Toen ik maandag op de club arriveerde, bleek er gevluggerd te gaan worden. Normaal gesproken kom ik niet als ik dat tevoren weet. Maar ik wist het niet. Of ik ga gelijk weer weg. Maar ja, ik was er nu toch. Dus maar even blijven. Beetje rondkijken en eens nadenken over mijn eigenaardige relatie met het vluggertjesverschijnsel.

Toen ik nog jong en vitaal was vond ik het leuk. Ik herinner me nog een jaarvergadering van Aris de Heer ongeveer in 1968. In de rondvraag opperde ik de mogelijkheid om eens een keertje een vluggertjesavond in te lassen. Dat deden die schakende agrariërs eigenlijk nooit. Ik herinner me nog de reactie.  Ik was nog niet zo lang lid  en ik zie de vele misprijzende gezichten nog voor me. Wat een idioot voorstel van die jonge vent, die net kwam kijken. Er werden weinig woorden aan vuil gemaakt. Daar konden ze niet aan beginnen. Het heeft heel lang geduurd voor nieuwe generaties Aris de Heer-ders dat wel gingen doen. Minder vaak dan tegenwoordig, maar toch. Toen ik de zestig gepasseerd was, vond ik dat vluggeren nog wel een beetje aardig. Ik kon het ook nog wel een beetje, en eindigde nog wel eens bovenaan. (Toen waren de huidige grote drie nog geen lid) Maar ik merkte wel dat ik er niet zo goed meer tegen kon. Ik kon niet goed accepteren dat ik in vluggertjes ook wel eens echt blunderde, dat dat er nu eenmaal bijhoort.

In dit verband : Afgelopen maandag een kort gesprekje met Bert:

Eddy: ‘ Hoe is het afgelopen Bert? Je hebt zeker gewonnen?’ Bert : ’Nee, het werd remise.’ Eddy:   ????  ‘Maar je stond gewonnen, je stond 2 pionnen voor!’ Bert lachend: ‘ ja, ik stond gewonnen. Maar ja, een vluggertje hè!’

Kijk, zo moet je dat doen. Dan blijft het leuk. Maar ik kon dat niet. Ik zat dan elke partij doodzenuwachtig achter het bord. En na verloop van tijd kreeg ik daarom een hekel aan dat vluggeren. Ik deed niet meer mee.

Ik verzon wel smoezen. “Dat is toch geen schaken meer. Ons edele denkspel laten verworden tot een potje gokken. Bij schaken moet je op zoek zijn naar de waarheid, de bekroning van de logica, van het denken, niet naar mazzel.”

En vandaag de dag als wepmeester opper ik dat ik er niet gemakkelijk over schrijven kan, want die partijen worden niet vastgelegd.

Uitvluchten natuurlijk.

Maar ja, nu vanavond was ik er nu eenmaal. Nog maar even wachten met de terugreis. Misschien ging er iets plaats vinden waar ik nog iets mee kon.

En dat gebeurde.

Er kwam ineens weer een jongere binnenstappen. Helaas waren juist vandaag onze andere 2 jongeren aan het vakantie vieren in het buitenland. Martin vond het geen probleem, Joris kon best meedoen met de vluggertjes vanavond. Mocht wat langer blijven van zijn ouders, want nu toch vakantie. Ik had wat bedenkingen. Geen idee wat hij al kan. Als het echt mis gaat, en hij gedesillusioneerd raakt, komt hij nooit meer terug. Dat zou jammer zijn. Ik speelde even een opening met hem. Mijn aarzelingen verdwenen direct. Hij speelde een Slavisch Damegambiet een tiental zetten volgens het boekje! En toen we het boek uit waren speelde hij verbijsterend snel veel goede zetten. Tjonge, zo’n ventje, die moeten we zien te houden. Die heeft al eerder veel geleerd.

Bij de vluggertjes bleek dat er nog wel wat te leren overblijft. Hij speelde snel. Te snel. Dus soms goed, maar daardoor te vaak ernstige fouten. Waarom? Nervositeit, want nu tegen echte schakers? Voor het eerst in ons gezelschap, bang niet goed over te komen? Alleen gewend aan jonge tegenstanders, die je op die manier kunt intimideren? 4 van de vanavond 5 tegenstanders van hem lieten zich dat niet overkomen. Alleen Peter was er niet tegen opgewassen.

Ik keek vaak naar de jongen en zag dat hij goed met nederlagen wist om te gaan. Opgewekt tuinde hij in de zaal rond, keek nieuwsgierig naar de lopende partijen. Tjonge! Een derde Verstappen in aantocht?

Verder verliep alles naar verwachting. Thomas won zijn groep B met imponerend  5 uit 5. Als goede gedeeld tweede daarachter Martin en Bert. In groep A won Ron. En werd Marc tweede. Kwam onze Verstappen 1 niet verder dan een halfje. Die  kan daar trouwens ook bewonderenswaardig goed tegen. En ook Peter als laatste in groep A leek het best naar zijn zin gehad te hebben. Knap. Had ik dat ook maar gekund.

Meer opzienbarends heb ik niet gezien. Misschien dat Ik Paul en Frank nog wel eens nog succesvoller heb gezien.

7

Eindstand

Groep A:

1.Ron  4,5 uit 5

2. Marc  3,5

3. Frank  3

4. Paul   2

5. Joris   1

6. Peter  0

Groep  B :

1 Thomas  5 uit  5

2/3  Bert ,  Martin  3,5

4. Hugo  1,5

5. Gerrit  1

6. Ab        0,5

Ik zocht op internet of ik nog iets in dit verband kon vinden wat dit verslagje van een avond vluggeren toch nog een beetje interessant kon maken. Dat vond ik.

Een vluggertje van een andere jongere, met hoge snelheid- routes. Eline Roebers , in 2020 jeugdwereldkampioene meisjes tot 14 jaar. (Mastrovasili is een grootmeester.)

Eline Roebers – Mastroivasilis [C47] kwalificatie worldcup 2021,

En ook grappig in verband met de onvermijdelijke teleurstellingen bij vluggeren:

Verlies van Robert Fischer toen die 20 was  ( hij was op zijn 15^e al grootmeester en won daarna al talloze toernooien) tegen een tamelijk onbekende schaakmeester. Commentaar aldaar: ‘Bobby zal niet blij geweest zijn.’

Toch leuk zo’n avondje vluggeren. Voor anderen.