(Foto's groter en beter, erop klikken. Terug via <- )
Maandag 29 augustus was het weer zo ver.
Aan de nieuwe, oude clubkampioen de twijfelachtige eer om het nieuwe schaakseizoen te openen met een simultaantje. Leuk is anders, maar ja …. noblesse oblige!
Voor velen een mooie gelegenheid om aan de door te veel zon en/of drank aangetaste schaakconditie te schaven. Voor sommigen was dat erg nodig.
Vader Joop haalde bij lange na zijn glanzende vorm van vorig jaar niet. Hij liet zich na een zet of tien door zijn respectloze nakomeling mat zetten op f7.
Gerrit speelde weer de rol van verdedigingskunstenaar. Maar dat ging niet zo indrukwekkend als in het vorige seizoen. Hij gaf Bert ongewild de gelegenheid zijn leukste partij van de avond te creëren. Die ging al snel inventief in de aanval en deed dat foutloos. Al vrij vroeg op de avond konden de stukken in de doos. Gerrit wilde zelf niet bij zijn bord op de foto. Begrijpelijkerwijs.
Wit aan zet. Mat is na Tf8+ alleen te voorkomen door Dg8.
Martin moest duidelijk ook nog op gang komen. (Of was misschien te veel afgeleid door zijn jeugdige vrolijke buurman-leerling.) Martin won een pion door zo’n begrijpelijk simultaangeversmissertje van Bert, maar zag daarna kans in een stabiele stelling zelf een handjevol van dat soort figuurtjes te veronachtzamen. “Ik heb mijn leuke stelling veranderd in een zinkend schip”, vertrouwde hij me toe. Juist.
Jasper deed het eigenlijk heel goed. Bert was tegen deze vermeende underdog (underpuppie) wat te woest in de aanval getogen, en moest ineens alle zeilen bijzetten om de tegenkansen van zijn jeugdige tegenstander te neutraliseren.
Het leidde tot een geheid remise-staand eindspel, maar op Jaspers aanbod daaromtrent weigerde onze kampioen in te gaan. Dat was zijn eer te na. En warempel, Jasper zag kans dat eindspel nog te verprutsen ook!
Ron was er natuurlijk op gebrand om eindelijk weer eens een keer te winnen van deze Angstgegner. Dan maar in een simultaan. De mouwen opgestroopt! Maar hoewel hij scherp speelde, hij kreeg het tegen de eveneens extra gemotiveerde clubkampioen alweer niet voor elkaar.
Komodo geeft hier na het inderdaad gespeelde 1. .. Td8-d7 aan dat zwart groot voordeel heeft. ( 2. Db3 fxe4 3. Lxf4 dxc3) Ja, dat dachten Ron en ademloze toeschouwer Eddy ook wel. Maar ook nu moest Ron weer opboksen tegen een gebrek aan tijd. Een scherpe stelling. Als je dat goed wilt doen moet je even rustig in gepeins kunnen verzinken. Dat kan de witspeler niet! Maar eigenaardig genoeg, ook de zwartspeler heeft in een simultaan soms te weinig tijd! En dat is voor iemand die altijd eerzuchtig op zoek is naar de beste, ook niet prettig! “Ojee, daar komt hij alweer aan!” Wat kleine onnauwkeurigheden lieten het zwarte voordeel vervluchtigen: Toch remise.
Misschien was ook Bert zelf nog niet optimaal op dreef. Hij wilde duidelijk op veel borden scherp spel, en nam daarvoor desnoods flinke risico’s. Soms te flink.
Voor de club hoopgevend waren de reacties van Marco!
Een mooie stelling. Wit mag dan wel een open torenlijn richting zwarte koningsstelling fraai bezetten, maar zwart creëert een gevaarlijke tegenaanval richting de witte. En die werd wit te machtig. Hij gaf op, ( Na 1. Kg2 (de beste) Te1 2. Txd5 Tae8 kan wit nog wel een beetje in de pas blijven met een kwaliteitsoffer 3. Dxh7 Dxh7 4. Txh7 Kxh7 5. Txd7. Maar ja, zie dat maar eens in een simultaan.)
Wit scheen al gauw met gedurfd spel de overhand te krijgen tegen een geduldige, precieze, en wel in goede vorm verkerende Frank. Maar die bood taai tegenspel. Laat op de avond gaat de vermoeidheid bij de simultaangever toeslaan. Na een missertje derzelver kwam er een eindspel op het bord van T+L (wit) tegen D (zwart). Normaal gesproken kan dat nog heel lastig worden, maar onder deze omstandigheden overzag Bert begrijpelijkerwijs nog wat simpels, en kon opgeven.
“Haha, wie speelt er nu 1. .. e6 na d4!? “ “Dat zal ik je eens even laten zien! Weet je wel dat dit de laatste mode is in de grootmeesterpraktijk?”
Tegen een evenzeer geduldige, precieze, en wel in goede vorm verkerende Paul bereikte Bert met wit niets, en toen hij dat enigszins geforceerd trachtte te veranderen kreeg zwart strategisch voordeel. Maar toen haperde de machine een beetje. Twee torens tegen een Dame en pluspion, is dat wel te winnen?
Doch nu ging er bij wit iets mis:
“Even een olienootje om de hersens te smeren! Smaksmak. Ja, nu denk ik dat hij na Dxc3+ het paard op d4 verliest!”
De verrassing van de avond was onze trekvogel Peter. Diep geconcentreerd zat hij heel erg zijn best te doen. Dat moet ook wel, want veel wedstrijdritme kan hij bij ons niet opdoen. Hij is altijd op reis. Bert deed ook zijn best, maar schoot niet op. Het is ongelofelijk hoeveel uithoudingsvermogen en richtingsgevoel die trekvogels hebben!
Uiteindelijk stond er een eindspel op het bord dat er dan wel gunstiger voor wit uitziet, maar dat niet is. Zoals Bert later demonstreerde.
Zwart gaat meestal de pion op d5 winnen na Ke7 en Kd6. Zo niet, dan gaat de pion op a4 verloren. De dan goede positie van de zwarte koning zorgt voor de rest.
En heel leuke opsteker voor ons zwerfdier. Dat we hem van harte gunnen!
Die andere late herintreder, ene Marko, bracht een vriend mee. Naam mij onbekend. Met hem gaat Marko een half jaar deserteren naar Australie. Ik moet hem dat krachtig afraden. Die vriend ziet er wel leuk uit, maar is volstrekt onbetrouwbaar.
Vriend. Met naast zich het corpus delicti. Waarmee hij juist een pion op a2 heeft gewonnen. Ik denk dat Bert hem in de Slavische opening een beetje onderschatte. (het corpus delicti dus.)
Ik weet niet of Bert het in de gaten had, maar hij moest optornen tegen een schaakprogrammaatje op een smartfone. Toch hield Bert het nog lang vol. Rond half elf leek me de stelling voor wit zelfs interessanter. Misschien was zwarts apparaatje even uitgevallen. Maar uiteindelijk was, heel laat op de avond, de accu ervan toch nog beter opgeladen. Die van Bert was inmiddels wel helemaal leeg. Logisch! Nee, die jongen is niet echt een sterke schaker. Hij is gewoon zowiezo niet wat hij lijkt. Nee Marko, als je denkt daar in Australie voor even een leuke meid te hebben ontmoet, ligt hij er stiekem mee onder de dekens. Ik zou die reis maar afzeggen. Is voor ons ook beter.
Uw wepmeester is trouwens zelf ook nog niet in vorm. Waarom nam hij geen foto van Marko, of van diens stelling? Gewoon vergeten! Marko speelde goed. Stond goed. Een blunder van Bert in moeilijke stelling maakte de zaak voor onze kampioen in één klap desastreus. Ik denk dat ik Marko een beetje uit mijn bewustzijn heb verdrongen. Omdat hij ons tijdelijk(?) langdurig verlaat.
Het was een gezellige avond.
Score van Bert bleef wat onder zijn niveau. Dagje ouder? Te lange werkdag? Of een biertje teveel onderweg? Maar dankzij zijn artistieke optreden begrijpen velen weer hoe leuk het schaken kan zijn.
(slotcorrectie heeft nog niet plaatsgevonden)