“Gezellig toch!” Zo werd ik ontvangen door onze eminente gastheer, in zijn prachtige boerderij in de buurt van Hobrede. Mede dankzij Arend Schuur kunnen we toch voorzichtig proberen aan een nieuw seizoen te beginnen, ondanks het zomaar ineens kwijtraken van ons oude domicilie, ten gevolge van akelige Corona-regels.
En gezellig was het. Je kon aan de glunderende gezichten zien dat iedereen er reuze zin in had: eindelijk weer eens een gezellig potje schaken. Na bijna een half jaar abstinentie.
Belangstelling genoeg. Verrassend: Bert Kaizer (helemaal uit Amstelveen) , en gelukkig ook Herman weer van de partij. Het liefst had ik iedereen een hand gegeven, maar dat mag natuurlijk even niet.
Gezellige ambiance daar bij Arend. Doet niet onder voor de Beemster Eetkamer. In tegendeel. En de verlichting is beter! En geen storende tafels met kakelende eetklanten in de buurt. Alles en iedereen voelde zich al gauw op zijn gemak. Ook de poes. Die begreep al snel dat ze van al deze vreemde vogels niets te duchten had. Gezellig toch!
Zo’n boekenkast aan de muur, dat heeft toch ook wel wat. Een slechte gewoonte van mij is dat ik niet kan nalaten daar stiekem in te gluren. Kun je je een betere voorstelling maken van de interesses van de gastheer. De inhoud kon mijn goedkeuring wel wegdragen.Ik miste alleen een boek dat ik als jongere heb verslonden: Dr Vlimmen. Ook een film van gemaakt. Dat leek me, gezien de professie van de hoofdfiguur nu echt een boek voor hem. Maar waarschijnlijk heeft hij nog meer boekenkasten.
Niet al te serieus zo’n eerste dag. Rondje vluggeren. De eindstand niet opzienbarend. Je kon hem voorspellen. Na een half jaar onthouding nog echt helemaal niks aan de krachtsverhoudingen gewijzigd. Alles klopt, tot op procenten. Alweer wint Frank zo’n toernooitje. Daar maakt hij langzamerhand een gewoonte van.
- Frank 7,5 !! uit 8
- Ron 7
- Bert 6,5
- Bert K2 4 uit 7
- Martin 3 uit 7
- Matthijs 3 uit 8
- Ab 1 uit 5
- Arend 1 uit 8
- Herman 0 uit 8
Dat Arend na jarenlange onthouding nog op gang moet komen is logisch. En dat gaat zeker lukken. Dat Herman er weer is, is geweldige troost.
Maar het moet me toch even van het hart dat al die gezelligheid wel een keerzijde heeft. Niet alleen dat van 1,5 meter geen sprake kan zijn op die ene belangrijkste tafel. Maar vooral de belangstelling voor andere partijen als je zelf klaar bent, maakt dat gemakkelijk deze regel wordt vergeten. Dan zie je een kluster van schaakvrienden bij elkaar. Niemand valt iets te verwijten. Dat gaat nu eenmaal vanzelf. Net als op het feest van Grapperhaus. Maar of dat nu wel slim is? De meeste besmettingen schijnen te ontstaan bij vrienden-en familiebijeenkomsten. En dit is ook zo’n vriendenbijeenkomst.
Als iedereen nog speelt dan gaat het wellicht nog wel.
Wat valt eraan te doen? De gezelligheid wil niemand missen. Hoe moet dat dan? Mondkapjes? Jasses. Afspraken met elkaar, en je daaraan houden? “Blijf zitten waar je zit, en verroer je niet!” Lastig. Ik heb geen idee!
Maar het moet m.i. wel een beetje anders.
Er zullen er wel zijn die het overdreven vinden. Zij in ieder geval wel! Die vindt gewoon : gezellig toch!
