691A9054XWEB
Alweer de 4e keer. Hulde!
Dit keer was zijn onderwerp: Gambieten. Er wordt in de opening een pion geofferd, maar daar staat compensatie tegenover, bijv. ontwikkelingsvoorsprong, open lijnen, of zoiets. Meestal is de beste aanpak die pion maar te nemen. Staat tegenover dat de gambietspeler hoopt op kansrijk tactisch spel, en bij weigering van zijn pionnetje is de stand meestal wel gelijk gelijk, maar minder spannend. De gambiet-aanbieder wordt daar meestal niet blij van. Ik speelde vroeger zelf vaak een gambiet (Diemer, Wolga, Marshall Skandinavisch, Schara Hennig, Albin) en ervoer die teleurstelling geregeld. Hoe sterker je tegenstander hoe meer kans dat ze het aannemen. Schakers met minder openingstheorie-belangstelling denken vaak: ‘Daar weet jij vast meer van, dus daar waag ik me niet aan.’
Ron zei me eens: ‘Ik speel geen Diemer meer. Na 1 d4 d5 2 e4 spelen ze altijd 2 .. e6, en ik heb een hekel aan Frans.’
Het voordeel van zulke gambieten vind ik dat voor de normale hoofdvarianten meestal veel dikkere theorieboeken moeten worden doorgeploegd.
Dat gambieten toch ook veel studietijd te kunnen vergen. Bleek ook vanavond. Thomas had voor een hele avond lesstof genoeg met slechts 2 voorbeelden : het Koningsgambiet en het Aangenomen Damegambiet. (Beide toevallig openingen waar toch weer wel heel dikke boeken over volgeschreven zijn.)
Het Koningsgambiet was vooral midden 19e en midden 20e eeuw populair. (Spasski, Bronstein, Fischer) Een lekkernij voor tactische schakers. Dat bleek ook vanavond, want al gauw stonden er zeer ingewikkelde, zelfs woeste stellingen op het demonstratiebord. Als zwart zijn gambietpion gaat verdedigen vooral.
Konings – Gambiet (3…g5)
(Fischer achtte dit de weerlegging van het Koningsgambiet.)
691A9055XWEB
Ook werd gekeken naar de situatie als zwart zelf met een tegengambiet antwoordt.
Konings – Gambiet (2…d5)
Op het Koningsgambiet volgde een kijkje in het Damegambiet. Accepted,dus 2 …, dxc4
2 …., dxc4
Vreemd vind ik het eigenlijk dat het damegambiet op ons niveau niet erg vaak geaccepteerd wordt. Vaak volgt 2. .. , e6 . Of 2. .. , c6 . Of het behoorlijk foutieve 2. .., Pf6.
Uit eigen ervaring herinner ik me van al die ruim 50 jaren schaken, slechts 1 partij met zekerheid. Die speelde ik lang geleden in ons beider dorp De Rijp, tegen Appel (zwart). Die was toen al tegen de 80. Die was meermalen kampioen van De Waagtoren, en Nederlands Veteranenkampioen en dus natuurlijk veel sterker dan ik. Het was vriendschappelijk, zonder klok. Ik was dus blij toen ik, na de hoofdvariant, in het gevorderde middenspel dacht ietsje beter te staan. Appel stelde remise voor en voegde er aan toe: ‘Als er een klok naast gestaan had, had je al lang verloren.’ Dat was ook zo. Dus maar geaccepteerd.
Thomas behandelde varianten met 1 d4 d5 2 c4 dxc4 3 e4
Dame – Gambiet (3.e4)
en met e3. En vooral daarvan de scherpere varianten. De zaal mocht zich erop uitleven.
Al met al weer een gezellige avond.
Voor mij heel nuttig, want het werd me weer akelig duidelijk dat, als je meer dan 10 jaar niets meer aan die theorie gedaan hebt, je veel aan het vergeten bent. Ik herinnerde me nog wel 1 d2 d4 2 c4 dxc 4 Pf3 a6.
Dame – Gambiet (3…a6)
En dat ik dat als witspeler lastig vond. Wist niet meer dat dat (ook?) de Aljechin-variant heette. Wist ook niet meer precies hoe het verder ging. Ook herinnerde ik me in dit verband de naam Janovski. Terecht, bleek me later, maar verder heerste er nogal duisternis. Brrrrrrr.
Beetje jammer dat vooral de jongere schakers, voor wie zo’n avond heel nuttig kan zijn, nu verhinderd waren.
Het was weer leuk. Dank Thomas voor je tijd en energie.
Thomas stuurde me nog een partij op, die hij al vermeldde in zijn les. Met een wonderbaarlijk offer van hem (zwart) in het Koningsgambiet.
“Dit is het bizarre openingsidee dat ik ooit eens toepaste tegen een van de sterkste spelers vanmijn toenmalige club Vredeburg. Met ” normale” varianten was ik tot dan toe kansloos geweest.”