Weinig spanning maandagavond 4 maart op de borden, op die paar borden.
Op drie borden werd gewandeld op onbekende wegen.
Ron en Jos hadden geen zin in een gevecht en gingen samen openingen zitten bestuderen. Proberen nieuwe, minder bekende maar fascinerende paden te ontdekken. Waarover ze ooit argeloze tegenstanders (in de externe liefst) het verderf in zouden kunnen lokken. Een gezellig en ongevaarlijk onderonsje dus.
Bert en Mathijs probeerden eens wat anders en kwamen heel snel van een kouwe kermis thuis.
Mathijs stapte in een Aljechin- opening. De roemruchte wereldkampioen en het tactisch genie Aljechin die kon er wat mee. Die had bedacht dat als hij met zwart een tempootje prijs gaf hij de tegenstander kon verleiden om een breed centrum op te zetten en die dat te vroeg naar voren zou laten marcheren, waardoor zwakke plekken in de witte opstelling zouden ontstaan waar hij zijn genie op zou kunnen gaan richten. Maar ja, Mathijs is nog geen Aljechin.
Ik heb een half jaartje op de Aljechin gestudeerd. Ook omdat ik wel eens wat anders wilde. Deze opening is zo weinig populair dat je inderdaad -op ons niveau- er vrijwel iedereen danig mee verrast. Door grootmeesters wordt het tegenwoordig nooit meer gespeeld. Die geloven er niet meer in. Tegen de huidige stand van theorie is de Aljechin niet meer voor 100% opgewassen. Maar op ons niveau, moet het nog best kunnen. Bezwaar is alleen dat je dan zelf wel goed moet weten waar je mee bezig bent, want anders raak je al gauw volledig de weg kwijt tegen die aanstormende witte pionnen in het witte centrum. En een bezwaar is dat wit een nogal ruime keuze heeft in de manier waarop hij het kan gaan aanpakken. Zelf ben ik er dus ook maar weer vrij vlot mee opgehouden, want m’n geheugen bleek niet sterk genoeg voor al die varianten, en bovendien was ik tactisch ook bepaald geen Aljechin. Hetgeen me enkele keren in de praktijk pijnlijk duidelijk werd gemaakt. Mathijs bleek er gewoon te weinig van te weten. Frank bleek ook niet 100% deskundig, maar voor wit speelt het veel gemakkelijker. Na 10 zetten stond Mathijs eigenlijk al verloren en na 15 zetten gaf hij maar op. En toch vind ik dat hij niet de fout moet maken om de Aljechin dan maar gelijk op de mesthoop te gooien. Al verliezende leert men. Daarom hieronder enkele betere varianten ook maar even aangegeven. Misschien heeft iemand daar nog wat aan.
Frank-Mathijs
En Bert probeerde een Schots gambiet. Maar ook zonder veel theoretische achtergrond. Dus bij zet 6 verliest hij een pion (met een beetje, maar te weinig compensatie) . Hij probeert nog wat leven in brouwerij te krijgen, maar Martin is onverstoorbaar. Als dan wit bij zet 18 door een blundertje ook nog een kwaliteit verliest heeft hij er geen zin meer in.
Hieronder hun openingsfase met enkele officiëlere varianten. Voor de goede verstaander. Die heeft aan een halve zet genoeg.
Bert-Martin
Alleen Peter ging niet op verkenning op onbekend terrein. Daarvoor is Gerrit’s gebruikelijke Philidor te bekend. Zoiets heeft ook Peter vast wel wat vaker gezien. Hij speelt dus vanavond foutloos. Er wordt veel afgeruild. Gerrit rekent erop dat hij in het eindspel wel een kans krijgt. Maar dat is niet zo. Dit moet voor Peter een geweldige opkikker geweest zijn. Ik gun het hem.