Ik doel op de thuiswedstrijd tegen sc-Castricum N2. Nee, ik bedoel even niet dat er verschrikkelijke of smerige of akelige dingen gebeurden, en ook niet dat de veestapel gehalveerd moet worden wegens CO-uitstoot, of de varkensvleescomsumptie moet worden gehalveerd om die vreselijke dieronvriendelijke varkensfokkerijfabrieken een halt toe te roepen. Moet wel natuurlijk, maar daar gaat het even niet om. Nee, ik bedoel dat die maandagavond 7 oktober er zo verschrikkelijk gezwijnd werd. Heel soms door hen, maar meestal door ons.

In een vorig wedstrijdverslag over een ontmoeting met Castricum schreef ik dat ik eigenlijk niks heb met die plaats, maar wel met de mooie omgeving ervan. Ik had ook geen mooie herinneringen aan hun schaakclub.  In onze archieven heb ik  een zwaar bevochten gelijkspel van ons team gevonden, maar meestal ontluisterende nederlagen.

Maar na 7 oktober 2019 is er ineens wel één een beetje leuke herinnering. Wegens die zwijnerij. Waar we niet echt trots op kunnen zijn. Maar wat misschien wel heel belangrijk zal blijken voor onze toekomst.

Oh wat zag het er lang belabberd uit.

Eerst maar even een globaal overzicht om u de spanning te laten meebeleven. En daarna nog wat diagrammen van highlights.

Gerrit stond al snel 2 pionnen achter.

Ab dacht weer in een vluggertjestoernooi te zitten en zag kans met zijn Formule1- snelheid vanuit een redelijke stelling in een verloren eindspel te geraken. Dat was dus vast en zeker al heel vroeg 0-2. Jos zag weer kans met zwart met een obscure variant voordeel te verwerven. En in een prenataal stadium remise aan te bieden vanuit een intussen (met zwart!) wat betere stellingl  Na zet 13!  Het had nog zo mooi kunnen worden! Maar goed, hij zat aan het eerste bord en was vanmorgen al om 5 uur op. om naar Arnhem te vertrekken, en moest ook nog heen en weer vandaag, dus sterk vermoeid, en misschien was het dus toch wel verstandig. Maar goed, na 3 partijen in een half uur theoretisch al met 0,5-2,5 achter staan is niet hoopgevend.

Intussen begon het ook al duidelijk te worden dat Bert’s stelling er wat moeizaam begon uit te zien.

Gelukkig was het nog wel een beetje leuk om naar de borden van Paul en Ron te kijken. Paul kreeg een Pirc-verdediging te bestrijden. Daar weet hij niet heel veel van  (waarvan wel eigenlijk?)  maar hij deed het redelijk. En zoetjes aan leek hij wel wat initiatief  te ontwikkelen in de vorm van wat aanvalsdreiginkjes. Ron was ook bezig tegen iets Pirc-erigs, maar het was duidelijk dat die wel wist wat hij deed. Met een heel vroeg f2-f4! Zelf speel(de) ik dat ook maar het liefst tegen Pirc of KoningIndisch.  Aan die borden dus geen ellende. Bij Martin en Bert K. II was alles nog onduidelijk.

Ik ging me maar een half uurtje verpozen met mijn tablet.

Daarna leerde een nieuwe rondje kijkbegerigheid me :

Ab zat een poos goed te spelen, begon in het eindspel te knoeien, verloor nog een pion, en toen niemand meer een stuiver over had voor zijn  stelling, ging Ab over  tot een wanhoopsoffensiefje, offerde nog een pion, om zelf ook een vrijpionnetje te creëren, en warempel toen verknoeide zijn tegenstander op zijn beurt de winst.  Daarna stond ineens Ab op winst. K+ D tegen K+ L + tot de 3^e rij opgemarcheerde vrijpion. Die had Ab m.i. van  promotie kunnen afhouden, met wat moeite. Maar Ab scheurde alsmaar jolig de bochten om en raakte van de weg af. Paul Harmse mocht van hem toch zijn pionneke promoveren. En zo kwam Ab zelfs achter te staan met een curieuze stelling: wit: K+ D tegen zwart: K+D+L. En toen besloten ze maar tot remise. Terecht, want (m.i.) is dat dan voor zwart echt niet te winnen. Zo’n uitslag was in ieder geval stukken beter dan we vroeg in de avond hadden verwacht. Wat een toestanden allemaal. In 54 zetten van beiden in totaal een klein uurtje. Ik had graag wat kritieke stellingen van dat eindspel op de site gezet, tot leeringhe ende vermaeck, maar helaas ging het met Ab’s notatie ergens mis, en ik kon het zelf niet meer foutloos reconstrueren. Als ik weer eens meer tijd heb zal ik er nog eens wat op puzzelen.

Maar Gerrit ging inderdaad al vroeg in de avond als voorspeld aan de vroeg opgelopen averij tenonder. Die hoopte natuurlijk nog wat reddende listen te kunnen bedenken in de fase van het spel waarin hij het sterkst is, maar dat ging niet door. Zijn tegenstander Nico  Kemp (175 elopunten minder dan Gerrit), speelde het eindspel uiterst secuur en foutloos. Hij nam geen enkel risico. Hij zette zwart tenslotte ook nog volkomen vast, met zo’n stelling waarin die geen vin meer kan verroeren. Doet hij dat wel dan is hij die vin ook gelijk kwijt. Gerrit realiseerde zich dat een nog grotere achterstand dan 2 pionnen zelfs hem geen perspectief op redding meer bood, en gaf op.

Ron speelde ook heel secuur. Hij had intussen een fraaie aanvalsstelling opgebouwd. Ik begon wel een beetje te vrezen voor zijn klok. Maar gelukkig voor hem tikte die van Hans Leeuwerik ook steeds sneller door. Logisch, want de druk op diens stelling werd zijns inziens zo groot , dat hij maar besloot tot een dameoffer tegen Toren en Loper. (Gek genoeg was dat op dat moment juist even niet echt nodig.) Maar dit offer zou zijn ondergang gaan worden. Dachten we allemaal. Dat varkentje ging Ron wel even wassen.

Bij Paul werd het ineens heel spannend. Zijn aanvalsdreiginkjes waren veranderd in verschrikkelijke dreigingen en Wim Pool vond dat hij genoodzaakt was zijn koningsstelling verder te verzwakken, waarna ik  watertandend begon uit te zien naar een in de lucht hangend paardoffer. Als Paul dat nu maar zag! Of moest hij eerst een pion slaan en dat offer nog even in de koeling houden? Maar kon zwart dan misschien nog maatregelen treffen. Ik dacht van niet. Ja dat even uitstellen was misschien nog beter. Nou ja, even geduld.  Paul zou wel goed uitrekenen in welke volgorde de karbonaadjes op de grill moesten worden gelegd. Na enig nadenken dacht Paul kennelijk dat gelijk dat paardoffer tegen 2 pionnen goed genoeg moest zijn. De zwarte koningsstelling leek dan gatenkaas, en als dat ging tegenvallen waren die twee pionnen er ook nog. Ik zag ook pas na het offer dat het effect van direct Pxg5 inderdaad ging tegenvallen. Zo slecht stond die zwarte Koning nou ook weer niet! Ook Paul’s gezicht begon te betrekken. Als hij een laatste de koning beschermende pion ging opruimen kon zwart zijn dame geven tegen 2 torens, en nog steeds zonder direct winnende mogelijkheden voor wit. Dat was pech! Pool leek hier toch nog goed weg te komen. Hij zwijnde. Nou ja, een beetje, want ik denk wel dat hij vantevoren had bekeken dat wit het wel goed moest doen en niet zoals het nu ging, want dat hij er anders toch nog goed mee weg kwam! En ik zag even later dat hij nu zelfs beter stond. Ging Paul dat nu nog verliezen? Dat zou wel enorm vervelend zijn voor het team. Die Dame van hem werd voortdurend door die Torens belaagd.  Maar die wist wel steeds nog een plekje te vinden. En zwart zag kennelijk niet hoe zijn volgens prof.dr. ir K.  betere spelletje nu nog te winnen. Dat zou minstens nog heel veel tijd kosten en dat had hij niet meer. Dus remise. Paul keek opgelucht. Maar toch jammer. Hij was wel heel erg dicht bij de winst.

En ja hoor, alweer een nederlaag tegen die Castricumse slagers leek in aantocht. Gemiddeld 80 elopunten lager dan wij, maar op het beslissende moment zetten ze er absoluut vakkundig het hak mes in.

Ron stond gewonnen, maar werd waarschijnlijk toch nerveus, kreeg wat haast, wat  net even te ‘voorzichtig’ na zijn prachtige precieze partij, zag wellicht wolven en beren op de weg, en kon de winnende voortzetting(en?) niet vinden. En de klok begon te dreigen. Hij had het bij zet 37 er helemaal mee gehad, en waarschijnlijk ook met zichzelf, en accepteerde in nog steeds veel betere stelling maar remise.

Nou dat ging dus weer een afgang worden.  Stand nu 2-3.

En op de resterende borden was het ook niet erg smakelijk :  Bert z’n schnitzeltje bleef ongaar, Bert Keizer z’n kluif bleef een hele kluif, en Martin zijn schijnbaar smakelijke varkenshaasje begon zelfs ineens een beetje bedorven te rieken. Brrrrr !

Maar hierna begon dan ineens ons grote zwijnen!

Eerst bij Bert, die dankzij een misser van zijn tegenstander op de 34^e zet eindelijk even uit de narigheid raakte en ineens wat beter kwam te staan, waar de tot hier sterk spelende Egbert Kooiman een beetje door van slag scheen te raken.  Want in een iets mindere stelling waarin nog wel te vechten was, sloeg hij op de 37^e zet de plank mis en gaf op de 38^e zet zelfs een toren weg.

Daarna was Hemmo Dekkers, de tegenstander van Bert Keizer,  zo vriendelijk, na zijn zeer vakkundige koningsaanval,  in een totaal gewonnen stelling, zijn dame weg te geven.

En tenslotte  werd Martin, na een potje met de rug tegen de muur en later zelfs vanuit een compleet verloren stelling waar zijn tegenstander Han Duinker gelukkig te weinig van profiteerde, in een nog steeds iets mindere stelling ook verblijd met de dame die zijn tegenstander pardoes weggaf.

En zo won ons clubje onverdiend met 5-3 van Castricum. Vooral omdat die charcutiers dit keer veel te oneerbiedig omgingen met hun vrouwelijk personeel.

Nu maar wat voorbeelden van zwijnerijen wederzijds, maar vooral van ons:

Zwijnerij van hen: Ron laat de directe winst liggen:

‘Ik heb inderdaad niet geslapen. Zelden heb ik zo’n fraaie aanvalspartij opgezet. Zijn stukken werkten niet samen. Als ik gewoon Lg5 (!) doe of Tg2 (‘s nachts uit mijn hoofd) i.p.v. het verleidelijke f5 heeft hij tegen f5 dan geen enkele verdediging meer! Dit maakt dat ik met wedstrijdschaak wil stoppen, ook omdat ik later in tijdnood nog Ph5 mis.’ 

Zwijnerij van hen :Paul laat goede kans op de winst liggen:

Zwijnerij van ons: Bert

Grote zwijnerij van ons: Martin:

De grootste zwijnerij van ons:  Bert Keizer

Nu nog enkele gewoon interessante (voor mij) stellingen:

Eerst de slotstelling van Ron. Op gevaar af dat hij zijn dreigement te stoppen met schaken dan echt gaat realiseren. Hoewel ….  Hopelijk voor ons is hij nu weer wat uitgerust en wat reëler. Grootmeesterlijk is het nog steeds niet steeds, maar een Elo van 1905 is toch echt niet gek voor een amateur.

Uit de partij van Martin zijn allerlei mooie, ingewikkelde stellingen te destilleren.

Ik pak maar wat:

Uit de partij van BertKeizer

Je ziet zo’n aanval komen aanstormen en je weet dat het heel nauwkeurig schaken gaat worden als je dat wilt overleven. Ik zag hoe Bert dat ging proberen en het leek me wel vernuftig. Maar achteraf was het dat toch niet zo.

Dat was het dan weer. Vorig jaar wonnen we ook onze eerste partij , maar zagen toch kans zwaar  in de degradatie-zone te geraken. Dit jaar maar beter!?

De eindcorrectie moet nog plaatsvinden