish is het rond -1 dus dat lijkt niet op een spoedige gang terug naar Hoorn.

 JP Hendriks – T. Broek (24…Lc4)

De doorbraak kwam toen ik 24.. Lc4 kon spelen. Na het vrijwel gedwongen 25. Tfe1, Lf2 werd het wel interessanter. Wel nog steeds het gevoel dat ik op mijn tellen moest passen .
Analyse This geeft op dit moment na 16. Th1 een score van slechts -1,5 . Maar dat ziet er niet uit. Toch had ik er een dubbel gevoel bij. Spot hij dat? Ik had deze variant -uiteraard zonder mijn niet zo aaibare secondant- bekeken tijdens de partij. Aan de ene kant hoop je dat hij dat doet, aan de andere kant wil je voor je team toch de boel niet in de waagschaal zetten. Na het kwaliteits-verlies kwam wit ook weer zo’n beetje los. Na een behoedzaam vooruit marcheren kwam de taai verdedigende Hendriks toch steeds meer in de problemen

 JP Hendriks – T. Broek (33…Pxe5)

34. Pf3+ en na het familieschaak kwam de verlossende uitgestoken hand.

Om de zoals altijd serene rust niet te verstoren tijdens de laatste spannende partij van Bert werd nog even met Frank op fluistertoon een scherpe zijvariant besproken totdat in een stelling met drie matdreigingen Frank de boel verstierde en de stekker uit de aanval trok middels dameruil. Ik zou wel een trilogie kunnen schrijven over deze partij, wie weet heb ik dat al gedaan!

Eindcorrectie moet nog plaatsvinden