Ik dacht dat we met onze winst op Purmerend ons wel veilig hadden gesteld. Dat was niet zo.  Ons clubje moest ook nog even minstens gelijk spelen tegen de jongens van De Pion uit Wormer. Ik had er wel een beetje een zwaar hoofd in, gezien derzelver elootjes op de nhsb-site. Maar ja, ik ben nu eenmaal een pessimist van nature.

Het begon voor mij prettig. Langs een lokaal waar dansles werd gegeven. Wat onstuitbaar de  pezierige herinnering bij me opwekte aan de dansles die ik zelf onderging ter voorbereiding op het afdansen voor zilver met ster, vijftig jaar geleden. Dat was niet mis, net als wat ik hier zag, met lange variaties door de hele zaal heen. Ik weet er nu totaal niets meer van. Ik zou er geen stap meer van kunnen nadoen. Ben benieuwd wat ik over vijftig jaar me nog van schaakopeningen kan herinneren. Dat wordt nu ook al steeds minder.

Het speellokaal was zeer geschikt voor flitsloze fotografie. Veel licht. Ook prettig voor mij.

Die jongens allemaal vriendelijk, nou ja, op één na, maar dat speelde geen rol van betekenis, en velen met gevoel voor humor.

En het begin was vertrouwen wekkend. Velen van die van ons hadden hun huiswerk gemaakt, en ze deden allemaal erg hun best. Hun (wep)meester zag het met genoegen aan.

Het eerste resultaat kwam binnen van het bord van ons Gerritje. Die maakt er een traditie van als eerste zijn klokje te kunnen stilzetten. Maar dit keer na een prima gespeeld partijtje, met pionwinst na een uiterst listige en behoorlijk diep berekende combinatie. Voor de tweede keer deze week werd hij geconfronteerd met een Koningsgambieterige opening, maar nu kwam hij er zonder kleerscheuren af. En na zijn pionwinst wist hij ook koelbloedig de daarna wel mogelijke tegenaanval van zijn tegenstander te neutraliseren. Toen de kruitdamp was opgetrokkken en wij dachten dat hij zich nu zou gaan opmaken voor winst in het door hem zo geliefde eindspel, bood hij remise aan. Wat vraagtrekens opriep bij Ron, Bert en mij. Ik denk dat Gerrit het zekere voor het zekere wilde, na vier nederlagen in de externe en wetend dat de elo van Martin Selie wat hoger was. Hij verontschuldigde zich met “Ik zag geen winst”. Meester Ron stuurde hem later een mail met aanwijzingen hoe dat dan had gemoeten. Na voltooiing van dit verslag zal ik het ook nog bekijken met  behulp van  Prof Dr Ir K. , inclusief Ron’s suggesties. (Die heeft ook niet altijd gelijk! Zelfs Meester Ron is maar een mens.)

Daarna gebeurde er heel lang niks.

Bert speelde als vanouds diep geconcentreerd en veilig en principieel. Tegen van het Half-slavisch een Meraner. Gelukkig een rustige versie en niet de door onze Frank met zwart vaak verkozen agressieve versie met dxc4, b5, a6 en c5. Na 11 zetten vond ik dat het er prettig uitzag. Er lijken kleine mogelijkheden  voor wit te zijn. Mits met geduld gebracht. En dat heeft onze Bert wel. Alles blijkt ook nog steeds voor te komen in de boekjes. Maar daar heeft Bert nu weer niet veel geduld voor. Maar hij is nu eenmaal een slim mannetje, die veel zelf wil en kan uitvinden.

Het meest gespeeld wordt hier 12. b3. Maar nog iets beter is misschien  Dd3 of het door Bert gespeelde gewoon 12. Le3.   Hans Post , de tegenstander van Bert, kan er ook wel wat van, maar maakt toch een foutje bij zet 17.

17. … bxc5?  (beter Lxc5!? want 18. Lxh6 Ph5 en g4 kan niet wegens Dg3+)  want dat overziet  18. Lxh6! Omdat na gxh6 Dxf6 volgt. En het gespeelde  18. … Lxf3?  (toch maar gxh6!?) 19. Dxf3 Le5 ? maakt het er niet beter op. Zwart staat nu gewoon een pion achter zonder compensatie. Voorzichtig en zorgvuldig schuift Bert verder. Maar op zijn beurt  laat hij het misschien een beetje wegslippen bij zet 28. Lg3?  (Lg5!?), waarbij hij aanstuurt op remise door herhaling van zetten.

Prof Dr Ir K. ziet hier toch nog wel mogelijkheden. Die ziet het na toch weer 30. Lg5 nog wel zitten.   Ondanks het feit dat zwart wel wat compensatie voor zijn pion heeft. (Die loper op d4 is wel een lastpak. Die pion op e5 met die twee torens erachter, wat gaat die doen? Lijkt ook een onbetrouwbaar individu. Een terrorist? O.a.)  Maar Post vindt het stilzwijgende remise- aanbod wel best natuurlijk. De knullen hadden wel even wat agressief tegen elkaar aan lopen duwen, maar eindigden weer als vriendjes.

Bij ons Paultje (zwart)  ging het er Spaans aan toe. Bij zet 13 raakte Paul een klein beetje achterop. Tot dan staat het allemaal nog wel in de database. Bij zet 17 heeft wit 2 manieren om een sterk veld op d5 te bezetten. Met paard of met loper. Hij kiest gelukkig de verkeerde. Zwart heeft weer gelijkspel. Maar bij zet 19 gaat het dan toch mis.

Met 19. … c4! was zwart goed overeind gebleven, maar na 19. .. Lb5? 20. c4! (‘Nou ik dan maar! Ben ik van die dreiging af.’) 20. … bxc3? (Pxd5!?) 21. Pxc3 staat wit beter. Zwart heeft dan twee zwakke pionnen op de damevleugel plus een zwak veld op d5, en daar gaat wit zich terecht op richten. Zwart krijgt  ruimteproblemen. Wit kan de d-lijn bezetten.

Na zet 29 staat wit echt geweldig. Niet doordat Paul zoveel rode strepen in zijn schriftje moest krijgen,  maar doordat Bart Weststrate op zijn bordje heel sterk zit te spelen.

Ik heb wel eens iemand horen beweren dat Paul pas echt goed gaat spelen als hij in moeilijkheden is geraakt. Ook nu verdedigt Paul zich op dat kleine aantal vierkante centimeters dat hij nog heeft met veel vernuft, maar het helpt dit keer niet. Wit laat zich niet afleiden. Zijn voordeel wordt met elke zet wat groter. Paul raakt derhalve een kwaliteit achter, en probeert nog wat op wit’s koningsvleugel.  Alles tevergeefs. Ik zag aan zijn sippe gezichtje dat hij er zelf een beetje bang voor een slechte afloop werd.

  2S7A5316WEB

Na zet 37 stort hij (nou ja, zijn  stelling) in:

37. … Le6 ?? 38. Txd6! Dxd6  39. Txd6! Lxc4 (daar had hij op vertrouwd) 40. Txg6 !!!

En zo blijft wit minstens een stuk voor. ( fxg6  bxc4 )  Knap hoor van wit!  Zwart geeft op en vraagt om genade. Paul valt weinig te verwijten. Die andere jongen was gewoon groter en sterker.

Hierna verandert de partij van ons logeetje Bert Keizer ook in een echt vechtpartijtje.

Het was een Aljechin-opening.  Toevallig schreef ik deze week in het verslag van de laatste interne dat die opening niet veel meer voorkomt. Prompt nu dus wel! Zoals ik toen ook schreef, kun je daar dus een witspeler best wel even mee overvallen. Dat gebeurt nu dus ook. Na 1. e4 Pf6 2. Pc3   (Beter e5  natuurlijk, maar dan moet je wel ‘Oom Jan leert zijn neefje schaken’ e.d.  uit je hoofd kunnen opzeggen)  2. … d5!? 3. exd5 Pxd5  4. d4 Lf5  (Pxc3 en g6 !?)  heeft Jan Koopman het gebruikelijke zwarte openingsnadeeltje  wel achter zich gelaten. Die verzint daarna een lange reeks gezonde zetten. Bert bedenkt nog een avontuurlijke uitval met Db5 gevolgd door  Dh5, maar daar wordt zwart niet zenuwachtig van. Hij neutraliseert eventuele boze bedoeling tegen zijn koningsstelling door wit min of meer te dwingen tot dameruil, en hem kan daarna eigenlijk niets meer gebeuren. In tegendeel, hij krijgt langzaam een beetje initiatief. Tegenstootjes van Bert worden ook onschadelijk gemaakt. Bij zet 23. wordt het spannend:

23. Pc2? ( 23. f3!?  Pf5  24. Pc2)  23. … d5 en zwart staat wat beter.  Tot hiertoe is het een vrijwel gelijk opgaande strijd geweest. Maar nu verzint Tom Poes een leuke list, waar helaas iets niet van klopt.

Bescheiden terug met die toren en ja, geef mij dan toch maar zwart na daarna 24. … e4. Maar wit probeert na lang nadenken 24. dxe5. Mis poes. Ik sta ernaast en murmel: ‘Staat een heer van stand nu  echt overal alleen voor?’ Ik denk dat Tom Poes iets bij zet 26 gemist heeft.  Geforceerd volgt: 24. … dxe4 25.exf6 Txd2! (dat zal hij nog wel gezien hebben)  26.fxe7 Pxe7 (Maar dit niet meer, denk ik. Ordinair pionverlies dus). Zwart kan op winst gaan spelen. Gelukkig verknoeit hij het bij zet 28 op zijn beurt dan ook wel even. Vanuit een dan weer gelijke stand gaat hij weer opnieuw moedig het gevecht aan.  Ongeveer op dat moment komt de schoolfotograaf langs, en Jan wil wel even op de foto. Hij wil echter niet naar het vogeltje lachen want zijn spelletje is even veel te spannend.

Bij zet 32 werd het volgende plaatje zichtbaar:

Hier zou 32. Pc7!  een goede zet geweest zijn, waarna wit nog lang weerstand had kunnen bieden.  Enkele voorbeelden:

32.Pc7

32. ..Tb6 33.Td5 Ph4 34.Txg5   (0.28)

32. ..Ke7 33.Pxb5   (0.50)

32. ..b4 33.Txd6 Pxd6 34.cxb4 axb4 35.b3 (0.60)

32. ..Txd1+ 33.Kxd1 Pd6 34.Ke2 (-0.25)

32. ..e3 33.Txd6 Pxd6 34.fxe3 fxe3 35.Ke2 (0.90)

32. ..f3 33.gxf3 exf3 34.Txd6 Pxd6 35.Kd2 g4 36.Ke3 (0.00)

32. ..Th6 33.h3 f3 34.Td7+ (0.15)

Maar wit speelt 32.b3 en zwart voorkomt direct alle hier boven aangegeven ellende van een paard op c7  met  32. … Tc6! En staat beter.

En na 33. Tc1? komt wit er niet meer aan te pas. Via 33. …  Ke6 (witte paard in problemen) 34.c4 (er is niks anders) bxc4 35.bxc4 raakt een pion in de misère

Pd6! 36. Tb1  de pion op c4 is toch verloren. …  Txc4  En die pion voorsprong geeft zwart niet meer weg. Onze Bert2 wordt op de grond gedrukt,daar vastgehouden, en het eindspel met pluspion wordt tegen een nog wel taai tegenspartelende Bert naar winst gevoerd. (Zo moet dat dus.) Ik moet helaas toegeven dat Jan Koopman na zet 32, tot zet 47, heel erg sterk en heel erg foutloos speelde.

Helaas voor ons want nu begint het er toch een beetje akelig uit te zien. Het staat nu 3-1 voor de jongens van Wormer. Is er nog hoop dat we het gevecht met de jongens van die school om de hoek onbeslist kunnen laten eindigen?

Onze eigen grootste jongens zijn nog niet weggelopen. Daar hoort tegenwoordig ook Martin bij. Die is het afgelopen jaar zo gegroeid. Die hoort niet graag het gebruikelijke “Goh, wat ben jij al groot geworden’, maar het moet toch even gezegd. Die heeft in de zeven knokpartijen van het afgelopen seizoen het  beste gepresteerd van allen. Drie tegenstanders moesten met blauwe ogen en bloedneuzen huilend terug naar hun moeder, en vier konden niet van hem winnen. Onze Martin is met 71% zeker de succesvolste van ons knokploegje. 

Hij had deze avond weer zijn Engelse knuppel meegenomen. Maar daar had zijn tegenstander een geheel eigen wapen tegenover gefabriceerd. In mijn database  ‘Wapens tegen het Engels’ zie ik bij zet 4 voor zwart elf voorbeelden, maar niet wat Peter Hoek hanteert. Het moet een maaksel uit de eigen creatieve handenarbeid-Hoek  zijn. 

4. …. Pe7  Mij leek het niks. Het paard blijkt op weg naar g6. Maar waarom staat het daar beter? Lc5 of Lb4 zijn heel gebruikelijk hier. Maar ja, creativiteit hoef je niet altijd te kunnen begrijpen.  Als je er niets mee hebt, kan het natuurlijk gewoon aan jezelf liggen. De foto van de schoolfotograaf laat duidelijk zien  dat het ook voor Martin nog wat te moeilijk is. Zeker daar toch nog steeds wat te jong voor.

Maar uit zijn zetten blijkt dat niet. Hij doet het goed, staat beter tot zet 10 en daarna zelfs heel veel beter. Het lijkt of hij ook deze knul beentje gaat lichten.

Tot zet 16. Ik stond erbij en keek ernaar. Ik was blij  dat ik zelf niet hoefde te kiezen,  uit 16. f5 of 16. e5.  Ik denk dat ik het maar met 16. e5 geprobeerd had. Een paard naar het mooie veld e5 jagen  leek me niet ideaal. Maar ja. Onze hoogleraar Prof. Dr Ing. K. heeft me intussen gelijk gegeven.  En ook Peter zelf toont aan dat 16. f5? niet de beste is. Snel verliest Martin zijn voordeel. 16. … Pe5 17. Lf4?   ((Pf3!?   (0.45) ) De7  =   en het is duidelijk dat nu beide spelers in het gevecht hun wapens kwijt zijn geraakt en er nu met blote knuisten verder tegenaan moeten. Na zet 22. lijkt Martin’s tegenstander aan de winnende hand te zijn.  Het wordt zo spannend dat andere jongens hun eigen tegenstander even laten staan, en hier omheen gaan staan kijken.  Wel stil natuurlijk, niet luidkeels  ‘Mar-tin! Mar-tin! Mar-tin’ scanderend, wat ze anders altijd doen.

Zwart heeft vier stukken gericht op een achtergebleven pion op e4. Wit dekt hem drie keer. Kan zwart nu slaan? Nee, daar zit een grapje!

Hieronder het grapje en als variant hoe de gozers het verder in het echt afhandelden. Hoek ziet wat er dreigt en maakt een hoekje vrij voor zijn koning. Daarna knokken beiden alsof ze het boekje “Hoe houd ik mij vechtersbazen van het lijf?” grondig hebben bestudeerd. Ze verwaarlozen geen van beiden hun dekking, dus geen enkel stoot komt hard aan. Beiderzijds knap gedaan allemaal. Geen van beiden ernstig gewond geraakt. Remise.

Wat doet onze Jos vanavond?

Toen ik een eerste foto maakte van de zaal was alleen zijn stoel leeg. Hè?? Nu alweer zijn bekende snelle remise? Maar nee. Hij dook weer op met een kopje thee. Daarna natuurlijk weer een ongebruikelijk en enigszins verdacht openingsnoepje, om ook de tegenstander wat te sabbelen te geven.  En zo diens  aandacht af te leiden. Om eventueel daarna van onverwachte zijde  aan te vallen. En als altijd lukt het hem ook nu weer om zelf de eventueel wat minder zoete smaakjes te compenseren.  Na zet 12 geeft Prof Dr Ir K.  al aan : gelijke stand. En vanaf zet 14 : beter voor zwart!  Hoe flikt hij ‘m dat toch steeds?

Maar toch leren we Jos, onze hoop voor de toekomst, ons geniale vriendje, vanavond heel anders kennen dan tot nog toe.

Ten eerste:  veel somberder. Hij kijkt nu een beetje als de ‘Geniale Vriendin’ uit de thans lopende mooie gelijknamige Italiaanse serie. Natuurlijk was hij er nooit zo een van een rondedansje met de knuistjes omhoog na een geslaagd experimentje. Maar altijd een beetje neutraal gezicht.  Anders dan anders is het gezicht dat hij nu bij zijn rondwandelingetje trekt. Op sombere toon:  “Ik sta niet goed!”  Als ervaren pedagoog probeer ik hem op te monteren. “Ik vind het nogal meevallen!”  Heeft heel  weinig effect. De hele avond blijft het somberheid troef. Misschien speelde een rol dat hij intussen wist dat hij de verreweg brutaalste vechtersbaas van de Wormer buurt had getroffen. Met minstens 150 elopuntjes meer dan hij meestal tegenover zich aantreft.

Paternotte probeert het met een linkse directe, maar onderschat het gevaar dat Jos met een rechtse hoek achter de hand heeft. 14. Pe4 (wat er erg logisch uitziet, maar nu moet de Loper op b1 zowel het paard op e4 als de pion op a2 dekken, en dat werkt niet goed genoeg) 14. .. Pxa2   15. Lxa2   (15. Pd6+?  Lxd6  16. Lxa2 ( 16. exd6? Pxc1 ) Lc7 met beter spel voor zwart.)  15. .. Lxe4 16. Pd2? Lb7 . Zwart heeft een pion gewonnen. Wit heeft er wel wat voor, maar waarschijnlijk niet genoeg. Zwart moet nu maar snel een toren naar c8 spelen en / of rocheren. Na zet 18 staat het volgende op het bord:

Maar nu maakt Jos het eigenlijk te bont. 18. … f5?  (18. … Tc8! (-0.75) ) 19. exf6 Lxf6 20. Pc5 Ld5  21. Dd3 Hij is zijn voordeeltje kwijt, maar het staat nog steeds gelijk.

Dat vindt iedereen. Behalve Jos. Of misschien vindt hij dat nu ook en denkt daarom één momentje niet ver genoeg. 21. … d6??  Helaas. Dat verliest! Wit zou nu zelfs op e6 kunnen nemen omdat op 22. … Lxe6 23. d5 kan volgen, waarna wit dat stuk terugwint omdat er dan ook Dh7+ dreigt. Zwart staat verloren. En nu zien we een tweede mij tot heden onbekende zijde van Jos. Hij blijft alsmaar keihard doorvechten. Tot heel laat in de avond. Ook als niemand er meer een stuiver voor geeft. Een dergelijke taaiheid heb ik nooit eerder bij hem gezien. Blijven hopen op een misser van zijn tegenstander. Listen en lagen blijven bedenken. Hij gaat maar door!

Maar Paternotte slaat nog even niet op e6 en speelt 22. Dh7+ en dat is natuurlijk ook dodelijk. 22. Kf7 23. Pxe6 Lxe6 24. Tfe1!   Wit staat een stuk achter, maar zijn aanval is dodelijk.  Als zwart de loper weghaalt volgt mat met Lg6. Als hij de loper dekt met Te8 volgt ook Lg6. Als hij hem maar prijsgeeft met bijv. Tc8 wordt het ook een tragedie.

24. ….  d5? om althans d5 van wit te voorkomen 25. Lg6+ ( Dg6+  !!)  Ke7  26. Lf5!   

Misschien omdat Jos heeft vastgesteld dat ook wit niet steeds de allersterkste zetten heeft gedaan, gaat hij toch nog door! Of omdat hij zich verplicht voelt tegenover de club, die achter staat? Hij gaat verder, zelfs als hij een toren achter raakt. Maar hier valt echt niet meer tegenop te tornen. Bij zet 36 geeft Jos op. Wat een vechtjas gaat er schuil in dit ogenschijnlijk bescheiden bendegenootje !

Nu staat het 4,5 –1,5. Dus het staat al vast dat we straks met bebloede koppen terug naar moeder moeten. Dat lijkt niet stimulerend voor de laatste twee die nog in gevecht zijn.

Onze allergrootste bendelid Ron  deed heel voorzichtig. Zijn tegenstander ook. Ze bleven goed in dekking. Ze draaiden om elkaar heen. Wachtend op een foutje van de ander. Lang alleen plaagklapjes wederzijds.

Ron:  Ikzelf dacht dat ik niet slecht stond, maar had dus geen voordeel, maar wel een plan. Zijn 20…, Db8 is fout en ik ruik nu mijn kans.

Ik heb lang nagedacht op zet 22 of ik gelijk d5 (beste) of eerst Lc3 moest spelen. Ik verwachtte echter Pc6 en dan maakt het niet uit.

22. Lc3 Pc6 23. d5!

Na 23. d5 sta ik gewonnen!

23. … exd5 24. cxd5 Pa7 25. Le5

Bert en ik waren er al achter dat ik na 25. Le5 (!) op f6 moest nemen, als hij dus Ld6 speelt. Daarna gewoon Pg4 wat we beiden in de snelle na-analyse nog niet hadden gezien. Jammer, gemiste kans, maar op dat moment wist ik al dat het niet echt meer uitmaakte.

En dat wordt snel duidelijk. Ook na het gespeelde 26. Tc8 staat wit nog steeds veel beter, maar de inspiratie en de noodzaak is weg en bij zet 27 laat hij het voordeel (1.30) opdrogen en dan is het gauw terecht remise.

Resteerde ons andere logeetje. Koen. Die hoefde zijn best niet meer te doen. Vechtpartij tegen de buurt onbeslist beëindigen was niet meer haalbaar. Maar hij deed toch heel erg zijn best. Niet voor de eer van ons knokploegje, denk ik, maar voor zichzelf. Hij had ons in drie partijen gesteund tot nog toe, en ze alle drie verloren. Zij het altijd eervol. Dat was natuurlijk zijn eer te na. Hij vocht vanavond als een leeuw. Tot bijna middernacht.

Hij trof in Ron Greven een sterke tegenstander. Beetje een type als Jos. Eentje die pas kan knokken als hij eerst een licht dubieus offertje in de opening heeft gebracht. Hier het b4- gambietje tegen iets wat uitliep op wat Sicilianerigs. 1. e4 e6 2. Pf3 c5 3. b4!?  Hij trof het niet. Onze Koen is aardig op de hoogte. Dat ventje weet best was hij aan het doen is. Hij speelt wat in de boekjes staat, tot zet 9. En daarna verzint hij het zelf, maar wel heel goed allemaal. Het verschil tussen onze Jos en hun Ron is dat onze Jos altijd kans ziet om het lichte nadeel van zijn experiment om te buigen in een voordeeltje. Dat lukt hun Ron niet. Die staat gauw een tikje minder. Bij zet 17. was  ik er toch nog niet helemaal gerust op.

Beetje gedrongen? De plek van die zwarte toren en loper bevalt me niet. Dreigt wit d5? Maar Koen speelt hier zelf 17. … d5 en dat leek me eigenlijk wel een mooie oplossing. Hier begon ik er ook in te geloven. En zeker toen wit daarop met 18. Ta4? antwoordde. Dat zag ik niet zo. Koen staat nu bijna voortdurend beter. Bijna, want beiden slaan af en toe mis. Bijv.  – als hun notatie klopt- mist wit een plotseling even mogelijke winst bij zet 24. Pg2? (i.p.v. Tc1 met stukwinst) en is Koen’s veel aandacht trekkende en ogenschijnlijk leuke manoeuvre bij zet 27 ook eigenlijk  niet de beste. Gelukkig vergist wit zich bij zet 29.

Ik denk dat hier al een klein beetje de klok een rol ging spelen. Het paard op c6 staat twee keer aangevallen en kan niet weg wegens penning. Maar 27 …. Pde7 dekt c6 nog eens en is veilig en nu staat wit’s pion d4 en prise. K. geeft hier (-2.95) . Meer dan  genoeg voor winst.

(Maar goed, dankzij die witte vergissing resteert een stelling met voor zwart een dame +  wat pionnen tegen wit T+L+L. Dat is niet zo maar gewonnen. En een foutje is gemakkelijk gemaakt.  Belangrijk is dat de witte koning  moeilijk een veilige plek kan vinden en die lellebel van een dame blijft maar achter die brave koning aan zitten. Nog belangrijker is dat we intussen in een tijdnoodfase zijn beland . Vooral voor Koen. Maar zoals zo vaak begint zijn tegenstander dan ook te jagen. Maar als al eens eerder waargenomen blijkt Koen een formidabele vluggertjesspeler. Wederzijds zijn er fouten (wit geeft ergens een toren  weg, maar Koen met slechts nog secoden op zijn klok ziet het even niet) maar Koen blijft steeds sterk de overhand houden en uiteindelijk volgt de beslissende fout van wit bij zet 48. Al met al een mooie partij van Koen. Hij is de enige die blij naar huis mag.

Het was vrijdagavond. Tijd voor de wekelijkse wasbeurt. Zo gingen onze jongens dus in de teil, werden afgeschrobd, hun de oren gewassen,  en wel erg stevig  afgedroogd. Daarna voor straf met blote benen naar bed.

Worden we nu een klas teruggezet? Ik zag wel dat wij van de acht nummers 7 en 8 in de vier groepen 2^e klasse qua prestatie (match+bordpunten) het beste waren. En dat er 7 winnaars in de derde klasse zijn die zouden mogen promoveren. Ontsnappen wij dan toch nog de dans?

Nu ja. Laten we toch maar blijven genieten van het leven. Want zoals ik Paulien Cornelisse vorige week hoorde zeggen in haar cabaret-voorstelling “Om mij moverende redenen”:  Wat gaat  “tussen traphekje en traplift”  het leven akelig snel. Profiteer ervan!

15-03-2019	W.S.C. De Pion N1	–	Aris de Heer N1	5 – 3
1		Marc Hartog	1780	–	Ron de Vink	1890	½-½
2		Stephan Paternotte	2008	–	Jos Lohmann	1849	1-0
3		Hans Post	1806	–	Bert Kuijer	1816	½-½
4		Bart Weststrate	1781	–	Paul Verkooijen	1768	1-0
5	Peter Hoek	1711	–		Martin Zwaneveld	1654	½-½
6	Ron Greven	1815	–		Koen van Lankveld	1748	0-1
7	Jan Koopman	1554 J	–		Bert Kaizer	1662	1-0
8	Martin Selie	1648	–		Gerrit van Dok	1588	½-½
	1762			1746

eindcorrectie moet nog plaatsvinden