gaf weer les, 27 januari. Weer op een leuke manier, met anekdotes tussendoor. En veel gelegenheid tot commentaar van het publiek.
Mink maakte zich verdienstelijk als bordenjongen. Bordenjongens waren vroeger belangrijk bij toernooien, ze renden heen en weer tussen schaakbord en demonstratiebord. Digitale zettenweergave bestond nog niet.
Thomas behandelde eerst enkele openingsvalletjes en daarna werd gezwoegd op matzetten met L en P tegen K alleen. ‘Zo, nu zijn we ongeveer bij zet 30, nu zien of jullie kans zien binnen 20 zetten mat te zetten. Anders is het wegens de 50-zettenregel remise.’ Het lukte. Dankzij eendrachtige samenwerking. Maar wat als dat moet in heftige tijdnood??
Het eerste voorbeeld van een openingsval was te zien in een partij die een sterke grootmeester (Robert Byrne) verloor door slechte openingsbehandeling.
Thomas wist niet wie de witspeler was. Ik opperde: Bobby Fischer , op zeer jonge leeftijd. Thuis ben ik op internet gaan zoeken. Ik vond inderdaad een partij die Fischer tegen Byrne won op 13-jarige leeftijd. Die winstpartij werd ‘de partij van de eeuw’ genoemd. Maar dat ging anders. Dat was niet de partij die Thomas liet zien.
Razend ingewikkeld met spectaculaire offers. Daar is veel op geanalyseerd destijds. Maar het klopte allemaal.
Ik herinnerde me toch ook iets dergelijks gezien te hebben als de partij die Thomas toonde, van de jonge Fisher, tegen een heel sterke grootmeester. Stond destijds in de krant natuurlijk. Maar ik kon dat nog niet terugvinden. Ik zoek nog verder.
Wel vond ik een andere korte partij ( net geen miniatuurtje) die Fischer won van Byrne, maar toen was hij al 20. Die partij werd ‘de partij van de 60-ties’ genoemd, Toch leuk. Zie hieronder bij Bijlage.
Van de andere door Thomas behandelde openigsvallen herinner ik me nog al te goed zijn voorbeeld in het klassiek damegambiet
Toen dit op het demonstratiebord verscheen kreeg Paul een heftige lachbui, daarbij naar mij kijkend. De reden was dat wij dat samen ook ooit op het bord hadden. Na 5. cxd5 zei ik hem: ‘Ik weet dat hier iets mee is, maar ik ben vergeten wat. Maar ja dat merk ik dan wel!’ Vriendelijk glimlachend antwoordde Paul: `welja`. 2 zetten later kon ik opgeven. ‘O ja, dat was de grap!’
Het was weer een erg leuke avond.
Ik blijf wel een beetje bezwaar hebben tegen het al te lang met velen tegelijk dooranalyseren tot diep in het mddenspel. (bijv. bij openingsvalletjes) Dan raken we wel behoorlijk verwijderd van ons onderwerp. Het gaat mij dan ook te snel allemaal, en ik geef geen stuiver meer voor de correctheid van die analyses.
Maar ja, zal wel aan mij liggen. Veel clubleden schijnen dat juist leuk te vinden. Maar wat minder sterke clubleden, hebben die daar nog wat aan?
Dank Thomas. Weer mogen profiteren van je kennis, ervaring, en voorbereiding.
Bijlage:
Toen Fischer 20 was: