Weer een voor mij onthutsend bericht.
Toen ik na mijn studie en verhuizing eindelijk weer kon gaan schaken, nu bij Aris de Heer, een vrij grote schaakvereniging in Middenbeemster, trof ik daar behalve veel al tamelijk bejaarde vrij sterk schakende agrariërs, ook jong talent. Mij viel vooral op ene Paul Kuijer. Hij werd voor mij al snel een steeds opnieuw te passeren hindernis op weg naar ooit een clubkampioenschap.
Ik heb veel mooie herinneringen aan Paul Kuijer. Ik bewonderde hem. Een jongeman die zoiets ongelofelijk moeilijks als natuurkunde ging studeren. En toen hij afgestudeerd was universitair docent werd en daarna bij voor gewone mensen zoiets onbegrijpelijks als een deeltjesversneller in Zwitserland ging werken.
Geen wonder dat zo iemand al jong behoorlijk sterk kan schaken. En hij was nog aardig ook. Vriendelijk, opgewekt, niet zonder humor.
En we hebben heel vaak samen achter het bord gezeten.
Ik vond in mijn archieven dat we 29 (negenentwintig!) partijen hebben gespeeld. Hij won er 3 en hield me 11x op remise. De oudste partij van ons dateert uit 1973. Toen was hij dus 16 lentes jong! Ik was veel ouder en had toen meer ervaring en kennis. Dus in het begin won ik meestal, maar moest daar toch toen al erg mijn best voor doen!
Mijn eerste nederlaag was in 1975, toen hij een blunder van me genadeloos afstrafte.
19. Td7 Dxd7 20. Dh4! h5 en wit geeft op
En mij viel nu op dat het aantal remises sterk toenam na 1980. Onze 5 laatste partijen eindigden alle in remise. Na 82 vind ik geen partijen meer. Hij zal toen gekozen hebben voor zijn studie. Als hij bij ons had kunnen blijven schaken was hij ongetwijfeld kampioen geworden.
Toen hij bij Aris de Heer weg was ervoer ik dat als een gemis. En nu weer. Weer iemand die te jong de wereld heeft verlaten. Hij was nog maar kort met pensioen.
Ik vond op internet nu al necrologieën. Kennelijk zijn er veel belangrijke mensen die zijn overlijden ook als een groot gemis ervaren.
Ik wens de familie veel sterkte bij het verwerken van voor hen alweer een afscheid voor altijd.